ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1085
ตามท้องถนนย่านการค้าที่คึกคักอยู่ชั้นล่างของโรงแรม คนพลุกพล่านเพราะเป็นช่วงเวลาอากาศดี
ฮาร์วีย์อุ้มอีวอนน์กำลังได้รับความสนใจอย่างมากจากผู้คน
ชายหนุ่มรูปร่างสูงหล่อเหลากับหญิงสาวสวยราวกับนางฟ้าดึงดูดสายตามานับร้อยคู่
คนอื่น ๆ คิดว่าพวกเขากำลังถ่ายทำภาพยนตร์อยู่
“ท่านประธานคะ คุณควรวางฉันลงดีกว่านะคะ ฉันเดินได้แล้ว” อีวอนน์ทนไม่ไหวจนต้องพูดออกมาเบา ๆ
อีวอนน์รู้สึกเขินเล็กน้อยเมื่อถูกจ้องมองจากโดยรอบ
ฮาร์วีย์ยิ้ม แล้ววางอีวอนนลงอย่างระมัดระวัง
แต่ถึงอย่างนั้นมีคนบางกลุ่มอยู่รายล้อมพวกเขา
จากนั้นชายชุดดำกลุ่มหนึ่งก็เดินไปหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว หลังจากมองฮาร์วีย์และยืนยันแล้วว่าเขาเป็นคนธรรมดา ๆ ผู้ชายคนหนึ่งก็ยิ้มให้อีวอนน์อย่างอบอุ่น
“คุณผู้หญิงครับ มาคุยกับเราหน่อยได้ไหมครับ?”
“ฮะ?! ฉันรู้จักคุณด้วยเหรอคะ?”
อีวอนน์ชะงักไป
“ไม่ครับ แต่คุณจะได้รู้จักผมในไม่ช้านี้” ชายคนนั้นพูดอย่างสงวนท่าที
“ผมคือร็อคโค ออร์ติซ เป็นผู้จัดการบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ของฮ่องกง”
“คุณผู้หญิง รูปร่างและคุณสมบัติของคุณดูโดดเด่นมาก ถ้าบริษัทของผมปรับลุคคุณเล็กน้อย คุณก็เป็นซุปเปอร์สตาร์แห่งยุคได้อย่างแน่นอน!”
ร็อคโคยื่นนามบัตรระหว่างที่เขาพูด
อีวอนน์เหลือบมองแล้วส่ายหัวพร้อมยิ้มให้
“ขอบคุณสำหรับคำชมของคุณนะคะ แต่ฉันไม่สนใจที่จะเป็นดารา”
ร็อคโคชะงักเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ
ลีโอ เทเลวิชั่น แอนด์ ฟิล์ม เอ็นเทอร์ไพรส์ของฮ่องกงเป็นบริษัทภายใต้ตระกูลลีโอ
ทุกปีพวกเขาดูแลซุปเปอร์สตาร์ได้เพียงสองสามคน ศิลปินของพวกเขาอยู่ติดอันดับสองและสามอย่างจำนวนนับไม่ถ้วน
ผู้หญิงสวยหลายคนวิ่งเข้าไปซบอกของร็อคโคเพื่ออยากจะมีโอกาสสัมภาษณ์
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ร็อคโคพบกับคนที่ปฏิเสธข้อเสนอของเขา
หลังจากมองอีวอนน์อีกครั้งอย่างถี่ถ้วน ความโลภก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา
อีวอนน์มีเสน่ห์มาก ร็อคโคอวดอ้างว่าเขามีความสัมพันธ์กับผู้หญิงหลายคน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับคนที่มีรูปร่าง หน้าตา และท่าทางที่โดดเด่น
ถ้าเขาไม่สามารถพาอีวอนน์กลับไปกับเขาได้ มันจะเป็นความเสียใจไปตลอดชีวิตของเขา
จากนั้นร็อคโคก็เดินไปข้างหน้าและพูดอย่างจริงจังว่า “คุณผู้หญิง คุณดูน่าทึ่งมาก! ถ้าคุณได้เป็นดารา คุณอาจเป็นตัวแทนของประเทศ H ที่ได้ก้าวสู่ระดับสากลระดับโลก!”
“และนางฟ้าอย่างคุณก็ต้องถูกบันทึกอยู่ในภาพยนตร์ให้คนรุ่นหลังได้ชื่นชม!”
“มันไม่เหมาะที่คุณจะเห็นแก่ตัวแบบนี้ คุณรู้ไหม”
“เห็นแก่ตัว?”
อีวอนน์ชะงัก
คำพูดที่ร็อคโคพูดฟังดูไม่เข้าท่า เขาชมอีวอนน์ แต่เธอไม่ได้สนใจขนาดนั้น
อีวอนน์ตอบอย่างสุภาพว่า “มิสเตอร์ออร์ติซ ขอบคุณที่ยอมรับในหน้าตาของฉัน”
“แต่ฉันคิดว่าผู้หญิงควรใช้สมองในการทำงาน นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันพอใจกับงานของฉันตอนนี้!”
“ฉันทำได้แค่ปฏิเสธคำเชิญชวนของคุณ”
หลังจากพูดจบ เธอก็เดินไปจับแขนของฮาร์วีย์เตรียมจะจากไป
ดวงตาของร็อคโคแสดงแววโกรธเคืองอย่างชัดเจนที่เห็นภาพนั้น
เขาก้าวไปข้างหน้าเข้าขวางฮาร์วีย์และอีวอนน์ จากนั้นตะโกนว่า “คุณไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!”
การกระทำดังกล่าวทำให้อีวอนน์ทำอะไรไม่ถูก แม้ว่าเธอจะได้เคยพบเจอกับพวกตามตื้ออยู่บ้าง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับคนที่ดื้อรั้นแบบนี้
ในทางกลับกันฮาร์วีย์ไม่แยแสสิ่งตรงหน้า เป็นเรื่องดีที่มีคนมาเบี่ยงเบนความสนใจของอีวอนน์จากสิ่งที่เธอเพิ่งพบเจอ
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่เปิดปากพูดอะไร เขาจะปล่อยให้อีวอนน์จัดการเรื่องนี้คนเดียว
แต่ร็อคโคจะไม่ยอมให้เขาอยู่ด้วยแม้ว่าฮาร์วีย์จะอยู่เงียบ ๆ