Ch.62 – สบตา

Translator : Reheikichi / Author

[ ทะ ทำยังไงดี ]

[ เกือบไปแล้ว ]

หลังจากกระโดดลงไปในชั้น 5 และยืนยันว่าคิเมร่ากับฮ็อบก็อบลินที่ชั้นสี่ไม่ตามพวกเรามา

[ แต่มิเซ่กลับรู้จักทางหนีที่ไม่อยู่ในแผนที่ด้วย … เคยมาที่นี่มาก่อนเหรอ? ]

[ ไม่… ไม่เคยมาหรอกค่ะ ก็แค่รู้นะคะ… ]

มิเซ่ตอบเอลิเซียราวกับว่าเธอเองก็ยังนึกสงสัยอยู่เหมือนกัน

[ ก่อนหน้านี้ก็เคยพูดอะไรทำนองนี้ อย่างในตอนที่ต่อสู้กับโกเลมในการสอบการต่อสู้ขั้นพื้นฐาน ได้ยินว่าอ่านการเคลื่อนไหวของโกเลมออก… เหมือนความรู้สึกเดจาวูอะไรแบบนั้นเหรอ? ]

เมื่อผมถามออกไป มิเซ่ก็พยักหน้า

[ ค่ะ อาจจะใช่นะ เพราะพักนี้ก็เห็นอะไรแปลกๆ บ่อย …. อย่างในชั้นเรียนเภสัชเวทที่สร้างโพชั่นระดับ 2 ได้ ]

จะว่าไปในชั้นเรียนมิเซ่ก็สร้างโพชั่นระดับ 2 ออกมาด้วยนี่นะ

ในตอนนั้นผมคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นซ้ำกันบ่อยๆ เหรอ?

[ มิเซ่ชอบไปยืมหนังสือจากห้องสมุดมา ไม่ใช่เรื่องโกเลมหรือโพชั่นจะมาจากในหนังสือหรอกเหรอ? ]

[ อา… พอพูดไปแล้วก็อาจจะใช่ก็ได้นะคะ ]

มิเซ่พยักหน้าอย่างเขิลอายให้กับความเห็นของเอลิเซีย

[ ก็นะ มันเป็นเรื่องปกติของคนเรา บางทีเผอิญจำเรื่องที่ลืมแล้วได้นะ ]

 

กุเร็นพูดและหัวเราะ

ในตอนนี้ควรเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน เพราะยังไม่เกี่ยวกับการสำรวจเขาวงกตคราวนี้ นอกจากนี้มิเซ่อาจจะสงสัยได้ ผมจึงไม่สามารถคาดคั้นคำตอบที่แท้จริงจากเธอได้

 

สิ่งที่ควรระวังตอนนี้คือ―― การรับมือพวกโจร

 

ทันทีที่พบกับคิเมร่าและหนีมาได้ ผมก็สบตากับพวกโจร บางทีพวกโจรอาจจะกลัวว่ามิเซ่จะถูกคิเมร่าฆ่าได้ หากมิเซ่ตายก็ไม่ได้เงิน แต่หลังจากกระโดดลงมาบนทางที่เหมือนสะพานแขวน ก็ไม่เห็นรู้สึกถึงสายตาของพวกโจรอีกเลย

ดูเหมือนพวกโจรก็จะไม่รู้เส้นทางนี้ จึงไม่กระโดดตามลงมา

ตอนนี้พวกโจรน่าจะร้อนรนกันใหญ่เพราะเห็นพวกเราทำอะไรที่ไม่คาดคิด

 

――ถ้าจะจัดการพวกโจรก็จังหวะนี้ล่ะ

 

ขณะที่เดินภายใต้คำแนะนำของเอลิเซีย

ระหว่างนั้นผมก็แอบเข้าไปใกล้ออสและกระซิบ

 

[ ในกรณีแบบนี้ ขอให้เตรียม ‘กระดาษสื่อสาร’ ให้พร้อมทุกเมื่อล่ะ ]

[ …รับทราบ แผนแบบนั้นจะได้ผลเหรอ? ]

[ อา ไว้ใจเถอะ ถ้าพวกมันมีเยอะไว้จะเรียก จนถึงตอนนั้นฝากปกป้องพวกเขาด้วย ]

 

ออสพยักหน้า

จากนั้นผมก็ทักมิเซ่ เอลิเซีย และกุเร็น

 

[ แย่แล้วสิ ขอไปห้องน้ำหน่อยนะ ]

ข้ออ้างสุดคลาสสิค

 

[ ได้สิ จะให้พวกเรารอที่นี่ไหม? ]

 

[ ไม่ล่ะ ไปถึงจุดหมายกันก่อนได้เลย ผมจำแผนที่ได้แล้วล่ะ ]

เพราะมีหลายกรณีที่อาจจะเกิดขึ้นจึงมีการติดตั้งห้องสุขาไว้ในจุดของเขาวงกตที่สำรวจไปแล้ว ซึ่งใน ‘วังวนสุสานกษัตริย์’ จะติดตั้งไว้ในแต่ละชั้น

 

เมื่อแยกกับทั้งสี่คน

และเห็นว่าทั้งสี่คนลับตาไปแล้ว―― ผมจึงใช้《เสริมพลัง》ทันที

 

มุ่งหน้าไปยังบันไดเชื่อมระหว่างชั้น 4 และชั้น 5  ที่รู้สึกถึงสัญญาณผู้คน

[ พวกเด็กๆ ไปไหนกันแล้ว!? ]

[ ไม่รู้ แต่น่าจะที่ไหนสักแห่งในชั้น 5 แน่ ]

ผมตรวจสอบดูโจร นั่นมันโจรที่ชักดาบออกมาตอนที่เราเจอกับคิเมร่า

จำนวนคือสี่คน อยู่กันเป็นคู่และแบ่งกันอยู่ด้านหน้าและด้านหลังโดยอยู่ห่างกันเพื่อคอยระวัง

 

คบเพลิงทั้งหมดแปดอันถูกติดตั้งไว้บนกำแพงสองด้านที่พวกโจรกำลังเดินอยู่

จึงจัดการทำลายมันด้วย《กระสุนเวท》

 

[ อะไร!? ]

[ ศะ ศัตรูมา!! ]

 

เมื่อทางเดินมืดลงในพริบตา ผมก็เข้าไปใกล้ศัตรูได้โดยพวกมันไม่รู้ตัว

อุปสรรคมากมายและภูมิประเทศซับซ้อน―― สนามรบที่ผมถนัด ไม่รู้สึกว่าจะแพ้เลย

 

สองคนด้านหน้าถูกแทงตายด้วยกริซที่ผมสร้างโดยใช้《ฟิคเซชั่น》และพุ่งเข้าไปหาคนที่อยู่ด้านหลังต่อ

อีกสองคนที่อยู่ห่างออกไป รีบซ่อนตัวในทางเดินอีกด้านหนึ่งทันที ดูเหมือนจะมีสังหรณ์ดีสินะ ทั้งที่ฆ่าบบไร้วี่แววแล้วนะ

 

ผมก้าวเท้าต่อและเข้าไปใกล้ยังจุดที่ศัตรูอยู่

ในเวลาเดียวกับที่หันไปมองยังมุมทางเดิน ศัตรูก็เหวี่ยงดาบมา แต่ก่อนหน้านั้นหมัดของผมก็พุ่งเข้าไปที่ท้องของศัตรู

 

และตัดคอชายคนที่สองทันทีด้วย 《ใบมีด》

โจรที่โดนต่อยเข้ามุมท้องกุมท้องและคร่ำครวญที่เห็นเพื่อนถูกตัดคอ

 

[ ทำไมถึงรู้ตำแหน่งได้… ]

 

[ ยังฝึกมาไม่พอ ถ้าจะซ่อนตัวก็ควรกลบเสียงฝีเท้าด้วย… ]

 

[ บัดซบ…! ]

 

ผมยิง《กระสุนเวท》ทะลุหน้าผากของชายคนนั้น

ในตอนนั้นก็ได้ยินเสียงบางอย่างสั่นใกล้กับศพชายคนนั้น

 

เมื่อหาวัตถุที่สั่นในความมืด

ก็เจอกับ ‘กระดาษสื่อสาร’ ผมจึงหยิบมันขึ้นมา ดูเหมือนใครบางคนจะติดต่อมา ผมจึงส่งพลังเวทเข้าไปยัง ‘กระดาษสื่อสาร’ และเงียบไว้

 

[ เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น!? ตอบด้วย! ]

 

ดูเหมือนจะเป็นพรรคพวกของคนที่ผมจัดการไป

เพราะสงสัยว่าเพื่อนขาดการติดต่อจึงติดต่อมาทางนี้สินะ

 

[ …เสร็จมันหมดแล้วเรอะ ]

 

จากนั้นสายก็ตัดไป

กำลังเสริมศัตรูอาจกำลังมา

 

การจะจัดการทีละคนคงเป็นไปไม่ได้แล้ว

หรือมันจะเร็วกว่านะ ถ้าล่อพวกมันไปที่ห้องใหญ่ๆ แล้วจัดการทีเดียว?

ผมจึงหยิบ ‘กระดาษสื่อสาร’ ของผมและติดต่อไปยังออส

 

[ ออส ตอนนี้อยู่ที่ไหน? ]

ทันทีที่ติดต่อได้ ผมจึงถามไป

 

[ จุดสำรวจที่สอง น่าจะทางทิศ 10 นาฬิกาหลังจากที่แยกกันนะ ]

[ ตรงนั้นเองเหรอ …. งั้นมิเซ่ก็น่าจะปลอดภัยไปได้สักพัก ]

 

ผมนึกถึงเส้นทางในการไปที่นั้น การจะไปถึงจุดที่พวกมิเซ่อยู่มีเพียงเส้นทางเดียว กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือพวกมิเซ่จะปลอดภัย ตราบเท่าที่เราปกป้องทางที่ผ่านไปได้

 

[ ทางนี้มีศัตรูกำลังมาจำนวนมาก ช่วยที ]

[ รับทราบ กำลังไปเดี๋ยวนี้ ]