“เพ้อเจ้อหรือไม่ ก็ต้องดูความสามารถของพวกเจ้า แม้ว่าเจ้าจะแข็งแกร่ง แต่คนอาณาจักรกลางก็ไม่ใช่พวกรักตัวกลัวตาย!” ประมุขวิหารหยกวิญญาณกล่าวด้วยท่าทางไม่ยอมแพ้ สายตาของเขามองไปทั่วสนามรบ และเห็นว่าพื้นจัตุรัสถูกย้อมด้วยเลือดจนกลายเป็นสีแดง การบาดเจ็บของจวินอู๋เสียทำให้เขาขมวดคิ้ว และสิ่งที่ทำให้เขาโกรธมากขึ้นก็คือศิษย์เก้าอารามที่นิ่งดูดายอยู่รอบๆ
“วันนี้ข้าอาจจะสู้ไม่ได้ แต่ข้าจะไม่ยอมก้มหัวให้อาณาจักรบน อาณาจักรบนพยายามจะบูชายัญเลือดสามอาณาจักรเพื่อให้ได้พลังที่แข็งแกร่ง ข้าขอถามหน่อยเถอะ พวกเราคนอาณาจักรกลางยินดีที่จะถูกใช้เยี่ยงนี้หรือ!”
“ยินดี? ฮ่าๆๆ ไอ้โง่นี่โผล่มาจากที่ไหนเนี่ย เจ้ามองไม่ออกหรือว่าสุนัขรับใช้พวกนี้ทำตามคำสั่งข้ามานานแล้ว? ข้าให้พวกมันรอดมันก็รอด ข้าให้พวกมันตายมันก็ตาย! ไอ้หน้าไหนมันจะกล้าพูด!” คำพูดที่ร้ายกาจและไม่สนใจอะไรเลยของปาเฮ่อทำให้ศิษย์เก้าอารามทั้งหลายพากันหน้าซีด
สุนัขรับใช้……
อาณาจักรบนมองเก้าอารามเช่นนี้เอง
ศิษย์เก้าอารามที่เคยระงับความไม่พอใจ บัดนี้พากันจ้องปาเฮ่อผู้จองหองด้วยดวงตาแดงก่ำ
พวกเขาอาจจะอ่อนแอ ไร้ความสามารถ แต่พวกเขาไม่ยอมเป็นหมาหรอก!
“น่าเศร้า น่าเศร้าจริงๆ ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าเก้าอารามที่เคยอยู่เหนือสิบสองวิหารจะอ่อนแอไร้ความสามารถเช่นนี้ โดนข่มเหงถึงขนาดนี้ก็ยังไม่ทำอะไร พวกขี้ขลาดตาขาว ข้าไม่ยอมรับว่าพวกเจ้าเป็นคนของอาณาจักรกลาง!” ประมุขวิหารหยกวิญญาณกล่าวเสียงต่ำลึก
คำพูดของเขาทำให้ศิษย์เก้าอารามมีสีหน้าละอายใจ แต่ละคำที่เขาพูดออกมานั้นได้ทิ่มแทงศักดิ์ศรีของศิษย์เก้าอาราม “เจ้าคนแซ่ ‘หู’! ข้าไม่นึกเลยว่าเจ้าจะเป็นคนเช่นนี้! ครูซูหย่าถูกจับ อาจารย์ใหญ่กำลังลำบาก แต่เจ้ากลับยืนมองผู้มีพระคุณจนมุมสิ้นหวังโดยไม่รู้ไม่ชี้งั้นเรอะ! ข้าไม่มีพี่น้องเช่นเจ้า เราตัดพี่ตัดน้องกันไปเลย! วันนี้ถ้าข้ารอดชีวิตกลับไปได้ ข้าจะฆ่าเจ้า ไอ้คนเนรคุณ!” ชายคนหนึ่งที่มากับประมุขวิหารหยกวิญญาณจ้องไปที่ศิษย์เก้าอารามคนหนึ่งอย่างไม่พอใจ
พวกเขาสนิทสนมกันมาก แต่ภักดีกับเจ้านายต่างกัน พวกเขาเข้ากันด้วยดีมาตลอด ไม่คิดเลยว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้จะทำให้เขาตัดพี่ตัดน้องได้! ไอลีนโนเวล
นอกจากศิษย์วิหารหยกวิญญาณที่ตามประมุขของตนมาแล้ว ยังมีคนที่เคยฝึกฝนอยู่ในสำนักธาราเมฆมาด้วย ทุกคนจงรักภักดีต่อสิบสองวิหาร หลังจากการล่มสลายของสิบสองวิหาร พวกเขาเต็มไปด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรมและสาบานจะแก้แค้น แต่เมื่ออาชญากรรมของสิบสองวิหารถูกเปิดเผยออกมา จิตสำนึกของพวกเขาทำให้พวกเขาเกิดความละอายและไม่คิดที่จะแก้แค้นอีกต่อไป ปีนั้น เมื่อวิหารหยกวิญญาณผงาดขึ้นมา พวกเขาก็เลือกที่จะหายตัวไปและซ่อนตัวอยู่กับพวกชาวบ้าน และนึกเสียใจที่ตนได้ช่วยพวกคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญ
จนกระทั่ง……
เมื่อไม่กี่วันก่อน วิหารหยกวิญญาณได้ประกาศข่าวที่น่าตกใจ!
สำนักธาราเมฆตกอยู่ในอันตราย และได้เรียกศิษย์เก่าทุกคนมารวมตัวกัน ข่าวนี้เองที่ได้นำคนที่ยังมีมโนธรรมเหลืออยู่มารวมกัน พวกเขาอาจจะตกลงไปในโคลน แต่พวกเขาก็ยังมีจิตใจที่ดี เมื่อรู้ว่าผู้มีพระคุณกำลังลำบาก พวกเขาจะนิ่งเฉยได้อย่างไร?
ในเวลาแค่ไม่กี่วัน ศิษย์ของสำนักธาราเมฆก็มาจากทั่วทุกสารทิศจนมีจำนวนหลายหมื่นคน! เหล่าผู้คนที่ภักดีมีคุณธรรมนี้ได้รวมกลุ่มกับวิหารหยกวิญญาณและฟาดฟันสังหารเพื่อเปิดทางเข้ามาในภูเขาฝูเหยา!
ชายแซ่หูที่ถูกด่าจ้องมองด้วยดวงตาเบิกกว้าง ความละอายใจทำให้หมัดทั้งสองที่กำแน่นสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้