เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 975
ชะงักไปครู่หนึ่ง ตาเฒ่าซูพูดต่อ “วิธีการแยกประเภทสมุนไพรทั้งหมด อยู่ในหนังสือภาพด้านล่างสุดของชั้นวางยา นายดูให้ละเอียดได้ ฉันว่านายมีความมั่นใจขนาดนี้ ให้เวลานายทำเรื่องพวกนี้ให้เสร็จในหนึ่งสัปดาห์แล้วกัน”
พูดพลาง ตาเฒ่าซูโบกมือใส่ผู้ฝึกชี่สองคนที่กำลังแยกประเภทสมุนไพร แล้วพูดว่า “พวกนายสองคนไปพักได้แล้ว”
ผู้ฝึกชี่สองคนรีบวิ่งเข้ามาอย่างดีใจ มองตาเฒ่าซูแล้วพูดว่า “จริงเหรอท่านซู พวกเราพักได้แล้วเหรอ”
ท่านซูชี้ลู่ฝานแล้วพูดว่า “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป สองคนนี้จะแยกสมุนประเภทสมุนไพรแทนพวกนาย พวกนายสองคน ตรวจสอบวันเว้นวันเพื่อดูว่าเขาแยกประเภทสมุนไพรถูกต้องหรือไม่ อย่าลืมเร่งให้เขาแยกให้เสร็จภายในหนึ่งสัปดาห์”
ผู้ฝึกชี่ทั้งสองคนมองหน้ากัน รอยยิ้มเต็มใบหน้า
ท่านซูสะบัดมือ พาผู้ฝึกชี่ทั้งสองคนออกไป ก่อนจะไปยังพูดทิ้งท้ายกับลู่ฝานว่า “จะมีคนส่งอาหารมาให้พวกนาย ที่พักคือที่นี่ พวกนายหาเอาเอง”
พวกท่านซูออกไป ที่นี่เหลือแค่ลู่ฝาน สิบสาม รวมถึงเจ้าดำด้วย
กวาดตามองไปรอบๆ สิบสามพูดออกมาอย่างไม่เคยทำมาก่อน “เจ้านาย”
ลู่ฝานหันมามองเขาแล้วพูดว่า “ทำไมเหรอสิบสาม”
สิบสามส่ายหน้าพูดว่า “ยาก!”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “มีอะไรยาก ก็แค่แยกประเภทสมุนไพรไม่ใช่เหรอ งานจุกจิกเท่านั้นเอง”
สิบสามชี้กองสมุนไพรที่เหมือนภูเขา แล้วพูดว่า “ไม่เข้าใจ!”
ลู่ฝานมองซ้ายมองขวา แล้วพูดว่า “มีหนังสือภาพไม่ใช่เหรอ หาดูสิ”
ลู่ฝานพูดพลาง เริ่มเดินหารอบๆ ชั้นวางยา
ทันใดนั้น ลู่ฝานเห็นหนังสือเล่มใหญ่เหมือนบานประตู อยู่ด้านล่างสุดของชั้นวางยา ความหนาประมาณครึ่งตัวคนเลยล่ะ
ลู่ฝานใช้มือข้างหนึ่งลากหนังสือออกมา เปิดแบบส่งๆ ดูสองสามหน้า ด้านบนเป็นรูปและคำอธิบายของสมุนไพรต่างๆ
สิบสามยืนด้านหลังลู่ฝาน มองไม่กี่ทีก็ขมวดคิ้วทันที ด้านบนมีรูปภาพเต็มไปหมด บวกกับตัวหนังสือ ทำให้คนทั่วไปมึนหัวจริงๆ
ลู่ฝานเห็นสีหน้าทุกข์ระทมของสิบสาม ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “สิบสาม ที่นี่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของผู้ฝึกชี่แห่งประเทศอู่อาน รูปสมุนไพรของเจดีย์ยา ทั้งประเทศอู่อานคงไม่มีอะไรครบครันเท่าหนังสือภาพเล่มนี้แล้ว เห็นสิ่งนี้แล้วนายไม่ตื่นเต้นเหรอ”
สิบสามมองลู่ฝานอย่างเหม่อลอย สีหน้าแบบว่า “เจ้านายกำลังล้อผมเล่นเหรอ”
ลู่ฝานส่ายหน้า ที่เรียกว่าคุยไม่ถูกคอ ครึ่งคำก็มากเกิน คงหมายถึงแบบนี้สินะ
เขาดูหนังสือเล่มนี้อย่างเพลิดเพลิน สิบสามดูต่อไปไม่ไหวจริงๆ เขาเดินไปข้างหน้ากองสมุนไพรทันที
ยื่นมือหยิบสมุนไพรขึ้นมาต้นหนึ่ง เป็นอย่างที่ตาเฒ่าซูพูดจริงๆ ด้านบนสมุนไพรมีอักษรยันต์ประทับอยู่ อีกทั้งแสงของอักษรยันต์ ปกคลุมไปทั่วสมุนไพร เก็บรักษายาสมุนไพรไว้เป็นอย่างดี
เจ้าดำก็กระโดดลงจากไหล่ลู่ฝาน มาข้างหน้ากองสมุนไพร
เบิกตาโตมองสมุนไพรที่เหมือนภูเขาด้านหน้า เจ้าดำมีใบหน้าเสียดาย
ของอร่อยเยอะขนาดนี้ น่าเสียดายที่กินไม่ได้สักอย่าง!
สิบสามหันมามองลู่ฝาน กลับพบว่าลู่ฝานกำลังจมอยู่กับหนังสือ คิดไม่ถึงเลยว่าจะดูหนังสือภาพอย่างเพลิดเพลิน
แบบนี้จะได้จริงๆ เหรอ
สิบสามอดสงสัยขึ้นมาในใจไม่ได้!
แต่ท่าทางผ่อนคลายของลู่ฝาน เหมือนไม่ได้ให้ความสำคัญอะไร!
นี่คือสไตล์ของยอดฝีมือใช่ไหม