ตอนที่ 2033 การตายของจักรพรรดิ! โดย Ink Stone_Fantasy
เก้าบทเพลงปรากฏขึ้นในคราเดียว นี่เป็นสิ่งที่มีแต่ในตำนานและข่าวลือเท่านั้น แต่วินาทีนี้เสียงเพลงทั้งเก้ากำลังดังกึกก้องอยู่ในวังหลวงอาณาเขตเต๋า!
เหล่าผู้คนมากมายเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและคุกเข่าลงให้แก่ร่างเงาบรรพชนโบราณ
พ่อของจักรพรรดิเต๋าผู้สูญเสียแขนไปหนึ่งข้างกำลังตกตะลึงและคุกเข่าลงอย่างไม่ลังเลด้วย ร่างกายสั่นไหวแต่ในใจไม่ตื่นเต้น กลับมีความหวาดหวั่นและหวาดกลัวถึงขีดสุดแทน
‘ร่างเงาบรรพชนถูกคนผู้นี้อัญเชิญออกมา…เขาสามารถเล่นบทเพลงทั้งเก้าได้ นี่…นี่…แม้แต่ราชวงศ์ก็ไม่มีใครสามารถทำเช่นนี้ได้ เป็นไปได้ว่าเขา…เขามีสายโลหิตบริสุทธิ์ยิ่งกว่าของราชวงศ์?!’
ซวนลั่วยืนอยู่ตรงนั้นและมองร่างเงาบรรพชนโบราณด้วยสายตาเคารพ เขาไม่ได้คุกเข่าแต่คำนับฝ่ามือและโค้งให้แก่ร่างเงา
จักรพรรดิเต๋าตกตะลึงและมีแววตาไม่เชื่อ คล้ายกับบ้าคลั่งไปแล้วและถอยไปจนอยู่นอกวัง มองขึ้นไปเห็นร่างใหญ่ยักษ์ที่อยู่ในท้องฟ้า
พอเขาเห็นร่างนั้น จักรพรรดิเต๋าสั่นเทาและจิตใจสั่นสะท้านอย่างรุนแรง
“เป็นไปไม่ได้!!” เขาร้องเสียงหลง จากนั้นถอยออกไปจนตัวเองอยู่บนลานกว้าง
“ข้าคือบุตรแห่งสวรรค์ ข้าเป็นจักรพรรดิเต๋า ข้าเป็นลูกหลานของบรรพชนโบราณ!!” จักรพรรดิเต๋าหน้าซีด จิตใจเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง เขาไม่สามารถยอมรับความจริงข้อนี้ได้ เขาไม่สามารถอดทนต่อเรื่องแบบนี้ได้ จึงชี้ไปที่ร่างเงาและส่งเสียงร้องโหยหวน
ทุกคนที่ลานกว้างนอกจากซวนลั่วได้คุกเข่าอยู่ตรงนั้น แม้แต่คนของอีกสองอาณาเขตคุกเข่าอยู่เช่นกัน มีเพียงจักรพรรดิเต๋าที่กำลังยืนอยู่ ชี้นิ้วไปที่ร่างเงาบรรพชนโบราณราวกับคนบ้าและส่งเสียงร้อง
“เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้ มันเป็นเรื่องโกหก!! นี่มันภาพมายาที่สร้างขึ้นมา มันไม่ใช่ความจริง ข้าสิลูกหลานตัวจริง ข้ามีสายโลหิตที่ควรทำให้เจ้าปรากฏตัว ข้าคือจักรพรรดิเต๋า!!”
“พวกเจ้าทั้งหมดยืนขึ้น พวกเจ้าตาบอดไปแล้วหรือ? นี่มันเรื่องหลอกลวง ยืนขึ้นสิ!!” จักรพรรดิเต๋าร้องคำรามต่อไปอย่างบ้าคลั่งใส่คนรอบๆ คนที่กำลังคุกเข่าและแสดงความเคารพ ดูเหมือนสิ่งนี้ทำให้เขาหวาดกลัวและกดดันอย่างมหาศาล ราวกับบังคับให้เขายอมรับว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริง
แต่ไม่ว่าเขาจะร้องคำรามเสียงแหบแค่ไหน ไม่มีใครให้ความสนใจ ทุกคนตกตะลึงกับร่างเงาบรรพชนโบราณ ไม่มีใครกล้าลุกขึ้น
สำหรับเผ่าโบราณแล้ว พลังอำนาจราชวงศ์ถือเป็นตัวตนอันสูงสุด เหตุผลที่พวกเขารู้สึกเกรงขามต่อพลังราชวงศ์ขนาดนี้เป็นเพราะผู้สร้าง บรรพชนโบราณได้สร้างอาณาเขตทั้งสามขึ้นมาและเป็นคนที่เผ่าโบราณอุทิศตนให้จากก้นบึ้งจิตใจ!!
ในใจแต่ละคนนั้น บรรพชนเทพคือตัวตนอันสูงสุด!
“ขุนพลราชา ขุนพลอมตะ ลุกขึ้นมา พวกเจ้ามองไม่ออกหรือว่านี่เป็นเรื่องโกหก? นี่มันเรื่องหลอกลวง นี่มันเรื่องโกหก!!!” บรรพชนเต๋าสั่นเทาและพุ่งเข้าใส่หนึ่งใน 18 ขุนพลราชาอย่างบ้าคลั่ง ทั้งยังเตะใส่ด้วย
ทั่วทั้งลานกว้างเงียบสงัด มีเพียงจักรพรรดิเต๋าที่ทำเสียงเอะอะแต่ไม่มีใครมอง
“โกหก…ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก…” แววตาจักรพรรดิเต๋าถูกครอบงำไปด้วยความกลัว มองร่างเงาในท้องฟ้าพลางร่างกายสั่นเทา เขาเกิดอาการประสาท ในยามนี้หวังหลินที่กำลังกอดซ่งจื่อได้ก้าวเดินออกมาจากวัง
เขายืนอยู่ตรงประตูวังและมองไปด้านนอก เห็นทุกคนกำลังคุกเข่า จากนั้นทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมซ่งจื่อในอ้อมแขน
วินาทีที่เขาปรากฏตัว ร่างเงาบรรพชนโบราณคล้ายกับทับซ้อนกับเขาและเปล่งแรงกดดันมิอาจอธิบายออกมาได้ แรงกดดันนี้ทำให้พื้นปฐพีสั่นเทา ท้องฟ้าเปลี่ยนสีสัน ทุกคนที่กำลังคุกเข่าด้านล่างเริ่มสั่นเทา
หวังหลินก้มศีรษะ ดวงตาสีเงินมองจักรพรรดิเต๋าอย่างไร้ปรานีและไม่แยแส ขณะเดียวกันร่างเงาบรรพชนโบราณได้ก้มศีรษะลงมองจักรพรรดิเต๋าด้วยสายตาสีเงินแบบเดียวกัน
เสียงคำรามของจักรพรรดิเต๋าพลันหยุดลงตอนที่ร่างเงามองเข้ามา เขาล่าถอยพลางขบฟัน จากนั้นเริ่มคำรามขึ้นอีกครั้ง
“ข้าคือลูกหลานท่าน ข้าไม่ได้ทรยศเผ่าโบราณ ท่านสังหารข้าไม่ได้!”
หวังหลินนิ่งเงียบและยกแขนขวาขึ้น ร่างเงาบรรพชนโบราณยกแขนขวาขึ้นเช่นกัน เพียงหวังหลินชี้ไปที่จักรพรรดิเต๋า แขนยักษ์ในท้องฟ้าชี้ไปที่จักรพรรดิเต๋าด้วย
“เย่ต้าว…ข้าจะยืมแขนของบรรพชนโบราณเพื่อมอบความตายให้เจ้า!!” นี่เป็นครั้งแรกที่หวังหลินพูดขึ้นตั้งแต่บรรพชนโบราณปรากฏ หลังจากพูดจบ แสงสีเงินกะพริบวาบลอยออกมาจากแขนขวาและมุ่งตรงเข้าสู่จักรพรรดิเต๋า
ใบหน้าจักรพรรดิเต๋าเปลี่ยนเป็นซีดเผือดและส่งเสียงร้องไห้ “ไม่!!”
“มหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าว ช่วยด้วย!!! ท่านพ่อ ช่วยข้าด้วย!! บรรพชน ช่วยข้าด้วย!! ราชครู ช่วยข้าด้วย!!!” จักรพรรดิเต๋าร้องคำรามด้วยความหวาดกลัว
ขณะที่เขาร่ำร้องแก่บรรพชน ลึกลงไปใต้ดินในวังหลวง มีโลงศพสีม่วงในห้องลับที่เต็มไปด้วยซากปรักหักพัง
มีหญิงชรานอนอยู่ในโลงศพ นางดูเหมือนโครงกระดูกแต่สวมชุดคลุมสูงศักดิ์ ดวงตาพลันเปิดขึ้น เผยความหวาดกลัวและลังเล แต่นางไม่ได้ออกมา
บนพื้นดินนั้น ขณะที่แสงสีเงินเข้ามาใกล้ พลันปรากฏแสงสีม่วงรอบตัวจักรพรรดิเต๋า ทว่าในทันทีที่แสงสีเงินสัมผัสกับแสงสีม่วง แสงสีม่วงพลันแตกสลาย แสงสีเงินแทงทะลุเข้ามาถึงกลางหน้าผากของจักรพรรดิเต๋า
ศีรษะจักรพรรดิเต๋าระเบิดกลายเป็นกองโลหิต ร่างกายเริ่มแตกสลาย ทั้งร่างพังทลายเป็นเศษเสี้ยวนับไม่ถ้วน และเศษเหล่านั้นพังทลายต่อไปจนไม่เหลืออะไรเลย
แม้แต่ดวงวิญญาณยังถูกแสงสีเงินเผาทำลายและถูกลบล้างไม่เหลือชิ้นดี จักรพรรดิโบราณผู้หนึ่งได้ถูกสังหารในวังของตัวเองเบื้องหน้าสายตาของประชาชน!
พ่อของจักรพรรดิเต๋ากำลังคุกเข่าอยู่ในวังเกิดอาการสั่นเทาตอนที่จักรพรรดิเต๋าเรียกหา เขาพยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่กล้าช่วยลูกตัวเอง ทั้งยังไม่มีวิธีช่วยชีวิตจักรพรรดิเต๋าจากร่างเงาของบรรพชนโบราณอีกด้วย
หลังจากนั้น หวังหลินหน้าซีดเล็กน้อย ร่างเงาบรรพชนโบราณค่อยๆ หายไปก่อนจะหายไปหมด หวังหลินมองดูเส้นขอบฟ้า มองดูภูเขาอันอ้างว้างด้านนอกเมืองหลวง
คนที่นำวิญญาณของหวานเอ๋อร์มาไม่ใช่จักรพรรดิเต๋า แต่เป็นร่างที่ปกคลุมด้วยแสงสีรุ่งที่หวังหลินเห็นในหินหยกจากสำนักมหาวิญญาณ เป็นราชครูของจักรพรรดิเต๋าอันลึกลับ!!
ราชครูเป็นคนที่นำเศษวิญญาณของลี่มู่หวานมาและมอบให้จักรพรรดิเต๋า ทั้งยังเป็นเขาที่บอกจักรพรรดิว่าให้หาคนที่สามารถผสานกับวิญญาณให้ได้
ราชครูอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด จักรพรรดิเต๋าเป็นแค่หมากตัวหนึ่งในแผนการของราชครู
หวังหลินสังเกตเรื่องนี้ได้ตั้งแต่ที่เห็นเรื่องราวในหินหยก แต่เขาระงับเอาไว้ตลอดเวลาและโกรธเกรี้ยวอยู่เต็มที!
พอจักรพรรดิเต๋าตายไป หวังหลินกำลังจะเห็นผู้วางแผนเบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมด ว่าจะเป็นคนที่เขาคาดคิดหรือไม่ จะเป็นคน…ผู้นั้นหรือไม่!
หวังหลินไม่สามารถใช้สัมผัสวิญญาณเพื่อค้นหาราชครูอาณาเขตเต๋าผู้ลึกลับคนนี้ได้ อย่างไรก็ตามตอนที่เขาอัญเชิญร่างเงาบรรพชนโบราณและสังหารจักรพรรดิเต๋าไป กลิ่นอายแห่งความตายจากจักรพรรดิเต๋าได้ถูกพื้นดินดูดซึมและมุ่งตรงเข้าสู่ภูเขาอันอ้างว้างห่างออกไปไกล
ตอนที่ร่างเงาบรรพชนโบราณยังอยู่ เขายังรู้สึกว่ามีค่ายกลขนาดใหญ่อยู่ในภูเขาลูกนั้น หวังหลินมองเห็นร่างเลือนลางที่อยู่ใจกลางค่ายกลได้ด้วย!
หวังหลินไม่ต้องเดาและมั่นใจว่าคนผู้นี้คือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ราชครูอาณาเขตเต๋าผู้ลึกลับ!
พอเห็นร่างเงาบรรพชนโบราณกำลังหายไป แววตาหวังหลินเป็นประกายแสงสีเงินและยกแขนขวาขึ้นมาชี้ใส่ภูเขา!
เพียงเขาชี้ วิชาที่ทรงพลังที่สุดของบรรพชนโบราณที่เขาเห็นในหินหยกขององค์ชายจี้ตูได้ปรากฏขึ้นในใจ!
ร่างเงาบรรพชนโบราณยกแขนขวาขึ้นมาชี้ออกไปเช่นกันก่อนจะหายไป ทว่าวิชาที่ใช้ออกมานั้นสมบูรณ์แล้ว!
ณ ด้านนอกเมืองลอยฟ้า อากาศรอบภูเขารกร้างคล้ายกับแยกออกมาคนละโลกและถูกบีบในทันที
ทว่าแสงสิบสีปรากฏขึ้นรอบภูเขาและเริ่มต่อต้านการโจมตีของหวังหลิน
แม้แต่ในวังหลวงยังได้ยินเสียงอึกทึก ภูเขาเกิดรอยแตกร้าวขนาดใหญ่และถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน เผยค่ายกลขนาดยักษ์ข้างใน!
แต่พลังอำนาจของดัชนีบรรพชนโบราณแสงสิบสีสลายไป ทั้งสองหายไปกันทั้งคู่
หวังหลินหรี่ตาแคบ สะบัดแขนเสื้อและทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าไปพร้อมกับซ่งจื่อ ส่วนวิญญาณจักรพรรดิเทพและศีรษะบรรพชนเทพ เขาเก็บพวกมันไปนานแล้ว
ทว่าขณะที่กำลังจะจากไป เสียงคำรามหนึ่งดังออกมาจากใต้วัง
“บาปแห่งการสังหารจักรพรรดิเป็นเรื่องที่ไม่อาจยกโทษได้ เจ้าต้องทิ้งวิญญาณจักรพรรดิเทพและศีรษะบรรพชนเทพไว้เบื้องหลัง!”
………………………………………………