ตอนที่1,144 มีบางอย่างไม่ดีเกิดขึ้นที่ห้องโถงสวรรค์
เฟิงเทียนหยูบอกเหรินซีเฟิง“เจ้าก็รู้ว่าคฤหาสน์ของเราเป็นอย่างไร ตอนนี้ท่านพ่อของข้ากลัวว่าจะมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับข้า และไม่อนุญาตให้ข้าออกไปข้างนอก ดังนั้นเจ้าต้องจัดการเรื่องนี้ เข้าไปในพระราชวังหลวงและไปหาองค์ชายหก ความสัมพันธ์ระหว่างองค์ชายหกกับอาเฮงค่อนข้างดี เนื่องจากองค์ชายเก้าและองค์ชายเจ็ดไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงในตอนนี้ จึงไม่มีใครสามารถทำให้อาเฮงฟังพวกเขาได้ แต่องค์ชายหกอาจจะทำได้ ! ”
เมื่อเฟิงเทียนหยูพูดถึงเรื่องนี้เหรินซีเฟิงก็รู้สึกมีความสุข “ใช่แล้ว ! ข้าลืมองค์ชายหกไปได้อย่างไร ! สถานะปัจจุบันของอาเฮงไม่มั่นคง ไม่มีใครสามารถทำอะไรได้ แต่สำหรับองค์ชายหก พระองค์อาจจะช่วยนางได้ ในโลกนี้นอกจากองค์ชายเจ็ดแล้ว ผู้ที่สามารถต่อสู้กับการกระทำด้วยความสงบได้ควรจะเป็นองค์ชายหก เฟิงเทียนหยู เจ้ามีส่วนร่วมมาก ข้าจะเข้าไปในพระราชวังหลวงตอนนี้ เจ้าอยู่ในคฤหาสน์และรอข่าวดีจากข้า ! ”
เหรินซีเฟิงเป็นคนประเภทที่จะพิสูจน์ประเด็นของนางด้วยการกระทำของนางเมื่อนางบอกว่าจะทำ นางก็จะทำทันที โดยมุ่งตรงไปที่พระราชวังหลวงหลังจากออกจากคฤหาสน์ของเสนาบดี แต่เมื่อนางไปถึงประตูพระราชวังหลวง นั่นคือตอนที่นางคิดได้ในที่สุดว่านางจะเข้าไปอย่างไร ? ซึ่งแตกต่างจากเฟิงหยูเฮง นางไม่มีสิทธิ์เข้าและออกจากพระราชวังฮ่องเต้เมื่อใดก็ได้ตามที่นางต้องการ และแม้ว่านางจะเป็นคุณหนูใหญ่จากคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหนาน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับนางที่จะเข้าไปในพระราชวังหลวง นางไม่สามารถเข้าไปได้
เหรินซีเฟิงหยุดอยู่หน้าประตูเต๋อหยางด้วยสีหน้าเศร้าหมองบ่าวรับใช้ที่ขับรถม้าเตือนนางว่า “ท่านใต้เท้าเข้าไปในพระราชวังหลวงวันนี้และยังไม่ออกมา ! คุณหนูรออยู่ที่ประตูพระราชวังหลวงได้ และเมื่อท่านใต้เท้าออกมา เราสามารถให้ท่านใต้เท้าช่วยได้ขอรับ”
“ไม่”เหรินซีเฟิงส่ายหัว “ในที่สุดนี่เป็นปัญหาของผู้หญิง ข้าจะขอให้ท่านพ่อเข้ามามีส่วนร่วมได้อย่างไร” นางครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง นางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของนางทันทีและดึงถุงเงินออกมา จากนั้นก็หยิบเงิน 2 ก้อนที่ใหญ่ที่สุดออกมาถือไว้ในมือของนางแล้วลุกขึ้นส่งมอบให้กับทหารยามที่กำลังปฏิบัติหน้าที่ จากนั้นนางก็พูดว่า “เจ้า ข้าเป็นบุตรสาวของแม่ทัพปิงหนาน ข้ามีธุระบางอย่างกับขันทีจางหยวน เจ้าสามารถช่วยส่งต่อข้อความได้หรือไม่ ? ”
แม้ว่าทหารยามที่เฝ้าประตูพระราชวังจะไม่รู้จักเหรินซีเฟิงแต่เมื่อมองไปที่เครื่องแต่งกายของนาง และได้ยินนางประกาศภูมิหลังของครอบครัวของนาง เขาก็สามารถเดาตัวตนของอีกฝ่ายได้ พวกเขาทั้งหมดเป็นคนที่อยู่ภายใต้ซวนเทียนหมิง และย่อมรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเหรินซีเฟิงและเฟิงหยูเฮงเป็นอย่างดี และรู้ด้วยว่าคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหนานยืนอยู่ข้างองค์ชายเก้า ดังนั้นทหารคนนั้นไม่ได้ทำให้นางลำบาก เขารับเงินพร้อมหันหลังกลับและเข้าไปส่งข่าว เหรินซีเฟิงนานพอสมควร ในที่สุดก็เห็นชันทีจางหยวนเดินตามทหารออกมาจากพระราชวังหลวง
นางรีบเข้าหาเขาและทักทายเขาอย่างอบอุ่น “ขันทีจางหยวน อาเฮงขอให้ข้ามาหาเจ้า” เหรินซีเฟิงฉลาดมากประกาศชื่อของเฟิงหยูเฮง ทันที ประการแรกมันเป็นเช่นนั้นที่จางหยวนจะไม่ยอมช่วยเหลือนาง ประการที่สองมันมีไว้สำหรับทหารยามของฮ่องเต้เหล่านี้ที่จะได้ยิน เมื่อพูดถึงเฟิงหยูเฮง เป็นการอนุญาตให้นางเข้าไปในพระราชวังหลวงได้ง่ายขึ้น
เมื่อจางหยวนได้ยินว่าเฟิงหยูเฮงขอให้นางมาเขาก็รีบถามเหตุผล เหรินซีเฟิงดึงเขาไปด้านข้างแล้วพูดเบา ๆ “อาเฮงประสบปัญหาบางอย่าง ข้ามาพบองค์ชายหก แต่ข้าไม่สามารถเข้าไปในพระราชวังหลวงได้ ข้าไม่มีทางเลือกอื่น ข้าทำได้เพียงแค่ขอให้ขันทีจางหยวนช่วยคิดอะไรบางอย่าง เจ้าสามารถพาข้าเข้าไปได้ พาข้าไปพบองค์ชายหกที”
จางหยวนกลอกตาโดยคิดว่าสิ่งที่พูดไปเมื่อกี้เป็นเพียงเรื่องโกหก! แต่สิ่งที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับเฟิงหยูเฮง สิ่งนี้ทำให้เขาประหลาดใจอย่างมาก เขาอยากจะถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่มันไม่ดีที่จะพูดที่นี่ ดังนั้นจางหยวนจึงพยักหน้า และบอกเหรินซีเฟิง “ไปคุยกันหลังจากเข้าไปในพระราชวังหลวง ! ”
จางหยวนเป็นคนที่ใกล้ชิดกับองค์ฮ่องเต้มันง่ายมากสำหรับเขาที่จะพาใครบางคนเข้าไปในพระราชวังหลวง ทหารยามปล่อยให้เขาผ่านไปโดยไม่ถามอะไร แน่นอนใครจะกล้าทำให้คนใกล้ชิดฮ่องเต้โกรธ ? ฮ่องเต้ให้ความสำคัญกับขันทีคนนี้มากกว่าชีวิตของเขาเอง ถ้าไม่ใช่เพราะขันทีคนนี้คอยดูแลเขาและปลอบโยนเขาทุกวัน ฮ่องเต้จะทำให้เกิดความสับสนครั้งใหญ่อีกครั้ง
ระหว่างทางจากประตูเต๋อหยางไปยังห้องโถงสวรรค์เหรินซีเฟิงสรุปสถานการณ์ของเฟิงหยูเฮงให้จางหยวนฟัง และหลังจากได้ยินเรื่องนี้ จางหยวนก็แสดงความคิดเห็นด้วยอารมณ์ว่า “ข้าได้ยินข่าวมานานแล้วจากข้างนอกพระราชวังฮ่องเต้ ข้ามาคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น เป็นเรื่องที่ถูกต้องสำหรับคุณหนูเหรินที่จะมา ตราบใดที่สามารถช่วยพระชายาหยูได้ วิธีการต่าง ๆ ก็น่าลอง ข้าจะพาคุณหนูไปที่ห้องโถงสวรรค์ เจ้าจะได้พบกับองค์ชายหกอย่างแน่นอน”
ทั้งสองคนเดินไปที่ห้องโถงสวรรค์และเมื่อมาถึงก็พบว่าองค์ชายหกกำลังสนทนาเรื่องต่าง ๆ ภายในห้องโถง ในชั่วโมงนี้ราชสำนักในตอนเช้ายังไม่สิ้นสุดด้วยซ้ำ เหรินซีเฟิงไม่เข้าใจ และหลังจากรวบรวมข้อมูลแล้ว นางก็รู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงภัยพิบัติฤดูหนาวที่ชายแดนภาคเหนือ ตอนนี้กำลังเข้าสู่ฤดูหนาวสภาพอากาศที่ชายแดนภาคเหนือจะเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน ภัยพิบัติจะเกิดขึ้นทุกปี พวกเขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้สำเร็จ ในปีนี้เช่นกัน
เหรินซีเฟิงยืนอยู่ด้านนอกห้องโถงและฟังการประชุมภายในห้องโถงองค์ชายหกที่คิดบวกก็อารมณ์เสีย เกิดภัยพิบัติฤดูหนาวในชายแดนภาคเหนือ กองทัพครึ่งหนึ่งถูกเรียกคืนเนื่องจากการต่อสู้ที่ชายแดนด้านตะวันออก อีกครึ่งหนึ่งที่ถูกทิ้งไว้พวกเขาไม่สามารถได้รับเสบียงของกองทัพได้ทันเวลา ขณะนี้พวกเขามีอาหารไม่เพียงพอ ในค่ายทหารพวกเขาต้องพึ่งพาการจัดซื้อของตัวเอง เพื่อให้แน่ใจว่าทหารที่ยืนคุมสามารถกินอิ่มและแต่งกายได้อย่างอบอุ่น แต่ในตอนแรกชายแดนภาคเหนือ เมล็ดพืชจะไม่เติบโตในที่ที่ปลูกอยู่ อาหารที่พลเมืองกินนำเข้าจากมณฑลอื่นจะเพียงพอต่อความต้องการของกองทัพได้อย่างไร ? เห็นว่าทหารกำลังจะหิว แล้วองค์ชายหกจะไม่รู้สึกกังวลได้อย่างไร ?
แต่เสนาบดีมีคำอธิบายพวกเขาเพิ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแต่หิมะในพื้นที่ทางภาคเหนือเริ่มตกตั้งแต่ปลายฤดูใบไม้ร่วง และหิมะก็ตกหนักขึ้น ไม่ใช่ว่าราชสำนักไม่ได้ส่งอาหารไปยังภัยพิบัติภาคเหนือ แต่หลังจากส่งผ่านทางน้ำแล้ว ถนนหนทางก็ยากที่จะเดินทางต่อไป และจากนั้นพวกเขาก็พบกับผู้ลี้ภัยจำนวนมาก อาหารถูกปล้นไปในระหว่างการขนส่ง และเมื่อพวกมันถูกส่งไปยังค่ายทหารที่ชายแดนภาคเหนือก็เหลือไม่ถึงครึ่งหนึ่งของที่ส่งไป
เหรินซีเฟิงขมวดคิ้วขณะที่นางฟังจาวหยวนพูดเบา ๆ ข้าง ๆ นาง “นี่ไม่ใช่เรื่องใหม่ สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นทุกปีชายแดนภาคเหนือเป็นดินแดนที่มีแต่น้ำแข็ง คงจะแปลกถ้าไม่มีภัยพิบัติ นอกจากนี้ยังรวมถึงเฉียนโจว ราชวงศ์ต้าชุนของเรายังคงต้องรับผิดชอบต่อพลเมืองในเฉียนโจวเช่นกัน มันเป็นเช่นนี้ในราชสำนักทุกวัน แม้ว่าข้าจะไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนอกพระราชวังหลวง แต่ข้าก็รู้เรื่องภายในพระราชวังหลวงเป็นอย่างดี องค์ชายหกงานยุ่งมากจนแทบไม่ได้นอนหลายคืนติดต่อกัน และแม้จะเป็นเช่นนั้นหน้าที่ทางการเมืองก็ยังคงพอกพูนอยู่เสมอ” ขณะที่จางหยวนพูด เขาส่ายหัวและถอนหายใจ “องค์ชายหกดูจริงจังเกินไป สำหรับองค์ฮ่องเต้ ในอดีตเมื่อฝ่าบาทจัดการเรื่องเหล่านี้ ส่วนใหญ่ฝ่าบาทจะโยนอะไรบางอย่างลงบนพื้น และบอกเจ้าหน้าที่ว่าพวกเขาพูดมากเกินไปและรบกวนฝ่าบาทในทุกเรื่องเล็กน้อย เจ้าหน้าที่จะจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ได้ดีอยู่แล้ว ไม่มีใครกล้าที่จะส่งมอบ แต่องค์ชายหกไม่กล้า ! พระองค์พึ่งดำรงตำแหน่ง มีสายตามากมายจับจ้องพระองค์ ! ด้วยความผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ผู้คนจะฉงนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าไม่สามารถบอกได้จริง ๆ ว่าการต่อสู้เพื่อตำแหน่งเพื่อจัดการเรื่องสำคัญทั้งหมดในโลกนี้มีอะไรดี” ไอลีนโนเวล
เหรินซีเฟิงมีความคิดเดียวกันหลายคนต้องการต่อสู้เพื่อเป็นฮ่องเต้โดยที่พวกเขาเต็มใจที่จะทำร้ายพี่น้องและบิดาของพวกเขา แต่พวกเขาไม่รู้ว่าหลังจากขึ้นเป็นฮ่องเต้แล้ว ภาระบนบ่าของพวกเขาก็สูงกว่าท้องฟ้า เมื่อพวกเขานั่งบนบัลลังก์ของฮ่องเต้แล้ว มันไม่ง่ายเหมือนการทักทายในราชสำนัก
“เมื่อคืนองค์ชายหกไปเยี่ยมท่านผู้หญิงหลี่อีกครั้ง”จางหยวนซุบซิบเบา ๆ “ได้ยินว่าเมื่อพระองค์ออกมา สีหน้าของพระองค์ไม่ค่อยดีนัก กลางดึกตำหนักจิงซีเกิดเรื่องวุ่นวาย และบอกว่าท่านผู้หญิงหลี่จะแขวนคอ องค์ชายหกถูกเรียกตัวหลังจากเพิ่งหลับไป และพระองค์ก็ยืนเฝ้าจนถึงเช้าวันนี้” จางหยวนส่ายหัวขณะที่เขาพูด ในเวลานี้มีคนเห็นขันทีเดินออกมาจากห้องโถงสวรรค์ เขาโบกมือให้คนนั้นอย่างรวดเร็ว และเรียกขันทีคนนั้นมาหาเขา
เมื่อขันทีเห็นจางหยวนเขาก็อยากจะโค้งคำนับอย่างรวดเร็ว แต่จางหยวนหยุดเขาแล้วบอกเหรินซีเฟิง “เขาเป็นขันทีส่วนตัวที่รับใช้องค์ชายหก เขาชื่อซุนรัง” ในเวลาเดียวกันเขายังแนะนำซุนรังว่า “นี่คือคุณหนูใหญ่จากคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่าน นางมาพบองค์ชายหก เมื่อเลิกราชสำนักแล้วบอกนางด้วย”
เมื่อซุนรังได้ยินว่าคนนี้เป็นคนจากคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่านเขาก็พูดอย่างรวดเร็ว“แม่ทัพปิงหน่านก็อยู่ข้างในด้วย!”
เหรินซีเฟิงกล่าวอย่างรวดเร็ว“อย่ารบกวนท่านพ่อของข้า ข้ามาพบองค์ชายหก” เมื่อคิดสักนิดนางกล่าวเสริมว่า “พระชายาหยูขอให้ข้ามา”
นางนำชื่อของเฟิงหยูเฮงขึ้นมาและด้วยการเพิ่มการอ้างอิงของจางหยวน เรื่องนี้จึงดำเนินไปอย่างราบรื่น จางหยวนยังคงต้องกลับไปดูแลฮ่องเต้และไม่สะดวกที่เขาจะอยู่ต่อ เขาจากมาหลังจากที่ซุนรังอยู่กับเหรินซีเฟิง รออยู่ด้านนอกห้องโถงถึงกับบอกเหรินซีเฟิง “คุณหนูใหญ่ตระกูลเฟิงไม่จำเป็นต้องกังวล เมื่อเลิกราชสำนักแล้ว ข้าจะพาเจ้าเข้าไป” สิ่งที่ดีคือไม่ต้องรอนานเกินไปก็ได้ยินประกาศว่าเลิกราชสำนักเหรินซีเฟิงยืนอยู่หลังเสา ซ่อนตัวของนางให้มากที่สุดเพื่อไม่ให้คนเห็นว่านางอยู่ที่นี่ การซ่อนเช่นนี้นางสามารถได้ยินการอภิปรายระหว่างเจ้าหน้าที่ มีคนกล่าวว่า “องค์ชายหกไม่เด็ดขาด ! พระองค์กำลังลังเลระหว่างผู้ลี้ภัยจากภัยพิบัติกับทหารที่ดูแลชายแดน ในความคิดของข้า เรื่องชายแดนนั้นสำคัญกว่า อาหารควรถูกส่งไปยังชายแดนก่อน สำหรับผู้ลี้ภัยนั้น มีผู้ลี้ภัยทุกปีมีผู้คนแข็งตายทุกปี แต่เราไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าชุมชนใดถูกกำจัดจากการแข็งตายอย่างสิ้นเชิงด้วยเหตุนี้”
บางคนยังกล่าวอีกว่า“ตอนนี้องค์ชายหกเปลี่ยนไปมาก ที่ผ่านมาข้ารู้สึกว่าพระองค์เป็นบัณฑิตอันดับหนึ่ง และพระองค์ก็เก่งแค่เป็นบัณฑิตเท่านั้น ! นอกจากการสร้างหนังสือสำหรับราชวงศ์ต้าชุนแล้ว พระองค์จะคาดหวังอะไรได้อีก ? แต่ด้วยตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในตอนนี้ พระองค์ทำได้ค่อนข้างดี ดูสิพระองค์อาจจะเสียอารมณ์ได้ขนาดนี้ ! ”
“นี่ยังค่อนข้างดี! ” บางคนคร่ำครวญว่า “แม้ว่าองค์ชายหกจะอารมณ์เสีย แต่พระองค์ก็ยังค่อนข้างสงบ ลองคิดดูว่าถ้าผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เป็นองค์ชายเก้าล่ะ”
“คงจะดีถ้าเป็นองค์ชายเก้า! ” มีคนตะโกนเสียงดัง “ตอนนี้ยังไม่ได้พิจารณาองค์ชายเก้าเพราะพระชายาหยูอยู่ข้าง ๆ มีความเป็นไปได้ที่ไร้ขีดจำกัด สำหรับอนาคตของราชวงศ์ต้าต้าชุน และความเป็นไปได้ทั้งหมดนั้นเป็นแรงบันดาลใจ ! ”
เหรินซีเฟิงได้ยินผู้คนพูดคุยกันในขณะที่พวกเขาแสดงความคิดเห็น และนางรู้สึกเสียใจในนามขององค์ชายหก งานของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ถูกเรียกร้องและไม่มีผลประโยชน์มากนัก ผู้คนอาจรู้สึกว่าเขาไม่เหมาะสม แต่เขายังต้องปกครองอาณาจักรนี้อย่างถูกต้อง คนทั่วไปไม่สามารถเข้าใจความยากลำบากนี้ได้ นางซ่อนตัวอยู่หลังเสาเฝ้าดูกลุ่มหลังจากที่กลุ่มเจ้าหน้าที่ออกไป แม่ทัพปิงหน่าน บิดาของนางก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นเดียวกับเฟิงฉิง บิดาของเฟิงเทียนหยู เมื่อทุกคนจากไปแล้ว นี่คือตอนที่นางกลับไปที่ด้านข้างของซุนรัง นางอยากจะบอกว่าไปพบองค์ชายหกเดี๋ยวนี้ ! แต่นางเห็นบ่าวรับใช้ออกจากห้องโถงสวรรค์ทีละคน และหนึ่งในนั้นบอกซุนรัง “องค์ชายหกออกคำสั่ง ห้ามใครเข้าไปในห้องโถง พระองค์ไม่ต้องการใครให้รับใช้พระองค์ด้วย”
“ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น”ซุนรังไม่เข้าใจแม้แต่น้อย จากนั้นนางก็เห็นซุนรังถามคนที่ออกมาจากข้างใน “องค์ชายหกไม่ยอมให้ข้าเข้าไปด้วยหรือ ? ”
อีกฝ่ายตอบว่า“พระองค์บอกว่าไม่มีใครสามารถเข้าไปได้”
ซุนรังขมวดคิ้วและบอกเหรินซีเฟิง“ตามหลักเหตุผล มันไม่ควรเกิดขึ้น ! ข้าติดตามเขามาจากที่พำนักของพระองค์ พระองค์ไม่ได้ปิดบังสิ่งใดจากข้า แต่ดูเหมือนว่าจะมีการพูดโดยไม่มีเหตุผลที่เหมาะสม”
เหรินซีเฟิงบอกว่า“ทำไมเจ้าไม่ให้ข้าลองเข้าไป ! เรื่องของพระชายาหยูก็ค่อนข้างเร่งด่วนเช่นกัน หากองค์ชายหกต้องการตำหนิ ข้าก็มีพระชายาหยูคอยคุ้มครอง” นางเอ่ยชื่อของเฟิงหยูเฮงอีกครั้ง และหลังจากซุนรังพยักหน้าเห็นด้วย นางก็ต้องประหลาดใจว่าเฟิงหยูเฮงมีอิทธิพลแค่ไหน ! ตราบใดที่นางเอ่ยชื่อ ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างราบรื่นโดยไม่มีสิ่งกีดขวางใด ๆ
นางส่ายหน้าและแสดงรอยยิ้มที่มีปัญหาเดินเข้าไปในห้องโถงแต่ไม่คาดคิดเมื่อนางเข้าไปในห้องโถงด้านใน และได้ยินเสียงประตูห้องโถงที่ปิดลงเมื่อนางเห็นร่างขององค์ชายองค์หก องค์ชายหกกระอักเลือดอย่างควบคุมไม่ได้……