เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 926
เขานั้นช่างโง่จริงๆ ไปที่บ้านตระกูลหยางหาหยางติ่งเทียนเพื่อเอาชิงเฉิงกรุ๊ป？
แล้วจะไปเอาคืนได้อย่างไรกัน？
ตอนนี้ดีแล้ว
ไม่เพียงแต่ไม่สามารถเอาชิงเฉิงกรุ๊ปมาได้นะ แต่กลับทำให้ตระกูลหลงนั้นเสียแผนไปอีก
ตระกูลหลงหลายปีมานี้ ทำไมถึงถ่อมตนมาตลอด？
ไม่ใช่เป็นเพราะเจ้าบ้านั่นหรือไงกัน？
ในตอนที่ยังไม่แน่ใจพละกำลังของฝั่งตรงข้าม
ตระกูลหลงนั้นจะไม่แสดงอะไรออกมา เพื่อที่จะทำให้เจ้าบ้านั่นมาคอยจ้องมอง！
แต่ว่าเป็นเพราะหลงเฟยหยูนั้นรีบร้อนไปก่อน ทำให้แผนหลายปีมานี้ของตระกูลหลงนั้นได้เผยออกไปแล้ว ！
เดิมทีที่โดนหยางเฟิงทำร้าย โยนเข้าไปในกองขยะ จิตใจของหลงเฟยหยูนั้นก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่อยู่แล้ว
ตอนนี้ที่เพิ่งกลับมา กลับโดนหลงกูเฉิงนั้นเอ่ยดุชุดใหญ่ไปอีก
นี่ทำให้สีหน้าของหลงเฟยหยูนั้นเริ่มแดงขึ้น
เขานั้นกัดฟันแล้วเอ่ย“เป็นเพราะคุณอานั่นแหละ หากคุณอานั้นช่วยพูดให้ผม หยางติ่งเทียนจะต้องเอาชิงเฉิงกรุ๊ปมาให้ผมดีๆแน่！”
เมื่อเอ่ยถึงหลงโยวหลิง ภายในใจของหลงเฟยหยูนั้นเต็มไปด้วยความเคียดแค้น
เมื่อได้ยินดังนั้น
ดวงตาของหลงกูเฉิง ก็ได้เผยออกมาถึงความโกรธ
สำหรับน้องสาวของเขาคนนี้ ภายในใจของเขานั้นก็ไม่พอใจ
เดิมทีปีนั้นมีคนมากมายที่ตามจีบหลงโยวหลิง
ไม่รู้จักเลือกใครดี
แต่ในสุดท้ายหลงโยวหลิง นั้นกลับไปแต่งงานกับหยางติ่งเทียนที่มีลูกภรรยาแล้ว
เลยทำให้หน้าตาของวงตระกูลหลงนั้น ต้องเสียไปหมด！
อีกทั้งในปีนั้น แล้วก็ไม่รู้ว่าพ่อแม่ของตนในปีนั้นสมองเป็นอะไร ทั้งเอาสมบัติเป็นสินสอดให้หลงโยวหลิงไปตั้งเยอะอีก！
หากไม่ใช่ตระกูลหลง ตระกูลหยางจะมีอยู่ถึงวันนี้ไหม？
เพราะเรื่องนี้ ภายในใจของหลงกูเฉิงนั้นครุ่นคิดมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ！
แต่ที่น่าเสียดาย ตอนแรกพ่อแม่นั้นยืนยันอย่างงั้น แล้วเขานั้นก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปค้าน ……
ทรัพยากรสมบัตินับไม่ถ้วน ในปีนั้นที่โดนหลงโยวหลิงนั้นนำพาไปยังตระกูลหยาง
เป็นเพราะเหตุนี้เอง หลงกูเฉิงในหลายปีมานี้ เดิมทีตั้งแต่ไหนไม่เคยไปที่ตระกูลหยางเพื่อเยี่ยมน้องสาวเลย
เขานั้นเอาความโกรธแค้นทั้งหมดนั้น เอาไปไว้บนหัวของหลงโยวหลิง！
แต่ว่าวันนี้
เจ้าลูกชายคนโง่ของเขานั้น กลับทำให้เขาขายขี้หน้า！
หลงกูเฉิงนั้นยังไม่หายโกรธ：“ เป็นเพราะเจ้าทำผิดไปหมด！ข้าบอกแล้วใช่ไหม อย่าให้เจ้าไปที่ตระกูลหยาง！เจ้ากลับไม่ฟัง……แล้วยังเอาชิงเฉิงกรุ๊ปกลับมาไม่ได้ อีกทั้งยังทำให้ตระกูลหลงต้องขายหน้าอีก！”
หลงเฟยหยูนั้นไม่กล้าที่จะเอ่ยอะไรต่ออีก
เขาเกรงว่าหากตนเองเอ่ยออกไปอีก ก็จะโดนหลงกูเฉิงดุอีกชุดใหญ่
เขานั้นรีบเปลี่ยนเรื่องคุย“พ่อ ตระกูลหนิงนั้นเสียชิงเฉิงกรุ๊ป หนิงเหลยถิงนั้นก็ตายเพราะชิงเฉิงกรุ๊ป！ตอนนี้ชิงเฉิงกรุ๊ปไปอยู่ในมือตระกูลหยาง อีกทั้งหยางเฟิงนั้นโดนตระกูลหยางทอดทิ้ง นี่มันเป็นโอกาสที่ดีของพวกเราตระกูลหลงนะ！”
“เรื่องนี้ เจ้ารู้ได้เช่นไรกัน？”
หลงกูเฉิงนั้นมองไปที่หลงเฟยหยูอย่างสงสัย
ชิงเฉิงกรุ๊ปนั้นตกไปอยู่ในมือของหยางเฟิง เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับอะไร
แต่ว่าขาวที่หยางเฟิงนั้นโดนตระกูลหยางทอดทิ้ง จะมีแต่คนระดับสูงในจงโจวเท่านั้น เดิมทีแล้วคนทั่วไปนั้นจะไม่รู้
เดิมทีเขานั้นก็ไม่ได้บอกหลงเฟยหยูมาก่อนเกี่ยวกับเรื่องนี้
แล้วเขารู้ได้อย่างไรกัน ？
ในเวลานั้น
ภายในใจของหลงกูเฉิงนั้นมีแต่คำถาม
ไอเจ้าบ้านี่！
หรือว่าเขานั้นแอบตนเอง แล้วมีช่องทางข่าวกรองอื่นๆกัน ？
“เรื่องนี้ ข้า……”
เมื่อต้องเจอคำถามของหลงกูเฉิงเช่นนี้ หลงเฟยหยูนั้นก็เอ่ยติดๆขัดๆ
เขากัดฟันแล้วเอ่ย“พ่อ นี่เป็ยความลับของชิงเฉิงกรุป พ่อรู้ดีกว่าข้า เพียงแค่พวกเรานั้นเอาชิงเฉิงกรุ๊ปมาไว้ในมือ แน่นอนว่าจะสามารถเพิ่มกำลังของพวกเราตระกูลหลงได้อย่างแน่นอน”
“เมื่อถึงเวลาที่ต้องเผชิญกับเจ้าบ้านั่น พวกเรานั้นจะต้องสามารถรับมือได้แน่นอน！”
เจ้าบ้านั่น เหมือนเป็นดาบที่อยู่บนหัวของสี่มหาเศรษฐี
ที่ทำให้วันเวลาของพวกเขานั้นผ่านไปอย่างไม่ค่อยสงบสุข
เพื่อที่จะสามารถปกป้องอำนาจ สี่ตระกูลมหาเศรษฐีนั้นต่างก็พยายามที่จะลงมือ！