บทที่ 421
เมื่อข่าวของตระกูลเว่ยสร้างความฮือฮาไปทั่วทั้งเมือง เรื่องตระกูลเว่ยสองพ่อลูกเข้าไปอยู่ในคุก เย่เฉินที่เว่ยเลี่ยงยกยอปอปั้นอยู่ไว้เหนือฟ้า กำลังใส่ผ้ากันเปื้อน ทำอาหารกลางวันให้ภรรยาและพ่อตาแม่ยายอยู่ในบ้าน
บนโต๊ะอาหาร เซียวฉางควนและหม่าหลันกำลังคุยกันเรื่องของตระกูลเว่ย ทั้งสองคนชอบคุยเรื่องของชาวบ้าน โดยเฉพาะหม่าหลัน ถ้าหากเธอรู้ว่าบ้านของใครเกิดเรื่องขึ้น เธอก็ดีใจไปสามวัน
ในขณะที่หม่าหลันหัวเราะตระกูลเว่ยสองพ่อลูกผู้โชคร้ายอยู่นั่น เซียวชูหรันอดไม่ได้พูดว่า： “แม่ แม่อย่าเอาแต่หัวเราะเยาะคนอื่น”
หม่าหลันหัวเราะเยาะ พูดว่า： “เรื่องน่าอับอายของคนอื่นฉันไม่หัวเราะเยาะได้ แต่ตระกูลเว่ย ฉันไม่หัวเราะเยาะไม่ได้！”
ขณะที่พูด หม่าหลันพูดอย่างลับลมคมในว่า： “ใช่แล้ว พวกคุณรู้ไหม วันก่อนดูเหมือนว่าเซียวเวยเวยจะคบอยู่กับเว่ยฉางหมิงแล้ว！”
“หะ?”ใบหน้าของเซียวชูหรันเต็มไปด้วยความตกใจ พูดว่า： “ไม่ใช่มั้ง? เว่ยฉางหมิงสามสิบกว่าแล้ว อายุมากกว่าเวยเวยเกือบจะสิบสองปีได้มั้ง? ฉันคิดว่าเวยเวยไม่ชอบเขาอย่างแน่นอน”
หม่าหลันเบะปาก： “แกคิดว่าเวยเวยเป็นใคร? ฉันจะบอกแกให้ ฉันยังได้ยินมาว่า ก่อนหน้านี้เซียวเวยเวยเป็นคนรักของประธานเซียวอี้เชียนของเชียนเฉิงกรุ๊ปแห่งเย้นจิงระยะหนึ่ง！ต่อมาถูกเซียวอี้เชียนส่งต่อให้กับเว่ยฉางหมิง！”
เซียวฉางควนพูดอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองแล้วพูดว่า： “ที่แม่พูดก็คือเย้นจิงเซียวอี้เชียนคนนั้น? เวยเวยเป็นคนรักของเขา?เป็นไปไม่ได้?เซียวอี้เชียนอายุมากกว่าพี่ชายสะอีก！”
หม่าหลันพูดว่า： “ในใจฉันอยากจะประจบเซียวอี้เชียน ให้เซียวอี้เชียนช่วยตระกูลเซียว ดังนั้นจึงแนะนำให้เซียวเวยเวยกับเซียวอี้เชียนคบหากัน เซียวอี้เชียนก็น่าสนใจดี ยังให้เงินลงทุนให้แก่ตระกูลเซียวสิบล้าน เรื่องนี้คนภายนอกต่างก็รู้ดี รู้เรื่องนี้กันนานแล้ว”
“โอ้มายก๊อด…”เซียวชูหรันพูดออกมาด้วยความตกใจ： “คุณย่าทำเกินไปจริงๆ?！เพื่อเงินแล้ว ให้เวยเวยคบกับเซียวอี้เชียน? ลุงกับป้ายอมได้ยังไง?”
“พวกเขาเหรอ?” หม่าหลันแสยะยิ้มพูดว่า： “คาดว่าพวกเขาเลือกอะไรไม่ได้แล้ว！”
พูดมาถึงตรงนี้ หม่าหลันพูดประชดอย่างแรงว่า： “นายหญิงใหญ่เซียววางแผนได้ดี แต่ไม่มีประโยชน์อะไร เซียวอี้เชียนร่วมลงทุนเพียงแค่สิบล้าน มากกว่านี้ก็ไม่ยอมลงทุนแล้ว”
เซียวชูหรันพูดว่า： “หนี้ด้านนอกที่บริษัทเซียวซื่อต้องรับผิดชอบมีประมาณ 30 กว่าล้าน มี10ล้านไม่พอ พวกคุณย่าก็ใช่ว่าจะมีชีวิตที่ดีสักเท่าไหร่”
“เธอสมควรแล้ว！”หม่าหลันพูดอย่างดูถูก： “ย่าของแกคนนี้ ไม่ใช่คนดีอะไร！ หลายปีมานี้รังแกพวกเราจนเป็นแบบนี้?ตอนนี้ฉันอยากให้ตระกูลเซียวล้มละลายแทบจะทนไม่ไหว ดูนายหญิงใหญ่เซียวนอนข้างถนน ถึงเวลานั้น เธอถึงจะรู้ว่าในชีวิตนี้ของตัวเองทำผิดพลาดมากแค่ไหน！พอคิดถึงเรื่องนี้แล้ว ฉันก็รู้สึกได้ล้างแค้น！”
เซียวฉางควนที่อยู่ข้างๆพูดอย่างเขินอายว่า： “พอแล้ว แม่ทำแบบนี้ก็ไม่ถูกจริง แต่คุณก็อย่าว่าเธอแบบนี้เลย！ถ้าหากว่าตระกูลเซียวล้มละลายแล้ว นายหญิงใหญ่เซียวนอนข้างถนนจริง เธอมาหาพวกเรา พวกเราไม่สนใจเธอได้เหรอ?”
หม่าหลันพูดว่า： “คุณมาเล่นตลกอะไรกับฉัน? ไม่สนใจอย่างแน่นอน！อย่าว่าแต่เธอต้องนอนข้างถนนแล้วฉันจะไม่สนใจเลย แม้ว่าเธอจะหิวจนตาย ฉันก็จะไม่สนใจเธอ！คุณลืมไปแล้วเหรอที่เธอไล่พวกเราออกจากบ้านในตอนนั้น สีหน้าท่าทางเป็นยังไง? ฉันจะบอกคุณให้ ชั่วชีวิตนี้ฉันไม่มีทางให้อภัยเธอ！”
เซียวฉางควนถอนหายใจ และก็ไม่ได้พูดอะไรมาก
จริงๆแล้วเขาก็โกรธนายหญิงใหญ่เซียว แต่ก็เพียงแค่โกรธ ไม่ถึงกับเกลียดเหมือนหม่าหลัน
ในเวลานี้สีหน้าหม่าหลันเต็มไปด้วยความพึงพอใจ： “ตอนนี้ฉันรอดูแค่ตระกูลเซียวจบเห่ ครอบครัวของพวกเราย้ายเข้ามาอยู่คฤหาสน์ Tomson Rivieraแล้ว นั่นคือห่างกันราวฟ้ากับดิน ถึงเวลานั้นฉันจะต้องทำให้พวกเขารู้ว่าอะไรที่เรียกว่าเมื่อก่อนคุณรวย ตอนนี้ฉันรวย อย่าได้ดูถูกคนอื่น！”
พูดจบ หม่าหลันได้พูดกับเย่เฉินอีกว่า： “เย่เฉิน ช่วงนี้นายได้ติดต่อกับตระกูลหวังหวังเจิ้งกางหรือเปล่า? ให้เขาสั่งบริษัทตกแต่งให้เร่งดำเนินการหน่อย ไม่ว่าจะยังไงเดือนหน้าจะต้องให้พวกเราย้ายเข้าไป！”