ในตอนที่พวกเขาสงบลง จัตุรัสก็ยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว หินที่แตกหักได้ทิ้งหลุมลึกนับไม่ถ้วนไว้บนพื้น เปลวไฟลุกไหม้กระจัดกระจายไปทั่ว อุณหภูมิรอบๆสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว
ปาเฮ่อโกรธมากเมื่อเห็นทั้งหมดนี้ เขาหรี่ตาลงอย่างน่ากลัว แต่ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขากวาดตามองไปที่แท่นยกพื้น และตะโกนออกมา “ไปเอาตัวซูหย่ามาให้ข้าเร็ว!”
ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองสองสามคนวิ่งไปที่แท่นยกพื้นที่พังลงมาและเริ่มค้นหาในกองไม้ทันที
ตูม!
เสียงระเบิดดังจากใต้กองไม้ ระเบิดที่รุนแรงทำให้ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองสองสามคนที่อยู่ใกล้ลอยกระเด็นออกไปทันที!
ร่างสีขาวเงินปรากฏตรงหน้าปาเฮ่อ ปีกสีเงินคู่หนึ่งกางออก ชุดเกราะสีเงินยามอยู่ใต้แสงอาทิตย์เปล่งรัศมีสีทองออกมาราวกับเทพลงมาจากสวรรค์ ปีกสีเงินด้านหลังพยุงร่างนั้นให้ลอยอยู่กลางอากาศ ที่อยู่ในมือของคนผู้นั้นคือซูหย่าที่อยู่ในสภาพย่ำแย่ขีดสุด!
“เจ้าเป็นใคร!” ปาเฮ่อตกใจเมื่อเห็นบุคคลลึกลับปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน การระเบิดเมื่อกี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป เห็นได้ชัดว่ามีคนเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้า แต่ภูเขาฝูเหยาถูกพวกเขาควบคุมอย่างเข้มงวด คนผู้นี้บุกเข้ามาได้อย่างไร!
การปรากฏตัวของร่างสีเงินทำให้เหล่าศิษย์ของเก้าอารามที่อยู่รอบๆ อ้าปากค้างจ้องมองด้วยความตกใจ พวกเขาไม่เคยเห็นชุดเกราะที่สะดุดตาเช่นนี้เลย ปีกสีเงินคู่นั้นกระพือช้าๆ สะท้อนแสงอาทิตย์พร่างพรายจับตา คนในชุดเกราะสีเงินกอดซูหย่าที่ชุ่มไปด้วยเลือดเอาไว้ ใบหน้าถูกปกปิด เผยให้เห็นแค่ดวงตาคู่หนึ่งเท่านั้น
มันเป็นดวงตาที่เย็นเยียบอย่างที่สุดราวกับน้ำแข็งพันปีที่ไม่ละลายซึ่งได้แช่แข็งจิตสังหารรุนแรงเอาไว้ภายใน อย่าว่าแต่ปาเฮ่อและคนของเก้าอารามที่ตกใจ แม้แต่ชายชราตัวเล็กก็ยังตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า
คนที่อุ้มซูหย่าไม่เอ่ยปากพูดอะไร แค่ก้มหน้าลงมองซูหย่าที่กำลังเจ็บปวด เมื่อเห็นซูหย่ากัดริมฝีปากเพราะความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ดวงตาของคนผู้นั้นก็ลุกโชนท่วมท้นด้วยจิตสังหารรุนแรง
ซูหย่ามองด้วยสายตาประหลาดใจ นางไม่เคยเจอคนผู้นี้มาก่อน ทำไมคนผู้นี้ถึงมาช่วยนาง?
หน้ากากสีเงินที่ปิดหน้าคนผู้นั้นค่อยๆหายไปทีละนิด ใบหน้าที่ปรากฏต่อหน้าซูหย่าทำให้ซูหย่าตะลึงงันไปในทันที
ใบหน้าเนียนละมุนปรากฏต่อสายตาผู้คน ใบหน้านั้นไม่ได้โดดเด่นอะไรนัก แต่สิ่งที่ลืมไม่ลงคือดวงตากระจ่างใสที่เย็นเยียบคู่นั้น ไอลีนโนเวล
ดวงตาของซูหย่าเบิกกว้าง แม้แต่ในความฝันนางก็ไม่เคยคิดว่าคนที่ช่วยชีวิตนางจะเป็นคนผู้นี้! “ศิษย์มาช้า ทำให้อาจารย์ต้องทุกข์ทรมาน” จวินอู๋เสียมองใบหน้าที่มีแต่เลือดของซูหย่า ในใจปวดร้าวราวถูกมีดพันเล่มเฉือน แม้ว่าเสียงของนางจะเบามากและดูเหมือนไร้ความรู้สึก แต่ภายใต้เสียงนุ่มเบานั้นมีความโกรธและเจตนาฆ่ารุนแรงที่ใกล้จะระงับไว้ไม่ได้แล้ว
ซูหย่าจ้องเขม็ง ไม่รู้ว่านางเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน หญิงสาวยกมือขึ้นและพยายามดันหน้าอกของจวินอู๋เสีย
นิ้วที่ผิดรูปของนางเต็มไปด้วยเลือด เมื่อมือของนางสัมผัสเกราะสีเงินของจวินอู๋เสีย มันก็ทิ้งคราบเลือดสีดำเอาไว้
ซูหย่าพยายามจะไล่นางไป
“อาจารย์ คำที่ท่านพูดไว้ ศิษย์จดจำขึ้นใจ วันนี้ศิษย์จะปฏิบัติตามกฎของอาจารย์ เลือดต้องชดใช้ด้วยเลือด ตาต่อตา ฟันต่อฟัน!” จวินอู๋เสียหรี่ตา เถาวัลย์ยืดออกจากชุดเกราะภูติไม้อุ้มซูหย่าเอาไว้ จวินอู๋เสียป้อนยาใส่ปากของซูหย่าอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นไม่นาน หน้ากากสีเงินก็ปิดซ่อนเจตนาฆ่าที่แสดงออกมาทางสีหน้าของนางอีกครั้ง