เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 925
“หยางเฟิง ข้าจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆแน่！”
หลงเฟยหยูเอ่ยออกมาด้วยในใจที่เต็มไปด้วยความเกลียดแค้น
หลังจากนั้น หลงเฟยหยูนั้นก็ได้คว้านหาเสื้อผ้าเก่าๆมาจากกองขยะ ก่อนที่จะรีบมุ่งกลับไปยังบ้านตระกูลหลง
“นี่มันขอทานที่ไหนกัน กล้าที่จะมาเดินเล่นในบ้านตระกูลหลง？”
ด้านหน้าสายตาที่หลงเฟยหยูนั้นรีบเดินเข้ามา คนของตระกูลหลงนั้นเอ่ยตำหนิออกมา
หลงเฟยหยูเอ่ยดุออกมา“ พวกเจ้าตาบอดกันหรือไงกัน มองคุณชายไม่ออกหรือยังไงกัน？”
หลังจากที่มองชัดเจนแล้วว่าคือหลงเฟยหยู
ทุกคนนั้นก็ตกใจจนเกร็งไปหมด“คุณ คุณชาย……ทำไมคุณถึงเปลี่ยนไปเช่นนี้ล่ะ？”
คุณชายแห่งตระกูลหลง ตอนนี้ราวกับขอทานอย่างไรอย่างงั้น
นี่มันช่างนี่เหลือเชื่อเกินไปแล้ว！
หลงเฟยหยูนั้นขี้เกียจที่จะอธิบายกับพวกเขา ก่อนที่จะเดินเข้าไปยังห้องหนังสือของพ่อเขาเพื่อหาพ่อ
หลงกูเฉิงที่เป็นผู้นำตระกูลหลง
อายุนั้นพอๆกับหยางติ่งเทียน แต่มองไปแล้วไม่ค่อยแก่เท่าไหร่
สีผมนั้นขาวไปแล้ว แต่ว่ามองไปแล้วก็ดูไม่เลวเลยทีเดียว
ภายในห้องอ่านหนังสือ มองไปแล้วต่างก็มีภาพวาดที่เก่าแก่เต็มไปหมด
มองไปแล้ว หลงกูเฉิงที่เลี้ยงตนเองนั้นได้ไม่เลวเลยทีเดียวในการดูแลตนเอง ！
แต่ว่าคนที่รู้จักหลงกูเฉิงเท่านั้นถึงจะรู้
หลงกูเฉิงนั้นชอบที่จะสร้างชื่อเสียงให้คนชื่นชม เป็นคนเย่อหยิ่ง และไม่เคยเอาใครมาไว้ในสายตา
“ท่านพ่อ！”
หลงเฟยหยูรีบร้อนรนวิ่งเข้ามาข้างใน
หลงกูเฉิงเงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนที่จะเอ่ยดุด้วยความไม่พอใจ“เรียกอะไรกัน？คุณชายของตระกูลหลงมาเรียกอะไรแบบนี้ได้ยังไงกัน？ข้าหลังจากนี้ จะไว้วางใจเอาบ้านตระกูลหลงไปไว้ในมือเจ้าได้อย่างไร？”
เอ๋อ？
หลงเฟยหยูนั้นตะลึงนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง
ก่อนที่น้อยใจแล้วรีบก้มหน้าลง
หลงกูเฉิงจ้องมองไปที่หลงเฟยหยู ก่อนจะเอ่ย“ข้าถามเจ้านะ เมื่อวานเจ้าไปที่บ้านตระกูลหยางมาใช่ไหม？”
“ใช่ครับ ผมไปหาคุณอามา เธอนั้นอยู่คนเดียวน่าสงสารจริงๆ……”
ไม่รอให้หลงเฟยหยูเอ่ยจบ
หลงกูเฉิงนั้นรีบด่าขึ้นทันที“ไร้สาระ！เจ้าคิดว่าข้าแก่แล้ว สมองข้าจะโง่ไปแล้วหรอ？เจ้าคิดว่า ข้าไม่รู้หรอว่าเจ้าไปที่ตระกูลหยางนั่นเพื่อทำอะไร？เจ้าไปหาหยางติ่งเทียนเพื่อที่จะเอาชิงเฉิงกรุ๊ป？”
“ข้า……”
ในเวลานั้นหลงเฟยหยูนั้นพูดไม่ออก
หลงกูเฉิงใช้นิ้วชี้ไปที่หลงเฟยหยูอย่างเกลียดแค้นก่อนเอ่ย“มองดูเจ้าสิ ร่างกายนั้นก็เหม็นไปหมด ทำให้ตระกูลหลงขายหน้าจะแย่แล้ว！มองดูเจ้าเช่นนี้สิ แน่นอนว่าจะต้องแพ้อย่างราบคาบเลยล่ะสิ？”
หลงเฟยหยูเงยหน้ามอง ด้วยสีหน้าแววตาที่เศร้าสร้อยไปอีก
“อืม……”
เขานั้นแทบจะร้องไห้ออกมาก่อนที่จะพยักหน้า
“หึ！”
หลงกูเฉิงนั้นทำเสียงหึโดยไม่อยากจะมอง
สำหรับเรื่องสามีของน้องสาวเขานั้น หลงกูเฉิงนั้นยิ่งไม่เข้าใจไปกันใหญ่
ในตอนที่ยังหนุ่มนั้น หยางติ่งเทียนนั้นเป็นคนที่อยู่ไม่นิ่งไร่กฏเกณฑ์
หากไม่ใช่เพราะรอบก่อนตระกูลหยางเกิดเรื่อง หยางติ่งเทียนคงจะไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ แล้วเอาแต่อยู่ที่บ้านตระกูลหยาง และคอยทำตัวถ่อมตนเช่นนี้
ตั้งแต่ตอนที่หยางติ่งเทียนนั้นได้ชิงเฉิงกรุ๊ปมาอยู่ในมือ？
นี่มันฝันชัดๆ！
ถึงแม้ตนเองนั้จะเป็นลุงไปแล้ว เกรงว่าก็ทำเอามาไม่ได้เหมือนกัน
อีกทั้งแม้แต่ หลงเฟยหยูเจ้าที่เป็นเด็กรุ่นหลัง！
“เจ้าโง่เอ้ย ไปที่ตระกูลหยางเพื่อเอาชิงเฉิงกรุ๊ป อีกทั้งยังทำตัวเองเหม็นอีก นี่มันทำตัวเองชัดๆ！”
หลงกูเฉิงนั้นทั้งโกรธ ก่อนที่จะด่าต่อ
หลงเฟยหยูนั้นก็กลุ้มใจไปชั่วหนึ่ง
หยางเฟิงด่าว่าเขานั้นเป็นคนโง่
ไม่คิดว่า
กลับมาที่บ้าน พ่อของตนเองก็ด่าว่าเขานั้นเป็นคนโง่คนหนึ่ง
หรือว่า ตนเองนั้นจะเป็นคนโง่คนหนึ่งจริงๆ？
ภายในหัวของหลงเฟยหยู อดไม่ได้ที่จะเต็มไปด้วยความสงสัยในตนเอง……
หลงกูเฉิงมองไปที่หลงเฟยหยู ภายในใจนั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง
นี่คือตระกูลหลง เป็นบรรพบุรุษที่ดีที่สุดในปีนี้แล้วหรือ？
ผู้สืบทอดผู้นำตระกูลหลงคนต่อไป？
ลูกชายของตนคนนี้ จะโตขึ้นเมื่อไหร่กันนะ！
บทที่ 924
บทที่ 926