เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 976
พวกเขาก็สามารถขึ้นมาข้างหน้าเอาผู้คุมกฎเก้าและคนอื่น ๆ หั่นกลายเป็นซอสเนื้อ！
สีหน้าของผู้คุมกฎเก้าค่อย ๆ เปลี่ยน ฮึอย่างเย็นชาพูดเสียงหนึ่ง“อยากจะได้ลูกสาวของนาย？ตกลง！เอาชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรมาแลก！”
“ฮิ ๆ อยากจะได้ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรเหรอ？”
หยางเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาเสียงหนึ่งอย่างดูถูก
เพียงเห็นเขาควักชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรออกมาสองแผ่นจากในอ้อมอกด้วยสีหน้าที่หยอกล้อ
อะไร？
มองเห็นในมือของหยางเฟิง คิดไม่ถึงมีชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรสองแผ่น
สมองของผู้คุมกฎเก้าก็มึนงงแล้วเล็กน้อย
เขา เขาเอามาจากไหน？
หยางเฟิงคนนี้ คิดไม่ถึงมีชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรสองแผ่นแล้ว！
สองดวงตาของผู้คุมกฎเก้าก็แดงแล้วในพริบตา！
คือริษยาจนแดงมาก！
เขาพูดคำรามด้วยความโกรธ“เอาชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรมาให้ฉัน！”
“อยากได้เหรอ？มีความสามารถก็มาแย่งสิ！”
“นายกล้าเหรอ？นายคนขี้ขลาดอย่างนี้！เพียงแค่คนขี้ขลาดที่กล้าลักพาตัวเด็กเล็ก！”
หยางเฟิงมีใบหน้าที่เย้ยหยัน
มองเห็นท่าทางที่ประชดประชันของหยางเฟิงนั่น
ผู้คุมกฎเก้าโกรธแล้วอย่างสิ้นเชิง
ในฐานะเป็นผู้คุมกฎเก้าที่ยิ่งใหญ่ของกุ่ยเหมิน
เขาตั้งแต่ไหนมายังไม่เคยถูกคนดูถูกอย่างนี้
นาทีนี้ความโกรธของเขาได้ระเบิดแล้วอย่างสิ้นเชิง
“ขึ้นไปให้ฉัน！”
ผู้คุมกฎเก้าคำรามเสียงหนึ่งอย่างโมโห
ฟิ้ว！
ฟิ้ว！
ฟิ้ว！
……
ในพริบตา
ปรมาจารย์ของกุ่ยเหมินนับร้อยคนก็พุ่งโจมตีไปทางหยางเฟิง
เป้าหมายของพวกเขามีเพียงหนึ่งเดียว
นั่นก็คือชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรที่อยู่ในมือของหยางเฟิง
ขอแค่สามารถแย่งชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรมาได้
ถึงแม้จะมอบค่าตอบแทนของชีวิตก็ไม่เสียดาย！
มองเห็นคนของกุ่ยเหมินบุกมาแล้ว
หยางเฟิงยิ้มดูถูกอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง
สองดวงตาเปิดเผยสีที่โหดเหี้ยมออกมา
“ไม่เหลือสักคน！”
ครื้น！
พูดจบ
องครักษ์มังกรที่อยู่ด้านหลังนับร้อยคนเหมือนม้าป่าที่วิ่งกระโดดบุกออกไปแล้ว！
เคร้ง！
เคร้ง！
เคร้ง！
……
สองฝ่ายเพิ่งเจอหน้ากันก็ระเบิดการต่อสู้ที่รุนแรงออกมาแล้ว
เสียงร้องที่น่าเวทนา เสียงร้องคำราม เสียงร้องตะโกนฆ่า……ดังอยู่ข้างหูตลอด
หลังสิบนาที
องครักษ์มังกรนับร้อยถอยกลับมาแล้ว
เพียงเห็นทั้งตัวของพวกเขาต่างก็เป็นเลือดสด
ดวงตาคู่หนึ่งเยือกเย็นไร้ความรู้สึก
และบนพื้นกลับนอนเต็มไปด้วยศพของปรมาจารย์กุ่ยเหมินแล้ว
เลือดสดทำให้แผ่นดินใหญ่ทั้งหมดย้อมเป็นสีแดง！
“นี่……”
“เป็นไปไม่ได้！เป็นไปไม่ได้！”
“เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด！”
มองเห็นฉากนี้ที่อยู่ด้านหน้า
ผู้คุมกฎเก้ามีสีหน้าที่เหลือเชื่อ
ต้องรู้ว่าเหล่านี้ต่างก็เป็นหัวกะทิของกุ่ยเหมิน
ถึงแม้ตัวเองเผชิญหน้ากับศัตรูสิบเท่าต่างก็สามารถเอาชนะได้อย่างสบาย ๆ
แต่เพียงแค่เผชิญหน้ากับองครักษ์มังกรนับร้อยคน ก็เหมือนหั่นแตงหั่นผักอย่างนั้นดำเนินการสังหารล้มเอียงไปฝ่ายเดียว
หน้าหลังก็เพียงแค่เป็นเวลาสั้น ๆ สิบนาที
ปรมาจารย์กุ่ยเหมินทั้งหมดก็ถูกฆ่าหมดแล้ว！
ฉากนี้
การโจมตีที่นำมาให้เขาคือมากเกินไปแล้วจริง ๆ ！
“พูดเป็นครั้งสุดท้าย ปล่อยลูกสาวของฉันฉันละเว้นชีวิตของนายครั้งหนึ่ง！”
สองดวงตาของหยางเฟิงจ้องมองผู้คุมกฎเก้าอยู่อย่างเย็นชา
ตอนนี้
ก็เหลือเพียงผู้คุมกฎเก้าคนเดียว
ไม่ว่าเขาดิ้นรนยังไง ตัวเองต่างก็เสียแรงเปล่าไม่มีผลสำเร็จอะไร！
ได้ยินคำพูดนี้
บนหน้าของผู้คุมกฎเก้าก็เปิดเผยสีที่บ้าคลั่งออกมา
เพียงเห็นเขาจู่ ๆ ยื่นมือ มือหนึ่งเหมือนสายฟ้าแลบอย่างนั้นบีบคอของหยางพั่นพั่นแล้ว
สีหน้าของหยางพั่นพั่นก็แดงขึ้นมาในพริบตา รู้สึกหายใจลำบาก
“ฮ่า ๆ ๆ ！”
ผู้คุมกฎเก้ามองหยางเฟิงอยู่หัวเราะเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง
“หยางเฟิง ฉันไม่ยอมรับก็ไม่ได้ว่าพลังของนายแข็งแกร่ง！”
“แต่ตอนนี้ลูกสาวของนายก็อยู่ในมือของฉันแล้ว”
“ฉันดูนายว่าจะสามารถทำอะไรฉันได้？”
มองเห็นผู้คุมกฎเก้าคิดไม่ถึงกล้าเอาชีวิตของลูกสาวตัวเองมาข่มขู่ตัวเอง
กลิ่นไอฆ่าทั้งตัวของหยางเฟิงได้ทำตามอำเภอใจแล้ว
“ปล่อยลูกสาวของฉัน！”
“ไม่งั้น ตาย！！！”