เดิมทีเหล่าศิษย์วิหารหยกวิญญาณก็บาดเจ็บกันอยู่แล้ว จู่ๆก็ต้องเผชิญกับการโจมตีราวกับพายุฝนอันบ้าคลั่ง ตอนที่พวกนางไปถึงสำนักธาราเมฆก่อนหน้านี้ พวกจวินอู๋เสียได้เริ่มต่อสู้กันไปแล้ว พวกนางปรากฏตัวพร้อมกองกำลังเสริม พวกปาเฮ่อจึงรับมือไม่ทัน แต่ตอนนี้สถานการณ์พลิกกลับตาลปัตร พวกนางเป็นฝ่ายถูกโต้กลับ
พวกชายชุดดำเป็นเหมือนยมทูตที่คลานออกมาจากขุมนรก ภายใต้เงาดำที่แวบไปมา เหล่าหญิงสาวที่น่ารักยังไม่ทันได้ตอบโต้ พวกนางก็ล้มลงกับพื้นสิ้นลมหายใจ
แม้ว่าคนชุดดำกลุ่มนี้จะมีพลังวิญญาณสีทองเหมือนกัน แต่เกือบทุกคนแข็งแกร่งเทียบเท่ากับปาเฮ่อ!
ในช่วงเวลาสั้นๆ บนเส้นทางเล็กๆที่เงียบสงบ เลือดได้หลั่งไหลเป็นสายน้ำ ชีวิตที่ยังอยู่เมื่อไม่กี่วินาทีก่อนได้สิ้นสุดลงอย่างเงียบๆ ในยามที่พวกนางสิ้นลมหายใจ ในแววตาของพวกนางยังมีความตกใจและไม่ยินยอม พวกนางมีหนทางใหม่แล้ว ได้พบสถานที่ที่ปลอดภัยห่างไกลจากอันตรายแล้วแท้ๆ แต่สวรรค์เบื้องบนกลับเล่นตลกครั้งใหญ่กับพวกนาง
อีกก้าวเดียวเท่านั้น……
เพียงก้าวเดียวที่ขาดไป พวกนางไม่สามารถไปถึงภูเขาเขียวแม่น้ำกว้างที่ตั้งตารอได้ ไม่สามารถสัมผัสกับกลิ่นหอมของดอกไม้และเสียงนกร้องของโลกใบนี้ได้อีกต่อไป
หนึ่งพันปีที่เก็บตัวเงียบ แลกกับอิสรภาพหนึ่งปี ในช่วงชีวิตของพวกนาง อิสรภาพช่างสั้นเหลือเกิน พวกนางยังไม่ทันจะได้รับรู้ถึงความสวยงามของโลกใบนี้ ก็ต้องล้มลงบนกองเลือดและจากไปตลอดกาล
ศิษย์วิหารหยกวิญญาณที่รอดชีวิตจากการโจมตีระลอกแรกมองไปที่กองศพตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ เมื่อสิบนาทีที่แล้ว พวกนางยังหัวเราะพูดคุยกันอย่างมีความสุข รอคอยที่จะก้าวเข้าสู่ชีวิตใหม่ที่สงบสุขและมีความหวัง แต่ตอนนี้เงาของยมทูตได้ครอบคลุมศีรษะของพวกนางทุกคนแล้ว พี่น้องที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมานานนับพันปี……ได้ตายไปอย่างเงียบๆต่อหน้าต่อตาพวกนาง……
“สู้มันเลย!” หญิงสาวสวมหน้ากากกำหมัดที่สั่นเทาเอาไว้ ความรู้สึกสิ้นหวังท่วมท้นหัวใจ ขณะที่คนชุดดำนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาคร่าชีวิตพวกนาง
ไม่มีหนทางให้หนีเลย!
“อ๊าาาาา!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังจากร่างเพรียวบางทีละคน ศิษย์วิหารหยกวิญญาณเลือดเข้าตาและบ้าคลั่งไปแล้ว พวกนางพุ่งเข้าใส่คนชุดดำโดยไม่คำนึงถึงชีวิตตัวเอง แม้จะรู้ว่าเป็นการวิ่งเข้าหาความตาย แต่ก็ไม่มีใครถอยหนีสักคน
ฆ่าได้สักคนก็ยังดี……
ฆ่าได้สักคนก็ยังดี…… ไอลีนโนเวล
หญิงสาวทุกคนเตรียมใจตายไว้แล้ว พวกนางตายได้ แต่ชื่อของวิหารหยกวิญญาณจะเสื่อมเสียไม่ได้ และพวกนางปล่อยให้คนที่ฆ่าพี่น้องของพวกนางอาละวาดตามใจชอบไม่ได้
เส้นทางบนภูเขาที่เงียบสงบตกอยู่ในความโกลาหลวุ่นวาย เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทุกหนแห่ง ราวกับโลกในยามสนธยานี้ถูกย้อมไปด้วยหมอกเลือด
ประมุขวิหารหยกวิญญาณเห็นเหล่าศิษย์ที่อยู่กับเขามานับพันปีถูกฆ่าเหมือนลูกแกะไปทีละคน ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นแดงก่ำด้วยความโกรธ!
นั่นคือศิษย์ของเขา เด็กๆที่เขาเลี้ยงมากับมือ!
“ข้าจะฆ่าพวกเจ้า” จิตสังหารของประมุขวิหารหยกวิญญาณพุ่งทะยานสูงเสียดฟ้า เขาไม่สนใจจะสู้กับพวกคนชุดดำตรงหน้าเขาอีกต่อไป และหันกลับไปรวบรวมกำลังทั้งหมดพุ่งเข้าใส่พวกคนชุดดำที่โจมตีศิษย์วิหารหยกวิญญาณ แต่การกระทำเช่นนี้ทำให้ด้านหลังของเขาเปิดโล่งต่อคู่ต่อสู้!