ในที่สุดนางก็มาถึงทางเข้าจวนแม่ทัพ
แผ่นป้ายที่ประตูจวนถูกดาบฟันเป็นสองท่อนหล่นลงพื้น บนแผ่นป้ายนั้นเปื้อนไปด้วยโลหิต
บริวารผู้เฝ้าประตูถูกดาบบั่นคอ
เลือดของกู้ชูหน่วนแทบหยุดนิ่ง
นางเงยหน้ามอง
ประตูใหญ่ของจวนแม่ทัพเปิดกว้าง ครั้นมองเข้าไป ด้านในศพบริวารอยู่เต็มไปหมด เลือดไหลออกมาเป็นทาง
บริวารเหล่านี้บ้างเป็นทหารของจวนแม่ทัพ บ้างเป็นลูกเด็กเล็กแดง สตรีและคนชราที่จวนแม่ทัพอุปการะ…
ที่นางคุ้นหน้าคร่าตาและไม่รู้จักล้วนอยู่ที่นี่หมด
กู้ชูหน่วนหน้าขาวซีดในบัดดล
นางเดินซวนเซไปข้างหน้า
มองเห็นเซียวหวั่นเอ๋อร์ที่กำลังตั้งครรภ์และสามีของนางอยู่ท่ามกลางกลองศพเหล่านั้น
สามีของเซียวหวั่นเอ๋อร์เข้ากำบังเซียวหวั่นเอ๋อร์อยู่ข้างหน้า มีดาบแทงอยู่ตรงหน้าอกหนึ่งเล่ม คอก็ถูกปาดด้วย
ส่วนเซียวหวั่นเอ๋อร์ถูกฟันที่ตัวหลายครั้ง เลือดยังคงไหลอย่างช้าๆ
จากลักษณะการตายของพวกเขา สามีของเซียวหวั่นเอ๋อร์น่าจะปกป้องเซียวหวั่นเอ๋อร์จนเสียชีวิต แต่น่าเศร้าที่ไม่อาจปกป้องนางได้
สองสามีภรรยาเสียชีวิตด้วยกัน
เด็กในครรภ์ของเซียวหวั่นเอ๋อร์ที่กำลังจะลืมตาดูโลกก็รักษาไว้ไม่ได้ หนึ่งศพสองชีวิต
กู้ชูหน่วนเซจนเกือบล้ม
เบื้องหน้าปรากฏภาพเซียวหวั่นเอ๋อร์ครรภ์โต และยังมีภาพวันแล้ววันเล่าที่พวกเขาแจกโจ๊กบริจาคอาหารกับบรรดาขอทานและคนยากไร้ทั้งในเมืองและนอกเมือง
ภาพที่เซียวหวั่นเอ๋อร์และพวกเซียวหยู่โหลวที่เชื่อนางเหมือนดั่งวันวาน ขอร้องแทนนางในวันที่ทุกคนสงสัยว่านางคือฆาตกร
กู้ชูหน่วนอยากช่วยพวกเขา แต่น่าเสียดายที่เซียวหวั่นเอ๋อร์สิ้นลมไปนานแล้ว แม้แต่ท้องก็ถูกแทงจนทะลุด้วย เด็กในท้อง…ไม่มีทางรอด
นางล้มลุกคลุกคลานเดินต่อไปข้างหน้า
นางเห็นเซียวหยู่โหลวผู้สุภาพอ่อนโยนจากในกองศพเหล่านั้น
ตามตัวเซียวหยู่โหลวถูกแทงหลายสิบจวนร้อยแผล จวนจะเป็นการถูกพันดาบหมื่นเฉือนจนเสียชีวิต น่าสังเวชยิ่งนัก
บาดแผลของเขาเล็กแต่ลึก แค่เห็นก็รู้ว่าเป็นยอดฝีมือวรยุทธ์สูงเสริมกำลังภายในกับคมดาบ ฟันเขาจนตาย
“เซียวหยู่โหลว ตื่นๆ เจ้าฟื้นสิ…”
กู้ชูหน่วนยืนต่อไม่ไหวอีก นางล้มลงไป แต่แล้วก็คลานขึ้นมาอีกด้วยความรวดเร็ว แผดเสียงคำราม
“เซียวหยู่เซวียน เซียวหยู่เซวียน เจ้าอยู่ที่ไหน…”
จวนแม่ทัพอันกว้างขวาง ถูกฆ่าล้างไปเกือบหมด
แม้แต่เซียวหยู่โหลวบุรุษผู้มากล้นด้วยความสามารถและจิตใจดีอ่อนโยนอย่างนั้นยังต้องดับอนาถด้วยวิธีชั่วร้าย นางไม่อยากจะคิดเลยว่าเซียวหยู่เซวียนจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือไม่
จังหวะนั้นก็มีเสียงต่อสู้ดังแว่วมาแต่ไกล
กู้ชูหน่วนรีบเร่งตะบึงไปด้วยความเร็วสูงสุด
กลับเห็นมือสังหารชุดดำกลุ่มหนึ่งกำลังล้อมเซียวหยู่ชง เสือกดาบเข้าตรงท้องของเซียวหยู่ชงทีละครั้ง
แม้นางจะวิ่งปรี่ไปแต่ก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง
เซียวหยู่ชงล้มลงต่อหน้านางทั้งอย่างนี้
เขามีบาดแผลเต็มตัว รอบกายมีศพของมือสังหารชุดดำอีกจำนวนมาก
ตรงอกและท้องถูกดาบและทวนยาวแทงทะลุ
กู้ชูหน่วนกัดเขี้ยวยิงฟัน ชักดาบอ่อนออกมา จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสี่ จากสี่เป็นแปด จากแปดเป็นสิบหก แทงไปทางมือสังหารชุดดำฉับๆๆ
ดาบอ่อนตวัดเป็นดาบบุปผาส่งผลให้สรรพสิ่งโดยรอบล้วนไหวโคลง
ทรงพลัง…
ความน่าเกรงขามอันทรงพลัง
ความอาฆาตอันทรงพลัง
ความเดือดดาลอันทรงพลัง
ดาบอ่อนระเบิดดวงแสงเจิดจรัสเจ็ดสี
ครั้นดาบแผลงฤทธิ์ มือสังหารชุดดำก็ถูกครอบอยู่ในนั้นแทบทุกคน
“ตุบๆๆ…”
มือสังหารชุดดำเหล่านั้นไม่ทันระวัง ถูกดาบอ่อนจนบาดเจ็บล้มตายทีละคน
มีส่วนหนึ่งที่โบกอาวุธต่อต้าน แต่แรงกดดันมหาศาลจากดาบอ่อนทำให้พวกเขากระเด็นปลิว
กู้ชูหน่วนทำหน้าตึง มือกุมกระบี่แล้วจำแลงกายเป็นดวงร่างงามชดช้อยประหัตประหารเอาชีวิตมือสังหารชุดดำเหล่านั้นดั่งเครื่องเฉือนด้วยความปราดเปรียว
“ตุบ…”
หลังจากมือสังหารคนสุดท้ายล้มลงศึกนี้ก็ยุติ
“ครืน…”
ทันใดนั้นก็มีฝนตกหนักลงมาจากท้องฟ้า