ทั่วทั้งเขตหัวเซียนั้นเต็มไปด้วยความเร่าร้อน มันเป็ฯเกียรติยศที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับการสำเร็จพื้นที่เขตพิเศษเลเวล 15 ได้เป็นเขตแรก!
เรื่องนี้กลายเป็นข่าวใหญ่ไปทั่วทั้งเขต ในฐานะของผู้นำทีมชื่อของเสี่ยวเฟิงนั้นเป้นที่รู้จักไปทั่ว เป็นที่จับตาของของคนต่างๆมากมาย
“หัวหน้าทีมที่ทำได้นี่น่าจะเป็นอันดับ 1 ของเขตสินะ?”
“ต้องใช่อยู่แล้ว! เขามีทั้งอุปกรณ์และเลเวลที่เหนือกว่าทั่วๆไป! แล้วน่าจะมีแค่เขาด้วยมั้งที่สามารถจบภารกิจเลเวล 15 ได้ในเวลานี้!”
“ไม่แปลกใจเลยที่เขตของเราจะสามารถทำได้เป็นเขตแรก! นี่เป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่เลยนะเนี่ย! แต่ฉันสงสัยที่เขาปิดบังชื่อของตัวเองเนี่ยสิ? หรือเขาจะใช้ชื่อจริงเล่นเกมนะ”
“ฉันว่าเป็นไปได้นะที่เขาจะเก่งที่สุดในเขตหัวเซียแล้ว… “
“แน่ใจนะ? ฉันคิดว่าเขาไม่น่าจะเก่งไปกว่าเบลดมาสเตอร์นะ”
“ก็เราอยู่กันคนละยุคน่ะนะ ถึงเบลดมาสเตอร์จะเก่งจริงก็เถอะ แต่ยุคนี้ไม่ใช่ยุคของเขาอีกแล้วล่ะ แล้วอันที่จริงพวกผู้เล่นหอเกียรติยศส่วนหนึ่งก็ไม่มีตัวตนอยู่อีกแล้ว แล้วเขาคนนั้นก็เป็นที่รู้จักจากการฆ่าบอสตัวแรกของเกมด้วย…”
“ชื่อทีมของเขาประหลาดดีนะ เห็นบอกว่าเป็นชื่อของร้านค้า? เขาบอกว่าจะเปิดที่เหมืองเทียนหลงแต่ระบบแกลเปลี่ยนยังใช้ไม่ได้เลยนะ”
“ผู้เล่นคนนั้นให้ความช่วยเหลือในการโฆษณา Treasure Pavilion สินะ ฉันมั่นใจแล้วว่าน่าจะไม่ธรรมดาแน่ๆ!”
At the same time, the Treasure Pavilion in the team name also attracted widespread attention and many players deliberately came to Tianlong City to visit this Treasure Pavilion.
“Master Healer, is this Treasure Pavilion the player’s chamber?”
ต่างคนต่างมองมาทาางเสี่ยวเฟิงด้วยความสงสัย
“ใช่แล้ว ฉันอยู่กับเพื่อนฉันน่ะ รีบแบ่งของกันเถอะ เดี๋ยวฉันต้องรีบไปแล้ว” เสียวเฟิงเร่งคนอื่นๆ
“ฮ่าฮ่า ได้เลยๆดูท่าทางรีบน่าดู มีงานต้องทำสินะ? ความสามารถของนายตอนนี้เนี่ยเป็ฯผู้เล่นระดับโปรได้เลยนะเนี่ย!” เหลาซวีที่กำลังเดินมาเก็บของนั้นถามอย่างสบายอารมณ์
แต่ก่อนที่เสี่ยวเฟิงจะตอบคำถามนั้นเขาก็ถูกขัดขึ้นมาซะก่อน
“เห้ย! ไข่ของสัตว์เลี้ยงไม่ใช่เหรอนั่น? บอสดรอปไข่ของสัตว์เลี้ยง!”
“สมุดสกิล! สกิลระดับหายากด้วย!”
ในตอนที่ทุกคนเห็นของทุกอย่างที่เหลาซวีเก็บมาได้นั้นก็ต่างตกใจกันเป็นแถว
ตอนแรกนั้นพวกเขาเห็นแค่อุปกรณ์ระดับเทพและเหรียญทองอีกนิดหน่อย ซึ่งมันดูไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่ แต่ของอย่างหลังทั้ง 2 คือไข่สัตว์เลี้ยงและสมุดสกิลนั้นเป็นของล้ำค่าอย่างไม่ต้องสงสัย!
อุปหรณ์นั้นถึงดีแค่ไหนก็มีข้อจำกัดมากมาย แต่กับสัตว์เลี้ยงและตำราสกิลนั้นไม่ใช่ มันเป็นสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้และไม่มีทางหาได้ตามตลาดแน่นอน
ไข่สัตว์เลี้ยง (เจ้าแห่งสลามันเดอร์)
ระดับ: ราชา
Effect: หลังจากที่ฟักออกมาจะใช้เป็นสัตว์เลี้ยงได้
Particularity: ถ้ามีสัตว์เลี้ยงอยู่แล้ว มันจะหายไปในตอนที่ฟักออกมา
Skill book: ลาวาพิโรธ
Quality: หายาก
ความต้องการอุปกรณ์: คลาสนักเวทย์
Effect: เรียกวิญญาณแห่งลาวา สามารถยิงลูกไฟระเบิดออกไปสร้างความเสียหายอย่างรุนแรงให้กับศัตรู 2 เป้า
(ค่าพลังเวทย์ x 50% x เลเวลของสกิล) ศัตรูที่โดนโจมตีจะติดสถานะมึนงง 2 วินาที คูลดาวน์ 1 ชั่วโมงและจะยิงได้ทุกๆ 10 วินาที
สายตาทุกคู่จ้องไปที่ไข่ของสัตว์เลี้ยง มันเป็นของที่อยู่อันดับ 2 ของเขตอย่างแน่นอน!
นักเวทน์ทุกคนตรงนั้นต้องการตำราสกิลกันทุกคน มันเป็นสกิลเดียวกันกับที่บอสใช้ใส่พวกเขา แต่เป็นรูปแบบที่อ่อนลงมาหน่อย ความเสียหายก็ไม่ใช่ 50% ของพลังชีวิต และยังยิงได้แค่ 2 ครั้งเท่านั้น แต่มันก็ยังเป็นสกิลที่ดีอยู่ดี!
“ไม่ต้องสงสัยเลยว่าของที่ดีที่สุดคือไข่สัตว์เลี้ยงนี่ล่ะ เอาล่ะใครจะได้ไปนะ”
เหลาซวีว่า เขาก็แอบอยากได้สัตว์เลี้ยงเหมือนกัน แต่มันอยู่นอกเหนือข้อตกลงเพราะฉะนั้นเขาเลยถอดใจไปอย่างช่วยไม่ได้
“ฉันขอเริ่มก่อนเลย!”
เสี่ยวเฟิงเดินออกมาพร้อมถูมือไปด้วย ไข่สัตว์เลี้ยงนี่มีมุลค่ามากกว่าของชิ้นไหนๆทั้งนั้น
“ฉันจำได้ว่านายมีสัตว์เลี้ยงระดับเทพอยู่แล้วนี่ แล้วจะเอาสัตว์เลี้ยงระดับราชาไปทำไมอีก?” War Spirit Ziyi came forward and expressed her dissatisfaction and other players also stared at Xiaofeng strangely.
“ฮ่าฮ่า! พอดีว่ามีเรื่องให้ต้องใช้เงินน่ะ แถมก็ไม่ได้ผิดจากข้อตกลงที่ทำไว้นี่”
เสี่ยวเฟิงพูดอย่างคลุมเครือ คนอื่นๆก็ได้แต่มองเขาอย่างไม่มีทางเลือก
“ยอดฝีมือแห่งการรักษาพูดถูกแล้ว ไม่ว่าใครก็สามารถเอามันได้ทั้งนั้น แต่ถ้าเขาได้ไปล่ะก็ผมจะให้ยืมซัก 10000 เหรียญเพื่อซื้อคืนแล้วกัน”
เหลาซวีพูดขึ้นมาแล้วคนอื่นๆที่อยู่ตรงนั้นก็ไม่มีใครว่าอะไรอีก เขาสามารถจัดการเรื่องวุ่ยวายได้ด้วยตัวเอง ทำให้เสี่ยวเฟิงรู้สึกนับถือเขาอยู่ไม่น้อย.
อันที่จริงด้วยผลงานของเสี่ยวเฟิงเขาก็มีสิทธิที่จะพูดแบบนั้นได้ รอบนี้เขารับหน้าที่สำคัญในการจัดการกับบอส ดังนั้นคนอื่นๆก็เลยไม่ว่าอะไรอีก
“งั้นเริ่มกันเลย…”
เหลาซวียังไม่ทันที่จะพูดจบเสี่ยวเฟิงก็ทอยเต๋าออกไปแล้ว แต่ตอนนี้นั้นไม่ได้มีแค่เขาเท่านั้นแต่โรสนั้นทอยเต๋าออกไปเร็วกว่าเขาซะอีก
ลูกเต๋านั้นหยุดอย่างรวดเร็ว เสี่ยวเฟิงมองอย่างไม่ค่อยพอใจนักที่เขาโดนชิงลงมือก่อน แต่พอเขาเห็นแต้มที่ออกมาเขาก็พูดอะไรไม่ออก
100!
ตอนนี้ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้นคนอื่นๆต่างจ้องแต้มที่ออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่เชื่อ
“นี่? ยอดฝีมือแห่งการรักษา ตาท่านแล้ว”
เหลาซวีต้องเรียกอยู่หลายรอบมากกว่าที่เขาจะรู้ตัวเขาแสร้งปั้นหน้ายิ้มแล้วเก็บลูกเต๋ากลับไปเงียบๆ
“อ่ะฮ่าฮ่า ก็มีของระดับเทพอยู่แล้วของระดับราชาก็ไม่จำเป็นต้องใช้แล้วล่ะมั้ง เอาให้คนอื่นๆไปก็แล้วกัน”
เธอได้แต้มสูงสุดไปแล้ว เขาจะเสียเวลาไปแข่งกับเธอทำไมกันเล่า
คนรอบๆต่างจนใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปแบบกระทันหันของเสี่ยวเฟิง
ประกายตาแห่งความพึงพอใจปรากฎบนหน้าของโรส
“ฉันก็ไม่เอาด้วยหรอก”
คนอื่นๆก็ยอมแพ้ไปด้วยเพราะไม่อยากมาเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ ไข่ของสลามันเดอร์จึงตกไปเป็นของโรสอย่างง่ายดาย
โรสมองไปทางไนท์คูเออร์ที่ทำท่าทางเหมือนคิดอะไรบางอย่างคนถูกมองเห็นอย่างงั้นก็เบือนสายตาไปทางอื่น ว่าแล้วโรสก็เตรียมการที่จะให้ไข่สัตว์เลี้ยวฟักในทันที
รายชื่อของสัตว์เลี้ยงนั้นมีการเปลี่ยนแปลงทันที ตอนนี้ราชาสลามันเดอร์นั้นถูกเพิ่มไปยังอันดับ 2 ของรายชื่อ
ชื่อของโรสนั้นปรากฎเข้ามาในรายชื่อด้วยและไนท์คูเออร์ที่อยู่อันดับ 10 นั้นก็ตกตารางไป นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงได้เรียกสัตว์เลี้ยงออกมาทันทีเพื่อที่จะสร้างชื่อให้กิลด์นั่นเอง
โรสนั้นเรียกสัตว์เลี้ยงออกมาทันทีที่มาฟัก มันยังมีเลเวลที่ 1 โรสอุ้มมันเอาไว้ในอ้อมแขน ตัวมันเล็กมากและดูน่ารักต่างจากเจ้าตัวที่พวกเขาสู้ด้วยอย่างสิ้นเชิง
เธอไม่ได้เปิดเผยความสามารถใดๆของสัตว์เลี้ยงให้คนอื่นรู้ พวกเขาเลยเลิกที่จะจ้องสลามันเดอร์ตัวนั้นแล้วไปสนใจของอย่างอื่นที่ตกอยู่บนพื้น
“ตำราสกิลนั้นเป็นของนักเวทย์ ส่วนดาบมือเดียวใช้ได้ทั้งนักรบและพาลาดิน ใครที่เข้าเงื่อนไขทอยเต๋าได้เลย”
ทั้ง 3 ชิ้นนั้นเป็นของที่ดีที่สุดที่ดรอปมาได้ 2 ชิ้นนั้นเสี่ยวเฟิงไม่สามารถแย่งได้ เขาเลยให้ความสำคัญกับการแย่งไข่สัตว์เลี้ยงมาก
นักบวชเปลี่ยนคลาสได้ 2 แบบคือพาลลาดินกับผู้กล่าวพิธีกรรม พาลาดินนั้นจะใช้โล่และดาบ ส่วนคลาสของเสี่ยวเฟิงนั้นใช้ไม้เท้าสองมือ เพราะฉะนั้นตามข้อตกลงเสี่ยวเฟิงจึงไม่มีส่วนร่วม
แล้วดาบมือเดียวก็ตกไปอยู่ในมือของพาลาดินแห่งการรักษา ส่วนตำราสกิลอยู่ในมือของนักเวทย์จากกิลด์อื่น
“ต้องขออภัยด้ายท่านยอดฝีมือแห่งการรักษา ของที่เหลือนี้เป็นของท่านแล้วกัน”
เหลาซวีมองไปทางเสี่ยวเฟิงด้วยความลำบากใจ
เสี่ยวเฟิงนั้นเป็นกำลังหลักในการสู้แต่ค่าตอบแทนของเขานั้นดูไม่คุ้มเท่าไหร่เลย คนอื่นๆก็เห็นด้วยกับเหลาซวีจึงยกของที่เหลือที่พอจะมีค่าบ้างให้เสี่ยวเฟิงไปทั้งหมด
เพราะเสี่ยวเฟิงต้องการเงินเขาเลยรับของระดับราชาไปโดยไม่ได้ว่าอะไร ส่วนของระดับหายากคนอื่นๆก็ต่างเอาไปแบ่งกัน
“ไปกันต่อเถอะตอนนี้ฉันกำลังรีบ.”
เสี่ยวเฟิงเร่งอีกครั้ง พวกเขาจึงรีบออกจากพื้นที่พิเศษโดยไม่รีรอ
“คุณสำเร็จภารกิจพื้นที่พิเศษเลเวล 15 – ถ้ำสลามันเดอร์ ได้รับค่าประสบการณ์ 150000 หน่วย”
ทั้ง 20 คนได้ค่าประสบการ์เท่าๆกัน แต่ยังไม่เพียงพอกับเสี่ยวเฟิงที่ต้องการทั้งหมด 4000,000 เพื่ออัพเลเวล เขาน่าจะเก่งกว่านี้ถ้าเขาทำภารกิจได้ด้วยตัวคนเดียว แต่เขาก็ไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น
เขารีบออกมาจากเกมทันทีหลังจากที่กล่าวอำลาคนอื่นๆ โดยไม่ได้กลับไปที่เมืองหลักด้วยซ้ำ