บทที่ 2056 – พิษน้ำแข็งดำ หนอนสวรรค์น้ำแข็งดำ หนอนผีเสื้อเพลิง
อาหารเย็นมื้อนี้อร่อยมาก บนโต๊ะมีจานอาหารอยู่ประมาณ 9 จาน มี 4 จานเป็นจานผัก ส่วนอีก 5 จานเป็นจานเนื้อ นอกจากนี้ยังมีซุปปลา และซุปเต่าแยกอีกต่างหาก
“ท่านคิดว่าพวกเราเตรียมอาหารไว้มากเกินกว่าที่จะกินหมดอย่างนั้นเลย?”เฉินหวงจ้องมองอาหารที่อยู่บนโต๊ะพร้อมกับตั้งคำถาม
สำหรับเธอนี่คงเป็นครั้งแรกครั้งเดียวที่เธอทำอาหารได้สำเร็จ แล้วจากมุมมองของเธอ อาหารมื้อนี้ก็คงจะเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดเท่าที่เธอเคยเตรียมมา
“ปีนี้กำลังจะจบลง พวกเราต้องแน่ใจว่าเราจะอิ่มท้องเพื่อจะได้รองรับความเจริญรุ่งเรืองในปีถัดไป”
ขณะที่ชิงสุ่ยกล่าว เขาก็หยิบเอาเหล้าบ๊วยออกมา มันคือหนึ่งในสุราที่ดีที่สุดเท่าที่
บทที่ 2056 – พิษน้ำแข็งดำ หนอนสวรรค์น้ำแข็งดำ หนอนผีเสื้อเพลิง
อาหารเย็นมื้อนี้อร่อยมาก บนโต๊ะมีจานอาหารอยู่ประมาณ 9 จาน มี 4 จานเป็นจานผัก ส่วนอีก 5 จานเป็นจานเนื้อ นอกจากนี้ยังมีซุปปลา และซุปเต่าแยกอีกต่างหาก
“ท่านคิดว่าพวกเราเตรียมอาหารไว้มากเกินกว่าที่จะกินหมดอย่างนั้นเลย?”เฉินหวงจ้องมองอาหารที่อยู่บนโต๊ะพร้อมกับตั้งคำถาม
สำหรับเธอนี่คงเป็นครั้งแรกครั้งเดียวที่เธอทำอาหารได้สำเร็จ แล้วจากมุมมองของเธอ อาหารมื้อนี้ก็คงจะเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดเท่าที่เธอเคยเตรียมมา
“ปีนี้กำลังจะจบลง พวกเราต้องแน่ใจว่าเราจะอิ่มท้องเพื่อจะได้รองรับความเจริญรุ่งเรืองในปีถัดไป”
ขณะที่ชิงสุ่ยกล่าว เขาก็หยิบเอาเหล้าบ๊วยออกมา มันคือหนึ่งในสุราที่ดีที่สุดเท่าที่เขาเคยมี เมื่อเขาเปิดปากไห กลิ่นหอมของสุราก็ฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง เพียงแค่กลิ่นหอมก็ทำให้มึนเมาได้ สำหรับคนที่ไม่เคยพบเจอ ทุกคนล้วนตกตะลึงกับกลิ่นหอมของมัน
“นี่มันสุราชั้นยอด”ดวงตาของเฉินหวงเปล่งประกาย
ชิงสุ่ยรีบหยิบจอกหยกขึ้นมาและรินสุราลงในจอกแต่ละใบ
“จริงๆแล้ว ความสุขมีอยู่มากมายแล้วแต่ที่เราจะแสวงหา อย่างเช่นบางคนก็มีความสุขที่ได้เพลิดเพลินสุลากับเพื่อนๆ ในขณะที่บางคนก็พูดคุยนึกย้อนไปถึงความหลัง”ชิงสุ่ยยกจอกสุราขึ้น
“มันคือเรื่องจริง ข้าตอนนี้รู้สึกมีความสุขมาก มันเป็นความรู้สึกที่ข้าไม่ค่อยได้เจอ ข้าชอบความรู้สึกแบบนี้ “เฉินหวงยกจอกสุราขึ้น
ชิงสุ่ยและเฉินหวงดื่มสุราจนหมดจอกพร้อมกัน
ทางด้านของเฉินหวง เธอดื่มสุราอย่างช้าๆเพื่อลิ้มรส เมื่อเธอลืมมันจะหมด ดวงตาของเธอก็ทอแสงประกาย “สมแล้วที่เป็นสุราชั้นยอด ข้าไม่เคยดื่มอะไรที่อร่อยขนาดนี้มาก่อน”
ชิงสุ่ยพบว่าสุราที่เขาดื่มมันมีรสชาติและคุณภาพที่ดีกว่า นั่นคงเป็นเพราะมันได้รับการเสริมคุณภาพจากอ่างสมบัติ เขาจึงได้แต่ยิ้ม “อันที่จริงมันยังมีสุราที่อายุมากกว่านี้ แต่ข้าเองก็เพิ่งรู้สึกได้ว่าสุราที่ข้าดื่มนั้นมันมีคุณภาพที่ดีขึ้น ดูเหมือนว่ามันจะได้รับการเสริมพลังมาจากอ่างสมบัติ”
“อ่างสมบัติ? เพียงแค่ชื่อข้าก็รู้สึกมันยอดเยี่ยมแล้ว แต่ทว่าท่านดูเหมือนจะไม่เต็มใจให้ข้าได้ลิ้มลองสุราที่ล้ำเลิศกว่านี้”
ชิงสุ่ยได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะยิ้มและกล่าวว่า“ข้ามีเก็บอยู่อีกเพียงเล็กน้อย แต่ข้าจะให้ท่านได้ลิ้มลองภายหลัง”
พวกเขาดื่มสุรากันอย่างรวดเร็ว ในที่สุดชิงสุ่ยก็ต้องนำสุราไหต่อไปออกมา
ชิงสุ่ยปิดฝาไหสุราหลังจากที่ทั้งสองคนรับประทานอาหารจนเกือบเสร็จ “ท่านอยากจะออกไปดูดอกไม้ไฟร่วมกับข้าหรือไม่?”
“แน่นอน!!”เฉินหวงกล่าวด้วยความดีใจ
ทั้งสองคนกำลังเพลิดเพลินไปกับดอกไม้ไฟที่ส่องสว่างอยู่บนท้องฟ้ามากมาย นอกจากนี้พวกเขายังได้ยินเสียงประทัดดังขึ้นเป็นระยะๆ
ชิงสุ่ยประทัดและดอกไม้ไฟที่ซื้อมาเอง จากนั้นก็แยกตัวออกไปจุดและวิ่งกลับมาที่เดิม
ดอกไม้ไฟทั้งหมดปลดปล่อยประกายแสงจ้าก่อนจะทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าและระเบิดกลายเป็นดอกไม้ไฟแสนงดงาม
“มันดูดีหรือไม่?”ชิงสุ่ยถามเฉินหวงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“มันสวยมาก แต่ก็เกิดขึ้นเพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้น หญิงโฉมงามมักจะมีชีวิตที่เปราะบาง ไม่ว่าดอกไม้ไฟจะสวยเพียงใด สุดท้ายก็จะเหลือเพียงแค่ความหนาวเหน็บ”เฉินหวงยิ้ม แต่ก็เต็มไปด้วยความเหงา
ชิงสุ่ยจับมือของเธอ “มีเรื่องอะไรหรือ?”
“ข้าไม่เป็นอะไร”เฉินหวงกล่าวตอบ
“ทำไมร่างกายของท่านถึงได้เย็นขนาดนี้”ชิงสุ่ยรู้สึกได้ว่าร่างกายของเฉินหวงกำลังเย็นตัวลงอย่างช้าๆ ความรู้สึกของเขาบอกได้เลยว่ามันมีบางอย่างไม่ถูกต้อง
เฉินหวงวางแขนรอบคอชิงสุ่ย “ได้โปรดกอดข้าหน่อย ข้าไม่เหลือเวลาที่จะอยู่บนโลกนี้แล้ว ข้าคงจะเป็นได้เพียงแค่ดอกไม้ไฟบนท้องฟ้าที่หายไปหลังจากปรากฏตัวได้ไม่นาน”
ชิงสุ่ยตกตะลึง จนถึงตอนนี้เขาไม่สามารถรับรู้ถึงสภาพร่างกายของเธอได้อย่างไรกัน? เขากอดเธอแน่นในอ้อมกอดของเขา ตอนนี้ร่างกายของเฉินหวงเย็นเฉียบยิ่งกว่าถูกแช่แข็ง จากนั้นชิงสุ่ยก็คิดอะไรได้บ้างอย่าง เขาก็เริ่มโคจรพลัง 9 หยางเพื่อทำให้ร่างกายเฉินหวงอบอุ่นขึ้น “มันไม่มีประโยชน์หรอก ปล่อยข้าไปเถอะ ไม่มีอะไรหยุดยั้งข้าไม่ให้กลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งได้”เฉินหวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเบาบาง
“ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะกอดท่านต่อไป”ชิงสุ่ยกล่าว ขณะเดียวกันเขาก็ตรวจสอบร่างกายของเธอ
“ท่านโดนพิษน้ำแข็งดำได้อย่างไร?”ชิงสุ่ยถามด้วยความตกใจ
“ข้าได้รับพิษมาตอนที่พยายามทำให้หนอนสวรรค์น้ำแข็งดำเชื่อง ตอนที่ข้าค้นหาตัวของมัน ข้าไม่คิดว่ามันจะเป็นสายพันธุ์กลายพันธุ์ แม้ว่าข้าจะหนีมาได้ สุดท้ายข้าก็โดนพิษของมัน”เฉินหวงอธิบายโดยน้ำเสียงของเธอก็ไม่ได้หดหู่ใจ
เธอรู้สึกว่าตัวเองนั้นถึงขีดจำกัดแล้ว เธอจึงอยากใช้เวลาในช่วงชีวิตสุดท้ายเฉลิมฉลองงานปีใหม่กับชิงสุ่ย อย่างไรก็ตามก่อนปีใหม่จะเริ่ม เธอก็รู้ตัวแล้วว่าเธอคงอยู่ไม่ถึงตอนนั้น “มันไม่มีประโยชน์หรอก ปล่อยข้าไปเถอะ ไม่มีอะไรหยุดยั้งข้าไม่ให้กลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งได้”เฉินหวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเบาบาง
“ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะกอดท่านต่อไป”ชิงสุ่ยกล่าว ขณะเดียวกันเขาก็ตรวจสอบร่างกายของเธอ
“ท่านโดนพิษน้ำแข็งดำได้อย่างไร?”ชิงสุ่ยถามด้วยความตกใจ
“ข้าได้รับพิษมาตอนที่พยายามทำให้หนอนสวรรค์น้ำแข็งดำเชื่อง ตอนที่ข้าค้นหาตัวของมัน ข้าไม่คิดว่ามันจะเป็นสายพันธุ์กลายพันธุ์ แม้ว่าข้าจะหนีมาได้ สุดท้ายข้าก็โดนพิษของมัน”เฉินหวงอธิบายโดยน้ำเสียงของเธอก็ไม่ได้หดหู่ใจ
เธอรู้สึกว่าตัวเองนั้นถึงขีดจำกัดแล้ว เธอจึงอยากใช้เวลาในช่วงชีวิตสุดท้ายเฉลิมฉลองงานปีใหม่กับชิงสุ่ย อย่างไรก็ตามก่อนปีใหม่จะเริ่ม เธอก็รู้ตัวแล้วว่าเธอคงอยู่ไม่ถึงตอนนั้น ถึงแม้ชิงสุ่ยจะเป็นหมอปาฏิหาริย์ แต่พิษน้ำแข็งดำนั้นคือพิษที่ไม่เหมือนพิษปกติ ถ้าหากไม่มีแก่นของหนอนผีเสื้อเพลิงก็ไม่มีทางรักษาหาย มันคือชื่อของหนอนชนิดหนึ่งที่อาศัยอยู่ในดินแดนเพลิงระอุ ดินแดนที่เปลวเพลิงเผาไหม้ตลอดทั้งปี สถานที่แห่งนั้นอันตรายมาก ถ้าหากเดินทางไปด้วยพลังในปัจจุบัน มันไม่ต่างอะไรจากการฆ่าตัวตาย นอกจากนี้หนอนผีเสื้อเพลิงก็เป็นสัตว์ที่มีสายเลือดของนกหงส์เพลิง และมีพลังเช่นเดียวกับหนอนสวรรค์น้ำแข็งดำ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเฉินหวงถึงหมดหวัง
“ทำไมท่านไม่บอกข้าให้เร็วกว่านี้ ?”ชิงสุ่ยขมวดคิ้ว ร่างกายแสนบอบบางอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกมีความสุขเลย
“ข้าอยากจะใช้เวลาแห่งความสุขของช่วงปีใหม่กับท่าน อย่างน้อยก็ก่อนที่ร่างกายของข้าจะจากไป ครั้งหนึ่งข้าจะได้ระลึกไว้ว่าเราเคยมีความสุขร่วมกัน” “ข้าคือหมอปาฏิหาริย์ อยู่กับข้าก่อน ข้ารับรองได้ว่าข้าจะต้องรักษาอาการบาดเจ็บของท่านให้ได้ และท่านจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป”ชิงสุ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ข้ารู้ว่าท่านเป็นหมอปาฏิหาริย์ แต่ข้าก็รู้ดีว่าตราบใดที่ไม่มีแก่นของหนอนผีเสื้อเพลิง ก็ไม่มีสิ่งใดสามารถลบล้างพิษน้ำแข็งดำได้ ทั้งหนอนสวรรค์น้ำแข็งดำ และหนอนผีเสื้อเพลิงล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่หายาก ต่อให้ท่านเดินทางไปยังดินแดนเพลิงระอุด้วยตัวเอง ก็ไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าท่านจะได้เจอกับหนอนผีเสื้อเพลิง”เฉินหวงส่ายหน้า
ในขณะที่เฉินหวงร่างกายอบอุ่นลง ไม่หนาวเหน็บเหมือนแต่ก่อน เธอจึงค่อยๆผลักชิงสุ่ยออก “นี่คือปีใหม่ที่มีความสุขที่สุดของข้า”
“พวกเราจะมุ่งหน้าไปยังดินแดนเพลิงระอุทันทีที่สิ้นสุดเทศกาลปีใหม่”ชิงสุ่ยกล่าว
“ชิงสุ่ยฟังข้า ที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยภัยอันตรายโอกาสที่ท่านจะได้พบกับหนอนผีเสื้อเพลิงก็ช่างริบหรี่ และพลังชีวิตของคงจะหมดสิ้นแล้ว เพียงแต่ว่าข้าไม่คิดเลยว่าท่านจะมีร่างกาย 9 หยาง ดังนั้นดูเหมือนว่าชีวิตของข้าจะถูกยึดออกไปอีก 15 วัน อย่างไรก็ตามร่างกายของท่าน ก็ทำให้ข้าอบอุ่นได้เพียงแค่ภายนอก ไม่มีอะไรที่จะรักษามันได้อีก เมื่อถึงเวลานั้น หัวใจของข้าจะเป็นสิ่งแรกที่ถูกแช่แข็ง”เฉินหวงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“จงเป็นเด็กดี แล้วฟังข้าสักครั้ง”
เฉินหวงส่ายหน้า
เพี๊ยะ!!
ชิงสุ่ยวังขวามือลงบนบ้านท้ายอันกลมมนของเฉินหวง เธอหน้าแดงทันที ในขณะเดียวกันชิงสุ่ยก็รู้สึกว่ามือของเขากำลังประกบลงบนผิวหนังอันแสนอ่อนนุ่ม แม้ว่าเธอจะสวมเสื้อปักลายนกหงส์เพลิง แต่ก็เหมือนกับสัมผัสผิวหนังโดยตรง
“ท่าน…..ท่านกำลังจะล้ำเส้น”เฉินหวงก้มหน้าลงเล็กน้อย “ขอโทษด้วย แต่โปรดฟังข้า อย่ายอมแพ้จนถึงวินาทีสุดท้าย”ชิงสุ่ยเสียใจเล็กน้อยที่ตีก้นเธอ