กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1202
เป็นธรรมดาที่จัสมินต้องลุกขึ้นมาปกป้องคนที่เธอรัก เมื่อเห็นเขาถูกดีแลนเย้ยหยัน
ในตอนนี้ชาร์ลียิ้มอย่างไม่แยแสก่อนที่เขาจะหยิบยาอายุวัฒนะอีกเม็ดหนึ่งออกมาจากกระเป๋า หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะแล้วพูดว่า “ดูสิ! ผมมียานี่อยู่เยอะแยะเลย มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่ผมจะเอายาอายุวัฒนะที่ผมให้คุณจัสมินเป็นของขวัญกลับคืนมา ยาอายุวัฒนะที่ผมจะทำการประมูลคือเม็ดนี้ต่างหาก!”
ด้วยเหตุนี้ชาร์ลีจึงลุกขึ้นยืนก่อนจะพูดกับทุก ๆ คนที่อยู่รอบตัวว่า “ผมเชื่อว่าพวกคุณทั้งหมดต่างก็รู้กันดีว่ายาอายุวัฒนะนี้คืออะไร ผมจะไม่แนะนำอะไรเกี่ยวกับยาอายุวัฒนะนี้เพิ่มเติมอีก แต่ผมจะเริ่มทำการประมูลเดี๋ยวนี้เลย”
เมื่อทุก ๆ คนที่อยู่ตรงนั้นได้ยินว่าชาร์ลีกำลังจะทำการประมูลยาอายุวัฒนะ ต่างก็แสดงสีหน้าไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นเรื่องจริง
นี่เป็นยาวิเศษที่พวกเขาไม่สามารถหาได้จากที่ไหนอีกแล้ว ชาร์ลีไม่เคยยินยอมที่จะขายยาอายุวัฒนะนี้มาก่อน ฉะนั้นยาเม็ดนี้จึงเป็นอะไรที่ประเมินค่ามิได้
แขกทุกคนที่อยู่ที่นี่ในวันนี้ต่างก็เป็นคนระดับเศรษฐีกันทั้งนั้น ดังนั้นใครจะไม่อยากฉวยโอกาสที่จะได้ซื้อยาอายุวัฒนะนี้ เพื่อคืนความอ่อนเยาว์ให้กับตัวเองกันล่ะ?
ด้วยเหตุนี้ พวกเขาทั้งหมดต่างก็กระตือรือร้นที่จะเข้าร่วมการประมูลเป็นอย่างมาก ตอนนี้ทุก ๆ คนต่างคิดอยู่ในใจว่าพวกเขาต้องซื้อยาอายุวัฒนะเม็ดนี้ให้ได้ ถึงแม้ว่าจะต้องจ่ายในราคาที่สูงลิ่วก็ตาม
ในเวลานี้ชาร์ลีมองไปที่ดีแลนก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า “คุณโคชครับ อัตราแลกเปลี่ยนเงินตราในปัจจุบันระหว่างดอลลาร์ออสเกียนกับดอลลาร์สหรัฐฯ อยู่ที่ประมาณเจ็ดดอลลาร์ต่อหนึ่งดอลลาร์สหรัฐฯ นั่นหมายความว่า สร้อยทับทิมของคุณมีราคาอยู่ที่หนึ่งร้อยสี่สิบล้านดอลลาร์ ถูกต้องไหมครับ?”
ดีแลนตอบอย่างเย่อหยิ่งว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะเก่งในเรื่องตัวเลขนะ! ถูกต้องแล้ว! สร้อยทับทิมเส้นนั้นมีราคาหนึ่งร้อยสี่สิบล้านดอลลาร์ ชั่วชีวิตของคุณ…คุณคงไม่เคยเห็นเงินมากมายขนาดนี้มาก่อนใช่ไหมล่ะ? ตอนนี้รู้สึกกลัวขึ้นมาบ้างแล้วสินะ?”
ชาร์ลี้ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “เป็นไปไม่ได้หรอกครับที่ผมจะรู้สึกกลัว ผมไม่เคยกลัวสิ่งใดเลยในชีวิตนี้”
หลังจากที่เขาพูดจบ ชาร์ลีก็ไม่ได้สนใจดีแลนอีกเลย เขาหันไปมองผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ตัวเขา แล้วพูดขึ้นว่า “ทุก ๆ คนครับ ผมขออธิบายกติกาในการประมูลให้พวกคุณฟังแบบสั้น ๆ คุณโคชคิดว่ายาอายุวัฒนะของผมไม่ได้มีราคาแพงเท่าสร้อยทับทิมของเขา ฉะนั้นราคาเริ่มต้นสำหรับการประมูลยาอายุวัฒนะของผมในครั้งนี้จะอยู่ที่หนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์
“อะไรนะ?!”
เมื่อดีแลนได้ยินว่าชาร์ลีกำลังจะตั้งราคาเริ่มต้นของยาอายุวัฒนะที่หนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ แล้วโพล่งออกมาว่า “คนนามสกุลเวด! คุณต้องป่วยแน่ ๆ เลย! ถึงได้กล้าขายยาเส็งเคร็งนี่ในราคาหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์?! คุณคิดว่าทุกคนในที่นี้กินหญ้ากันหรือยังไง?”
ทันทีที่สิ้นเสียงของเขา นายท่านมัวร์ก็ยกมือขึ้นทันทีก่อนจะพูดว่า “ปรมาจารย์เวด ผมยินดีที่จะจ่ายหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์ครับ!”
ดีแลนต้องตะลึงงันเมื่อได้ยินคำพูดนี้
เขามองไปที่นายท่านมัวร์ด้วยความไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นความจริง ก่อนที่จะถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คุณปู่มัวร์ครับ คุณจงใจที่จะต่อต้านผมเพื่อปกป้องชายหนุ่มนามสกุลเวดคนนี้ใช่ไหมครับ? ผมมาที่นี่เพื่อจะให้ความร่วมมือกับตระกูลมัวร์ด้วยความจริงใจ ถ้าคุณไม่เห็นค่าความจริงใจของผม ก็อย่ากล่าวหาว่าผมไม่ไว้หน้าคุณแล้วกันนะครับ!”
นายท่านมัวร์มีสีหน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ได้เสนอราคาเพื่อปกป้องชาร์ลี แต่เขาเสนอราคาเพราะเขาต้องการยาอายุวัฒนะนั่นจริง ๆ
เขาเป็นคนที่เคยสัมผัสพลังวิเศษของยาอายุวัฒนะนี้มาด้วยตัวเอง สำหรับเขาแล้ว… ไม่มีคำว่ามากเกินไปสำหรับยาอายุวัฒนะนี้ ไม่ต้องพูดถึงเงินจำนวนหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์หรอก ต่อให้มีราคาถึงหนึ่งพันห้าร้อยล้านดอลลาร์ เขาก็ยินดีที่จะซื้อมัน! เขายินดีที่จะซื้อรวดเดียวสิบเม็ดเลยด้วยซ้ำไป!
ถ้ายาเม็ดเดียวมีราคาหนึ่งพันห้าร้อยล้านดอลลาร์ สิบเม็ดก็จะเท่ากับหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสำหรับตระกูลมัวร์ เพราะถ้าเขาใช้จ่ายเงินจำนวนหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์ นายท่านมัวร์ก็จะสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกสองสามทศวรรษ หากเป็นเช่นนั้นจริง ก็นับว่าเป็นข้อตกลงที่เยี่ยมมาก และมีความคุ้มค่าอย่างแน่นอน
แต่อย่างไรก็ตาม นายท่านมัวร์กลับรู้สึกลังเลขึ้นมาอย่างฉับพลันเมื่อได้ยินคำพูดของดีแลน นี่เป็นเพราะเขาไม่ต้องการทำให้ดีแลนรู้สึกขุ่นเคืองในที่สาธารณะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม เพราะนั่นจะเป็นการสร้างศัตรูที่มีความแข็งแกร่งมากให้กับตระกูลมัวร์
ในเวลานี้ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “นายท่านมัวร์ครับ เพื่อให้การประมูลเป็นไปอย่างยุติธรรม คุณไม่ควรเข้าร่วมการประมูลยาอายุวัฒนะในครั้งนี้ เนื่องจากเป็นการประมูลสำหรับผู้คนที่ไม่ได้อยู่ในตระกูลมัวร์ เพื่อไม่ให้คุณโคชคิดว่าคุณกำลังทำตุกติกเพื่อช่วยผม”
นายท่านมัวร์ไม่มีทางเลือกอื่นหลังจากได้ยินชาร์ลีพูดเช่นนี้ เขาได้แต่เสียใจในขณะที่พูดด้วยความเคารพว่า “ในเมื่อปรมาจารย์เวดได้ลั่นวาจาออกไปแล้ว ผมก็จะไม่เข้าร่วมในการประมูลครั้งนี้”
สีหน้าของดีแลนดูผ่อนคลายลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนี้ ดูเหมือนตระกูลมัวร์ยังรู้ที่ทางของตัวเองอยู่ ดีแลนมีความรู้สึกว่านอกจากตระกูลมัวร์แล้ว ก็คงไม่มีใครสนใจยาเม็ดนี้แล้ว ซึ่งมีราคาเริ่มต้นถึงหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์
ในขณะที่เขากำลังถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทราวิส… ชายที่รำ่รวยที่สุดในแลงคาสเตอร์ที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน ก็ยกมือขึ้นอย่างฉับพลันด้วยความรู้สึกตื่นเต้นในขณะที่พูดขึ้นว่า “ปรมาจารย์เวด ในเมื่อนายท่านมัวร์ได้ถอนตัวออกจากการประมูลครั้งนี้ ผมก็ยินดีที่จะจ่ายเงินจำนวนหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์นี่เองครับ!”