ตูม ปัง ปัง!
กองกำลังใหญ่ทั้งร้อยกองกำลังพรวดออกไปแล้ว กองกำลังที่เหลืออยู่เหล่านั้นของหุบเขาหมอเทวดาก็พรวดออกไปเช่นกัน
มีเพียงแค่คนของหอหมอปีศาจเท่านั้นที่ไม่ลงมือกระทำสิ่งใด!
มู่เฉียนซีเห็นการสู้รบตรงหน้าเช่นนี้ มุมปากก็ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย นางพึมพำว่า “นี่คือการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยอย่างนั้นเหรอ เพื่อการแย่งชิง พวกเขาต่างต่อสู้กันอย่างสุดชีวิต”
อาถิงกล่าว “เจ้าจะไปเข้าใจอะไร ก็เป็นเพราะคนเหล่านี้มีตาแต่หามีแววไม่ หากพวกเขามีตาและมีแววก็จะมั่นใจว่าสิ่งนี้คือมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ เช่นนั้นต่อให้กองกำลังทั่วทั้งโลกต้องพังทลายลง ก็ต้องแย่งชิงมาให้ได้!”
มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ เป็นตัวแทนของสิ่งใด
พลังแห่งการต้านสวรรค์ นี่คือโลกที่ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่เป็นใหญ่ พลังนี้เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนบ้าบิ่นได้
“นายท่าน……”
“สาวน้อย……”
เนื่องจากคนเหล่านั้นทั้งหมดต่างก็พรวดขึ้นไปกลางอากาศแล้ว ในที่สุดพวกเขาก็ได้เห็นกับร่างที่คุ้นเคยร่างนั้น
มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าว “ข้าทำให้พวกเจ้าเป็นห่วงแล้ว ข้าไม่เป็นอะไร!”
โม่จิ่นพยักหน้าพลางกล่าว “ก็ดูก่อนสิว่านายท่านเป็นใคร จะเป็นอะไรไปได้เช่นไรกันล่ะ”
จวินโม่ซีกล่าว “ข้ารู้มาตลอดว่าสาวน้อยอย่างเจ้านั้นดวงแข็ง แต่ก็คิดไม่ถึงว่าดวงจะแข็งถึงเพียงนี้!”
โม่จิ่นเห็นกองกำลังแต่ละกองกำลังเหล่านั้นต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อแย่งชิงกลีบบัวสีฟ้ากลีบเดียว
“นายท่าน พวกเขาบอกว่านั่นคือมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ หอหมอปีศาจของพวกเราจะลงมือด้วยหรือไม่?” โม่จิ่นกล่าวถาม
มู่เฉียนซีส่ายหน้าและกล่าวว่า “ไม่ต้องลงมือแล้ว”
สุ่ยจิงอิ๋งไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคิดจะแย่งแล้วจะแย่งไปได้
จวินโม่ซีกล่าว “ไม่แย่ง หรือว่านี่จะเป็นของปลอม”
“เจ้าคิดว่าของปลอมจะสามารถช่วยพวกเราออกมาจากมิติหอศิลาแปลกประหลาดนั้นได้เหรอ?” มู่เฉียนซีย้อนถาม
“แสดงว่านี่คือของจริง เป็นผู้พิทักษ์นิรันดร์จริง ๆ!” ดวงตาของจวินโม่ซีเบิกกว้างด้วยความตกใจ
มันผิดปกติมาก! หากรู้ว่าเป็นของจริง ด้วยพฤติกรรมโจรของสาวน้อยผู้นี้แล้ว ไม่แย่งนับว่าเป็นเรื่องที่ผิดปกติมาก!
ต้องมีเหตุผลเป็นแน่!
“ตาเฒ่าบัดซบ ไสหัวไปเดี๋ยวนี้นะ!”
“มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เป็นของข้า พวกเจ้าถอยไป!”
“……”
ตูม ปัง ปัง!
พวกเขาต่อสู้กันอย่างไม่อาจสลัดหลุดได้ ได้รับบาดเจ็บล้มตายไป แต่ก็ยังไม่อาจแตะต้องมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นั้นได้เลยแม้แต่น้อย การต่อสู้ก็ยังคงดำเนินต่อไป
มู่เฉียนซีกล่าว “สุ่ยจิงอิ๋ง ข้ามีคำถามหนึ่งอยากถามเจ้า?”
สุ่ยจิงอิ๋งกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “อะไรเหรอ?”
“เจ้า……เจ้าตั้งใจจะให้พวกเขาแย่งชิงกันใช่หรือไม่?” มู่เฉียนซีกล่าวถาม
“อืม ใช่แล้ว! ซีเอ๋อร์อยากแข็งแกร่งที่นี่ พวกเขาเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดของที่นี่ ให้พวกเขาต่อสู้กันเองเพื่อตัดกำลังความแข็งแกร่งลง เช่นนี้พลังของซีเอ๋อร์ก็ง่ายที่จะครอบครองตำแหน่งผู้นำแล้วไม่ใช่เหรอ” สุ่ยจิงอิ๋งกล่าวอย่างอ่อนโยน
มุมปากของมู่เฉียนซีกระตุกเล็กน้อย นางคิดมาโดยตลอดว่าสุ่ยจิงอิ๋งนั้นเป็นหญิงสาวที่อ่อนโยนและใจดีผู้หนึ่ง
กลับนึกไม่ถึงว่านางแค่ไม่ลงมือ แต่พอลงมือเท่านั้นกลับทำให้กองกำลังใหญ่ร้อยสำนักของแดนใต้เกิดความวุ่นวายเช่นนี้
สุ่ยจิงอิ๋งกล่าว “ซีเอ๋อร์ หากพวกเขาไม่ละโมบโลภมาก ก็ไม่มีทางเกิดการสูญเสียมากมายเช่นนี้ได้ ตอนนี้เป็นพวกเขาเองที่หาเรื่องใส่ตัว ซีเอ๋อร์ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด!”
มู่เฉียนซีกล่าว “ข้าไม่ได้รู้สึกผิด สุ่ยจิงอิ๋ง เจ้าก็ไม่ต้องกังวลไป”
อาถิงกล่าว “รู้สึกผิด ท่านพี่ นางผู้นี้ใจร้ายใจดำจะตาย ท่านเทียบนางไม่ได้หรอก หากนางรู้สึกผิดก็เป็นเรื่องแปลกแล้วล่ะ”
“นี่เจ้าพูดอะไรของเจ้า เจ้าสารเลว ทำให้ชื่อเสียงของข้าแปดเปื้อนต่อหน้าสุ่ยจิงอิ๋ง ตกลงใครคือผู้เป็นพันธสัญญากับเจ้ากันแน่?”
“นี่เจ้ายังไม่ยอมให้คนอื่นพูดความจริงอย่างนั้นเหรอ เจ้าผู้หญิงโง่”
“ข้าว่าเจ้ากำลังรนหาที่ตาย……”
“……”
ทางด้านนั้นกำลังแย่งชิงส่วนที่แตกออกของผู้พิทักษ์นิรันดร์กันอย่างบ้าคลั่ง ส่วนมู่เฉียนซีกลับทะเลาะกับอาถิง
“ท่านผู้ดูแล หัวหน้าหอกับท่านผู้นำกำลังทะเลาะกันเช่นนี้ พวกเราจะเข้าไปเกลี้ยกล่อมดีหรือไม่!”
เมื่อเห็นทั้งสองทะเลาะกันรุนแรงมากขึ้น พวกเขาต่างก็เป็นกังวล กลัวว่าวันพรุ่งหอหมอปีศาจจะปิดตัวลง
ถึงอย่างไรเสียคนหนึ่งก็เป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ อีกคนก็เป็นผู้กุมอำนาจ
โม่จิ่นกล่าว “หากพวกเจ้าอยากตายก็เข้าไปสิ แต่ข้าไม่ไป!”
จวินโม่ซีกล่าว “ดูท่าสาวน้อยจะไม่ได้เจออันตรายใด ถึงได้มีแรงทะเลาะเช่นนี้ เพียงแต่ว่า……”
จวินโม่ซีมองขึ้นไปบนท้องฟ้า “ความละโมบโลภมากของมนุษย์ช่างน่ากลัวยิ่งนัก การปรากฏตัวของมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ ยิ่งทำให้ความละโมบโลภมากของมนุษย์ทวีคูณมากขึ้น ไม่รู้จริง ๆ ว่าพวกเขาจะสู้รบกันถึงเมื่อไหร่”
โม่จิ่นยิ้มพลางกล่าว “สู้กันเลย สู้กันเลย! สองฝ่ายยืดเยื้อแย่งชิงผลประโยชน์กัน เมื่อถึงตอนนั้นหอหมอปีศาจข้าจะฉวยโอกาสเอง ยารักษาแผลก็ขายแล้ว อีกทั้งยัง……”
มุมปากของจวินโม่ซีกระตุกอย่างบ้าคลั่ง “นี่ก็เป็นพ่อค้าหน้าเลือดอีกคน!”
มู่เฉียนซีมองแต่ละกองกำลังต่อสู้แย่งชิงกันราวกับพักผ่อนดูงิ้วก็มิปาน
ดวงตาของมู่เฉียนซีเปล่งประกายขึ้น สุ่ยจิงอิ๋งสามารถทำให้พวกเขาต่อสู้แย่งชิงกันเองได้ เช่นนั้นนาง……
“พวกเจ้าสองคนมัวแต่ยืนดูอยู่ทำไมล่ะ ยังไม่รีบมาช่วยแย่งชิงมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์อีก”
ยังตรวจสอบเรื่องที่มู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีทรยศไม่ได้ ซือคงเลี่ยวจึงคิดจะยืมมือผู้อื่นฆ่า ให้พวกเขาตายเสียที่นี่
ต่อให้สาวน้อยผู้นั้นจะไม่ใช่มู่เฉียนซี ท่านผู้เฒ่าก็ไม่อาจกล่าวโทษเขาได้ แต่หากว่าใช่……
นางตายที่นี่ หมอปีศาจกับชายผู้น่ากลัวผู้นั้นก็จะลงมือกับกองกำลังอื่น ไม่มีทางมาหาพวกเขาหุบเขาเทวดาแน่!
จวินโม่ซีกล่าวเย้ยหยันว่า “ตาเฒ่านี่ล้อเล่นบ้าอะไรอีก พลังของพวกเราสองคน หากเข้าไปก็เท่ากับเข้าไปเป็นเป้าน่ะสิ!”
มู่เฉียนซีกล่าว “นั่นเป็นสิ่งที่เขาปรารถนาอยู่แล้ว!”
“พวกเราเข้าไปไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน พวกเราไม่มีความจำเป็นใดที่ต้องเชื่อฟังเขา” จวินโม่ซีกล่าว
“ไม่!” มู่เฉียนซีส่ายหน้า
“พวกเราไม่เพียงแต่จะเข้าร่วมต่อสู้ แต่ยังต้องช่วยหุบเขาหมอเทวดาเอามหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นั้นมาด้วย!” มุมปากของมู่เฉียนซียกยิ้มขึ้น
“เจ้าว่าอะไรนะ?” จวินโม่ซีไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
นี่เขาไม่ได้ฟังผิดไปใช่หรือไม่!
“เจ้าถือหม้อพิษสามอสูรเอาไว้ปกป้องตัวเองให้ดี พวกเราไปแย่งมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นั่นกันเถอะ!”
ร่างชุดม่วงพรวดออกไป และมู่เฉียนซีก็เข้าสู่ใจกลางสนามรบที่โกลาหลนั้น
ตอนนี้จวินโม่ซีไม่เข้าใจในความคิดนี้ของมู่เฉียนซีเลย แต่นางผู้นี้ไม่ยอมให้ตัวเองเสียเปรียบอยู่แล้ว
ตูม!
โม่จิ่นกล่าว “พวกเราก็ลงมือด้วย!”
การเคลื่อนไหวนี้ของพวกเขาไม่ใช่เพื่อแย่งชิงมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นั่น แต่เพื่อป้องกันไม่ให้พวกคนเหล่านั้นมาทำร้ายนายท่านได้
ตูม ตูม ตูม!
ยอดฝีมือแห่งแดนใต้ต่อสู้กันอย่างดุเดือด
มู่เฉียนซีผู้มีพลังวิญญาณขั้นจักรพรรดิแห่งภูตระดับสามผู้นี้ เข้าไปตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
แต่สิ่งที่ยากที่จะเชื่อนั้นก็คือ นางกลับไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใดเลย!
รอบตัวนางมีพลังแห่งกาลเวลาที่ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นแผ่ซ่านออกมา ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ที่น่ากลัวเพียงใดก็ดูเหมือนว่าไม่ส่งผลกระทบใดต่อนางเลย
อาถิงกล่าว “เจ้าผู้หญิงโง่ นี่เจ้าจะทำอะไรกันแน่ พลังของข้าจะหมดแล้วนะ ถึงตอนนั้นเจ้าจะเป็นหรือตายข้าก็จะไม่สนใจแล้ว”
มู่เฉียนซีกล่าว “เจ้าอดทนอีกหน่อย ใกล้จะสำเร็จแล้ว”
มู่เฉียนซีได้เอายาพิษทั้งหมดในมิติห่อใส่ห่อผ้าไว้ ช่วยไม่ได้ รับมือกับยอดฝีมือมากมายเช่นนี้ แน่นอนว่าต้องทุ่มเทอย่างสุดกำลัง!
มิเช่นนั้นแผนการอาจจะล้มเหลวได้ นางอาจจะถูกยอดฝีมือทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส!
ฟึ่บ!
มู่เฉียนซีโยนห่อผ้าสีดำนั้นขึ้นกลางอากาศ