บทที่ 1519 ลูกลับๆ ของผู้นำ
เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองเนี่ยอู๋หมิง เธอเพิ่งจำได้ว่าเศรษฐีท้องถิ่นตระกูลเสิ่นนั้นให้แท่งทองเขาไปแล้วหนึ่งแท่ง…
“คุณมีแท่งทองกับตัวอยู่ไม่ใช่…” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก
ได้ยินดังนั้นเนี่ยอู๋หมิงหัวเราะแหะๆ เอ่ย “น้องโหย่วหมิง ดูคำพูดน้องโหย่วหมิงสิ เงินคือเงิน คนละเรื่องกันเห็นๆ นา…”
“โอ้…” เยี่ยหวันหวั่นผงกหัวแล้วจึงเอ่ย “งั้นคุณเอาแท่งทองให้ฉัน ฉันให้เงินคุณ”
“น้องโหย่วหมิง…” เนี่ยอู๋หมิงมองเยี่ยหวันหวั่น เหมือนอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดออกไป
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน สายตาของเนี่ยอู๋หมิงพลันตกอยู่บนตัวของถังถัง สีหน้าเปื้อนยิ้ม “เบบี๋น้อยของฉัน หลายชายแสนดี…”
“ไม่มี” ถังถังเอ่ยเสียงเรียบ
“ถังถัง ฉันเป็นลุงแกนะ!” เนี่ยอู๋หมิงขมวดคิ้วเอ่ย
“ไม่มี” ถังถังตอบ
เยี่ยหวันหวั่นมองเนี่ยอู๋หมิงอย่างระอาเล็กน้อย เจ้าหมอนี่ตอนนั้นเอ่ยสาบานแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าถ้าเขาใช้เงินตระกูลเนี่ยสักแดง ทั้งตระกูลเขาจะตายน่ะ
แต่คิดดูดีๆ ถังถังคงไม่ได้แซ่เนี่ย แต่น่าเสียดายไม่รู้ว่าพ่อของถังถังเป็นใคร
สุดท้ายเยี่ยหวันหวั่นก็ควักเงินขนาดร้อยหยวนหลายใบออกมาให้เนี่ยอู๋หมิงภายใต้ความจนใจ
“น้องโหย่วหมิง ฉันว่าแล้ว ด้วยความสัมพันธ์ของพวกเรา ฉันว่าแล้วว่าน้องโหย่วหมิงไม่มีทางไม่ให้” หลังได้รับเงินขนาดร้อยหยวนของเยี่ยหวันหวั่นมา เนี่ยอู๋หมิงก็ยิ้มเอ่ยอย่างพอใจ
เนี่ยอู๋หมิงพูดจบก็ขับรถจากไปโดยไม่แม้แต่หันหลังกลับ
“คุณแม่…พวกเราจะไปไหน” ถังถังหันไปถามเยี่ยหวันหวั่นเสียงเบา
“แม่มีธุระต้องจัดการนิดหน่อย ลูกตามแม่ไปด้วยก็พอ แต่…ถังถังอย่าพูดมั่วซั่วนะ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย
“คุณแม่หมายความว่าไง” ถังถังมีสีหน้าบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าพูดมั่วซั่วในคำพูดของเยี่ยหวันหวั่นหมายถึงอะไร
เยี่ยหวันหวั่นคิดเล็กน้อยจึงเอ่ย “ถังถังรู้จักพันธมิตรอู๋เว่ยไหม”
ได้ยินดังนั้นถังถังพยักหน้าน้อยๆ “รู้จัก ไม่ใช่ตัวดีอะไร”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก
“ถังถัง ตอนนี้แม่เป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย…” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยอธิบายอย่างจนปัญญาเล็กน้อย
“คุณแม่เป็น…แบดเจอร์” ได้ยินคำพูดของเยี่ยหวันหวั่น ถังถังมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย
“อืม…แม่จะพาถังถังไปพันธมิตรอู๋เว่ย แต่ถังถังอย่าพูดเรื่องตอนที่แม่อยู่ประเทศจีนนะ โอเคไหม” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเอ่ย
“ครับ” ถังถังพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ไหนเลยยังมีท่าทางของจอมมารน้อยก่อนหน้านี้
เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นเรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง พาถังถังขึ้นรถและแล่นไปยังสำนักงานใหญ่พันธมิตรอู๋เว่ย
…
ช่วงเย็น เยี่ยหวันหวั่นพาถังถังเดินเข้าสำนักงานใหญ่พันธมิตรอู๋เว่ย
“ทักทายผู้นำ!”
เห็นเยี่ยหวันหวั่นปรากฏตัว สมาชิกพันธมิตรอู๋เว่ยไม่น้อยเข้ามาต้อนรับเอ่ยเสียงเคารพในทันที
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าตอบรับจากนั้นจึงพาถังถังขึ้นลิฟต์
“เด็กตรงหน้าผู้นำคนนั้นคือใครน่ะ…” สมาชิกพันธมิตรอู๋เว่ยคนหนึ่งมีสีหน้าสงสัย
“คงไม่ใช่…ลูกลับๆ ของผู้นำหรอกนะ! ดูสิ หน้าตายังเหมือนหัวหน้าพวกเรานิดหน่อยด้วย!”
“อย่าพูดมั่ว ถ้าผู้นำรู้เข้าพวกเรารับผิดชอบไม่ไหวแน่!”
“ใช่ๆๆ ต่อให้เป็นลูกลับๆ ก็ห้ามพูดมั่ว…”
…
เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งเข้าห้องทำงาน บีรุสกับต้าไป๋ก็ลุกขึ้นเดินมาเยี่ยหวันหวั่นทันทีทันใด
พอเห็นต้าไป๋กับบีรุส เยี่ยหวันหวั่นพลันชะงัก เกือบลืมไปแล้วว่าบีรุสบรรพบุรุษตัวนี้ยังอยู่ที่ห้องทำงาน
ต้าไป๋เยี่ยหวันหวั่นไม่กังวล ถังถังมีความสัมพันธ์กับต้าไป๋ไม่เลว แต่กับบีรุส…
———————————————————————————————-
บทที่ 1520 คุณแม่ลำบากแล้ว
แต่มองถังถังยังไงก็ไม่มีแววกลัวแม้แต่น้อย โดยเฉพาะหลังเห็นต้าไป๋ กระทั่งว่ายังดีใจอย่างยากอธิบาย
“ต้าไป๋” ถังถังยื่นมือออกไปหาต้าไป๋
ต้าไป๋เดินช้าๆ มาถึงข้างตัวถังถังก่อนนั่งลง
เห็นดังนั้นบีรุสก็เดินมาข้างตัวถังถังแล้วใช้จมูกดมๆ
ยังไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปากอะไร ประตูห้องทำงานก็พลันถูกเปิดออก เป่ยโต่วกับชีซิงทั้งสองเดินเข้ามา
“พี่เฟิง พี่กลับมาแล้ว!” เป่ยโต่วเดินเข้ามาในห้องทำงานมองเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ย จากนั้นสายตาก็ตกอยู่บนตัวถังถังที่อยู่ข้างเยี่ยหวันหวั่น
“เชี่ย พี่เฟิง นี่ลูกคือใครเหรอ” เห็นถังถังเป่ยโต่วก็งุนงง
“คุณแม่ เขาหนวกหูจัง” ถังถังเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่น
ทันทีที่สิ้นเสียง ‘คุณแม่’ อย่าว่าแต่เป่ยโต่ว แม้แต่ชีซิงเองก็ตกตะลึงแล้ว
“คะ…คุณแม่!?” เป่ยโต่วตะลึงงันอยู่กับที่ เขาค้นพบสุดยอดความลับสะเทือนฟ้าเข้าให้แล้ว!
พี่เฟิงของพวกเขา…ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยแบดเจอร์ ดันแม่งมีลูกชายโตขนาดนี้แล้ว!
“ชีซิง นายได้ยินไหม เมื่อกี้เด็กนี่เรียกพี่เฟิงว่าแม่…เดี๋ยวก่อน ฉันหูฝาดหรือเปล่า หรือว่าหลายวันนี้ฉันไม่ได้เจอแม่ตัวเอง เลยคิดถึงแม่มากเกินไป?” เป่ยโต่วหันมองชีซิง
เวลานั้นชีซิงชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง “นายไม่น่ากตัญญูขนาดนั้น”
เป่ยโต่วพูดไม่ออก
“นายไม่ได้หูฝาด” ชีซิงเสริมอีกประโยค
“เชี่ย พี่เฟิง…พี่…พี่ถึงกับ…ถึงกับมีลูกโตขนาดนี้แล้ว!” เป่ยโต่วเหลือบมองถังถัง จากนั้นก็พิจารณาหวันหวั่นอีก “เหมือนหน่อยๆ จริงๆ นะเนี่ย…พี่เฟิง นี่คือลูกของพี่กับใครน่ะ…”
ยังไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก เป่ยโต่วกลับพลันหน้าเปลี่ยนสี “หรือว่าลูกของพี่กับจี้หวง!?”
“ฉันว่าเหมือนผู้นำอาชูร่าอยู่หน่อย” ชีซิงมีท่าทีครุ่นคิด
“ว่าไงนะ ลูกลับๆ ของพี่เฟิงกับผู้นำอาชูร่า!?” เป่ยโต่วแทบเสียงหลง
“มิน่า มิน่าพี่เฟิงกับผู้นำอาชูร่า…” เป่ยโต่วจิ๊ปาก
“ฮ่าๆๆๆ” เป่ยโต่วเดินไปข้างถังถัง นั่งยองลง จ้องถังถังพลางอ้าปากยิ้มเอ่ย “เจ้าหนูหน้าตาโดดเด่นจริงๆ มา พี่ชายอุ้มหน่อย”
แต่ถังถังกลับชำเลืองมองเป่ยโต่วแวบหนึ่ง จากนั้นก็มองเยี่ยหวันหวั่น “คุณแม่ ลำบากคุณแม่แล้ว”
ได้ยินดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นพลันชะงักถามโดยไม่รู้ตัว “ลำบากอะไร”
“ทุกวันต้องทำงานกับคนไอคิวต่ำอย่างนี้” ถังถังเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
เยี่ยหวันหวั่นนิ่งเงียบ
เป่ยโต่วนิ่งเงียบ
ชีซิงเงียบงัน
“พี่เฟิง ลูกชายพี่หยิ่งเกินไปแล้ว ด่าชีซิงว่าไอคิวต่ำโดยไร้เหตุผลเฉย!” เป่ยโต่วมองเยี่ยหวันหวั่น ฮึ่มฮั่มเอ่ย
ชีซิงเหลือบมองเป่ยโต่วทันที “เขาพูดถึงนาย”
“ลูกชายฉันก็หยิ่งอย่างนี้ตลอด” เยี่ยหวันหวั่นจ้องเป่ยโต่วพลางเอ่ย
ยังไม่รอให้เป่ยโต่วโต้แย้งต่อ ประตูห้องทำงานก็กลับถูกเคาะเสียก่อน
“เข้ามา” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย
สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ผู้อาวุโสสามหลี่ซือก็ผลักประตูก้าวอย่างสง่าเข้ามาในห้องทำงาน
“ผู้นำ” หลี่ซือมองเยี่ยหวันหวั่นก่อนเอ่ยเสียงนอบน้อม
“คือแบบนี้ครับ คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นอยากพบผู้นำ” ผู้อาวุโสสามหลี่ซือตอบตามตรง
ได้ยินดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นพลันมีสีหน้าประหลาดใจ คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นอยากพบผู้นำของพันธมิตรอู๋เว่ย?
นี่ก็แปลกหน่อยๆ แล้ว เศรษฐีท้องถิ่นนั่นไปตระกูลเนี่ยเยี่ยหวันหวั่นกลับเข้าใจได้ แต่เมื่อก่อนพันธมิตรอู๋เว่ยเคยแย่งเงินทองของตระกูลเสิ่น ว่ากันตามหลัก พันธมิตรอู๋เว่ยกับตระกูลเสิ่นนั้นสมควรเป็นน้ำกับไฟไม่ถูกกัน…เศรษฐีท้องถิ่นตระกูลเสิ่นวิ่งมาหาเธอที่พันธมิตรอู๋เว่ยเพื่ออะไร