ตอนที่1,124 ทำไมข้าไม่ชอบบุตรชายของตัวเอง?
พระชายาหยุนรู้สึกงุนงงเล็กน้อยไม่มีอะไรผิดกับซวนเทียนยี่ที่มาหานาง แต่เขาพูดประโยคก่อนหน้าของเขาอย่างไร ? ใครบางคนที่สามารถตัดสินใจได้มาถึงในที่สุด ? การตัดสินใจอะไร ตัดสินใจเลือกใคร
พระชายาหยุนมองซวนเทียนยี่ในที่สุดนางก็พูดว่า “ข้าตัดสินใจอะไรไม่ได้สำหรับมณฑลจี่อัน”
ซวนเทียนยี่ส่ายหัว“ข้าไม่ได้ขอให้เสด็จแม่ทำการตัดสินใจสำหรับมณฑลจี่อัน มันเป็นการตัดสินใจของบุตรชายผู้นี้”
“ตัดสินใจแทนเจ้าหรือ? ” พระชายาหยุนไม่เข้าใจว่า “เจ้าตัดสินใจเลือกสิ่งใด ? หากสิ่งที่เป็นจริง เจ้าควรกลับไปที่เมืองหลวงและพบฝ่าบาท ข้าไม่สามารถตัดสินใจได้” “มันมีประโยชน์! มันจะไร้ประโยชน์ได้อย่างไรขอรับ” ซวนเทียนยี่กล่าวอย่างจริงจัง “เสด็จพ่อบอกเราเมื่อเรายังเป็นเด็ก ในทุกเรื่องสำหรับพระสนมและท่านผู้หญิง ทุกคนที่เราสามารถเรียกได้ว่าเสด็จแม่ พระชายา พวกนางเป็นผู้อาวุโสของเรา และสามารถตัดสินใจแทนพี่น้องของเราได้ ดังนั้นสำหรับบุตรชายผู้นี้ที่จะได้พบกับเสด็จ แม่ ทุกวันนี้มันไม่ต่างไปจากการได้พบกับมารดาผู้ให้กำเนิดของข้า ข้ามีเรื่องที่ข้าอยากให้เสด็จแม่ตัดสินใจ ข้าหวังว่าเสด็จแม่จะแสดงความเห็นใจบุตรชายผู้นี้”
สิ่งนี้ทำให้นางรู้สึกงงงันพระชายาหยุนรู้สึกงงงัน แต่เนื่องจากเขาพูดอย่างนี้ และนางก็เป็นผู้อาวุโสของเขา มันไม่ดีเลยที่จะตำหนิคำพูดขององค์ชายสี่และทำให้เขาเสียหน้า ดังนั้นนางจึงส่ายหน้าอย่างไร้ประโยชน์ พูดว่า “พูดมา แล้วธุระของเจ้าคืออะไร ? ” หลังจากพูดอย่างนี้แล้ว นางก็ยังไม่ต้องการยอมรับความพ่ายแพ้และเสริมว่า “จริง ๆ แล้วแม้ว่าข้าจะเป็นผู้อาวุโส แต่ข้าจำไม่ได้ว่าเจ้าคือเจ้าสี่หรือ ? ”
ซวนเทียนยี่พยักหน้า“หม่อมฉันคือองค์ชายสี่ตัวจริง ! ไม่เชื่อถามน้องเก้าก็ได้”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้าอย่างไร้ประโยชน์“ใช่” นั่นคือตอนที่พระชายาหยุนยอมแพ้
จากนั้นพวกเขาได้ยินซวนเทียนยี่พูดในขณะที่เขาหันไปรอบ ๆ และชี้ไปที่กล่องซึ่งถูกนำเข้าไปในคฤหาสน์ และขณะนี้อยู่ในลานด้านนอกโถง “วันนี้บุตรชายผู้นี้มาเพื่อส่งของหมั้นให้ท่านฮูหยินอันด้วยความตั้งใจ แต่งงานกับบุตรสาวของท่านฮูหยินอัน เฟิงเซียงหรู ในอดีตที่ผ่านมาเสด็จแม่อาจเคยได้ยินคำสั่งของเสด็จพ่อ ที่ให้ข้ารับคุณหนูสามตระกูลเฟิงเป็นอาจารย์ของข้าในเรียนรู้การเย็บปักจากนาง ด้วยสิ่งนี้ ข้าเรียนรู้ไม่กี่ปี ! ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ความรู้สึกที่ข้ามีต่อคุณหนูสามตระกูลเฟิงได้พัฒนาจากความรู้สึกระหว่างอาจารย์และลูกศิษย์ แล้วความรู้สึกชื่นชมและความรักเติบโตขึ้นในใจของข้า ดังนั้นข้าต้องการแต่งคุณหนูสามเข้าสูตำหนักปิงในฐานะพระชายาเอกของข้า แต่ด้วยบุตรคนเดียวเท่านั้นที่มา เพื่อส่งมอบของหมั้น มันช่างแย่จริง ๆ ที่ไม่มีผู้ปกครองหน้านี้ เสด็จแม่ก็รู้ว่ามารดาผู้ให้กำเนิดข้ายังคงถูกคุมขังอยู่ในตำหนักเย็น ! มันอาจเป็นไปได้น้อยมากที่เสด็จพ่อจะมาที่นี่ ดังนั้นข้านี้จึงเดือดร้อนตลอดเวลา ของหมั้นได้เตรียมมานานแล้ว แต่ข้าก็อายที่จะหอบพวกมันมา วันนี้ข้าได้ยินมาว่าเสด็จแม่มาถึงแล้ว ข้ามีความสุขมาก ! ในที่สุดผู้อาวุโสได้ตัดสินใจแทนบุตรชายผู้นี้ ดังนั้นข้าจึงนำของหมั้นมาทันที ข้าหวังว่าเสด็จแม่จะพูดถึงข้อดีของข้าต่อหน้าท่านฮูหยินอัน และถามท่านฮูหยินอันว่าเห็นด้วยกับการแต่งงานระหว่างบุตรชายผู้นี้กับคุณหนูสามตระกูลเฟิง ! ”
คำพูดของซวนเทียนหยานนั้นเต็มไปด้วยความจริงใจและหลังจากที่เขาพูดจบเขาก็ยังคำนับ 3 ครั้งเพื่อแสดงความมุ่งมั่นของเขา ด้วยความงุนงง พระชายาหยุนมององค์ชายที่คุกเข่าต่อหน้านาง ความโกรธในใจของนางลุกฮือขึ้นเมื่อนางเห็นเช่นนี้ ! เมื่อเห็นว่าไฟขนาดเล็กนี้กำลังจะเผาไหม้เป็นไฟขนาดใหญ่กำลังจะเผาไหม้ที่คอ และตาของนาง เฟิงหยูเฮงใช้แขนของนางสะกิดซวนเทียนหมิงอย่างรวดเร็วและพูดเบา ๆ “เร็ว ! คิดวิธีดับไฟ ! เสด็จแม่กำลังจะอารมณ์เสีย ถ้าเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ ทำให้เกิดการทะเลาะกัน มันจะดูไม่ดี”
ซวนเทียนหมิงก็รู้ว่าจะดูไม่ดีชื่อเสียงของพระชายาหยุนยังคงเป็นสิ่งสำคัญ นางอาจมีด้านที่แข็งแกร่ง แต่ไม่ควรปรากฏต่อหน้าคนเหล่านี้ ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างรวดเร็ว “นี่เป็นเรื่องบังเอิญที่พี่สี่ประสงค์จะขอแต่งงานกับคุณหนูสาม ! แต่เสด็จแม่มาที่มณฑลจี่อันในวันนี้เพื่อสู่ขอคุณหนูสามจากท่านฮูหยินอันให้พี่เจ็ด”
”อ่า! ” ซวนเทียนยี่แกล้งทำเป็นประหลาดใจ “เป็นเรื่องบังเอิญหรือ ? แม้แต่น้องเจ็ดก็ยังพึงใจคุณหนูสาม ? ” เขาทำตัวเหมือนที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน “แล้วนี่ก็แสดงให้เห็นว่าคุณหนูสามเป็นเด็กดี ดูเหมือนว่าการตัดสินของข้าจะไม่ผิด เสด็จแม่ ! ” เขาโยนลูกกลับไปที่พระชายาหยุน “แม้ว่าข้าจะไม่ใช่บุตรที่แท้จริงของพระองค์ และพระองค์ไม่ได้เลี้ยงดูตั้งแต่ยังเด็ก แต่ข้ายังคิดว่าเสด็จแม่จะไม่ตามใจบุตรของพระองค์ในเรื่องนี้ ใช่หรือไม่ ? บุตรชายผู้นี้ขอให้เสด็จแม่ตัดสินใจ ! ”
ซวนเทียนยี่เจ้าเล่ห์ที่พูดอย่างนี้ถ้าพระชายาหยุนยังคงยืนยันเรื่องการแต่งงานของซวนเทียนฮั่ว นั่นหมายความว่านางตามใจบุตรชายของตัวเอง หากข่าวลือเช่นนี้แพร่กระจาย มันจะไม่ฟังดูดีเลย
แต่พระชายาหยุนเป็นใคร? นางจะยังสนใจเกี่ยวกับสิ่งที่คนอื่นพูดงั้นหรือ นอกจากความจริงที่เห็นได้ชัดว่านางอยู่ตามลำพังในตำหนักศศิเหมันต์ในพระราชวังของฮ่องเต้และไม่ได้พบกับฮ่องเต้ นางยังถึงขั้นขู่ฮ่องเต้ไม่ให้เข้ามา ซึ่งทำให้ทายาทตระกูลซวนสิ้นสุดหลังจากซวนเทียนหมิง นางไม่เคยได้ยินคำพูดที่น่าเกลียดอะไรมาก่อน ? การเคลื่อนไหวของซวนเทียนยี่ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรมากนัก
เมื่อเห็นพระชายาหยุนนางเอ่ยประโยคหนึ่งออกมา “ถ้าข้าไม่ตามใจลูก ข้าจะเป็นแม่แบบไหน ? ” หลังจากพูดแบบนี้ นางยังถามซวนเทียนยี่ด้วยความสับสน “เป็นไปได้หรือไม่ว่ามารดาผู้ให้กำเนิดของเจ้าไม่เคยตามใจเจ้ามากกว่าคนอื่น ? ”
ซวนเทียนยี่ไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับพระชายาหยุนและคิดว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงพระชายาธรรมดาภายใต้ “กฎเกณฑ์” นี้เขายังคงสามารถจัดการนางได้เล็กน้อย แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าพระชายาหยุนคงคาดเดาไม่ได้ ! คำพูดที่นางพูดออกมาสัมผัสกัน เขาตกตะลึงนิดหน่อย แต่เขายังตอบว่า “มารดาผู้ให้กำเนิดข้าไม่เคยรับฟังข้าเลย”
“โอ้”พระชายาหยุนพยักหน้า “ไม่น่าแปลกใจที่นางเข้าไปในตำหนักเย็น” นางพูดราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ถึงเวลาแล้วที่ซวนเทียนยี่จะต้องตกตะลึงสถานการณ์นี้เป็นอย่างไร องค์ชายเจ็ดส่งจดหมายถึงเขา และขอให้เขาพยายามทำให้ดีที่สุดในด้านนี้เพื่อชะลอการกลับเมืองหลวงขององค์ชายเก้า และโดยที่ไม่มีทางเลือกอื่น เขาคิดว่าวิธีนี้จะได้ผล แต่องค์ชายเจ็ดไม่ได้บอกเขาถึงนิสัยใจคอของพระชายาหยุน !
ซวนเทียนหมิงยังพูดออกมาจากที่ที่เขายืนอยู่ข้างๆ “พี่สี่ เสด็จพี่เป็นพี่ชาย เสด็จพี่จะฉกผู้หญิงจากน้องชายของเสด็จพี่ได้อย่างไร” ไอลีนโนเวล
พรึ่บ!
ซวนเทียนยี่ต้องการคว่ำโต๊ะ! ผู้คนในครอบครัวนี้เป็นคนแบบไหน ? ผู้หญิงไม่ได้ทำการตัดสินใจของนาง ! ฉกอะไรจากน้องชายของเขา ? จากนั้นเขาก็จะคว้านางแล้ว !
“ท่านฮูหยินอัน! ” เมื่อเห็นว่าไม่มีความคืบหน้าใด ๆ เกิดขึ้นกับพระชายาหยุน ซวนเทียนยี่ก็เหลียวมองไปที่อันชิว่า “ท่านควรพูดอะไรบางอย่าง ! เฟิงเซียงหรูเป็นบุตรสาวของท่าน”
เฟิงเซียงหรูไม่ต้องการที่จะสร้างความบันเทิงให้เขาอีกต่อไป”องค์ชายสี่ พระองค์สามารถหยุดพูดเรื่องไร้สาระได้หรือไม่ ? ข้าจะไม่แต่งงานกับพระองค์”
ซวนเทียนยี่ส่ายหน้าของเขา“เรื่องสำคัญของการแต่งงานมักเป็นเรื่องความคิดเห็นของผู้ปกครองและแม่สื่อเสมอ มันไม่ง่ายเลยที่จะแต่งงานกับคนที่เจ้าบอกว่าเจ้าต้องการแต่งงานด้วย”
“แต่ฮ่องเต้ก็เคยตรัสแล้ว่าการแต่งงานของข้าข้าสามารถตัดสินใจได้ด้วยตัวข้าเอง” เฟิงเซียงหรูตอบอย่างตัดรอน และตัดซวนเทียนยี่ออก
ฉากนั้นเริ่มยุ่งเหยิงอันชิใช้โอกาสนี้ลุกขึ้นยืนคำนับพระชายาหยุน และพูดว่า “การแต่งงานของบุตรหลานของเราเป็นเรื่องใหญ่”
พระชายาหยุนไม่มีความสุขเล็กน้อยแต่นางก็พยักหน้า “ควรทำอย่างนี้ เจ้าควรกลับไปคิดทบทวนให้ดีและรับฟังความคิดเห็นของคุณหนูสามด้วย” หลังจากพูดอย่างนี้แล้ว นางก็ไม่ลืมที่จะสนับสนุนสิ่งที่เฟิงเซียงหรูพูด โดยบอกว่า “คุณหนูสามพูดถูก เมื่อก่อนฝ่าบาทได้พูดว่านางมีสิทธิ์ตัดสินใจเรื่องการแต่งงานของนางเอง ครอบครัวของนางไม่ควรตัดสินใจเรื่องการแต่งงาน ดังนั้นเจ้าควรฟัง อีกทั้งฟังว่านางต้องการแต่งงานกับใคร”
หากไม่มีทางเลือกอื่นอันชิก็สัญญาว่าจะทำเช่นนั้น เฟิงหยูเฮงรีบจัดการเรื่องเรือนให้พระชายาหยุนพัก และใช้โอกาสไล่ซวนเทียนยี่ซึ่งเป็นสาเหตุของปัญหา
แต่ซวนเทียนยี่หัวชนฝาไม่ต้องการนำ”ของหมั้น” นั้นกลับไป เฟิงหยูเฮงไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ นางจึงจำใจเก็บมันไว้ที่นั่นในขณะนั้น
ในขั้นต้นซวนเทียนหมิงคิดว่าในเมื่อพระชายาหยุนมาอันชิต้องเห็นด้วย แม้ว่าใจจริงนางจะไม่ยินยอมก็ตาม ทันทีที่อันชิพยักหน้า งานของเขาที่นี่ถือว่าเสร็จสิ้น แล้วทิ้งเฟิงหยูเฮงไว้ในมณฑลจี่อันกับพระชายาหยุน เขาสามารถกระตุ้นม้าไปทางชายแดนตะวันออกเพื่อไล่ตามซวนเทียนฮั่วได้อย่างรวดเร็ว
แต่โดยไม่คาดคิดเมื่อองค์ชายสี่มาที่นี่และแทรกแซง สถานการณ์ได้เปลี่ยนเป็นสิ่งที่ไม่ถือว่าซับซ้อน แต่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถตัดสินได้ในหนึ่งวัน สิ่งนี้ทำให้ซวนเทียนหมิงวิตกกังวลมาก เพราะการลากยาวออกไป 1 วันหมายความว่าการเดินทางของเขาจะถูกเลื่อนออกไป 1 วัน ฝั่งตะวันออกสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา เขาไม่สามารถหยุดกังวลได้
พระชายาหยุนพักที่คฤหาสน์ขององค์หญิงจี่อันอันชิก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน เพื่อปิดระยะห่างระหว่างนางกับอันชิ และเพิ่มคะแนนให้กับซวนเทียนฮั่ว พระชายาหยุนไม่อวดสถานะของนางเลย แม้แต่การเปลี่ยนเสื้อผ้าของนางให้เป็นปกติมาก แค่พักหนึ่งก่อนที่นางจะมองหาอันชิเพื่อเดินเล่นและพูดคุยเพื่อกระชับความสัมพันธ์ของพวกนางให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น
และสำหรับอันชิความประทับใจของพระชายาหยุน ทำให้นางรู้สึกค่อนข้างดีการมีแม่สามีเช่นนางนี้ทำให้อันชิที่ไม่ต้องการให้เฟิงเซียงหรูแต่งงานเข้าตำหนักจุนเริ่มลังเลใจ
พระชายาหยุนฉลาดมากและย่อมสังเกตเห็นว่าการลังเลของอันชิดังนั้นจึงน่าประทับใจ นางตีเหล็กในขณะที่ร้อน โดยกล่าวกับอันชิว่า “ที่จริงแล้วมันดีสำหรับเฟิงเซียงหรูที่จะแต่งงานกับฮั่วเอ๋อของเรา ! มาพูดถึงเรื่องสถานะกันก่อน แล้วพูดถึงชีวิตของพวกเขาต่อจากนี้ ! ข้าจะพูดบางสิ่งที่เจ้าอาจไม่ชอบฟัง โปรดอย่าไปใส่ใจ เมื่อเจ้าอยู่ที่ตระกูลเฟิงในอดีต มีผู้อาวุโสอยู่เหนือเจ้าและบุตรด้านล่าง ไม่ว่าจะเป็นอนุหรือฮูหยินใหญ่ พวกเขาต้องประจบกับท่านฮูหยินผู้เฒ่าตระกูลเฟิง ด้วยการที่แม่สามีปิดกั้นจากด้านบน ใครจะสามารถใช้ชีวิตอย่างอิสระได้ ? แม้แต่ตำแหน่งฮูหยินในคฤหาสน์ก็ไม่แน่นอน ! แม้จะต้องไปทักทายนางทุกวันในเวลากลางคืน และในตอนเช้ามันก็ลำบากที่จะคิดเกี่ยวกับมัน แต่เฟิงเซียงหรูนั้นแตกต่างกัน ! เมื่อนางเข้าสู่ตำหนักจุน นางจะเป็นนายหญิงที่แท้จริง พ่อสามีและแม่สามีอยู่ในพระราชวัง และผู้คนดูแลนาง ดังนั้นนางจึงไม่ต้องรอพวกเขาทุกวัน ในตำหนักจุน คำพูดของนางถือเป็นที่สิ้นสุด และไม่มีใครสามารถรังแกนางได้ โอ้ ใช่แล้ว ตอนนี้ข้าอยู่ที่ตำหนักจุน เมื่อทั้งคู่แต่งงานกันแล้ว ข้าจะย้ายกลับไปที่พระราชวังอย่างรวดเร็ว และจะไม่สร้างปัญหาให้กับเด็ก ๆ ”
เมื่อพระชายาหยุนพูดคำเหล่านี้ตามคำแนะนำของเฟิงหยูเฮงวังซวนยกของว่างที่เฟิงหยูเฮงหยิบออกมาจากมิติของนางมาให้ วังซวนได้ยินสิ่งที่พระชายาหยุนพูด และหลังจากกลับไปนางพูดซ้ำกับเฟิงหยูเฮง หลังจากเฟิงหยูเฮงได้ยินนางพูดกับสามีที่อยู่ข้างนางด้วยอารมณ์ “ดูสิ นี่คือความรักของมารดา เสด็จแม่เป็นคนที่ไม่ต้องการกลับไปที่พระราชวัง แต่เพื่อบุตรของนาง นางจะมีชีวิตที่ดี นางก็เต็มใจที่จะสูญเสีย”
ความรักของพระชายาหยุนไม่เพียงแต่ทำให้เฟิงหยูเฮงซาบซึ้งแต่มันก็ทำให้อันชิซาบซึ้งด้วยเช่นกัน ในที่สุดนางก็และกล่าวว่า “ลืมมันไปเถิด ถ้าเด็กต้องการแต่งงาน เช่นนั้นก็ปล่อยให้นางแต่งงาน ! ”
อันชิพยักหน้าและเห็นด้วยกับข้อเสนอของพระชายาหยุนทั้งสองฝ่ายเอาเวลาตกฟากออกมา และใครบางคนเอาบันทึกเพื่อให้ตรงกับเวลาตกฟากทันที เรื่องนี้จัดโดยเฉียนเฟิงโจว เขามีความกระตือรือร้นอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ส่งบันทึกเวลาตกฟากให้กับอาจารย์ฮวงจุ้ยที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในคฤหาสน์เมฆท้องฟ้า ขอให้เขาจับคู่ให้เหมาะสม เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขาที่จะนำมันกลับมารายงานต่อพระชายาหยุน
ท่านอาจารย์ฮวงจุ้ยนั้นก็มีความรับผิดชอบอย่างมากเมื่อเผชิญหน้ากับเวลาตกฟากของทั้งสองคนนี้ เขาคำนวณหลายครั้ง แต่สีหน้าของเขายิ่งแย่ลงเรื่อย ๆ เมื่อเขาคำนวณมากขึ้น ในที่สุดเฉียนเฟิงโจวก็ไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไปและถามว่า “ท่านอาจารย์ มันคืออะไร ? การแต่งงานครั้งนี้เป็นคู่ที่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก ใช่หรือไม่ ? ”
แต่เขาเห็นว่าอาจารย์ส่ายหัวของเขาอย่างต่อเนื่อง“คู่กิ่งทองใบหยก ? นี่เป็นดวงคู่พิฆาต ! ”