ตอนที่1,125 เนื่องจากมันเป็นดวงคู่พิฆาต ข้าจึงไม่อนุญาตให้เกิดขึ้น
เฉียนเฟิงโจวหยิบเวลาตกฟากของทั้งสองคนขึ้นมาดูอีกครั้บงขาของเขารู้สึกหนักอึ้งราวกับเต็มไปด้วยตะกั่ว ทุกย่างก้าวที่เขาก้าวมันหนัก คำพูดของอาจารย์ฮวงจุ้ยนั้นยังคงดังซ้ำ ๆ ในหัวของเขาสิ่งที่เกิดขึ้นในสวรรค์? นี่เป็นดวงคู่พิฆาตที่กำหนดไว้แล้ว !
“ดวงคู่พิฆาต! ” เฉียนเฟิงโจวเกลียดที่เขาไม่สามารถตบตัวเองได้ ! ทำไมเขาถึงสัญญาว่าเขาจะทำมันได้ ! เขาแค่ต้องต่อสู้เพื่อรับงานนี้ และเขาคิดว่ามันเป็นเรื่องดีที่จะส่งเสริมการแต่งงานที่มีความสุข แต่เขาไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ เขาจะบอกคำเหล่านี้กับพระชายาหยุนได้อย่างไร แม้ว่ามันจะดูเหมือนเป็นการง่ายที่จะพูดคุยกับพระชายาหยุน ทุกคนรู้ว่านางกล้าที่จะไม่พบหน้าฮ่องเต้และทำให้ฮ่องเต้ต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากมานานกว่า 20 ปี แม้กระทั่งฮ่องเต้ก็ไม่สามารถทำอะไรนางได้ ถ้านางอารมณ์เสีย เรื่องร้ายแรงนั่นจะเป็นอย่างไร
ในขณะที่เฉียนเฟิงโจวเดินเขาก็คิดถึงสิ่งที่เขาควรทำเกี่ยวกับเรื่องนี้ และตามที่เขาคิด เขาตัดสินใจว่าเขาควรไปพบเฟิงหยูเฮงคนเดียวก่อนและบอกความจริง ให้องค์หญิงจี่อันช่วยแก้ปัญหานี้
เขาเข้าไปในคฤหาสน์ขององค์หญิงด้วยความคิดเช่นนี้มันเป็นตอนเที่ยงและผู้คนมารวมตัวกันที่ห้องโถงดอกไม้เพื่อทานข้าว มันไม่ดีสำหรับเขาที่จะรบกวน ดังนั้นเขาจึงรอที่ลานด้านนอก แต่ก่อนที่เฟิงหยูเฮงจะมาถึง เฟิงเซียงหรูออกมามา
เมื่อเฟิงเซียงหรูมานางยิ้มและเขินอายเล็กน้อย ดูเหมือนสาว ๆ ที่กำลังรอจะแต่งงาน ทำให้คนอื่นชอบนาง เมื่อนางเห็นเฉียนเฟิงโจว นางพูดว่า “ข้าได้ยินจากบ่าวรับใช้ว่าใต้เท้าเฉียนกลับมาแล้ว ท่านแม่ยังคงทานอาหารกลางวัน และคนอื่น ๆ อยู่เป็นเพื่อน ข้าเป็นคนเดียวที่ไม่มีอะไรทำ ดังนั้นข้าจึงมาถามใต้เท้าเฉียนเกี่ยวกับคำทำนายหลังจากดูดวงชะตาจากเวลาตกฟากของทั้งสองคน”
เมื่อเฉียนเฟิงโจวเห็นเฟิงเซียงหรูเขาก็งุนงง มือของเขากำบันทึกเวลาตกฟากแน่น รวมถึงข้อสรุปที่เขียนโดยอาจารย์ฮวงจุ้ย ในขณะที่เขาเริ่มตัวสั่น สีหน้าของเขาไม่ดี และเขาก็ดิ้นรนหาคำพูด ไม่สามารถตอบได้หลังจากผ่านไปนาน
เฟิงเซียงหรูก็ตกตะลึงเช่นกันเมื่อมองดูพฤติกรรมของเฉียนเฟิงโจวและถามด้วยความสับสนว่า “ท่านใต้เท้าเฉียนมีอะไรผิดปกติ ? คำทำนายอยู่กับท่านใต้เท้าใช่หรือไม่ ? ขอข้าดูหน่อย”
เฉียนเฟิงโจวก้าวถอยหลังสองก้าวและแม้แต่ซ่อนเวลาตกฟากและคำทำนายไว้ด้านหลังของเขา ทำตัวราวกับว่าพวกมันไม่มีตัวตน เมื่อเขาทำเช่นนี้ เฟิงเซียงหรูเข้าใจทันทีว่าต้องมีปัญหาอยู่ภายใน ใจของนางก็หล่นวูบทันที และความรู้สึกที่ไม่ดีเกิดขึ้นภายในนาง
หลังจากผ่านไปหลายสิ่งหลายอย่างในปัจจุบันก็ยังสงบ นางไม่รีบถามเฉียนเฟิงโจวแต่สั่งบ่าวรับใช้ “พวกเจ้าออกไปก่อน ! ข้ามีบางอย่างที่ต้องการจะพูดกับใต้เท้าเฉียนคนเดียว” หลังจากท่าวรับใช้ออกไป นี่คือตอนที่นางพูดกับเฉียนเฟิงโจว “ท่านใต้เท้าเฉียนได้โปรดพูดในสิ่งที่ท่านต้องการโดยตรง ถ้ามีปัญหาจริง ๆ กับเวลาตกฟาก ท่านควรบอกข้ามากกว่านี้ หลังจากทั้งหมดภายในสองบันทึกนี้ หนึ่งในนั้นเป็นของข้า”
เสียงของนางสั่นเล็กน้อยเมื่อพูดและร่องรอยแห่งความสิ้นหวังรวมอยู่ในน้ำเสียงของนาง ถ้ามันเป็นปัญหาของเวลาตกฟาก การแต่งงานที่นางต่อสู้เพื่อความพยายามอย่างมากนั้นก็จะถูกขัดขวาง
เฉียนเฟิงโจวมองที่เฟิงเซียงหรูความรู้สึกของเขาซับซ้อน องค์ชายเจ็ดของเขาเป็นเหมือนเทพเซียนและเป็นความฝันของผู้หญิงเกือบทุกคนในอาณาจักร ทุกคนต้องการแต่งงานเข้าตำหนักจุน คุณหนูสามตระกูลเฟิงผู้นี้เดินมาถึงจุดนี้ นางจะยอมแพ้ง่าย ๆ หรือไม่ ? แต่ถ้านางไม่ยอมแพ้ จะทำอย่างไรถ้าผลลัพธ์ของคำทำนายนี้เป็นเรื่องจริง ? คนสองคนนี้จะตกอยู่ในอันตรายหรือไม่ ?
เฉียนเฟิงโจวมีปัญหาแต่เฟิงเซียงหรูผลักเขาเข้ามุมเช่นนี้ เขาต้องพูดแม้ว่าเขาจะไม่ต้องการก็ตาม ไม่มีวิธีอื่น เขาได้แต่ส่งมอบคำทำนายที่เขียนโดยอาจารย์ฮวงจุ้ยโดยกล่าวในเวลาเดียวกันว่า “ไม่ปิดบังคุณหนูสามตระกูลเฟิง ท่านเป็นอาจารย์จับคู่เวลาตกฟาก และพูดว่าการแต่งงานระหว่างพวกท่านสองคนคือ……ดวงคู่พิฆาตที่กำหนดไว้ขอรับ”
“ดวงคู่พิฆาต……”ร่างกายของเฟิงเซียงหรูสั่น และนางเกือบจะล้มลงกับพื้น แต่โชคดีที่เฉียนเฟิงโจวจับตัวนางไว้ เขาต้องการปลอบใจและแนะนำนาง แต่เมื่อเขาอ้าปากค้าง เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
เฟิงเซียงหรูรู้สึกงุนงงจนถึงจุดที่นางพูดไม่ออกไม่นานหลังจากนั้นเมื่อเฉียนเฟิงโจวกลัวและต้องการเรียกใครซักคนเพื่อตรวจสอบว่ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับคุณหนูสาม เขาได้ยินเสียงพึมพำบอกเฉียนเฟิงโจว “ท่านใต้เท้าเฉียน ข้าจะเก็บคำทำนายเรื่องดวงคู่พิฆาตในวันนี้ไว้ ท่านไม่สามารถบอกใครได้ เข้าใจหรือไม่ ? ”
“นี่…”เฉียนเฟิงโจวขมวดคิ้ว เขาบอกกับเฟิงเซียงหรู “คุณหนูสาม เจ้าหน้าที่คนนี้รู้ว่าคุณหนูมีความรู้สึกลึกซึ้งต่อองค์ชายเจ็ด เพื่อให้การแต่งงานครั้งนี้ดำเนินต่อไปท่านอาจต้องใช้ความพยายามมาก ด้วยคำทำนายดวงคู่พิฆาตในตอนนี้ มันเป็นที่เข้าใจได้สำหรับคุณหนูที่จะรู้สึกท้อแท้ แต่คุณหนูไม่สามารถปิดบังเรื่องนี้ได้ด้วยเหตุนี้ ! เป็นที่รู้กันดีว่าการทำนายจากเวลาตกฟากของทั้งสองคนนั้นไม่เคยผิดพลาด ถ้าคุณหนูปิดบังปัญหานี้เอาไว้และครองคู่กับองค์ชายเจ็ดราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ข้ากลัว…… กลัวว่าจะมีบางอย่างไม่ดีเกิดขึ้นขอรับ ! ”
เขาไม่ได้บอกว่าเขากลัวว่าจะมีบางสิ่งไม่ดีเกิดขึ้นกับองค์ชายเจ็ดเมื่อเฟิงเซียงหรูบอกว่านางต้องการซ่อนเรื่องนี้ ความประทับใจของเฉียนเฟิงโจวที่มีต่อนางลดลงอย่างมาก โดยคิดว่าเฟิงเซียงหรูคลั่งใคล้ ความคิดของนางที่ต้องการแต่งงานกับองค์ชายเจ็ด ถ้านางได้รับอันตรายในที่สุดนางก็สมควรได้รับมัน แต่ถ้าองค์ชายเจ็ดได้รับอันตราย มันก็ไม่คุ้มค่าจริง ๆ
เฉียนเฟิงโจวส่ายหัวในขณะที่เขาพูดว่า“ไม่ ไม่ เจ้าหน้าที่คนนี้ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ คุณหนูสามได้โปรดเข้าใจในเรื่องนี้ด้วยขอรับ”
เฟิงเซียงหรูมองที่เฉียนเฟิงโจวและหลังจากนั้นไม่นานนางก็ตระหนักว่าคำพูดของเขามีความหมาย และไม่สามารถช่วยได้ แต่ยิ้มอย่างมีความสุข “ท่านใต้เท้าเฉียนเข้าใจผิด ข้าเก็บความลับปิดบังพระองค์ตั้งแต่ข้าพบพระองค์เป็นครั้งแรก องค์ชายเจ็ดเมื่อข้าอายุ 10 ขวบ ข้าจะทำร้ายพระองค์ได้อย่างไร ข้าจะตายมากกว่าที่พระองค์จะประสบอุบัติเหตุ เป็นเพียงที่ท่านใต้เท้าเฉียนไม่รู้ว่าองค์ชายเจ็ดทรงดื้อรั้นยิ่งกว่าข้าในบางครั้ง นี่ไม่ใช่สิ่งที่พระองค์ตัดสินใจจะเลิกได้เพราะดวงไม่สมพงษ์กัน”
เฉียนเฟิงโจวไม่เข้าใจ“ถ้าเช่นนั้นคุณหนูสามหมายถึง……”
“เนื่องจากนี่เป็นหายนะที่กำหนดไว้ดังนั้นข้าจึงไม่สามารถอนุญาตให้การแต่งงานครั้งนี้ผ่านไปได้ แต่เพื่อให้ล้มเหลว ข้าต้องคิดหาวิธี เพียงแต่คำทำนายจากเวลาตกฟากนี้ไม่เพียงพอ” ในขณะที่เฟิงเซียงหรูพูด นางก็ยัดคำทำนายจากอาจารย์ฮวงจุ้ยลงในแขนเสื้อของนางและบอกเฉียนเฟิงโจวอีกครั้ง “ท่านใต้เท้าเฉียนได้โปรดใจกว้าง และอนุญาตให้ข้าอีก 1 วัน พรุ่งนี้เช้าข้าจะทำให้พระชายาหยุนยอมแพ้กับข้อเสนอการแต่งงาน ไม่ต้องกังวล หากเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ มันจะไม่สายเกินไป แม้ว่าท่านจะถ่ายทอดบทสนทนานี้ให้กับพี่รองของข้าและองค์ชายเก้า” หลังจากพูดจบนางก็หันหลังกลับ และไม่อยู่ในห้องโถงนี้อีกต่อไป
เฉียนเฟิงโจวมองเฟิงเซียงหรูสุดสายตาและมาถึงความรู้สึกของเขาในเวลาต่อมา หลังจากนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูดว่า “ถ้าสิ่งที่นางพูดนั้นเป็นความจริง ผู้หญิงคนนี้สมควรได้รับสัญญาขององค์ชายเจ็ดที่มอบให้นาง ! เป็นไปตามคาด น้องสาวขององค์หญิงจี่อัน ! ” แต่นางควรจะโน้มน้าวให้พระชายาหยุนยอมแพ้ได้อย่างไร ? เฉียนเฟิงโจวตั้งตารอนิดหน่อย novel-lucky
เฟิงเซียงหรูกลับไปที่ห้องโถงดอกไม้ในช่วงครึ่งแรกของการเดินทางกลับของนาง ราวกับว่านางได้สูญเสียจิตวิญญาณของนาง แต่ในช่วงครึ่งหลังนางกลับสู่ภาวะปกติ แม้นางจะยิ้มและพูดกับเฟิงหยูเฮงหลังจากกลับมานั่ง “พรุ่งนี้จะเป็นช่วงกลางฤดูใบไม้ร่วง พี่รองกำลังเตรียมงานเลี้ยงหรือไม่ ? ”
คำพูดเหล่านี้ดึงดูดเสียงสนับสนุนจากพระชายาหยุน“แน่นอนต้องเตรียมไว้ ! เราเลือกวันที่มาถึงมณฑลเพื่อให้เราสามารถทำมันได้ทันเวลาในช่วงกลางฤดูใบไม้ร่วง ! เหตุผลแรกคือการปล่อยให้คุณหนูสามอยู่กับมารดาของนาง ประการที่สอง ข้าจะได้ทานอาหารค่ำกับท่านฮูหยินอันอย่างเป็นทางการ ตัดสินใจในการหมั้นของเด็กอีกครั้ง”
อันชิได้เห็นด้วยกับการแต่งงานและไม่ทำตัวยุ่งยากอีกต่อไปเมื่อได้ยินพระชายาหยุนพูดอย่างนี้ นางกล่าวเสริมว่า “พระองค์พูดถูกต้อง เฟิงเซียงหรูจะเป็นผู้ใหญ่ในปีหน้า และจากการคำนวณตอนนี้มันค่อนข้างรีบเร่ง หลายสิ่งที่ต้องเตรียมล่วงหน้า เราไม่มีบ้านในเมืองหลวง เมื่อเฟิงเซียงหรูแต่งงาน นางจะต้องมีบ้านมารดาที่จะก้าวออก……” ขณะที่นางพูดนางหันไปหาเฟิงหยูเฮงพูดว่า “คุณหนูรอง ข้าวางแผนที่จะซื้อบ้านในเมืองหลวง ท้ายที่สุดเฟิงเซียงหรูได้หมั้นกับองค์ชายเจ็ด ดังนั้นเราจึงไม่สามารถทำให้บุตรของข้าลำบากใจมากเกินไป แม้ว่าข้าจะพักที่มณฑลจี่อันมาตลอด แต่ข้าก็ยังต้องการที่พักเมื่อข้ากลับมาเป็นครั้งคราว ข้าอยากให้เฟิงเซียงหรูมีบ้านมารดาอยู่ในเมืองหลวงด้วย”
แผนของอันชิมีน้ำใจมากเฟิงหยูเฮงอนุมัติเรื่องซื้อบ้าน แต่สำหรับเฟิงเซียงหรู การแต่งงานจากบ้านใหม่ นางมีความคิดของนางเอง “สำหรับบ้าน ข้าจะช่วยเลือกเมื่อข้ากลับไปถึงเมืองหลวง แต่สำหรับเฟิงเซียงหรู เพื่อแต่งงาน ข้าคิดว่ามันจะดีกว่าถ้านางออกจากคฤหาสน์องค์หญิงแห่งมณฑล น้องสาวของข้าไม่อาจโดนดูหมิ่นจากผู้อื่นได้ ข้าต้องการให้ทั้งเมืองหลวงรู้ว่าพระชายาเอกของตำหนักจุนมีใครบางคนให้พึ่งพา นางเป็นน้องสาวของข้า ไม่ว่าเมื่อใดข้าจะให้การสนับสนุน สถานะของนางไม่สำคัญเลย นางจะไม่ด้อยกว่าผู้หญิงทุกคนในครอบครัวที่สำคัญ ! ”
คำพูดของเฟิงหยูเฮงนั้นเหมือนกับเฟิงเซียงหรูที่ให้การสนับสนุนที่แข็งแกร่งที่สุดด้วยการสนับสนุนเช่นนี้ เฟิงเซียงหรูจะไม่ใช่บุตรสาวของอนุตระกูลเฟิงอีกต่อไป นางเป็นน้องสาวขององค์หญิงจี่อัน, พระชายาหยู แต่งงานจากคฤหาสน์ขององค์หญิงแห่งมณฑล มันเป็นเช่นเดียวกับเฟิงหยูเฮงประกาศการตัดสินใจนี้เพื่อโลก เมื่อพี่สาวคนนี้เป็นผู้สนับสนุนนาง ก็เพียงพอแล้วที่นางจะเดินเข้าไปในเมืองหลวงโดยที่เชิดหน้าของนางขึ้นสูง
เมื่ออันชิได้ยินเช่นนี้นางก็รู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก เฟิงเซียงหรูก็เช็ดน้ำตาของนางด้วย แต่นั่นไม่ใช่เพราะเฟิงหยูเฮงทำให้นางรู้สึกซาบซึ้ง เป็นเพราะนางกำลังจะสูญเสียสื่งนี้ มันเป็นโชคชะตาสำหรับนางที่จะพลาดไปที่ตำหนักจุน
อาหารกลางวันนี้ก็มีชีวิตชีวาหลังจากรับประทานอาหารแล้ว พระชายาหยุนถามว่าทำไมเฉียนเฟิงโจวถึงยังไม่กลับมา คนอื่นแนะนำให้นางไม่ต้องกังวลทำให้นางยอมแพ้ และกลับไปที่เรือนของนาง
เฟิงเซียงหรูยืนอยู่ด้านหลังทุกคนมองดูทุกคนออกไปทีละคนด้วยความรู้สึกเยือกเย็น นางแค่คิดว่านี่เป็นชะตากรรมของนาง ! ชะตากรรมของนางเคยเบ่งบานมาก่อนทำให้นางประหลาดใจ แต่ในที่สุดดอกไม้ก็ไม่สามารถเบ่งบานตลอดไป เมื่อลมฤดูใบไม้ร่วงพัดไป กลีบดอกไม้ก็จะร่วง เมื่อนางมองขึ้นมาอีกครั้ง มันก็ยังคงเป็นดินแดนแห่งความเยือกเย็น
“มีบางอย่างในใจของเจ้า? ” เฟิงหยูเฮงเดินอย่างช้า ๆ ตามจุดประสงค์ในการรอเฟิงเซียงหรู และเมื่อเฟิงเซียงหรูเดินผ่านนาง ทันใดนั้นนางก็ถามสิ่งนี้
เฟิงเซียงหรูตกใจมากเมื่อหันกลับมาและเห็นเฟิงหยูเฮง ความไม่สงบในใจของนางก็เพิ่มขึ้น พี่รองดูเหมือนจะมองออกเสมอ ไม่มีใครสามารถซ่อนอะไรจากนาง
แต่เรื่องในวันนี้…ในท้ายที่สุดนางต้องตอบคำถามที่ว่าพระชายาหยุนก่อน นอกจากนี้จิตใจของนางถูกสร้างขึ้นมาแล้ว และนางก็ไม่ต้องการที่จะก่อให้เกิดภาวะแทรกซ้อนเพิ่มเติม ดังนั้นนางจึงทำตัวเข้มแข็งและบอกกับเฟิงหยูเฮง “ถ้ามีอะไรในใจข้า มันจะเกี่ยวข้องกับการแต่งงานครั้งนี้ พี่รองไม่ต้องกังวล ข้าแค่กังวลนิดหน่อย”
เฟิงหยูเฮงหลังมือของนาง“อย่าคิดมากจนเกินไป ไม่ว่าเจ้าจะเจออะไร แค่ทำทีละขั้นตอน เจ้าไม่รู้ว่าอะไรอยู่ข้างหน้ามันจะนับเฉพาะเมื่อเจ้าเดินผ่านมันไป และสัมผัสกับมันเป็นการส่วนตัว ดังนั้นการสงสัยเกี่ยวกับอนาคตจึงไร้ความหมาย การก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดที่จะทำ”
นางพูดอย่างคลุมเครือและเฟิงเซียงหรูไม่รู้วิธีตีความสิ่งนี้ ดังนั้นนางจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า “ข้าอยากพบพระชายาหยุน ข้ามีเรื่องที่จะพูดกับพระองค์”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“ไป ! ” จากนั้นนางก็ยิ้มและผลักเฟิงเซียงหรูเบา ๆ เมื่อนางเห็นเฟิงเซียงหรูเดินไปในทิศทางของเรือนพระชายาหยุน เมื่อร่างนั้นไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป นั่นคือตอนที่นางขมวดคิ้วและพูดเบา ๆ “ข้ารู้สึกว่าการแต่งงานครั้งนี้จะไม่เกิดขึ้น ! ข้าไม่แน่ใจว่าข้าคิดมากเกินไปหรือไม่”
ในความเป็นจริงแสดงให้เห็นว่าเฟิงหยูเฮงไม่ได้คิดมากเรื่องนี้เฟิงเซียงหรูได้พบกับพระชายาหยุน และคุกเข่าต่อหน้านางในขณะนั้น ประโยคแรกออกมาจากปากของนางว่า “ยกโทษให้ข้าด้วยเจ้าค่ะ มัน…!”