“ปรมาจารย์กู้ เก้าอารามมีการเคลื่อนไหวอะไรไหมขอรับ?” ชายหนุ่มคนหนึ่งจากกองทัพรุ่ยหลินมองกู้หลีเชิงและถามขึ้น
กู้หลีเชิงส่ายหน้าและพูดว่า “ตอนนี้เก้าอารามถูกอาณาจักรบนควบคุมหมดแล้ว ยังไงซะพวกเขาก็เป็นแค่หุ่นเชิด”
การต่อสู้นองเลือดที่สำนักธาราเมฆในปีนั้น พวกของปาเฮ่อถูกกำจัดจนหมดสิ้น การทรยศของเก้าอารามจึงไม่ถูกเปิดเผย แต่คนของอาณาจักรบนไม่ได้โง่ ถ้าพวกปาเฮ่อถูกฆ่าตายทั้งหมด เก้าอารามจะรอดมาโดยไร้รอยขีดข่วนได้อย่างไร? แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานแน่ชัด แต่พวกเขาก็ค้นพบความไม่ซื่อสัตย์ของเก้าอารามแล้ว ดังนั้น หลังจากเหตุการณ์ที่สำนักธาราเมฆ ประมุขทั้งเก้าของเก้าอารามจึงถูกจับกุม ชีวิตของพวกเขาถูกใช้เป็นเครื่องมือข่มขู่เก้าอารามให้ยอมจำนน ตั้งแต่วันที่เก้าอารามเริ่มรวมอาณาจักรกลางเข้าด้วยกัน กองกำลังของเก้าอารามก็ถุกควบคุมโดยอาณาจักรบน ตอนนี้คนที่ผู้นำไม่ใช่ประมุขของเก้าอาราม แต่เป็นคนที่อาณาจักรบนเลือกมาเป็นพิเศษ พวกเขาเข้าควบคุมเก้าอาราม และใช้เก้าอารามควบคุมอาณาจักรกลางทั้งหมด กล่าวได้ว่าตอนนี้อาณาจักรกลางกลายเป็นของเล่นในมือของอาณาจักรบน ทุกอย่างมีไว้เพื่อสร้างโทเทมสำหรับการบูชายัญเลือดสามอาณาจักร
“เรื่องคุณหนู……ยังไม่มีข่าวคราวเลยหรือ?” ชายอีกคนอดถามไม่ได้
ดวงตาของกู้หลีเชิงฉายแววขึ้นมาแวบหนึ่ง สุดท้ายเขาก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เขาส่ายหน้าพร้อมกับพูดว่า “ไม่มี ไม่มีข่าวอะไรเลย”
ห้าปีแล้ว ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา พวกเขาพบศิษย์วิหารหยกวิญญาณที่กระจัดกระจายไปครบทุกคนแล้ว แต่ก็ยังไม่มีข่าวคราวของจวินอู๋เสียเลย ราวกับว่านางหายตัวไปจากโลกนี้แล้ว ไม่ว่าพวกเขาจะใช้กำลังคนและทรัพยากรมากเพียงใด ก็ไม่พบร่องรอยของนางเลย
“สวรรค์ย่อมคุ้มครองคนดี คุณหนูจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน เราแค่ต้องทำทุกอย่างที่ควรทำ ข้าเชื่อว่าสักวันคุณหนูจะกลับมา!” ทหารของกองทัพรุ่ยหลินคนนั้นมีสายตาที่แน่วแน่ เขาเชื่ออย่างแรงกล้าว่านางยังมีชีวิตอยู่ และอยู่ที่ไหนสักแห่งในอาณาจักรกลาง นางไม่ได้ปรากฏตัวเพราะมีบางอย่างที่สำคัญกว่าต้องทำ ต้องมีสักวันที่นางจะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งและนำปาฏิหาริย์มาให้พวกเขา!
คำพูดของทหารคนนั้นเหมือนกับทหารคนอื่นๆทุกคนในกองทัพรุ่ยหลิน ไม่มีใครเชื่อว่านางตายแล้ว การไม่มีข่าวก็เท่ากับเป็นข่าวดี!
“ใช่แล้ว! เราทุกคนจะรอคุณหนูกลับมา!” ชายหนุ่มอีกคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นเช่นกัน พวกเขาเห็นสายตาแบบเดียวกันในดวงตาของทุกคน สิ่งที่พวกเขาเชื่อคือความจริงที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงในใจของพวกเขา
กู้หลีเชิงมองดวงตาที่แน่วแน่ของเหล่าทหารตรงหน้าด้วยความพอใจ เขายังจำช่วงเวลาที่ข่าวการหายตัวไปของจวินอู๋เสียมาถึงอาณาจักรล่างได้ วังหลินอ๋องตกอยู่ในความเงียบ ในตอนนั้นกู้หลีเชิงอยู่ที่นั่นด้วย หลังจากฉูหลิงเย่บอกทุกอย่างให้พวกเขาฟังแล้ว จวินเสี่ยนกับจวินชิงก็พากันนิ่งเงียบ ในตอนที่ทุกคนคิดว่าญาติสนิททั้งสองคนของจวินอู๋เสียจะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง จวินเสี่ยนก็ยืนขึ้นอย่างเด็ดเดี่ยว
“อู๋เสียเป็นลูกหลานตระกูลจวิน นางไม่ใช่คนอ่อนแอขนาดนั้น ตอนนี้สามอาณาจักรกำลังจะเกิดวิกฤต พวกเราจะนิ่งดูดายอยู่ได้อย่างไร? ฟังคำสั่งข้า ทหารทุกคนของกองทัพรุ่ยหลินจงเตรียมพร้อมไว้ ก่อนที่เราจะพบตัวอู๋เสีย เราจำเป็นต้องทำให้สถานการณ์มั่นคงก่อน แม้ว่าเราจะแข็งแกร่งสู้อาณาจักรบนไม่ได้ แต่เราจะปล่อยให้พวกเขาทำตามใจชอบไม่ได้!”