เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1028
เสียงตะโกนพร้อมเพรียงกันขนาดนี้ เสียงที่แผดออกมามีพลังแข็งแกร่งขนาดนี้ ทำให้ตี๋เหรินช็อกไปเลย
เซียนบำเพ็ญชี่ทั้งสามคนหน้าเปลี่ยนสี ผู้อาวุโสทางด้านซ้ายพูดว่า “พวกเด็กที่มีเลือดพลุ่งพล่านดีจริงๆ สู้จนตัวตายไม่ยอมถอย ความเชื่อของตระกูลนี้ ทำให้ฉันนึกถึงแม้ตัวตาย วิญญาณไม่ดับสลายของตระกูลหาน!”
สีหน้าของตี๋เหรินเย็นชา เขาพูดว่า “ตระกูลแบบนี้ มิน่าล่ะถึงมีเด็กอวดดีแบบลู่ฝาน ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ถ้าไม่มีใครควบคุมพวกเขา ตระกูลนี้คงกลายเป็นตระกูลหานตระกูลที่สอง!”
ผู้อาวุโสที่ยืนอยู่ทั้งสองข้างพยักหน้าไม่หยุด เห็นได้ชัดว่าเห็นด้วยกับมุมมองของตี๋เหริน
ตี๋เหรินค่อยๆ ยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ไท่จื่อบอกแล้วว่าให้ฆ่าตระกูลลู่ฝานทั้งตระกูล ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เด็กก็คงไม่ต้องปล่อยไว้ ฆ่าไปด้วยเลย ถ้าไม่ตัดรากถอนโคน เวลาผ่านไปจะเกิดปัญหา!”
พูดจบ พลังชี่ทะลักขึ้นมาบนตัวตี๋เหริน
ตอนนี้ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวรีบวางแก้วชาลง ตัวกลายเป็นสายลมแรง มาถึงด้านหน้าลูกหลานตระกูลลู่ทุกคน
“ไอ้แก่ตายยากจากที่ไหนกัน กล้าพูดโอ้อวดว่าจะฆ่าตระกูลลู่ของฉัน!”
หูของลู่หาวไม่แล้วเลย เขาได้ยินคำพูดของตี๋เหริน
ลู่เฮ่าหรานมองพลังชี่น่ากลัวที่ทะลักอยู่บนตัวตี๋เหริน เขาพูดเสียงดังว่า “ฉันอยากรู้ว่าตระกูลลู่ล่วงเกินทั้งสามท่านตรงไหน”
ขณะนั้นพวกตี๋เหรินทั้งสามคนเหาะลงมาพร้อมกัน
เหาะเหินเดินอากาศ นี่คือการแสดงออกของผู้แข็งแกร่ง
ทันใดนั้น สีหน้าของคนตระกูลลู่เปลี่ยนไปทันที
ตี๋เหรินพูดเสียงดังว่า “ตระกูลลู่ของพวกนายไม่ได้ล่วงเกินฉัน แต่ลู่ฝานตระกูลพวกนายล่วงเกินประมุขของเรา ก่อเรื่องคนเดียว แต่รับกรรมทั้งตระกูล ถ้าพวกนายจะโกรธจะเกลียด ก็ไปโกรธเกลียดคนอวดดีอย่างลู่ฝานเถอะ คิดไม่ถึงว่าจะกล้าทำร้ายฝ่าบาท วันนี้ตระกูลลู่ของพวกนายจะโดนทำลายทั้งตระกูล ล้วนเป็นฝีมือของลู่ฝาน!”
ตี๋เหรินพูดจบ เขากวาดตามองทุกคนด้วยใบหน้ายิ้มเยาะ
เขาคิดว่าการที่เขาพูดแบบนี้ คนตระกูลลู่ที่อยู่ตรงนี้มากมาย จะต้องกลัวจนหน้าเปลี่ยนสีแน่นอน คงมีคนจำนวนไม่น้อยต้องคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิต และก่นด่าลู่ฝานอย่างเจ็บแสบ
แต่การแสดงออกของคนตระกูลลู่ กลับทำให้เขาตกใจ
เห็นลูกหลานตระกูลลู่ที่อยู่ตรงนี้ ไม่ว่าเด็กหรือแก่ สีหน้าตอนนี้คือโกรธ ไม่มีความกลัวสักนิด
ลู่หงหยู่พูดเสียงดังว่า “ไม่ว่าเจ้าบ้านลู่ฝานทำอะไรล้วนถูกต้อง ถึงต้องตายทั้งตระกูลแล้วยังไง แค่เจ้าบ้านลู่ฝานไม่ตาย เลือดต้องล้างด้วยเลือดแน่นอน!”
ตอนนี้ลู่เฮ่าหรานหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “ฉันเข้าใจแล้ว ฝ่าบาทของพวกนาย โดนลู่ฝานหลานชายฉันทำร้าย แต่กลับทำอะไรเขาไม่ได้ เลยมาทำตัวป่าเถื่อนที่ตระกูลลู่ใช่ไหม ฮ่าๆ ทำได้ดี!”
พลังปราณพุ่งขึ้นบนตัวลู่หาว เขาพูดเสียงดังว่า “จะสู้ก็สู้ คนตระกูลลู่เคยกลัวใครด้วยเหรอ”
เสียงเสือคำรามดังขึ้น ตอนนี้เขากลายเป็นพยัคฆ์พลังปราณลู่หาว!
ลูกหลานตระกูลลู่และองครักษ์เข้ามาอีกจำนวนมาก มองพวกตี๋เหรินที่อยู่กลางอากาศด้วยสีหน้าอาฆาต
ตี๋เหรินโมโหแล้ว อีกทั้งยังตกใจด้วย
เขาไม่เคยเห็นตระกูลแบบนี้ ใกล้จะตายแล้ว ไม่เพียงแต่จะไม่กลัวสักนิด ยังพูดจาฉะฉานอีก
หึ!
พลังชี่บนตัวตี๋เหรินเคลื่อนไหวฟ้าดิน แสงห้าสีปรากฏกลางท้องฟ้าราวกับน้ำวน
เซียนบำเพ็ญชี่อีกสองคนก็ยกมือขึ้นมา เซียนบำเพ็ญชี่ลงมือพร้อมกันสามคน ตระกูลลู่ต้องโดนทำลายเป็นซากแน่นอน
เกิดลมแรง พัดจนเสื้อเกิดเสียงดังพึ่บพั่บ
เห็นพลานุภาพมากมายของเซียนบำเพ็ญชี่ทั้งสามคน ลูกหลานตระกูลลู่ต่างรู้ดี วันนี้พวกเขาคงเป็นมิตรไม่ได้แล้ว
ลูกหลานตระกูลลู่ที่ขี้ขลาดหน่อยเริ่มกลัว อยากถอยไปข้างหลัง
แต่ต่อมาพวกเขาโดนคนข้างๆ ดึงกลับมา แล้วพูดตำหนิเสียงดุว่า “ลูกหลานตระกูลลู่ ต้องตายอย่างสง่างาม ไม่ตายแบบก้มหัวให้ใคร! ถ้าตายก็ตายด้วยกัน!”
ทันใดนั้น ลูกหลานตระกูลลู่ที่คิดจะหนี เกิดความฮึกเหิมขึ้นมาในใจทันที เขายืนอย่างอกผายไหล่ผึ่ง