บทที่ 2054 – เฉินหวงมาเยือนในวันปีใหม่
บรรยากาศวันปีใหม่คละคลุ้งไปทั่วทุกพื้นที่ ที่แห่งนี้ก็เหมือนกับที่อื่นๆ เมื่อสิ้นสุดวันสิ้นปี ทุกคนก็จะเตรียมตัวจัดงานฉลองปีใหม่ พวกเขาจะเริ่มทำการแขวนโคมไฟจุดประทัด ดอกไม้ไฟ ผู้ใดที่สามารถกลับบ้านได้ก็จะรีบกลับบ้านโดยเร็วเพื่อฉลองวันปีใหม่กับครอบครัว
ชิงสุ่ยไม่ได้ร่วมงานฉลองปีใหม่กับครอบครัวหลายครั้ง โดยเฉพาะตั้งแต่ตอนที่เขากลายเป็นผู้ใหญ่ เขาก็แทบจะไม่ได้กลับไปฉลองที่บ้านของเขาเลย
ขณะที่เดินอยู่บนถนนเส้นนอก ชิงสุ่ยมองเห็นภาพอันแสนอบอุ่น เสียงรอบๆตัวเขาเต็มไปด้วยเสียงของผู้ใหญ่ที่กำลังพูดคุยกับเด็ก บางคนก็กำลังกินขนมให้กับเด็กน้อย เราจะได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นครั้งคราว
หนุ่มสาวมากมายหลายคู่กำลังเดินจับมือเคียงข้างกันบนถนน ทุกคนต่างยิ้มแย้มเขินอายอย่างมีความสุข การกระทำของบรรดาเหล่าวัยรุ่น ทำให้คนแก่ๆนึกถึงภาพตัวเองในอดีต และอดยิ้มไม่ได้
ภาพเหตุการณ์มันทำให้เขาเองก็นึกย้อนกลับไปถึงตอนที่เขาพยายามเข้าใกล้สือฉิงจวง มันเป็นความรู้สึกเขินอายที่เขาหายไปนานมากแล้ว แต่ตอนนี้เขาก็ได้ทุกอย่างตามที่ต้องการ ซึ่งมันก็ทำให้เขาอบอุ่นใจ
และทันใดนั้น ชิงสุ่ยก็มองเห็นหญิงสาวคนนึงกำลังเดินมาจากที่ห่างไกลออกไป เธอก็คือเฉินหวง
มันก็เป็นเหมือนดังเคยความงดงามของเธอช่างน่าทิ่มยิ่งกว่าภาพธรรมชาติอันแสนวิเศษ การได้มีโอกาสเฝ้ามองดูเธอ เป็นเรื่องที่โชคดีมากแล้วสำหรับเขา
เธอแต่งกายในชุดสีขาวราวกับหิมะ ปักลวดลายนกหงส์เพลิงนิรันดร์ ดวงตาอันแสนงดงามให้ความรู้สึกโดดเด่นจนชิงสุ่ยแทบจะสูญเสียการควบคุม แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่ได้คิดเรื่องสกปรกต่อหน้าเธอ เพราะเขารู้สึกอับอายและมั่นใจในตัวเอง
“นายหญิงใหญ่ สวัสดีปีใหม่”
นี่คือวันสุดท้ายก่อนจะเริ่มต้นวันปีใหม่ ชิงสุ่ยยังไม่คิดว่าจะได้เจอกันเฉินหวง
“ข้ามาที่นี่เพื่อเฉลิมฉลองวันปีใหม่กับท่าน ไม่ทราบว่าท่านจะต้อนรับข้าหรือไม่?”เฉินหวงยิ้มแล้วเดินเข้าหาชิงสุ่ย ในขณะที่เธอเดินเข้าใกล้กลิ่นน้ำหอมของเธอก็ส่งกลิ่นไปถึงจมูกของเขา
“แน่นอน ข้าต้อนรับอย่างแน่นอน ข้าเองก็กำลังบ่นอยู่เลยว่าตัวข้าในปีนี้คงจะต้องเฉลิมฉลองปีใหม่ตามลำพัง “ชิงสุ่ยหัวเราะ
ด้วยคำพูดที่ไม่ตั้งใจของชิงสุ่ยมันทำให้เฉินหวงหน้าแดงแจ้ เขาเองเพิ่งรู้สึกตัวว่าคำพูดของเขานั้นคลุมเครือ และเขาเองก็ไม่คิดว่าเทพธิดาคนนี้จะคิดมากเช่นกัน เขาจึงรีบกล่าวต่อไปว่า “ท่านคิดมากเกินไปแล้ว ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น”
“เช่นนั้นๆเช่นไหน?” ” ข้าไม่ได้หมายความว่าอยากจะทำอะไรกับท่าน ข้าแค่เพียงอยากจะเฉลิมฉลองวันปีใหม่กับท่านเท่านั้น”ชิงสุ่ยหัวเราะเบาๆ
“นายนี้มัน….ฝันไปเถอะ!! พวกเราแค่มาเฉลิมฉลองปีใหม่ด้วยกัน อยากได้เริ่มมีความคิดว่าเกี่ยวกับข้าเด็ดขาด”เฉินหวงจ้องมองชิงสุ่ยตาเขม็ง แต่เธอก็ยังคงดูผ่อนคลาย
“อันที่จริงแล้ว ข้าพูดตามตรงเลยว่า ข้าไม่กล้าแม้แต่จะคิดสกปรก”ชิงสุ่ยพูด แต่ในขณะเดียวกันสายตาของเขาก็เหมือนจะมองไปที่หน้าอกอันแสนสง่างามของเธอ หน้าอกกลมมนหิมะขาวช่างสมบูรณ์แบบ จนทำให้เขาเผลอผิดคำพูดเริ่มจินตนาการ
“แต่ข้ากลับรู้สึกว่าท่านกำลังคิดสกปรกกับข้า ข้าไม่คิดเลยว่าท่านจะหยาบคายกับข้าได้ขนาดนี้”เฉินหวงหน้าแดงก่ำ
ชิงสุ่ยตกตะลึงไปชั่วขณะ
ดูเหมือนว่าเธอจะรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร มันช่างเป็นความสามารถที่น่ากลัวจริงๆ “อืม….มันก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์ มนุษย์ทุกคนชื่นชอบอาหารและเพศตรงข้าม นายหญิงใหญ่ ข้าจะไม่ตกอยู่ในสภาวะอับอายเช่นนี้ หากท่านบอกข้าก่อนว่าท่านมีความสามารถในการอ่านใจคน “ชิงสุ่ยอึดอัดใจมาก มันเหมือนกับว่าเขากำลังแอบมองเธอระหว่างอาบน้ำ และถูกจับได้คาหนังคาเขา
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินหวงถึงกับหัวเราะ “ท่านยึดมั่นในกฎมาตลอด แม้แต่ตอนที่ข้าโดนวางยาปลุกอารมณ์ ท่านก็ไม่แตะต้องตัวข้าเลย มาทำให้ข้าคิดว่าท่านไม่รู้สึกอะไรกับข้าเลยจริงๆ แล้วมันทำให้ข้ารู้สึกหดหู่ใจด้วย…”
ชิงสุ่ยจ้องมองเฉินหวงด้วยความว่างเปล่า
“เอาละ ข้ามีความสุขมาก ไปเดินเล่นชมถนนกันเถอะ”เฉินหวงยิ้มและกล่าวกับชิงสุ่ย
ตอนนี้ ชิงสุ่ยไม่อาจมองทะลุไปถึงตัวตนของเธอได้อีก เขาไม่รู้เลยว่าหญิงสาวคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ เขารู้แค่ว่าความคิดเลวร้ายก่อนหน้าที่เขาทำออกไปมันทำให้เขากับเธอใกล้ชิดกันมากขึ้น หรือว่าหญิงสาวที่เป็นดั่งเทพธิดาจะชอบคนซุกซนอย่างเขา?
เฉินหวงกับชิงสุ่ยเดินเคียงข้างกันอยู่บนถนนเหมือนคู่รักคู่หนึ่ง แต่สิ่งที่แตกต่างคือความงามของเฉินหวงดึงดูดสายตาของผู้คนนับร้อย ตัวของชิงสุ่ยเองก็ถือว่าเป็นชายหนุ่มรูปงาม เมื่อเดินเคียงข้างกัน ทุกคนก็ต่างชื่นชม เสียเพียงอย่างเดียวคือพวกเขาไม่ได้จับมือกัน
ในขณะนี้ ชิงสุ่ยมีความปรารถนาที่อยากจะจับมือเธอเล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่ได้ต้องการที่จะเป็นเจ้าของเธอ มันเป็นเพียงความรู้สึกสบายใจ
เพียงแค่เขาคิดแค่จับมือ ความอบอุ่นก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา ดูเหมือนเขาจะลืมไปว่าหญิงสาวคนนี้รับรู้ความคิดของเขาได้
และเมื่อเธอสัมผัสถึงความคิดของชิงสุ่ย เธอก็รู้ว่าเขาไม่ได้มีความคิดบ้านสกปรก เธอจึงยื่นมือออกไปจับมือของเขา ผิวหนังที่แสนนุ่มนวลราวกับฝ่ามือที่ไร้กระดูก มันทั้งอบอุ่นเรียบเนียนเหมือนหยก ชิงสุ่ยมีความสุขอย่างมาก “ขอบคุณนะ!!”
“ขอบคุณเรื่องอะไร?”เฉินหวงยิ้มมุมปาก สีหน้าของเธอมันน่าสนใจมาก เธอไม่รู้ตัวเลยว่ารอยยิ้มของเธอนั้นรุนแรงเพียงใด
“แล้วท่านต้องการให้ข้าขอบคุณเรื่องอะไรล่ะ?”ชิงสุ่ยยิ้มและกล่าวถาม
“คำพูดท่านฟังดูไม่จริงใจเลย!!”เฉินหวงกับชิงสุ่ยต่างก็เดินอย่างเชื่องช้าอยู่บนถนน
ท้องฟ้าเริ่มปกคลุมไปด้วยความหนาว คนธรรมดาต่างก็หยิบเอาเสื้อผ้าหนามาสวมใส่ บอลโลกที่เต็มไปด้วยหิมะและน้ำแข็ง ผู้คนจะต้องคว้านหาวิธีรักษาสุขภาพ
“ข้ารับรองได้เลยว่าทุกอย่างเกิดจากความจริงใจ”ชิงสุ่ยกล่าว
“ข้าไม่เชื่อท่านหรอก!!”
ในขณะที่เกล็ดหิมะลอยล่องลงมาจากท้องฟ้า ปีใหม่ก็กำลังจะเริ่มต้น โลกทั้งใบปกคลุมไปด้วยหิมะช่างเป็นภาพที่แสนงดงาม
“เห็นไหม? ข้าบอกท่านแล้วว่าข้าเป็นคนที่จริงใจ แม้แต่พระเจ้าก็ไม่อาจนั่งดูด้ายได้ ท่านถึงกับประทานพรให้หิมะตกเลย”ชิงสุ่ยยิ้มกว้าง
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหิมะ?”
“จากที่ข้ามา มันมีเรื่องเล่าที่ข้าอยากให้ท่านได้ฟัง แล้วท่านจะได้รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกันอย่างไร”
ในระหว่างที่ชิงสุ่ยกล่าวเขาก็เริ่มเล่าเรื่องความยุติธรรมของตงอี้ที่เป็นละครยอดนิยมเมื่อชาติก่อนให้เธอฟัง