เอาชนะปีศาจเพลิง
“ก็ฉันไม่อยากว่ายอะ แต่จะให้ว่ายก็ไม่ใช่ว่าว่ายไม่ได้ซักหน่อย”โจวเหวินพูดพร้อมกับผลึกในมือ “ตามที่เราตกลงกันไว้ ผลึกนี้มันต้องเป็นของฉันนะ”
“เออ อยากได้ก็เอาไปเลย เอาแม่งไปให้หมดเลย”พิด้าพูด จากนั้นไฟในมือของเขาก็ลุกโชนขึ้นพร้อมกับเสียงคำรามเหมือนมังกรก่อนจะพุ่งตรงมาหาโจวเหวิน
โจวเหวินวาปตัวออกมาทำให้เปลวไฟนั้นตกลงไปบนน้ำทะเล และทำให้ใต้ทะเลนั้นลุกท่วมเป็นทะเลเพลิง
“ในเมื่อนายเอาไปแล้ว ข้อตกลงของเราก็จบกันได้ซักที ทีนี้ ฉันจะเอาของนั้นคืนจากนายละนะ”พิด้าพูดพร้อมมองเปลวไฟที่ลุกท่วมทะเล
“ก็เอาซิ”โจวเหวินพยักหน้าแล้วอัญเชิญสิงโตเกราะเวทออกมา ยืนจังก้าเหมือนปีศาจจากขุมนรก ท่ามกลางทะเลเพลิงเปลวไฟสีม่วงรอบตัวของมันลุกโชนไม่หยุด
“คิดว่าเป็นสัตว์อสูรธาตุไฟแล้ววจะมาสู้กับปีศาจเพลิงได้จริงๆเหรอ ถ้าคิดแบบนั้นละก็ อ่อนหัดเกินไปแล้ว”พิด้าพูดแล้วระเบิดเปลวเพลิงพุ่งตัวเข้าหาโจวเหวิน
สิงโตเกราะเวทเองก็พุ่งตัวเข้าใส่อย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย มันไม่คิดจะหลบไฟของพิด้าเลยแม้แต่นิดเดียว พิด้าเองก็ตกใจเล้กน้อยว่าทำไมพลังไฟของปีศาจเพลิงถึงไม่เผาไหม้สิงโตเกราะเวท แต่ในตอนนั้นเอง เปลวเพลิงสีแดงเหลืองทองเหมือนแมคม่าก็ระเบิดออกมาแทนเปลวไฟสีม่วงบนตัวของสิงโตเกราะเวท
“ขอดูพลังไฟที่แท้จริงของแกหน่อยเถอะ” พอพิด้าพูดจบ ร่างของปีศาจเพลิงก็เปลี่ยนกลายเป็นเหมือนดวงอาทิตย์ ความร้อนมหาศาลแพร่กระจายจนทำให้น้ำทะเลนั้นละเหยกลายเป็นไอเหมือนน้ำเดือน น้ำทะเลที่อยู่ใกล้นั้นเริ่มเดือดพล่าน หินที่อยู่แถวนั้นเริ่มหลอมละลายกลายเป็นแม็กม่า สภาพแวดล้อมดูเหมือนนรกเข้าทุกที
พิด้านั้นปล่อยพลังเป็นรัศมีเหมือนกับคลื่นความร้อนของดวงอาทิตย์ ต่อยซัดเข้าใส่สิงโตเกราะเวท ทำให้เกราะเหล็กของสิงโตเกราะเวทนั้นเริ่มหลอมละลาย
สิงโตเกราะเวทเองก็ใช้หอกทั้ง2ข้างแทงเข้ารับมือของพิด้า แต่ความร้อนที่มหาศาลนั้นมันทำให้เหมือนกับว่าหอกนั้นเป็นแท่งเหล็กร้อนๆที่พึ่งเข้าเตามาสดๆ
“ละลายไปซะ”อุณหภูมิตัวของพิด้าเพิ่มสูงขึ้นจนสิงโตเกราะเวทแทบจะละลาย ภายใต้ความร้อนระดับนี้ ชุดเกราะของสิงโตเกราะเวทกลายเป็นสีแดงเหมือนเหล็กเผาไฟ แต่ในตัวของมันยังคงมีเปลวไฟสีม่วงอยู่
พิด้าคิดว่าถ้าใส่พลังไฟเยอะกว่านี้ละก็ สิงโตเกราะเวทคงได้หลอมตายแน่ๆ แต่ซักพักนึง เขาก็รู้สึกได้ถึงอะไรแปลกๆ
อุณหภูมิที่สูงลิ่วมันไม่ได้ทำให้สิงโตเกราะเวทละลายไปเลยแต่มันกลับทำให้เปลวไฟสีม่วงนั้นมันลุกโชนมากขึ้นกว่าเดิม
ตู้ม!!!
สิงโตเกราะเวทสบัดหอกออกจากพิด้าทำให้พิด้าเสียหลักก่อนจะพุ่งตรงเข้าใช้หอกที่แดงเหมือนเหล็กหลอมประกายไปด้วยไฟสีม่วงนั้นพุ่งแทงพิด้าสุดแรง
พิด้าที่ตกใจมาก ใช้สกิลทุกอย่างของปีศาจไฟไปสู้กับสิงโตเกราะเวท ปีศาจเพลิงเองก็มีพลังที่รุนแรงมาก ไฟของมันไม่ได้เหมือนกับไฟปรกติ ไฟของปีศาจเพลิงนั้นจะลุกไหม้จนกว่าคนที่โดนมันจะโดนไหม้ตาย และมันจะไม่หยุดไหม้เด็ดขาด ยิ่งกว่านั้น ปีศาจเพลิงเองยังไม่ได้มีแค่ไฟ แต่พลังอีกอย่างนึงของมันคือคลื่นความร้อนที่แพร่กระจายออกมาไม่หยุด ถึงจะไม่โดนไฟแต่ความร้อนมหาศาลรอบตัวของมันนั้นก็ทำให้เกิดความเสียหายใหญ่หลวงได้อยู่ดี
แต่ถึงอย่างนั้น ความสามารถที่ว่านั้นกลับได้ผลน้อยมากกับสิงโตเกราะเวท เพราะว่าด้วยความที่มันมีความสามารถพิเศษคือยิ่งอุณหภูมิสูงเท่าไร มันยิ่งแข็งแกร่มากขึ้นเท่านั้น ในตอนแรกพิด้าใช้พลังของปีศาจเพลิงในการกดสิงโตเกราะเวทได้ก็จริง แต่พอเวลาผ่านไปความร้อนพวกนั้นกลับกลายเป้นทำให้พิด้าเสียเปรียบซะเอง
“สัตว์อสูรตัวนี้มันอะไรกันวะ”พิด้าเริ่มรู้สึกแปลกๆเขาไม่เชื่อตาตัวเองว่าพลังของผู้พิทักษ์อย่างปีศาจเพลิงนั้นจะทำอะไรสิงโตเกราะเวทไม่ได้เลย แถมยังโดนดึงพลังไปใช้ซะอีก
ที่โจวเหวินทำนั้นคือการล่อให้เขาปล่อยไฟออกมามากที่สุดเท่าที่ทำได้แล้วค่อยกลับมาพลิกสถานการณ์ในภายหลัง
พิด้าเห็นว่าโจวเหวินยังไม่ขึ้นจากน้ำ เขาเลยบินตรงขึ้นชายฝั่ง หลังจากที่เข้าฝั่งแล้ว เขาก็ใช้พลังของปีศาจเพลิงในการปล่อยพลังไฟออกจากเท้า เป็นเหมือนไอพ่น ก่อนจะพุ่งหนีไปด้วยความเร็ววที่เหลือเชื่อ
พิด้าหนีออกมาจนกระทั้งถึงบริเวณเขตภูเขา เขาหันหลังกลับไปมองแล้วพบว่าเขาไม่เจอโจวเหวินอยู่ข้างหลังเขาเลยโล่งใจแล้วลงจอดกับพื้น
แต่ตอนที่เขากำลังจะถึงพื้นนั้นเอง จู่ๆเขาก็เห็นโจวเหวินกำลังขี่ตัวนิ่มขนาดใหญ่มองเขาอยู่ที่หุบเขาฝั่งตรงกันข้าม
พิด้าตกใจมากเลยรีบพุ่งตัวหนีไปอีกทางนึงทันที
แต่ไม่ว่าพิด้าจะไวแค่ไหนแต่ทุกๆครั้งที่เขาหยุด เขาก็จะเห็นโจวเหวินอุ้มเด็กน้อยตัวนึงกำลังขี่ตัวนิ่มปรากฏตัวขึ้นแถวนั้นเสมอ และมันเป็นแบบนี้ติดต่อกันมากๆแล้วด้วยจนพลังของปีศาจเพลิงเริ่มเสื่อมลง
“แกต้องการอะไร”หลังจากที่ลงจอดแล้ว เขาก็เห็นโจวเหวินอีกครั้งแต่รอบนี้เขาไม่หนีอีกแล้ว เขาเดินตรงเข้าไปหาโจวเหวิน
“ที่ฉันต้องการคือที่นายเคยพูดกับฉันเอาไว้ไง”โจวเหวินพูด
“แล้วฉันไปพูดอะไรกับนายวะ”พิด้าถาม
“ก็นายบอกเองไม่ใช่เหรอว่าข้อตกลงของเรามันจบลงแล้ว ข้อตกลงบอกว่าฉันจะได้ทุกอย่างยกเว้น30%ของผงเวทมนตร์ไง นั้นคือสิ่งที่ฉันต้องการ”โจวเหวินพูด
“ไข่ของอสูรนภาไพลิน(ชื่อของสิ่งมีชีวิตที่หลุดจองจำออกมา) นายก็ได้ไปแล้ว ผลึกของมันนายก็ได้ไปแล้ว จะเอาอะไรอีกวะ”พิด้าพูด
“ผู้พิทักษ์ของนายไง”โจวเหวินพูด
“นายไม่ได้ฝึกวิชาธาตุไฟซักหน่อย ถึงฉันอยากจะให้นาย นายก็ทำสัญญาไม่ได้หรอก ฉันให้นายไม่ได้จริงๆ แล้วงี้นายจะทำยังไงละ”พิด้าพูด
“ง่ายๆ ก็แค่ฆ่ามันซะ”โจวเหวินพูดจบก็กำดาบไม้ไผ่แน่นเตรียมพร้อมจะฟันตลอดเวลา ผู้พิทักษ์แต่ละตัวนั้นจะสร้างความเสียหายใหญ่หลวงในสงคราม เพราะงั้น ถ้าเก็บไปได้1ตัวก็ถือว่าดี
“ถ้างั้นก็ข้ามศพของฉันไปก่อนเถอะ”พิด้าพูด ก่อนจะพุ่งขึ้นฟ้าอย่างเกรี้ยวโกรธก่อนที่ชุดเกราะนั้นจะระเบิดพลังไฟออกมาความรุนแรงสูงจนเหมือนกับไฟนั้นเผาไหม้ท้องฟ้า ก่อนจะตกลงมาเหมือนฝนดาวตกวันสิ้นโลก
พอเห็นพิด้าบินแบบนั้นแล้ว แต่โจวเหวินกลับไม่ขยับเลยแม้แต่นิดเดียว เขาแค่มองพิด้าอยู่แบบนั้น
ดาบไม้ไผ่จู่ๆก็ถูกชักออกมาจากฟักก่อนที่จะฟันดาบเทพสังหารเข้าไปที่ใจกลางของปีศาจเพลิง แล้วตัวของโจวเหวินก็พุ่งออกไปทางด้านหลังแล้วค่อยๆก็เก็บดาบไม้ไผ่ลงฝักช้าๆในขณะที่เกราะของปีศาจเพลิงค่อยๆแตกออกเป็น2เสี่ยงพร้อมเสียงระเบิดและลาวาที่ทะลักออกมา
แต่พิด้านนั้นยังคงลอยคว้างกลางอากาศ ตอนนี้เขาไม่ได้มีผู้พิทักษ์แล้ว แต่ปรากฏเป็นปีกอีกาทั้ง2ข้างพร้อมกับหน้ากากสีดำบนใบหน้า กลิ่นอายของเขามันแปลกๆขึ้นมาจากเดิมมากๆ