บทที่ 414
เย่เฉินพยักหน้า แล้วกล่าวอย่างเรียบ ๆ ว่า “ลุกขึ้นเถอะ วางแผนบริหารจัดการกิจการของตระกูลเว่ยให้ดี ในอนาคตสักวันผมอาจต้องการใช้คุณ”
เว่ยเลี่ยงรีบกล่าวทันทีว่า “คำสั่งของอาจารย์เย่ เว่ยเลี่ยงปฏิบัติตามอย่างแน่นอน!”
สำหรับเว่ยเลี่ยงแล้ว วันนี้ชีวิตของเขาถูกเติมเต็มอย่างสมบูรณ์
ฉะนั้น ชีวิตหลังจากนี้ของเขา ในหัวของเขาคิดเพียงสองเรื่อง
หนึ่ง ตอบแทนบุญคุณที่ยิ่งใหญ่ของเย่เฉิน
สอง ใช้ชีวิตไม่เหมือนเว่ยหย่งเจิ้ง
เย่เฉินตบไหล่เว่ยเลี่ยง แล้วพูดอย่างเรียบ ๆว่า “ตั้งใจทำให้ประสบผลสำเร็จ ให้แม่ที่อยู่ใต้แหล่งน้ำบาดาลทั้ง9 (ตามความเชื่อคนจีนคือสถานที่ที่คนตายแล้วไปอยู่) รู้สึกภาคภูมิใจ!”
เว่ยเลี่ยงพยักหน้า กลั้นน้ำตาไม่ไหว
เย่เฉินกล่าวกับซือเทียนฉีและเฉินเสี่ยวจาวว่า “เรื่องนี้ก็ได้ข้อยุติแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ”
ขณะนี้เฉินเสี่ยวจาวมองเย่เฉิน เหมือนเป็นเทพเจ้าที่มาจากสวรรค์
เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า ผู้ชายคนหนึ่งจะมีอำนาจ มีเสน่ห์ได้ถึงขนาดนี้ เมื่อสักครู่ตอนที่เย่เฉินสั่งสอนพ่อลูกตระกูลเว่ย ความกล้าหาญเช่นนั้น เธอไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน
ถึงแม้ว่าในชีวิตของซือเทียนได้พบเห็นสิ่งต่าง ๆมามากมาย เขาชื่นชมเย่เฉินมากขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งนานยิ่งรู้สึกว่า ที่ตนเองเลือกที่จะอยู่ในเมืองจินหลิงต่อ เป็นเรื่องหนึ่งที่ตัดสินใจถูกต้องที่สุดในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
ขากลับ เฉินเสี่ยวจาวเป็นคนขับรถ เย่เฉินกับซือเทียนฉีนั่งอยู่เบาะหลัง ซือเทียนฉีถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “อาจารย์เย่ การจัดการตระกูลเว่ยของคุณนั้น มีความชอบธรรมเหมาะสมอย่างยิ่ง ทำให้ผมซือเทียนฉีรู้สึกชื่นชมยิ่งนัก!”
เย่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วกล่าวว่า “วิธีการลงโทษคนที่ดีที่สุด ก็คือบังคับให้เขายอมรับสิ่งที่เขาเกลียดที่สุด ภูเขาฉางไบคือมรดกประเทศจีนของเรา อุดมไปด้วยโภคทรัพย์ ไม่รู้ว่ามีสมบัติมากมายเท่าไหร่ แต่เมื่อกล่าวถึงภูเขาฉางไบเว่ยหย่งเจิ้งกลับรู้สึกรังเกียจ และละทิ้ง เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ให้เขาอยู่ที่ภูเขาฉางไบตลอดชีวิต”
หลังจากหยุดไปชั่วขณะ เย่เฉินกล่าวต่อไปว่า “หากชีวิตเขาที่เหลืออยู่สามารถตระหนักถึงความงามของภูเขาฉางไบได้ ก็ถือว่าหลงผิดรู้จักกลับใจหันมาเดินในเส้นทางที่ถูกต้อง ถ้าหากเขาทำผิดซ้ำซากไม่สำนึก ตัวเขาเองจะใช้ชีวิตที่เหลือด้วยความเจ็บปวดและตายด้วยความเจ็บปวดเช่นกัน”
ซือเทียนฉีถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “อาจารย์เย่ คุณอยากให้เว่ยหย่งเจิ้งบรรลุด้วยตนเอง!”
เย่เฉินกล่าวอย่างเรียบ ๆ ว่า “ผมไม่ได้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น ผมแค่อยากจะสอนบทเรียนที่ลึกซึ้งให้กับชีวิตที่เหลือของเขา เรื่องที่เขาจะสามารถบรรลุได้ด้วยตัวเองหรือไม่ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับผม บางทีเขาอาจจะไม่สามารถทนอยู่กับสภาพแวดล้อมที่นั่นได้ แล้วฆ่าตัวตายหรือเขาสามารถเข้าใจอย่างถ่องแท้ มีจุดจบที่ดีที่ภูเขาฉางไบ ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเขา ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับผม”
ซือเทียนฉีใช้มือทั้งสองข้างประสานกัน กล่าวอย่างเชื่อมั่นว่า “อาจารย์เย่ คุณเป็นคนที่มีสติปัญญาเฉียบแหลมมาก! ”
เย่เฉินโบกมือ “มีสติปัญญาเฉียบแหลมไม่กล้ารับ เป็นความฉลาดเล็กน้อยเท่านั้น”
หลังจากนั้น เหมือนเย่เฉินนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาหยิบกล่องไม้เล็ก ๆ ออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้เขาแล้วกล่าวว่า “ท่านซือ นี่คือยาที่ผมช่วยคุณเก็บไว้ คุณเก็บรักษาไว้ให้ดีล่ะ”
ซือเทียนฉีรีบรับ แล้วกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบคุณอาจารย์เย่”
เย่เฉินได้ล้วงไปหยิบยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ดที่เพิ่งจะปรุง ยื่นให้เขาแล้วกล่าวว่า “เม็ดนี้เป็นยาที่ผมเพิ่งปรุงเสร็จ กินคืนนี้ก่อนนอน สามารถทำให้คุณหนุ่มขึ้นมาอีกไม่ต่ำกว่าสิบปี หากไม่มีอะไรผิดพลาด อายุก็จะยืนขึ้นไปอีกสิบปี”
ซือเทียนฉีตกใจและตกตะลึง “อาจารย์…..อาจารย์เย่……ยาเม็ดนี้ วิเศษขนาดนั้นจริงๆหรือ?!”