กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1207
ตอนนี้ดีแลนรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก เพื่อจะดูว่าใครมีของขวัญราคาแพงกว่ากันแล้ว เขาไม่น่าชวนชาร์ลีวางเดิมพันอะไรโง่ ๆ แบบนี้เลย
ตอนนี้เขาต้องกลืนกินสร้อยทับทิมให้ใคร ๆ เห็นแล้วจริง ๆ นี่คือบทเรียนที่เขาต้องจ่ายเป็นสองเท่า!
ไอแซคยังคงจ้องมองมาที่เขา เขาจึงไม่กล้าคิดหาวิธีหลอกลวงให้ตัวเองหลุดรอดไปจากตรงนี้ ดังนั้นเขาจึงกัดฟันแล้วโพล่งออกไปว่า “ได้ ผม… ดีแลน โคช… เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้!”
เขามองไปที่จัสมินแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูค่อนข้างสำนึกผิด “คุณจัสมินครับ ผมขอยืมสร้อยทับทิมเส้นนั้นหน่อย”
จัสมินขมวดคิ้วด้วยความตกใจอย่างยิ่งยวด เมื่อเธอได้ยินคำขอของเขา
‘ขอยืม…นี่หมายความว่าอย่างไร? คุณจะคืนสร้อยให้ฉันหลังจากใช้เสร็จแล้วอย่างนั้นเหรอ?’
ด้วยความรู้สึกขยะแขยงและขุ่นเคือง เธอรีบยื่นกล่องของขวัญนั้นให้เขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้นว่า “คุณเก็บของขวัญนี้ไว้ได้เลยค่ะ… คุณโคช”
ตอนนั้นเองที่ดีแลนรู้ตัวว่าพูดอะไรผิดไป เขาต้องกลืนสร้อยทับทิมเข้าไป แล้วมีเพียงวิธีเดียวที่จะนำสร้อยออกมาได้ก็คือ… การถ่ายอุจจาระ ซึ่งถึงแม้จะไม่มีปัญหาอะไร แต่เขาก็คงไม่สามารถล้างสร้อยเส้นนั้นแล้วคืนให้จัสมินได้หรอก จริงไหม?
เขาทำหน้าบูดเบี้ยวด้วยความรู้สึกอับอายและโดนเย้ยหยัน แต่ก็กัดฟันทนแล้วพูดว่า “ผมขอโทษครับคุณจัสมิน แล้วผมจะหาของขวัญที่มีราคาแพงกว่านี้มาให้คุณแทนนะครับ ช่วยยกโทษให้ผมด้วย”
จัสมินรีบโบกไม้โบกมือปฎิเสธ “โอ้… ไม่ต้องหรอกค่ะคุณโคช ฉันซาบซึ้งในความมีน้ำใจของคุณ แต่ไม่ต้องหาของขวัญให้ฉันใหม่ก็ได้ค่ะ”
ดีแลนรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก เมื่อสังเกตเห็นการปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาของจัสมิน
ซึ่งตอนนี้ชาร์ลียิ้มอย่างไม่แยแสพร้อมกับเร่งเร้าขึ้นว่า “เร็ว ๆ หน่อยสิครับคุณโคช ใคร ๆ ต่างก็กำลังรอดูอยู่ เสร็จแล้วจะได้เริ่มต้นดินเนอร์กันซะที”
ใบหน้าของดีแลนดูหมองมัวมากในขณะที่เขาจ้องมองไปที่สร้อยทับทิม พร้อมกับกลืนน้ำลายอย่างกระวนกระวายใจ
คงเป็นเรื่องยากที่จะกลืนเข้าไปทั้งอย่างนี้ ถ้าได้น้ำมันมาหล่อลื่นเสียหน่อยน่าจะดีกว่า เขาจึงร้องขอขึ้นมาว่า “คุณปู่มัวร์ครับ ช่วยบอกพ่อครัวให้หาน้ำมันมะกอกมาให้ผมหน่อยได้ไหมครับ?”
นายท่านมัวร์พยักหน้าเบา ๆ แล้วส่งสัญญาณบอกออสการ์ซึ่งเป็นหัวหน้าคนรับใช้ของเขา “เข้าไปหยิบขวดน้ำมันมะกอกจากในครัวมาให้คุณโคชหน่อย”
ออสการ์รีบกลับมาพร้อมกับขวดน้ำมันมะกอกที่ยังไม่ได้เปิด แล้วยื่นให้ดีแลนอย่างสง่างาม
ชาร์ลีพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มอ่อน ๆ “อืม คุณโคชช่างรอบรู้จริง ๆ! คุณรู้ว่าน้ำมันบางชนิดสามารถช่วยหล่อลื่นหลอดอาหารและลำไส้ให้คุณได้ ดังนั้นเมื่อคุณกลืนสร้อยทับทิมมูลค่า 20 ล้านดอลลาร์เข้าไป มันก็จะไหลเข้าและออกอย่างราบรื่นเหมือนรถไฟเหาะเลยแหละครับ”
ทุกคนต่างยกมือขึ้นปิดปากทันทีที่ชาร์ลีพูดจบ โดยพยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ พวกเขาเข้าใจในทันทีว่าการไหลเข้าและออกอย่างราบรื่นนั้นหมายความว่าอย่างไร
ดีแลนรู้สึกตื่นตระหนกและไม่พอใจอย่างมากกับคำพูดนั้น ชาร์ลีช่างดูเย่อหยิ่งและอวดดีมาก เขาสาบานว่าจะต้องแก้แค้นให้สาสมหลังจากนี้!
ไอแซคส่งเสียงที่ฟังดูเหมือนหมดความอดทนออกมา “รีบ ๆ หน่อยสิครับคุณโคช ผมเริ่มจะหมดความอดทนแล้วนะ! ถ้าคุณไม่กินมันเข้าไปตอนนี้ ผมจะส่งคลิปวิดีโอไปให้เพื่อน ๆ ที่อีสต์คลิฟฟ์ดูแล้วนะครับ”
ดีแลนร้องอุทานออกมาทันที ๆ ครับคุณคาเมรอน”
เขาเปิดฝาขวดน้ำมันมะกอกออก วางพักเอาไว้ สูดหายใจลึก ๆ แล้วดื่มไวน์ครึ่งขวดเข้าไปก่อน
จากนั้นเขาเทน้ำมันลงบนฝ่ามือ ลูบน้ำมันลงบนสร้อยเส้นนั้นจนดูเป็นมันเยิ้ม แล้วยัดมันเข้าปากพร้อมกับหลับตาปี๋
ทุกคนต่างจับตามองอย่างตั้งใจ มีคนที่ชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านบางคนถึงกับหยิบโทรศัพท์ออกมาบันทึกภาพเหตุการณ์ทั้งหมดนั้นไว้ ในขณะที่ดีแลนกลืนสร้อยคอลงไป
ใบหน้าของเขาดูเหยเกอย่างทุกข์ทรมาณ แต่ก็พยายามอย่างสุดความสามารถในการกลืนสร้อยคอเส้นนั้นลงไป เมื่อเขารู้สึกว่ากลืนได้อย่างยากลำบากเล็กน้อย เขาก็ดื่มน้ำมันมะกอกที่เหลืออีกครึ่งขวดตามลงไป
เมื่อมีน้ำมันมะกอกมาช่วยในการหล่อลื่น ในที่สุดเขาก็สามารถกลืนสร้อยคอเข้าไปจนได้
ชาร์ลีลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งปรบมือ “โอ้โห! คุณโคช คุณช่างไม่ธรรมดาจริง ๆ ผมรู้สึกประทับใจมากเลยครับ”
ดีแลนรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็รีบลุกขึ้นยืนและถามขึ้นว่า “คุณปู่มัวร์ครับ ห้องน้ำไปทางไหน?”