เพื่อนนักศึกษาจิตใจดี
ทุก ๆ คน รวมทั้งคู่แข่งในเกมนี้ของคลื่น7 ตอนนี้ล้วนมีสีหน้าว่างเปล่า กับการเปลี่ยนแปลงที่มาอย่างกะทันหันนี้ทุกคนล้วนตามไม่ทัน พากันมองดูม่อเซี่ยนเดินไปถึงตรงกลางสนามแข่งขัน จากนั้นก็มองไปตำแหน่งทางซ้ายทางขวา แล้วก็หมุนตัวกลับมามองเหออวี้ “นั่งด้านไหน”
“เอ่อ…ด้านนี้ ๆ ….” เหออวี้รีบเดินตามไป ชี้นิ้วบอกม่อเซี่ยนให้นั่งในตำแหน่งที่เขาควรจะนั่ง จากนั้นก็หันหน้ากลับไปมองเกาเกออย่างรอคอยด้วยสีหน้าที่ยังคงตื่นตะลึงอยู่
พวกเกาเกอทั้งหลายตอนนี้ก็เดินตามมากันแล้ว เห็นว่าม่อเซี่ยนเริ่มเล่นกับหูฟังตัดเสียงรบกวน เกาเกอก็มองดูเหออวี้ด้วยความระแวงอยู่บ้าง “นายแน่ใจนะว่านายรู้จัก”
“เป็นเพื่อนร่วมห้องผมเอง” เหออวี้พูด
“เขาเพิ่งจะบอกว่ามือถือเขามีอยู่แล้ว!” เกาเกอพูดเน้นย้ำ
“นี่ผมก็เพิ่งรู้เหมือนกัน” เหออวี้พูด
“นายไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมห้องของนายก็เล่น The Kings งั้นเหรอ” เกาเกอพูด
“ผม…ที่จริงนอกจากเวลาเรียนแล้วก็ไม่ค่อยได้เจอเขาเท่าไหร่หรอก” เหออวี้พูด
“เพื่อนร่วมห้อง!” เกาเกอเน้นเสียงหนักอีกครั้ง
“เป็นเพื่อนร่วมห้องผมเองไม่ผิดหรอก รีบ ๆ เปิดเกมเถอะ!” ตอนนี้บนหน้าผากของเหออวี้ก็แปะเครื่องหมายคำถามอยู่เหมือนกัน เรื่องที่เกาเกอสงสัยอยู่นี่เขาเองก็อธิบายไม่ได้ก็เลยแค่เดินไปนั่งประจำที่เฉย ๆ นั่งตรงตำแหน่งข้าง ๆ ม่อเซี่ยน
“ประธาน จะให้เขามาเข้าร่วมกับพวกนั้นอย่างนี้เลยเหรอครับ” ตอนนี้คู่แข่งของคลื่น7 กำลังล้อมหน้าล้อมหลังซูเก๋อไต่ถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ ลีกภายในมหาวิทยาลัยไม่กำหนดกฎเกณฑ์ใด ๆ เกี่ยวกับสถานะของผู้เข้าร่วมแข่งขันเลยจริง ๆ นอกจากจะไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันซ้ำ ๆ แล้วก็ไม่มีข้อเรียกร้องอะไรเป็นพิเศษ แล้วก็ไม่มีการห้ามเปลี่ยนแปลงตัวผู้เล่นระหว่างการแข่งขันด้วย ถ้าเกิดว่าอยู่ดี ๆ เกิดเรื่องไม่คาดฝันแบบนี้คนที่โผล่หน้ามาก็สามารถเข้าแข่งได้อย่างแน่นอน แต่อย่างน้อยที่สุดก็ต้องตรวจสอบก่อนว่าเป็นคนที่เคยลงทะเบียนแข่งขันกับทีมอื่นมาก่อนแล้วรึเปล่า
ห้าคนนี้เป็นสมาชิกชมรม The Kings คุ้นเคยกับกฎระเบียบมาก ตอนนี้ก็เลยหันไปหาซูเก๋อตั้งประเด็นขึ้นมา
“ฉันแน่ใจว่าเพื่อนนักศึกษาคนนี้ไม่เคยลงชื่อเข้าร่วมลีกภายในมหาวิทยาลัยมาก่อน” ซูเก๋อมองไปทางม่อเซี่ยนที่กำลังปรับหูฟังอยู่แล้วบอกกับทั้งห้าคน
“ประธานรู้จักเขาเหรอครับ” ทั้งห้าคนแปลกใจ
“ม่อเซี่ยน เด็กใหม่ปีหนึ่งภาควิชาฟิสิกส์ ในพิธีเปิดเป็นตัวแทนเด็กใหม่ขึ้นพูด” ซูเก๋อกล่าว
“เอิ่ม…” ทั้งห้าคนลากเสียงยาวพร้อมกัน ว่ากันตามตรง นักศึกษาใหม่ที่ขึ้นพูดตอนพิธีเปิดอะไรนี่พวกเขาก็ลืมไปนานแล้ว แต่ว่ามันก็มีคนคนนี้จริง ๆ สำหรับนักศึกษาใหม่ไม่มีเรื่องอะไรที่จะสามารถทำให้คนคนหนึ่งโดดเด่นขึ้นมาได้เท่ากับการเป็นตัวแทนนักศึกษาใหม่อีกแล้ว
“พวกนายก็รีบไปเตรียมแข่งเถอะ” ซูเก๋อบอกกับทั้งห้าคน
“ฮาฮา แค่หาคนมามั่ว ๆ ก็จะมาจัดการกับพวกเรางั้นเหรอ พวกเรามาทำให้พวกเขาแปลกใจกันเถอะ” ทั้งห้าคนพูดจบแล้วก็ไปประจำตำแหน่งของตัวเอง
ซูเก๋อยิ้ม ๆ ไม่กล่าวมากความ ในฐานะประธานชมรมที่ได้รับความเชื่อถือจากทุกคนทำให้เขาทราบเกี่ยวกับสถานการณ์ของทุก ๆ ทีมในสถาบันมากกว่าใคร ๆ ทั้งนั้น อย่างทีม “422-424” ที่อยู่ตรงหน้านี้ก็เป็นเหมือนกับชื่อทีมของพวกเขาคือเป็นทีมที่สบาย ๆ มาก มีสมาชิกเป็นนักศึกษาชายห้าคนที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนและนอนอยู่ห้องติดกันสามห้องมามาตั้งเป็นทีม พวกเขาปกติแล้วก็มักจะมาสุมหัวเปิดเกมกัน ไม่มีตำแหน่งและแผนการเล่นที่ตายตัว ทุกครั้งก็จะเป็นอยากเล่นอะไรก็เล่นไอ้นั่น เข้าร่วมลีกภายในมหาวิทยาลัยก็เพื่อความสนุก ตั้งแต่ต้นก็ไม่เคยคาดหวังที่จะได้ผลลัพธ์อะไร
แต่ว่า นั่นมันเมื่อก่อน
ในเทอมนี้ทั้งห้าคนตั้งใจที่จะเล่นให้จริงจัง ตั้งแต่แรกที่ลีกภายในมหาวิทยาลัยยังอยู่ในขั้นตอนเตรียมการก็ได้มาหาซูเก๋อเพื่อขอรับคำชี้แนะแล้ว พวกเขาในวันนี้แม้ว่าจะยังไม่เหมือนกับ Suger ที่มีกลยุทธ์และแผนการเล่นที่แน่นอน แต่ว่าอย่างน้อยก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงแล้ว ไม่ได้เป็นอย่างทีมที่มาเล่นสนุกขำ ๆ พวกนั้นอีกต่อไป ในจุดนี้ยังไม่มีผู้ใดล่วงรู้ ส่วนตัวซูเก๋อที่เป็นคนให้คำแนะนำกับพวกเขา สำหรับทีม 422-424 ในวันนี้ก็ยังคิดว่าเป็นต่ออยู่หลายส่วน
ทั้งห้าคนก็อดออมกำลังเตรียมพร้อมที่จะทำให้ทุกคนแปลกใจเหมือนกัน คู่แข่งรอบแรกมันอ่อนเกินไป แค่ตี ๆ ไปก็ชนะแล้ว เกมนี้ในขณะนี้กลับเป็นโอกาสอย่างหนึ่ง พอทั้งห้าคนทยอยกันนั่งลงแล้วก็หันไปมองฝั่งตรงข้ามพร้อม ๆ กัน ผลก็คือคลื่น7 ทั้งหลายกำลังวุ่นวายอยู่กับการปรับหูฟัง ไม่ได้มาแคร์พวกเขาเลยสักนิด
“นี่ ๆๆ ได้ยินไหม” เกาเกอพูดใส่หูฟัง
“ชัด”
“ชัด”
“ชัด”
“ชัด”
อีกสี่คนที่เหลือส่งเสียงออกมาทีละคน
“ดีแล้ว เพื่อนนักศึกษาจิตใจดีคนนั้นน่ะ นายเล่นตำแหน่งอะไร” เกาเกอกล่าว
“ได้หมด” ม่อเซี่ยนตอบ
“ได้หมดแปลว่าอะไร” เกาเกอถาม
“แปลว่าจะตำแหน่งไหนก็เล่นได้หมด” ม่อเซี่ยนตอบพลางเหลือบตามองเกาเกอ
“โอเค” เกาเกอหันไปมองโจวม่อ ฝืนยิ้มเล็กน้อย
ตำแหน่งไหนก็เล่นได้หมด นี่ปกติแล้วมักจะหมายความว่าตำแหน่งไหนก็เล่นพื้นเพหมด ดูที่การแข่งขันระดับสูงสุดอย่าง KPL สิ ไม่เคยมีนักเล่นเกมอาชีพคนไหนที่เคยพูดออกมาว่าตัวเอง “เล่นได้หมด” เลย โดยเฉพาะเวลาที่ผู้เล่นมีชื่อเสียงเปลี่ยนจากตำแหน่งหนึ่งไปยังอีกตำแหน่งหนึ่ง ที่จริงแล้วต่างก็มีความเสี่ยงกันอยู่พอสมควรทีเดียว ปกติแล้วจะต้องมีการฝึกซ้อมปรับตัวอย่างยาวนาน แล้วคนที่ตั้งแต่นั้นก็เล่นให้คืนฟอร์มเดิมไม่ได้ก็มีอยู่มากมาย
ได้หมด…
คำพูดแบบนี้สำหรับเกาเกอแล้วดูเหมือนว่าปกติจะเป็นพวกที่เพิ่งแตะเกมมาได้นิดเดียวแต่ว่ายังไม่เข้าใจอย่างลึกซึ้งเพียงพอถึงจะพูดออกมาได้ ยกตัวอย่างเช่นเธอ ตำแหน่งต่าง ๆ เธอก็เคยลองมาหมดแล้ว การแข่งขันเกมที่แล้วเป็นซัพพอร์ตก็เล่นได้อย่างมีหลักมีการ แต่ว่าถ้ามีคนถามเธอว่าเล่นตำแหน่งอะไร นอกจากเลนกลางแล้วเธอก็ไม่มีคำตอบที่สองเลย เพราะว่าตำแหน่งนี้เธอมีประสบการณ์มากสุด ในจุดนี้เธอทราบกระจ่าง
แต่ว่าสำหรับในตอนนี้ “ได้หมด” คนหนึ่งก็ดีกว่าเล่นไม่ได้เลย แล้วก็น่าจะแข็งแกร่งกว่าพวกเอามือถือมาแช่บ่อเฉย ๆ ด้วย ดังนั้นเกาเกอก็ไม่ได้ถือสามากจนเกินไป กับเด็กใหม่ที่มาช่วยคลื่น7 ในยามยากเช่นนี้เธอก็ยังรู้สึกขอบคุณมาก
“งั้นนายมาเล่นซัพพอร์ตแล้วกันนะ” เกาเกอกล่าว
“โอเค” ม่อเซี่ยนตอบ
“ปกติแล้วใช้ฮีโร่ซัพพอร์ตตัวไหน” เกาเกอถาม
“ได้หมด” ม่อเซี่ยนพูด
ได้หมดอีกแล้ว…
กับคนที่มาช่วยด้วยจิตใจดีเกาเกอก็รู้สึกขอบคุณอยู่ แต่ว่ากับพวกที่ “ได้หมด” อย่างไม่เห็นเกมเป็นเรื่องจริงจังแบบนี้ก็ไม่ชอบสุด ๆ เช่นกัน เธอขมวดคิ้วคิดจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เสียงของเหออวี้ก็ดังขึ้นมาจากในหูฟังแล้ว
“คืองี้นะ มาสนใจที่เวลากันก่อนเถอะ! ถึงบอกว่ามีเก้านาที แต่ว่าต้องปรับเครื่องมือ ต้อง BP เวลาที่สามารถใช้แข่งได้จริง ๆ ที่จริงมันไม่ถึงเก้านาทีหรอกนะ” เหออวี้กล่าว เขาพบว่าพวกเกาเกอหลายคนนั้นไม่ได้ยึดถือเรื่องเก้านาทีนี้จริงจังเลย แต่ว่าจากที่เขาเข้าใจม่อเซี่ยนมาไม่มากเท่าไหร่ เก้านาทีที่ว่านี้จะต้องไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแน่ ๆ ถ้าถึงเวลาขึ้นมาจริง ๆ ก็เป็นไปได้มากว่าม่อเซี่ยนจะลุกขึ้นเดินออกไปเลย ในจุดนี้เขารู้สึกว่าจะต้องเตือนพวกเกาเกอให้เห็นความสำคัญสักหน่อย
“เก้านาทีไม่ใช่ว่าแค่พูดไปงั้นเองหรอกเหรอ” แล้วเกาเกอก็ไม่ได้ยึดถือเรื่องเวลานี่อย่างจริงจังอย่างที่คิดจริง ๆ
“จริงจังสิ” ม่อเซี่ยนก็ให้คำตอบอย่างแน่ชัด
“ดังนั้นพวกเราจะต้องใช้แผนการเล่นที่จะเอาชนะได้ไว ๆ” เหออวี้กล่าว
“แปลว่า?”
“ดันกลาง” เหออวี้กล่าว
ดันกลาง…
“ถ้าทั้งสองฝ่ายไม่มีปัญหาอะไรเกี่ยวกับอุปกรณ์แล้วก็ขอเชิญกัปตันออกมาทายเหรียญด้วยครับ” ตอนนี้เรื่องที่กรรมการประกาศออกมาเกาเกอไม่สามารถจะไปสนใจได้อีกแล้ว ลุกขึ้นเดินไปข้างหน้า ทายเหรียญแข่งกับอีกฝ่าย สุดท้ายคลื่น7 ก็ได้เป็นมือหลัง
กัปตันทีมคู่แข่งยังอยากจะพูดอีกคำสองคำแต่เกาเกอก็รีบกลับไปยังที่นั่งของตัวเองไปแล้ว ใส่หูฟังได้ก็พูดคุยหัวข้อที่เมื่อครู่ยังคุยกันไม่จบต่อ
“ดันกลางเหรอ”
“ใช่” เหออวี้พูด
“เป็นข้อเสนอที่กล้าหาญมาก…” เกาเกอใคร่ครวญ
ตอนนั้นเองกรรมการก็เริ่มดึงผู้เล่นทั้งสองฝ่ายเข้าห้อง ปกติแล้วก็คือจะดึงกัปตันของทั้งสองฝ่าย จากนั้นกัปตันก็จะดึงลูกทีมของตัวเอง แล้วค่อยปรับเปลี่ยนตำแหน่งกัน
“ผมดึงม่อเซี่ยนเอง” หลังจากเข้าห้องมาแล้วเหออวี้ก็พูดขึ้นมา เขากับม่อเซี่ยนถึงแม้ว่าจะไม่ได้เพิ่มเพื่อนในเกม แต่วีแชตของทั้งสองฝ่ายก็แอดไปแล้ว เพื่อนในวีแชตก็สามารถมาปรากฏตัวบนรายชื่อเพื่อนในเกมได้เหมือนกัน ผลก็คือพอเปิดมาที่หน้ารายชื่อเพื่อนแล้วเหออวี้ก็ร้องออกมาทันที
“นายเป็นไร” ทุกคนต่างหันมามองเขา
“นาย นาย…” เหออวี้มองม่อเซี่ยนอย่างตะลึงงัน ม่อเซี่ยนก็มองเขาอย่างจับต้นชนปลายไม่ถูก
ในรายชื่อเพื่อนของเหออวี้แสดงรายนามอันน่าเหลือเชื่อออกมาว่า : แมวของชเรอดิงเงอร์（ม่อเซี่ยน）