ตอนที่ 2194 ร่วมต่อสู้ (1)
“ทำกับพวกเราคนอาณาจักรกลางเช่นนี้ เกรงว่าจะไม่เหมาะนะ” เสียงเอื่อยเฉื่อยดังขึ้นเหนือจัตุรัส
ปาเฮ่อและจวินอู๋เสียผละออกห่างจากกันและมองไปทางต้นเสียง ศิษย์เก้าอารามก็พากันมองไปทางนั้นเช่นกัน
ตรงหน้าฝูงชนที่หนาแน่น ชายผู้มีใบหน้าหล่อเหลาสวมชุดเกราะสีแดงท่าทางองอาจน่าเกรงขามยืนอยู่ เมื่อซูจิ่งเหยียนเห็นร่างในชุดเกราะสีแดงเพลิง เขาก็ตกตะลึง!
ประมุขวิหารหยกวิญญาณ!
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฝูงชนคือคนที่เก็บตัวเงียบมาหนึ่งพันปี ประมุขวิหารหยกวิญญาณที่เพิ่งหวนกลับมามีอำนาจอีกครั้งในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา!
ตอนที่วิหารหยกวิญญาณตกต่ำอย่างกะทันหัน จากจุดสูงสุดลงสู่โคลนตม ทุกคนคิดว่าวิหารหยกวิญญาณจะหายเข้ากลีบเมฆไปเลย คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่สิบสองวิหารถูกทำลาย วิหารหยกวิญญาณจะปรากฏตัวออกมา กลายเป็นกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรกลาง!
ด้านหลังประมุขวิหารหยกวิญญาณมีกลุ่มหญิงสาวในชุดของวิหารหยกวิญญาณ แต่ละคนมีรูปโฉมที่งดงาม แต่สิ่งที่ทำให้พวกนางโดดเด่นก็คือสายตาที่แน่วแน่มั่นคง หลังจากที่ซ่อนตัวมานานนับพันปี วิหารหยกวิญญาณได้กลับมายืนอยู่ต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง และเผยให้เห็นคมมีดอันแหลมคมที่ถูกปกปิดมานับพันปี!
สิ่งที่น่าตกใจกว่านั้นก็คือ ด้านหลังของศิษย์วิหารหยกวิญญาณ มีกลุ่มคนที่แต่งตัวหลากหลาย อายุของคนในกลุ่มก็แตกต่างกัน แต่ละคนถืออาวุธอยู่ในมือ บนใบหน้าของพวกเขามีดวงตาที่แน่วแน่มั่นคงเช่นเดียวกับศิษย์ของวิหารหยกวิญญาณ!
“อาหลิ่ว!” ศิษย์เก้าอารามคนหนึ่งจำคนที่อยู่ในกลุ่มนั้นได้
นั่นคือคนที่เข้าสำนักธาราเมฆพร้อมกับเขาไม่ใช่หรือ? หลังจากที่ทั้งสองจบการฝึกจากสำนักธาราเมฆ คนหนึ่งได้เข้าเก้าอาราม ส่วนอีกคนเข้าวิหารปีศาจเพลิง และแยกจากกันตั้งแต่นั้นมา พวกเขาไม่เคยคิดฝันเลยว่าหลายปีผ่านไปพวกเขาจะได้พบกันอีกในสถานการณ์เช่นนี้
ประมุขวิหารหยกวิญญาณยืนอยู่หน้าฝูงชน การต่อสู้ในจัตุรัสหยุดลงเพราะการมาถึงอย่างกะทันหันของพวกเขา
ชุดเกราะสีเงินของจวินอู๋เสียถูกเลือดย้อมจนกลายเป็นสีแดง และสีแดงนั้นก็ดูเข้ากันอย่างประหลาดกับชุดเกราะสีแดงเพลิงที่ประมุขวิหารหยกวิญญาณสวมอยู่! novel-lucky
จวินอู๋เสียมองประมุขวิหารหยกวิญญาณอย่างประหลาดใจเล็กน้อย แต่แล้วสายตาของนางก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวสวมหน้ากากที่ยืนอยู่ด้านหลังประมุขวิหารหยกวิญญาณ
เป็นนาง?
ใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นถูกปิดไว้ด้วยหน้ากากทองแดง นางสวมเกราะเบาดูองอาจกล้าหาญ เมื่อนางเห็นชุดเกราะสีเงินที่เปื้อนเลือดของจวินอู๋เสีย ดวงตาที่สงบนิ่งในตอนแรกของนางก็ฉายแววตกใจและเจ็บปวด!
“แม้ว่าอาณาจักรบนจะยิ่งใหญ่ แต่พวกเจ้าอย่าลืมสิว่าตอนนี้พวกเจ้ากำลังยืนอยู่บนแผ่นดินของอาณาจักรกลาง! ข้าไม่ยอมให้พวกเจ้าแสดงความกำเริบเสิบสานเช่นนี้ในดินแดนของอาณาจักรกลาง!” สีหน้าของประมุขวิหารหยกวิญญาณเปลี่ยนเป็นดุดันน่าเกรงขาม ไม่มีใครเทียบเขากับคนที่เกียจคร้านเอื่อยเฉื่อยในอดีตได้เลย
ปาเฮ่อยิ้มเยาะขณะมองกลุ่มคนที่ประมุขวิหารหยกวิญญาณพามาอย่างดูถูก ในสายตาเขา พวกหัวมังกุท้ายมังกรของอาณาจักรกลางก็ไม่ต่างอะไรไปจากสุนัขฝูงหนึ่ง
“ดินแดนของอาณาจักรกลาง? อาณาจักรกลางจะนับเป็นอะไรได้? สำหรับข้า มันก็แค่โรงเชือดที่อยากฆ่าเมื่อไรก็ฆ่าได้ เจ้าคิดว่าพวกไม่เอาไหนกลุ่มนี้จะทำให้ข้ากลัวได้หรือ? น่าขำ! ไอ้พวกเศษสวะเพ้อเจ้อ!”
คำพูดของปาเฮ่อทำให้สีหน้าคนอาณาจักรกลางทั้งหมดดูน่าเกลียดถึงขีดสุด แม้แต่ศิษย์เก้าอารามก็ยังจ้องปาเฮ่ออย่างไม่พอใจ
อาณาจักรกลางของพวกเขาอาจจะไม่แข็งแกร่งเท่าอาณาจักรบน แต่พวกเขาก็ทนไม่ได้ที่คนอื่นมาเหยียดหยามกันถึงเพียงนี้!