“วันนี้ไม่เจ้าก็ข้าต้องตายไปข้างหนึ่ง เจ้าเลิกคิดที่จะไปต่อได้เลย!” จวินอู๋เสียหรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาทอประกายเย็นชา นางถือดาบทั้งสองไว้ด้านหน้า ปีกสีเงินที่หลังกระพืออย่างแรงพานางพุ่งเข้าหาปาเฮ่อ!
“ไม่เจียมตัว!” ปาเฮ่อเยาะ “จับซูหย่า วันนี้สามคนนี้จะไม่มีใครหนีไปได้สักคนเดียว ข้าจะให้พวกเจ้าตายไร้ที่ฝัง!” พูดจบ เขาก็ทะยานเข้าหาจวินอู๋เสียทันที!
ร่างสีดำและสีเงินเข้าปะทะกันกลางอากาศ
คำสั่งของปาเฮ่อทำให้ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองที่เหลือไล่ตามกระต่ายโลหิตทันที
“ไอ้หน้าไหนมันกล้าขยับ!” ชายชราตัวเล็กคำรามออกมา ร่างของเขากลายเป็นลำแสงพุ่งไปที่ด้านหน้าผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองทั้งหมด ในชั่วพริบตาเขาก็มาอยู่ตรงหน้าคนพวกนั้น พร้อมกับเปลี่ยนพลังวิญญาณของตนให้กลายเป็นดาบไร้รูปร่างและฟันออกไป ชายชราตวัดดาบครั้งเดียวก็ตัดหัวผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองไปได้หนึ่งคน
เลือดพุ่งออกมาจากคอของชายคนนั้นราวกับน้ำพุร้อน!
ฝนเลือดตกลงบนร่างของชายชราตัวเล็ก ตัวเขากลายเป็นสีแดงเลือดในทันที
“อยากจับศิษย์ข้า ก็ผ่านข้าไปให้ได้ก่อน!”
ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองตกใจกับจิตสังหารของชายชราตัวเล็ก และก้าวถอยหลังไปโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เมื่อพวกเขาเห็นกระต่ายโลหิตพาซูหย่าออกไปนอกสนามรบ พวกเขาก็ไม่สนอะไรอีกต่อไปและพากันพุ่งเข้าใส่ชายชราตัวเล็ก ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองหลายร้อยคนรุมเข้าหาเขาราวกับฝูงผึ้ง!
เลือดเนื้อปลิวว่อนไปทั่ว ทั้งจัตุรัสเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดที่น่าสะอิดสะเอียน
ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองหลายร้อยคนเข้าขัดขวางชายชราตัวเล็ก ต่อให้เขามีสามเศียรหกกร ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหยุดผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองไว้ได้ทั้งหมด เมื่อเห็นว่าชายชราตัวเล็กถูกปิดล้อมไว้แล้ว ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองส่วนหนึ่งก็ วิ่งผ่านสนามรบไล่ตามกระต่ายโลหิตไปทันที
ศิษย์เก้าอารามที่ยืนอยู่รอบๆจัตุรัสกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า แต่ละคนจ้องมองด้วยดวงตาเบิกกว้าง เป็นประจักษ์พยานการต่อสู้นองเลือดครั้งนี้
ซูจิ่งเหยียนแอบกำหมัดแน่น ตอนที่จวินอู๋เสียปรากฏตัว เขาก็ตระหนักแล้วว่านางไม่ได้ล้มเลิกการช่วยเหลือซูหย่า
ต้องใจกล้าบ้าบิ่นขนาดไหน? รู้ทั้งรู้ว่าคู่ต่อสู้คือผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองหนึ่งพันคน นางก็ยังไม่ยอมแพ้ มันไม่ต่างจากรนหาที่ตายเลย! novel-lucky
เมื่อเห็นผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองไล่ตามกระต่ายโลหิต ในใจของซูจิ่งเหยียนถูกกระตุ้นจากความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวของจวินอู๋เสียและชายชราตัวเล็กจนเลือดเดือดพล่าน เขาอดก้าวออกไปไม่ได้ แต่ผู้อาวุโสอีกคนจากอารามหมาป่าสวรรค์ที่ยืนอยู่ข้างๆเขาคว้าไหล่เขาเอาไว้ทันที
“เจ้าไปไม่ได้” ผู้อาวุโสคนนั้นขมวดคิ้ว แววตาบ่งบอกว่าทนไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจมากกับการกระทำของปาเฮ่อ
“ข้า……” ซูจิ่งเหยียนชะงัก
“ถ้าเจ้าออกไปช่วย เก้าอารามจะถูกอาณาจักรบนทำลาย” ผู้อาวุโสคนนั้นจับไหล่ของซูจิ่งเหยียนแน่น
พวกเขาลงมือไม่ได้ และไม่กล้าด้วย ถ้าพวกเขาลงมือ ตัวพวกเขาเองจะตายก็ไม่สำคัญหรอก แต่เก้าอารามทั้งหมดจะติดร่างแหไปด้วยแม้แต่สุนัขและไก่ก็ไม่รอด
ซูจิ่งเหยียนกัดฟันแน่น พยายามข่มกลั้นแรงกระตุ้นในใจและถอยกลับอย่างไม่เต็มใจ เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองเข้าใกล้กระต่ายโลหิตเข้าไปทุกที หัวใจของเขาแทบจะหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม!
“กรร!!” เสียงคำรามอย่างดุร้ายดังก้องไปทั่วจัตุรัส ร่างสีขาวขนาดมหึมาพุ่งออกมาจากซากปรักหักพัง ร่างกายใหญ่โตของมันราวกับก้อนหินยักษ์ มันส่งผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองทั้งหมดที่ไล่ตามกระต่ายโลหิตลอยกระเด็นออกไปทันที! เท้าของสัตว์อสูรขนาดใหญ่ตัวนั้นย่ำลงบนพื้นจนแตกร้าว มันยืนแยกเขี้ยวขวางอยู่ด้านหน้ากระต่ายโลหิตและซูหย่า พร้อมกับคำรามด้วยโกรธไปทางพวกผู้ใช้พลังวิญญาณสีทอง!