เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 973
ตั้งแต่ไหนมาทำความผิด รับผิดชอบคนเดียวไม่ต้องให้คนอื่นเดือดร้อน！
คนเสียสติกลุ่มนี้เพื่อต่อกรกับตัวเองแล้ว ทำไมถึงยอมลงมือต่อหยางพั่นพั่นที่อายุหกขวบได้อย่างไม่เสียดาย！
“เร็ว！เร็ว！เร็ว！”
“เสือขาว เร็วให้กูอีกหน่อยสิ！เร็วสิ！”
หยางเฟิงคำรามเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง
เย่เมิ่งเหยียนที่อยู่ด้านข้างร้อนรนดังไฟเผาเหมือนกัน
แต่มองเห็นท่าทางนี้ของหยางเฟิง หล่อนไม่กล้าพูดรบกวน
เสือขาวที่ขับเฮลิคอปเตอร์ยิ่งไม่พูด
เขาเอาระดับความเร็วของเฮลิคอปเตอร์ขับไปถึงสูงสุดแล้ว！
หลังครึ่งชั่วโมง
สนามบินนานาชาติตงไห่
สนามบินเวลานี้ได้มีมาตรการเฝ้าระวังอย่างเข้มงวดนานแล้ว
หม่าตงมีใบหน้าเคร่งขรึม
คนมากมายนับพันคนก็รอคอยด้วยความเคารพเป็นเวลานานแล้ว
ข่าวหยางพั่นพั่นถูกลักพาตัวไป หม่าตงได้รับเป็นคนแรก
ได้รับข่าวในนาทีนั้น
เขาก็เคลื่อนไหวคนนับหมื่นไปตามหาแล้ว
ขอแค่ตั้งใจไปทำก็จะได้รับความสำเร็จ
หม่าตงหาสถานที่ที่หยางพั่นพั่นถูกลักพาตัวเจอได้สำเร็จ
แต่พวกเขาทุกคนต่างก็ไม่กล้าลงมือ
ไม่เพียงเพราะฝ่ายตรงข้ามมีพลังแข็งแกร่ง
ยิ่งเป็นเพราะฝ่ายตรงข้ามลักพาตัวเป็นเจ้าหญิงน้อยของตงไห่แล้ว！
ถ้าหากเพราะความวู่วามของตัวเองทำให้เจ้าหญิงน้อยมีความเสียหาย เขาจะไม่ให้ราชาตงไห่ผิดหวังในความเชื่อมั่นได้ยังไง！
ในขณะที่หม่าตงคิดหาวิธีไม่ได้นั้น
เขาได้รับข่าวแล้ว
ได้รู้หยางเฟิงรีบกลับจากจงโจวมาตงไห่！
หม่าตงไม่กล้าชักช้า นำนับพันคนเฝ้าระวังอย่างเข้มงวดทั้งสนามบินทั้งหมดทันที ต้อนรับการมาถึงของหยางเฟิง！
ครื้น ๆ ！
ไม่นาน
เสียงคำรามเป็นระยะก็ส่งมา
หม่าตงเงยหน้ามองไป เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธสีเขียวดำนับสิบลำได้หมุนวนอยู่เหนือศีรษะลงมา
ไม่ได้รอให้เครื่องบินหยุดสนิท หยางเฟิงก็ทนรอไม่ไหวเดินลงมาแล้ว
หม่าตงรีบขึ้นไป บนหน้าพูดอย่างเสียใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด“หม่าตงคารวะท่านแม่ทัพ ผมทำเรื่องไม่ดีขอให้ท่านแม่ทัพลงโทษ！”
หยางเฟิงไม่ได้พูดมาก พูดทันทีว่า“พั่นพั่นอยู่ที่ไหน？”
หยางเฟิงไม่อยากฟังคำพูดที่มากมายอย่างนั้น
เขาเพียงแค่อยากรู้ลูกสาวของตัวเองสรุปแล้วอยู่ที่ไหน？
หม่าตงรีบพูด“เรียนท่านแม่ทัพ เอาตามการตรวจสอบของผม เจ้าหญิงน้อยถูกลักพาตัวมาที่โรงงานร้างหลังหนึ่งในเขตชานเมือง！”
“พาฉันไป！”
ไม่มีการลังเลใด ๆ
หยางเฟิงขึ้นเฮลิคอปเตอร์อีกครั้ง
ครื้น ๆ ！
เฮลิคอปเตอร์สิบลำลอยขึ้นกลางอากาศ
บนพื้นดินรถออฟโรดนับพันคันพุ่งชนอย่างไม่สนใจ
กองกำลังหุ้มเกราะภาคพื้นดินรวมกลายเป็นดาบคมสังหารอันหนึ่งแล้ว หันฆ่าไปทางโรงงานร้างเขตชานเมืองแล้ว！
ในโรงงานร้างเวลานี้
ผู้คุมกฎเก้าและคนอื่น ๆ กำลังรอการมาของหยางเฟิงอยู่
ครั้งนี้เพื่อสามารถแย่งชิงชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรมา เขานำคนนับร้อยแอบซุ่มที่ตงไห่แล้ว
คนเหล่านี้ทั้งหมดต่างก็เป็นหัวกะทิของกุ่ยเหมิน！
เดิมทีผู้คุมกฎเก้าเตรียมระดมคนเพิ่มมากมาย
แต่ป้อมการป้องกันของตงไห่นี้แข็งแกร่งมาก
เมืองทั้งหมดนี้เต็มไปด้วยการสอดส่องสายตาของหยางเฟิง
เพื่อระดมคนนับร้อยนี้ได้สิ้นเปลืองแรงของเขามากแล้ว
ผู้คุมกฎเก้าไม่ถอนใจกับพลังที่แข็งแกร่งของหยางเฟิงก็ไม่ได้！
ถ้าไม่ใช่คำสั่งของหัวหน้าสำนักยากที่จะขัดได้ เขายังไม่อยากมาสถานที่บ้า ๆ นี้จริง ๆ
ในเวลาเดียวกันนี้
ผู้คุมกฎเก้าก็หันหัวมามองหยางพั่นพั่นเล็กน้อยที่มีสีหน้าที่ไม่หวาดกลัวแม้แต่นิด
เขาเป็นผู้คุมกฎเก้าของกุ่ยเหมินที่ยิ่งใหญ่ คิดไม่ถึงถูกความกล้าหาญของหยางพั่นพั่นทำให้ยอมจำนนแล้ว
อายุน้อยอย่างนี้ เผชิญหน้ากับตัวเองคิดไม่ถึงจะไม่ร้องไห้โวยวาย
ถ้าหากเพื่อนตัวเล็กคนอื่น ๆ ที่อายุเท่ากัน ก็ถูกทำให้ตกใจจนฉี่ราดนานแล้ว
จู่ ๆ ดวงตาของผู้คุมกฎเก้าหมุน ยิ้มพูดว่า“เพื่อนตัวน้อย สามารถพูดกับฉันหน่อยได้ไหม พ่อของหนูเป็นใคร？”
ว่างอยู่ก็น่าเบื่อ ผู้คุมกฎเก้าตัดสินใจคุยสองสามประโยคกับหยางพั่นพั่น
ยังไงหยางพั่นพั่นน่ารักสดใส ทำให้คนชื่นชอบจริง ๆ ！
ถ้าสามารถขุดเรื่องราวข้างในของหยางเฟิงออกมาได้เล็กน้อยจากในปากของหล่อน งั้นก็ยิ่งดีมากแล้ว