แม้ว่าความรู้ทางคณิตศาสตร์ที่แฮททาเวย์กำลังเรียนรู้นั้นซับซ้อนเพียงพอสำหรับเด็กในวัยของเจ้าแล้ว แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับดักลาสหรือเฟอร์นันโด ดังนั้น แฮททาเวย์ จึงพลิกหน้ากระดาษและชี้ไปที่คำถามด้วยนิ้วแคบๆ ของเจ้าโดยไม่พูดอะไร รอคำตอบง่ายๆ ที่เป็นมาตรฐาน เจ้าไม่เคยผิดหวังเลยสักครั้ง
ชาร์ป อาจารย์อัศวินของเจ้าที่เพลิดเพลินกับปลาย่างกับน้ำผึ้งและสุรา ค่อยๆ ถูกดึงดูดโดยสถานการณ์ในด้านนี้ เขาลืมที่จะคุยกับโอลด์กรีนอีกต่อไป เขาขมวดคิ้วสังเกตดักลาสและเฟอร์นันโดอย่างระมัดระวัง
อาจเป็นเพราะความตื่นเต้นของเจ้า ใบหน้าของแฮททาเวย์ก็แดงกว่าเดิม ผ่านไปนาน ในที่สุดเจ้าก็ปิดหนังสือและพูดด้วยเสียงเบาๆ ว่า “ขอบคุณ”
เฟอร์นันโดได้เกี่ยวกับการเยาะเย้ยเจ้าเมื่อหักเลี้ยวกระทันหันใส่ลงแก้วของเขาและลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้สูง เขาหัวเราะ”เฒ่ากรีน ข้าไม่รู้ว่าแขกของเจ้าไม่ได้เป็นเพียงนักปรัชญา แต่ยังเป็นนักคณิตศาสตร์ด้วย ข้าคิดว่าเขามีความรู้มากกว่าอาจารย์ในราชสำนักเสียอีก…”
คำพูดของเขามุ่งไปที่โอลด์กรีน แต่ดวงตาสีฟ้าของเขาจดจ่ออยู่ที่ดักลาสและเฟอร์นันโด
เฒ่ากรีน หยิบแก้วของ ชาร์ป ขึ้นมาแล้วล้างในอ่างล้างจานในขณะที่เขาพึมพำ “เกิดอะไรขึ้นกับมัน? ผู้ชายส่วนใหญ่ที่เก่งคณิตศาสตร์ก็เป็นนักปรัชญาในระดับหนึ่ง”
“ใช่ คณิตศาสตร์เป็นตัวแทนของปรัชญาที่ดีที่สุด” ดักลาสเห็นด้วยกับโอลด์กรีน
ในทางกลับกัน เฟอร์นันโดดมและหันหัว แสดงว่าเขาไม่เต็มใจที่จะพูดคุยกับคนป่าเถื่อน
ชาร์ปหัวเราะคิกคัก แทนที่จะจ้องมองที่ดักลาสและเฟอร์นันโด เขาเดินไปที่แฮททาเวย์และดูเจ้ากินปลาย่างซึ่งเริ่มเย็นแล้ว”แฮททาเวย์ ปลาย่างรสชาติเป็นยังไงบ้าง”
“ไม่เลว” แฮททาเวย์เงียบขรึมแม้ว่าเขาจะเป็นอาจารย์สอนอัศวินของเจ้าก็ตาม
“เราต้องออกไปหลังจากที่เจ้าได้ลิ้มรสมันแล้ว เจ้าต้องทานอาหารเย็นที่บ้าน ข้าไม่สามารถให้พวกเขารู้ว่าข้าอนุญาตให้เจ้ากินอาหารแบบสุ่มได้” ชาร์ปพูดด้วยรอยยิ้ม
แฮททาเวย์ ถอดผ้าเช็ดหน้าทางด้านซ้ายของชุดอัศวินของเจ้าออกแล้วเช็ดริมฝีปากของเจ้าอย่างอ่อนโยน หลังจากนั้นเจ้าก็พยักหน้า”ก็ได้”
“ถือดาบของเจ้าให้ดีและอย่าทำตกง่ายๆ แต่อย่าปล่อยให้มันส่งผลกระทบต่อเจ้า ชีวิตของอัศวินอยู่ในลัทธิความเชื่อ จิตวิญญาณ และเจตจำนงของพวกเขา ไม่ใช่ด้วยดาบ” ในที่สุด ชาร์ป ก็สอน แฮททาเวย์ บางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
ถือดาบขนาดมหึมาที่สูงกว่าตัวเจ้าเอง แฮททาเวย์ขมวดคิ้วราวกับว่าเจ้ายังไม่เห็นด้วยกับทฤษฎีนี้ อย่างไรก็ตาม แทนที่จะโต้เถียง เจ้าเพียงเดินตามชาร์ปออกจากโรงแรมอย่างครุ่นคิด
ทันทีที่เจ้าออกจากประตู เจ้าก็หันกลับมา ใบหน้าของเจ้ายังคงไร้ความรู้สึก แต่ดวงตาสีเงินของเจ้าดูอ่อนโยนกว่าเมื่อก่อน หลังจากนั้น เจ้าพยักหน้าให้ดักลาสและเฟอร์นันโด ราวกับว่าเจ้ากำลังขอบคุณพวกเขาสำหรับคำแนะนำทางคณิตศาสตร์ของพวกเขาอีกครั้ง
หลังจากที่พวกเขาอยู่ห่างไกลออกไป เฟอร์นันโดก็พูดว่า “ม่านตาสีเงินและดวงตาที่เย็นชา เจ้าคงจะเป็นทายาทของตระกูลฮอฟเฟนเบิร์กใช่ไหม ความสัมพันธ์ของเจ้ากับดาบแห่งความจริงคืออะไร?”
เขามองไปที่โอลด์กรีนเพื่อรอคำตอบ
ดาบแห่งความจริงเป็นชื่อของวิลเลียมสัน ฮอฟเฟนเบิร์ก ผู้ซึ่งเป็นตำนานที่มีพลังมากกว่า “หัวใจแห่งกาลเวลา” คริโตเนียและเป็นอัศวินที่ลุกขึ้นต่อต้านการกดขี่ของอาณาจักรเวทมนตร์ก่อนใครด้วยความจริงของนักบุญ ดังนั้น เทพเจ้าแห่งความจริงจึงได้อวยพรเขาด้วยดาบยาวชั้นตำนานที่ตรงกับพลังเลือดของเขา มันถูกเรียกว่า “ดาบแห่งความจริง”
“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้” โอลด์กรีนตอบโดยไม่ลืมตาขึ้น
เฟอร์นันโดสูดลมหายใจ”มันง่ายมากที่จะตรวจสอบ ไม่ใช่ทุกคนที่คิดว่ามันเป็นความลับเหมือนเจ้า”
เฒ่ากรีน หันหูหนวกไปที่การเยาะเย้ยของเขาและจดจ่อกับการเช็ดกระจก
…
เช้าวันรุ่งขึ้น เฟอร์นันโดมาเคาะประตูบ้านดักลาส เขามีแนวคิดใหม่เกี่ยวกับปัญหาเวทมนตร์บางอย่างหลังจากที่เขาตื่นขึ้นและมาคุยกับดักลาสด้วยความตื่นเต้น
“เมื่อวานนี้ข้ายอมรับว่ามีข้อผิดพลาดเล็กน้อยในความคิดของข้า…” ขณะที่เปิดประตู เฟอร์นันโดพูดด้วยความจริงใจ แต่เขาเห็นคนอื่นที่ไม่ใช่ดักลาสอยู่ในห้อง”รอง เจ้ามาที่นี่ทำไม”
รองประธานลีกที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก่อนโต๊ะ ซึ่งเคยโกรธเขาและบุกไปเมื่อไม่กี่วันก่อน!
“ข้าไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นี่เหรอ?” ลีกแตะจมูกเหยี่ยวของเขาและถามอย่างเศร้าสร้อย
เฟอร์นันโดหัวเราะคิกคัก เขากำลังจะเยาะเย้ยหน้าหนาของลีกเมื่อดักลาสพูดว่า “ลีกอยู่ที่นี่เพื่อให้ภารกิจแก่ข้า”
“ภารกิจ? ภารกิจใดที่ต้องใช้จอมเวทย์เก้าวง? เรียนอัลลิน?” เฟอร์นันโดดูจริงจัง
ดักลาสพูดอย่างสงบว่า “ข้าถูกขอให้เป็นอาจารย์สอนคณิตศาสตร์ของ แฮททาเวย์ เป็นการส่วนตัวและวัดค่าของวิเศษของเจ้า ถ้าเป็นไปได้ ข้าจะสั่งให้เจ้าเริ่มดำเนินการบนเส้นทางแห่งเวทมนตร์”
“ตำแหน่งของเจ้าสูงในตระกูลฮอฟเฟนเบิร์กหรือไม่” เฟอร์นันโดรู้กลยุทธ์ของสหภาพในการดึงดูดขุนนาง
“พ่อของเจ้าคือลุดวิก ลูกคนสุดท้องและเป็นที่รักของ ดาบแห่งสัจธรรม เช่นเดียวกับอัศวินที่น่าจะเป็นตำนานที่สองของตระกูลฮอฟเฟนเบิร์กน่าเสียดายที่เขาเสียชีวิตโดยบังเอิญในของที่ระลึกบางอย่าง ดังนั้น ดาบแห่งความจริงจึงเปลี่ยนความรักของเขาไปยังแฮททาเวย์ ลูกสาวคนเดียวของลุดวิก เขารักเจ้ามากจนไม่สนใจว่าเจ้าขาดความสามารถของอัศวินเลย” ลีกแนะนำสถานการณ์คร่าวๆ ท้ายที่สุด เฟอร์นันโดก็มีส่วนร่วมใน “บทเรียน” เมื่อวานนี้เช่นกัน
เฟอร์นันโดสูดลมหายใจ”ทำไมเจ้าไม่ขอให้ข้าทำอย่างนั้น? ข้าคิดว่าข้าจะเป็นอาจารย์ที่ดีได้”
เขาพูดแค่นั้น เขาไม่เคยคิดที่จะสอนนักเรียนคนใดเลยในตอนนี้
“เจ้า? ฮ่าๆ” ลีกตอบโดยไม่ยิ้ม
ดักลาสก็ส่ายหัวเบาๆ เขาไม่คิดว่าคนที่ใจร้อนและใจร้ายที่เฟอร์นันโดจะเป็นอาจารย์ที่ดีได้
เฟอร์นันโดพ่นลมหายใจ ไม่พอใจกับทัศนคติของพวกเขา เขาพูดว่า “ชาร์ปอาจเป็นอัศวินทองคำ ถ้าเขาจำเราได้ สหภาพทั้งหมดอาจถูกทำลาย นอกจากนี้ ดาบแห่งความจริงคือผู้ศรัทธาที่เคร่งครัด ข้าสงสัยว่าเขาจะสนับสนุนเราแม้ว่า แฮททาเวย์ จะเดินบนเส้นทางแห่งเวทมนตร์”
“ผู้ศรัทธาที่เคร่งครัดมักจะขัดแย้งกับกษัตริย์ผู้ทรงคุณวุฒิเสมอ สำหรับข้าดูเหมือนว่า ดาบแห่งสัจธรรม จะเหมือนอย่างหลังมากขึ้นเรื่อยๆ” สหพันธ์ พูดอย่างครุ่นคิดและเดินออกจากประตู
หลังจากมึนงงครู่หนึ่ง เฟอร์นันโดก็พูดหลังจากที่ชายคนนั้นจากไป “เขาไม่ได้โง่อย่างที่คิด…”
…
อาหารเช้าที่ดีที่สุดของ “โรงแรมปลาย่าง” คือขนมปังขาวชิ้นหนึ่ง เนยหนึ่งก้อน และปลาย่าง เฟอร์นันโดบ่นว่าเมนูไม่เคยเปลี่ยน แต่เขาก็ยังกินอาหารในระหว่างนี้ เขามีความอยากอาหารที่ดีเสมอ
หลังจากกลืนอาหารเข้าไปแล้ว เฟอร์นันโดก็มีเรี่ยวแรงที่จะถามว่า “เจ้าวางแผนจะเป็นอาจารย์สอนคณิตศาสตร์ส่วนตัวของแฮทธาเวย์อย่างไร? เนื่องจากเจ้ามีความสำคัญมาก ข้าไม่เชื่อว่าชาร์ป ‘ปีศาจสีน้ำเงิน’ จะยอมให้เจ้าใช้เวลากับคนแปลกหน้าและเดินบนเส้นทางแห่งเวทมนตร์”
เขารู้ตัวตนของชาร์ปแล้ว ชายคนนั้นคือ “บลูเกรซ” อัศวินทองคำระดับเก้าและรองกัปตันอัศวินแห่งดาบแห่งความจริง อย่างไรก็ตาม เขาเป็นที่รู้จักในนาม “ปีศาจสีน้ำเงิน” ในหมู่นักเวทเพราะฆ่าพวกมันมากเกินไป
“ข้าต้องไปพบแฮททาเวย์ก่อน” ดักลาสยิ้มหลังจากกลืนอาหารอย่างสง่างาม”ข้ายังไม่รู้จักกิจวัตรของชาร์ปกับเจ้าเลย ก็เลยวางแผนอะไรไม่ได้”
เฟอร์นันโดเทเบียร์ลงในปากของเขา”เจ้าไม่ได้บ้าจี้อย่างที่คิด”
ในขณะนี้ ประตูโรงแรมที่ปิดไว้ครึ่งหนึ่งถูกเคาะ และแฮททาเวย์แต่งตัวเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อย เดินเข้ามาพร้อมกับหนังสือปกสีฟ้า ข้างหลังเจ้า ชาร์ปตามมาด้วยรอยยิ้มที่คลุมเครือ
แฮททาเวย์รีบวิ่งไปที่ “โต๊ะ” ของดักลาสและเฟอร์นันโดอย่างรวดเร็ว
“มือและเท้าเหมือนเดิม…” เฟอร์นันโดก็ใจร้ายเหมือนเมื่อก่อน
แฮททาเวย์ชะลอตัวลงโดยไม่รู้ตัว เจ้าเอื้อมมือไปหาพวกเขา วางหนังสือลงบนโต๊ะ แล้วพลิกไปที่หน้าที่พับไว้ก่อนหน้านี้
เจ้าชี้ไปที่คำถามข้อหนึ่งและจ้องที่ดักลาสและเฟอร์นันโดด้วยดวงตาสีเงินของเจ้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ
“เกี่ยวกับคำถามนี้…” เฟอร์นันโดเปิดปากก่อนแล้วแลกเปลี่ยนสายตากับดักลาส ฟังนะ เจ้าไม่จำเป็นต้องคิดหาทางไปพบกับแฮททาเวย์ เจ้าพาตัวเองมาหาเจ้า!
ชาร์ปขอแก้วสุราจากโอลด์กรีน เพลิดเพลินกับเครื่องดื่มเขาดูการเรียนการสอน
ตลอดเช้า ดักลาสและเฟอร์นันโดตอบคำถามของแฮททาเวย์ตามหน้าที่ เจ้าไม่ได้ถูกจำกัดด้วยหนังสืออีกต่อไป แต่ได้ขุดลึกลงไปอีกมาก แน่นอน คำถามเหล่านั้นไม่เพียงพอที่จะไขปริศนาของดักลาสและเฟอร์นันโด
เมื่อใกล้เที่ยง แฮททาเวย์ นำหนังสือ กระดาษ ปากกาหมึกแห้ง และขวดหมึกกลับคืน เจ้าขอบคุณพวกเขาอย่างสุภาพราวกับว่าพวกเขาเป็นอาจารย์ที่แท้จริงของเจ้า
“ข้าจะอยู่ที่นี่ต่ออีกหนึ่งเดือน อย่าลังเลที่จะถามคำถามถ้าเจ้ามี ข้าแทบไม่เคยเห็นเด็กคนไหนหลงใหลในวิชาคณิตศาสตร์มาก่อนเลย” เมื่อพวกเขาพูดคำอำลาซึ่งกันและกัน ดักลาสพูดอย่างตั้งใจ
แฮททาเวย์พยักหน้า แสดงว่าเจ้าเข้าใจแล้ว
ในทางตรงกันข้าม ชาร์ป หัวเราะ”ทำไมเจ้าไม่ทำงานเป็นอาจารย์ประจำบ้านของ แฮททาเวย์? ข้าคิดว่ามันจะดีกว่างานก่อนหน้านี้ของเจ้า”
แทนที่จะรอให้ดักลาสตอบ เขาหันหลังกลับและจากไปราวกับเป็นเรื่องตลก
หลังจากเห็นพวกเขาออกไปแล้ว เฟอร์นันโดก็หัวเราะคิกคัก”มันง่ายกว่าที่ข้าคิด เจ้ารักคณิตศาสตร์อย่างแท้จริง!”
ดักลาสมองไปที่มุมที่ชาร์ปและแฮททาเวย์หายตัวไป ครุ่นคิดอย่างครุ่นคิดไม่ตอบสนองต่อความคิดเห็นของเฟอร์นันโด
หลังจากนั้นทั้งสองก็กลับไปที่ห้องของดักลาสเพื่อสื่อสารและเรียนรู้ต่อไป พวกเขาไม่เคยออกจากห้องอีกเลย ยกเว้นมื้อกลางวันและมื้อค่ำ
เฟอร์นันโดไม่บอกลาจนกระทั่งดึกดื่น ในที่สุดดักลาสก็ลูบขมับด้วยความอ่อนล้าและมองดูท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวจากหน้าต่าง แม้เขาจะเป็นแล้วบรมอาจารย์ผู้วิเศษ, ความคิดและการสื่อสารเช่นความเข้มสูงก็ยังคงมากเกินไปสำหรับเขา
เมื่อมองดูดวงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้ายามค่ำคืน ดักลาสพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ดูเหมือนว่าพรุ่งนี้จะเป็นอีกวันที่แดดจ้า…”
ทันใดนั้น ดวงดาวทุกดวงก็ปกคลุมไปด้วยหมอกสีฟ้าราวกับเป็นเงาสะท้อนในมหาสมุทร หลังจากนั้นเสียงคลื่นก็ดังขึ้นจากท้องฟ้า มหาสมุทรถูกเทลงและน้ำท่วมจากท้องฟ้า!
ดักลาสตอบสนองอย่างรวดเร็วพอ ทันใดนั้นฝ่ามือโปร่งใสขนาดมหึมาปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาและปิดกั้นกระแสน้ำ หลังจากนั้นวงแหวนสายฟ้าสีเงินก็โผล่ขึ้นมาจากพื้นผิวของร่างกายของเขาและพุ่งเข้าไปในมหาสมุทรที่โหมกระหน่ำ
ในขณะเดียวกัน ดักลาสก็หายตัวไป
ทันใดนั้น ท้องทะเลสีฟ้าก็ผุดขึ้นราวกับภาพลวงตา และเสียงหัวเราะของชาร์ปมาจากทุกทิศทุกทาง
“เจ้าเป็นนักเวทจริงๆ…”
………………………………………………………………..