ทันใดนั้น ภายในใจของเขาก็มีความหวังขึ้นมา
เหมือนอยู่ในขุมนรก ทันใดกลับพบว่ามีเชือกหย่อนลงมา ตัวเขาเองอาจจะคลานออกไปไม่ไหว แต่ว่า เขาก็สามารถทำให้คนที่ไม่ควรถูกชักโยง รอดพ้นไปได้
โชคดี ที่ยังทันอยู่
“พี่สาม”
“ผมเข้าใจแล้ว งั้นคุณกลับไปบอกกับเขา ผมแสนรักทั้งชีวิตนี้จะใช้นามสกุลหิรัญชาตลอดไป จะไม่มีนามสกุลที่สองอีก！”น้ำเสียงของเขาเย็นชามาก พูดออกมาทีละคำกับเขาในสิ่งที่ตัดสินใจแล้ว
เจเคเข้าใจแล้ว
ไม่ยินยอมมีนามสกุลที่สองอีก งั้นก็แสดงว่า เขาจะไม่ยินยอมกลายเป็นคนของตระกูลเทวเทพ
ไม่ยินยอม ทางด้านม็อกโก ก็จะช่วยเขาปกปิดเอาไว้เสียก่อน แต่จะปกปิดได้นานแค่ไหน ก็อยู่ที่ความสามารถของเขาแล้ว
หลังจากนั้นเจเคก็ออกไป
ดลธีเข้ามา เห็นว่ารวดเร็วขนาดนี้ ในห้องพักผู้ป่วยเหลือเพียงท่านประธานที่อยู่บนเตียง เขานิ่งไปสักพัก：“ท่านประธาน คุณชายเจเค เขา……”
“พรุ่งนี้คุณไปตรวจสอบดูว่า ช่วงนี้คุณผู้หญิง ติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ญี่ปุ่นหรือเปล่า”
แสนรักตัดบทเขาอย่างเย็นชา น้ำเสียงที่ออกมานั้นไม่มีแม้ความอบอุ่น ฟังดูแล้วเหมือนกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
ดลธีอึ้งไป
ตรวจสอบคุณผู้หญิง
ทำไมกัน เธอจะติดต่อกับเนติคนนั้นได้อย่างไรกัน? เป็นไปไม่ได้เลย
ดลธีนึกว่าตัวเองฟังผิดไป “ท่านประธาน คุณยัง……ยังตัวร้อนไม่หายใช่ไหม คุณผู้หญิงจะยังติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นได้อย่างไร เหลวไหลหรือเปล่า”
“เหลวไหลหรือเปล่า ตรวจสอบดูก็รู้แล้วล่ะ”
เขายังคงยืนยัน
อีกทั้งครั้งนี้ น้ำเสียงของเขายิ่งเย็นชากว่าเมื่อสักครู่ เหมือนกับด้านนอกที่ลมหนาวกำลังพัดกระหน่ำ ดลธีได้ยินแล้ว ยังทนไม่ไหวจนรู้สึกหนาวขึ้นมา
เขาเป็นอะไรหรือเปล่า? ทำไมถึงไม่เชื่อใจภรรยาของตัวเองขนาดนี้นะ?
สุดท้ายดลธีก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา หลังจากนั้นก็ไปสืบเรื่องนี้……
——
คืนนี้เส้นหมี่ไม่รู้ว่าจะผ่านไปได้อย่างไร
เธอรู้เพียงว่า หลังจากที่เธอได้สติขึ้นมา ก็เป็นรุ่งเช้าของอีกวันแล้ว
“เขาพูดอะไรกับคุณอีกเหรอ ทำไมเมื่อวานตอนเย็นคนดูเหมือนคนโง่ยังไงอย่างงั้น ถ้าไม่ใช่ฉันเป็นคนพาคุณขึ้นมา ไม่แน่คุณอาจจะหนาวตายอยู่ตรงนั้นแล้ว”
เป็นไปได้ยากมากที่ทั้งคืนแสงดาวจะเฝ้าอยู่ที่ห้องของเธอ เมื่อเห็นว่าเธอตื่นขึ้นมาแล้ว เธอที่ไม่หลับไม่นอนจนดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดง ทนไม่ได้จึงด่าออกไป
เส้นหมี่：“……”
ยังไม่ทันได้พูดอะไร ในสมองของเธอก็นึกถึงสิ่งที่ชายหนุ่มคนนั้นพูดกับเธออย่างไม่แคร์สองประโยคนั้น น้ำตาก็รื้นขึ้นมา ขอบตาของเธอแดงขึ้น
“ช่างเถอะช่างเถอะ คุณไม่ต้องพูดแล้ว ฉันจะบอกคุณนะ สภาพของคุณแบบนี้ อย่าให้เด็กๆเห็นเด็ดขาด ไม่งั้นในบ้านคงได้วุ่นวายกันไปหมดแน่”
แสงดาวได้เห็นสภาพของเธอในตอนนี้แล้ว ทันใดก็ปวดหัวขึ้นมา ทันใดก็ห้ามเธอเอาไว้
สีหน้าของเส้นหมี่ซีดขาว
ผ่านไปสักพัก จึงเอ่ยปากกับเธอที่กำลังจะไปดูแลเด็กๆ กล่าวคำขอบคุณออกมา：“ขอบคุณ……”
แสงดาว：“……”
ในวันแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะผ่านไปได้อย่างไร ทำไมถึงได้เละเทะวุ่นวายขนาดนี้
แปดนาฬิกาตรง เส้นหมี่เตรียมตัวออกจากบ้าน ไปทำงานที่บริษัทแล้ว
เธอจำเป็นต้องไป มีเพียงไปที่บริษัท ถึงจะได้เจอผู้ชายคนนั้น หลังจากนั้นค่อยๆอธิบายถึงปัญหาสองเรื่องที่เขาถามออกมานั้น
เธอคิดเอาไว้แล้ว ไม่ว่าเขาจะฟังหรือไม่ก็ตาม หรือไม่ว่าเธอจะพูดให้เขาเข้าใจได้หรือเปล่า เธอต้องเอาความเป็นมาของเรื่องทั้งสองนี้บอกกับเขาไป
ยิ่งไม่อยากให้ทั้งสองผิดใจกันเพราะเหตุนี้
เส้นหมี่ได้มาถึงบริษัทแล้ว
“พวกคุณดูสิ เธอมาแล้ว……”
“ใช่ มาแล้ว เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ทั้งที่ตัวเองก็เป็นภรรยาของเถ้าแก่ ทำไมถึงได้คิดจะไปช่วยคนอื่น”
“ไม่รู้สิ……”
สิ่งที่ทำให้เธอคิดไม่ถึงเป็นอย่างมาก หลังจากที่มาถึง คนในบริษัท ไม่ได้แสดงความเคารพและทักทายเธอแล้ว และอีกทั้งท่าทางที่แสดงออกมานั้นยังชี้ไปมาที่เธอ
เส้นหมี่：“……”
ไม่ทันไร ภายในใจก็มีความรู้สึกว่ากำลังจะมีสิ่งไม่ดีเกิดขึ้น เธอจึงรีบเดินเข้าลิฟต์ไป
ปรากฏว่า เมื่อเธอมาถึงแผนกบริหารการจัดการ พบว่าเพื่อนร่วมงานในแผนกนี้ ก็ดูไม่ค่อยเหมือนเดิมไม่เป็นกันเองอย่างเมื่อก่อน อีกทั้งเมื่อเธอเข้ามาแล้ว จึงร้อนรนตะโกนออกมาว่า “ผู้บริหารเส้นหมี่”
หลังจากนั้นพวกเขาแต่ละคนก็วิ่งไปประจำตำแหน่งของตัวเอง
เหมือนกับว่าเธอเป็นสัตว์ประหลาดยังไงอย่างงั้น
นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?
เส้นหมี่ยิ่งรู้สึกใจไม่ค่อยดีขึ้นมา
จึงรีบถือกระเป๋าเข้าออฟฟิศของตัวเองไป กลับพบว่า ไม่รู้ว่าคอมพิวเตอร์ที่ตั้งอยู่ด้านในถูกยกออกไปตอนไหนถึงไม่เห็นแล้ว ยังมีตู้ที่อยู่ด้านข้าง ก็ถูกรื้อค้นอย่างเห็นได้ชัด
“ษา？ษา？”
จนที่สุดเธอก็ทนสงบอยู่ไม่ไหวแล้ว ตะโกนเรียกเลขาออกมาเสียงดัง
ษาจึงรีบเข้ามาทันที：“ผู้บริหารเส้นหมี่……”
“ฉันถามคุณหน่อย นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ คอมพิวเตอร์ของฉันล่ะ ยังมี เอกสารของฉันล่ะ ต่างไปไหนแล้ว ใครมาที่นี่ก่อนหน้านี้？！！”
“ผู้บริหารเส้นหมี่ คือ……คือว่าบริษัทตรวจสอบข้อมูล พวกเราเองก็ไม่รู้รายละเอียดที่แน่ชัด ตั้งแต่เช้าตรู่ ก็เห็นพวกเขายกคอมพิวเตอร์กับเอกสารออกไปแล้ว”
เลขานุการอธิบายออกมาอย่างติดๆขัดๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น
สีหน้าของเส้นหมี่ก็เปลี่ยนไปทันที
บริษัทตรวจสอบข้อมูล เป็นการตรวจสอบการทุจริตของผู้บริหารระดับสูงและผู้ถือหุ้นโดยเฉพาะ อีกทั้งฝ่าฝืนข้อบังคับของบริษัท ฯลฯจึงก่อตั้งหน่วยงานขึ้นมา หลายปีมานี้ พวกเขาตรวจจับหนอนบ่อนไส้ได้ไม่น้อยเลยทีเดียว
แต่ว่า พวกเขาทำไมถึงได้ตรวจสอบเธอล่ะ?
เธอไม่ได้ทำเรื่องอะไรสักหน่อย?