บทที่ 2687 ข้าเกือบจะหลับไปแล้ว / บทที่ 2688 เหลวไหลไร้เหตุผล

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2687​ ​ข้า​เกือบจะ​หลับ​ไป​แล้ว

ร่างกาย​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​สั่นสะท้าน​ไป​หมด​ ​เขา​รีบ​จรด​นิ้ว​คล้าย​จะ​คำนวณ​อัน​ใด​ ​ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​เขา​ก็​ทำนาย​ได้​ว่า​ซีจิ​่ว​สิ้นชีพ​ด้วย​น้ำมือ​ของ​อีก​ฝ่าย​ไป​แล้ว​จริงๆ​ ​เขา​โกรธ​เกรี้ยว​ยิ่ง​ ​ต่อสู้​กับ​ตี้ฝู​อี​อย่างรุนแรง​อีกครั้ง​…

การต่อสู้​ครั้งนี้​จบ​ลง​ด้วย​ความพ่ายแพ้​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​บาดเจ็บสาหัส​ ​ฝืน​หนี​กลับมา​ยัง​ตำหนัก​เทวา​ของ​ตน​ ​นั่งสมาธิ​อยู่​ภายใน​ตำหนัก​เทวา​ ​ทำพิธี​เรียก​ดวงวิญญาณ​ของ​ซีจิ​่​ว.​..

แต่​ซีจิ​่ว​ไม่เพียงแต่​ถูก​ปลากัด​กิน​กาย​เนื้อ​ไป​แล้ว​เท่านั้น​ ​แม้แต่​ดวงวิญญาณ​ก็​แตกแยก​กระจัดกระจาย​ ​ประกอบกับ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เอง​ก็​เป็น​ม้า​ตีน​ปลาย​แล้ว​ ​เขา​พยายาม​ทำพิธี​อย่าง​สุดกำลัง​ก็​เรียก​มา​ได้​เพียง​หนึ่ง​จิต​หนึ่ง​วิญญาณ​เท่านั้น​ ​เขามอง​เสี้ยว​ดวงวิญญาณ​ที่​ปลายนิ้ว​เอ่ย​เสียง​แผ่ว​ ​“​ซีจิ​่ว​ ​ไม่ว่า​อย่างไร​ ​ข้า​ก็​จะ​คืนชีพ​ให้​เจ้า​ ​แม้ว่า​ต้อง​แลก​ด้วย​พลัง​ทั้งหมด​ของ​ข้า​ก็ตาม​!​”

เขา​ลุกขึ้น​ ​นำพา​หนึ่ง​ดวงจิต​หนึ่ง​ดวงวิญญาณ​เลือนหาย​ไป​จาก​จุด​เดิม

กล้อง​หมุน​สลับ​ไป​ ​เป็น​ฉาก​ใน​ยุคสมัย​ปัจจุบัน​ ​ปรากฏ​เงา​ร่าง​ของ​หลง​ฟั่น​ขึ้น​ ​นักวิทยาศาสตร์​สติ​เฟื่อง​คน​นั้น​ ​ทุ่มเท​ทำการ​วิจัย​โคลน​นิ่ง​มนุษย์​ ​ทำการ​ทดลอง​อย่าง​บ้าคลั่ง​ ​โคลน​นิ่ง​มนุษย์​คน​แล้ว​คนเล​่า​ ​มีผล​งาน​ที่​ผิดพลาด​นับไม่ถ้วน​ ​และ​บางครั้ง​ก็​ประสบความสำเร็จ​บ้าง​เช่นกัน​ ​ยกตัวอย่างเช่น​หลง​ซี​ ​ที่​ต่อมา​ได้​กลายเป็น​หลง​ซือ​เย​่

จนถึง​วันนั้น​ ​หลง​ฟั่น​ได้​ทำการ​โคลน​นิ่ง​ตัวอ่อน​ตัว​หนึ่ง​ออกมา​ ​ใช้​วิชา​กู่​เคลื่อนย้าย​ตัวอ่อน​ไป​ใส่​ไว้​ใน​ครรภ์​ของ​คุณนาย​เย​่​ ​จากนั้น​เย​่​หง​เฟิ​งก​็​ถือกำเนิด​…

หลง​ฟั่น​สบโอกาส​หนึ่ง​ ​ตรวจสอบ​ข้อมูล​ต่างๆ​ ​ของ​ร่างกาย​เย​่​หง​เฟิง​ ​คล้าย​ว่า​จะ​ไม่​ค่อย​พอใจ​ยิ่งนัก​ ​ไม่ใช่​สิ่ง​ที่​เขา​ต้องการ

“​ซีจิ​่ว​ ​ข้า​จะ​มอบ​ร่างกาย​ที่​เหมาะสม​ที่สุด​ให้​เจ้า​!​”​ ​เขา​พึมพำ​กับ​ตัวเอง​ ​แล้ว​เข้าไป​ขลุก​อยู่​ใน​ห้อง​วิจัย​ต่อ​ ​ด้วยเหตุนี้​ ​ผ่าน​ไป​ไม่นาน​ ​ทารก​โคลน​นิ่ง​ที่แท้​จริง​คน​นั้น​ก็​ค่อยๆ​ ​ก่อ​ร่าง​ขึ้น​ใน​โลง​น้ำแข็ง

หลง​ฟั่น​ใส่​หนึ่ง​ดวงจิต​หนึ่ง​วิญญาณ​ของ​ซีจิ​่ว​เข้าไป​ใน​ร่าง​โคลน​นิ่ง​ ​ผ่าน​ไป​ไม่นาน​ ​ทารก​โคลน​นิ่ง​ก็​ราวกับ​ตื่น​จาก​ความฝัน​…

หลง​ฟั่น​มอง​ทารก​น้อย​ที่​เพิ่ง​ลืมตา​ขึ้น​มา​ ​ยิ้มน้อย​ๆ​ ​“​ซีจิ​่ว​ ​ยินดีต้อนรับ​กลับมา​!​”

….

“​ซีจิ​่ว​ ​ยินดีต้อนรับ​กลับมา​”​ ​น้ำเสียง​ที่​น่า​ลุ่มหลง​ยิ่งกว่า​แสงจันทร์​คล้าย​จะ​แว่ว​ขึ้น​มาจาก​ด้านหลัง​จอภาพ​ ​ชาย​คน​หนึ่ง​ค่อยๆ​ ​ปรากฏตัว​ขึ้น​บน​จอภาพ

สวม​อาภรณ์​สีดำ​ดุจ​รัตติกาล​ ​บน​เสื้อคลุม​ตัว​ยาว​ราวกับ​มีแสง​ดาว​กำลัง​ส่อง​กะพริบ​อยู่​ ​เรือน​ผม​ยาว​ดำขลับ​ดั่ง​ราตรี​ ​ทุก​เส้น​ล้วน​เรียบ​ลื่น​อย่างยิ่ง​ ​เครื่อง​หน้า​งดงาม​สมบูรณ์แบบ​ ​ทำให้​คน​ไม่​อยาก​หา​ข้อ​ตำหนิ​ได้​เลย

เขา​ยิ้มน้อย​ๆ​ ​ก้าว​ออกมา​จาก​จอภาพ​นั้น​ ​ร่อน​ลง​เบื้องหน้า​กู้​ซีจิ​่ว

…​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​คน​นั้น

กู้​ซีจิ​่​วนั​่ง​นิ่ง​อยู่​ตรงนั้น​ ​เพียง​กอดอก​มอง​เขา​ ​“​ที่แท้​ท่าน​ผู้สูงศักดิ์​ก็​เล่น​เล่ห์​อยู่​เบื้องหลัง​นี่เอง​!​”

แววตา​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​วูบ​ไหว​นิดๆ​ ​“​เล่น​เล่ห์​?​ ​ไม่​ ​ซีจิ​่ว​ ​ข้า​แค่​อยาก​ให้​เจ้า​กลับมา​อย่าง​สมบูรณ์​”

เขา​ก้าว​เท้า​เข้าไป​ใกล้​ ​หยุด​อยู่​ห่าง​จาก​กู้​ซีจิ​่ว​เมตร​สอง​เมตร​ ​ก้ม​มอง​เธอ​ ​“​เห็น​สิ่ง​เหล่านี้​แล้ว​เจ้า​คิดเห็น​อย่างไร​?​”

“​ทักษะ​การแสดง​อ่อน​ด้อย​ ​บทละคร​ห่วยแตก​ ​สุ่ม​นักเขียน​ที่​มีมโนธรรม​สัก​คน​มา​แต่ง​บทละคร​ส่ง​ๆ​ ​ก็​ยัง​น่าชม​กว่านี​้​เลย​ ​ข้า​เกือบจะ​หลับ​ไป​แล้ว​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ยิ้ม​บาง​ๆ​ ​ใบหน้า​เฉิดฉัน​เต็มไปด้วย​ความ​เหยียดหยาม

“​เจ้า​ไม่เชื่อ​หรือ​?​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​มอง​เธอ​นิ่ง​ๆ​ ​ไม่มี​ท่าที​เก้อ​กระดาก​ของ​คนที​่​ถูก​เปิดโปง​แผนการ​เลย​ ​สายตา​ที่​มอง​เธอ​กลับ​เจือ​ความสงสาร​ประการหนึ่ง​เอาไว้​ ​“​ยัง​ไม่กล้า​เชื่อ​หรือ​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​เม้ม​ริมฝีปาก​บาง​นิดๆ​ ​แย้มยิ้ม​ ​“​ท่าน​จะ​คิด​อย่างไร​ก็แล้วแต่​ ​ข้า​ไม่ใส่ใจ​”

พล็อต​เรื่อง​เต็มไปด้วย​ช่องโหว่​ขนาด​นี้​ถ้า​เธอ​เชื่อ​สิ​ถึง​บ้า​ไป​แล้ว​!​ ​เห็น​เธอ​เป็น​คนโง่เง่า​หรือไง​?​ ​หรือ​คิด​ว่า​สติปัญญา​ของ​เธอ​มีปัญหา​?

คน​อย่าง​ตี้ฝู​อี​จะ​ทำ​เรื่อง​แบบนี้​ออกมา​ได้​ยังไง​?

หากว่า​เขา​ลุ่มหลง​เพียง​อำนาจ​ไม่​ชมชอบ​เธอ​ ​แต่​ตอนนั้น​จะ​เสี่ยงชีวิต​ขนาด​นั้น​ไป​ทำไม​?​ ​จะ​ยินยอม​ให้​ลบ​ความทรงจำ​ทั้งหมด​ใน​โลก​ใบ​นี้​ไป​ ​เพียง​เพื่อให้​เธอ​สมปรารถนา​หรือ​?

เขา​ไม่มีทาง​เป็น​คน​แบบ​นั้น​!

ในเมื่อ​ไม่ใช่​คน​แบบ​นั้น​ ​เรื่องราว​การ​ทรยศ​หักหลัง​อย่าง​อำมหิต​ทั้งหมด​ที่​เกี่ยวกับ​เขา​ย่อม​เป็นเรื่อง​เท็จ​ทั้งสิ้น​!

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2688​ ​เหลวไหล​ไร้เหตุผล

ส่วนที่เหลือ​ ​เกรง​ว่า​จะ​เป็นน้ำ​ไป​เสียมาก​นัก​ ​ต่อให้​มี​ความจริง​แฝง​อยู่​สัก​สอง​ส่วน​ก็​ถือว่า​ไม่เลว​แล้ว​…

จาก​ทั้ง​เรื่อง​ ​เกรง​ว่า​จะ​มี​เพียง​เรื่อง​ที่​ตี้ฝู​อี​เป็น​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เป็น​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​กับ​ตี้ฝู​อี​แย่งชิง​ตำแหน่ง​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​กัน​เท่านั้น​ที่​เป็นความ​จริง

ส่วน​เรื่อง​ที่ว่า​ตี้ฝู​อี​ถือกำเนิด​มาจาก​การ​สร้าง​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​ถึงแม้​กู้​ซีจิ​่ว​ไม่มี​มี​หลักฐาน​มายืน​ยัน​อย่างแท้จริง​ ​แต่​เธอ​สังหรณ์ใจ​ว่าความ​เป็นมา​ของ​ตี้ฝู​อี​มิได้​ง่ายดาย​เช่นนี้​เด็ดขาด​!​ ​ใน​ส่วน​นี้​ก็​น่าจะเป็น​น้ำ​ไป​เสียมาก​เช่นกัน​…

เพียงแต่​ ​กู้​ซีจิ​่​วนึก​ไม่​ถึง​เลย​ว่า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​จะ​ปรากฏตัว​ขึ้น​ ​และ​คล้าย​ว่า​หลง​ฟั่น​นักวิทยาศาสตร์​สติ​เฟื่อง​คน​นั้น​ก็​เป็น​อีก​ตัวตน​หนึ่ง​ของ​เขา​เช่นกัน​…

สีหน้า​เธอ​เรียบ​เฉย​ ​ทว่า​ใน​ใจ​กลับ​ค่อนข้าง​กระสับกระส่าย​อยู่เล็ก​น้อย

ในเมื่อ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ผู้​นี้​เป็น​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​ ​พลัง​ยุทธ์​ย่อม​ลึกล้ำ​เกิน​หยั่ง​ ​แม้ว่า​ตน​จะ​มีพลัง​ยุทธ์​ระดับ​ซ่าง​เสิน​แล้ว​ ​แต่​เมื่อ​เทียบ​กับ​เขา​แล้ว​เกรง​ว่า​จะ​มิใช่​คู่ต่อสู้​เลย

ตอนนี้​เขา​เผย​ตัว​ออกมา​โดยตรง​ ​ซ้ำ​ยัง​ปิดตาย​เส้นทาง​หลบหนี​ของ​เธอ​ด้วย​ ​กักขัง​เธอ​ไว้​ใน​ห้อง​โดยสาร​นี้​ ​คง​วางแผน​เอาไว้​หมด​แล้ว​ ​ซ้ำ​ตน​ยัง​ไม่มี​กองหนุน​จาก​ภายนอก​อีก​ ​คิด​หลบหนี​เกรง​ว่า​จะ​ยาก​ยิ่งกว่า​ปีน​ขึ้น​สวรรค์​เสียอีก​…

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ก้าว​เข้าไป​หา​เธอ​อีก​ก้าว​ ​เธอ​ไม่​อยาก​อ่อนข้อ​ให้​เขา​ ​จึง​ฝืน​อดทน​ไม่​ถอย​หนี​ ​เพียง​เอ่ย​ถาม​ประโยค​เดียว​ ​“​ท่าน​เป็น​คน​ชักจูง​ชาว​ดาว​จิ้งจอก​คราม​พวก​นี้​มา​ใช่ไหม​?​ ​บอก​หน่อย​เถอะ​ว่า​ท่าน​ทำ​เช่นนี้​ด้วย​จุดประสงค์​ใด​!​ ​มิใช่​แค่​ทำลาย​ทวีป​นี้​เพียง​อย่าง​เดียว​กระมัง​?​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ยิ้ม​แวบ​หนึ่ง​ ​“​เหตุใด​จะ​ไม่ได้​เล่า​?​ ​เปิ่น​จุน​ไม่​ชอบ​สิ่งมีชีวิต​ใน​ทวีป​นี้​ ​เข้มแข็ง​รอดอ่อน​แอพ​่า​ยก​็​ไม่มี​อะไร​ไม่ดี​นี่​ ​เผ่าพันธุ์​มนุษย์​ที่ต่ำ​ต้อย​เดิมที​ก็​ไม่คู่ควร​ได้​ครองแผ่นดิน​ที่​เฟื่องฟู​แห่ง​นี้​อยู่​แล้ว​”

“​วาจา​นี้​ของ​ท่าน​ดู​ไม่​คล้าย​เป็น​ผู้สร้าง​โลก​เลย​ ​กลับ​ดู​คล้าย​มาร​บรรพกาล​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ดีดนิ้ว​ที​หนึ่ง​ ​เล็บมือ​เขา​เป็น​สีชมพู​เงางาม​ ​บน​นิ้วกลาง​ยัง​สวม​แหวน​วง​ใหญ่​เอาไว้​ด้วย​ ​แหวน​วง​นั้น​คล้าย​ดวงตา​ข้าง​หนึ่ง​ที่​หรี่​ปรือ​ครึ่งหนึ่ง​ ​ทำให้​คน​มอง​แวบเดียว​ก็​สะท้าน​ใจ​แล้ว

“​ทุกสิ่ง​ใน​โลก​นี้​เดิมที​ก็​เป็น​เปิ่น​จุน​ที่​สร้าง​ขึ้น​มา​ ​เมื่อ​เปิ่น​จุน​อยาก​ทำลายล้าง​ก็​ย่อม​ทำลายล้าง​ได้​ ​ทำลาย​ผู้อ่อนแอ​ทิ้ง​ ​แทนที่​ด้วย​คนที​่​แข็งแกร่ง​ ​ซีจิ​่ว​ ​เจ้า​มี​ความ​ใจอ่อน​เยี่ยง​อิสตรี​”

“​หือ​ ​ใช่​หรือ​?​ ​เช่นนั้น​ในเมื่อ​ท่าน​ผู้สูงศักดิ์​มี​ความสามารถ​ยิ่งใหญ่​ถึง​เพียงนี้​ ​ซ้ำ​ยัง​เห็น​ผู้คน​บน​ทวีป​ซิง​เย​วี่ย​แห่ง​นั้น​ขัดตา​มานาน​แล้ว​ ​เหตุใด​จึง​ไม่​ลงมือ​ตั้งแต่​ก่อนหน้านี้​ล่า​?​ ​กลับ​ฉวยโอกาส​ตอน​ข้า​ไม่อยู่​ลอบ​เข้า​จู่โจม​ ​นี่​คือ​สิ่ง​ที่​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​กระทำ​งั้น​หรือ​?​ ​ท่าน​ผู้สูงศักดิ์​ไม่รู้​สึก​ว่าวิ​ธี​นี้​ต่ำช้า​ไป​หน่อย​หรือ​?​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​นั่งลง​ ​มีโต​๊ะ​ตัว​หนึ่ง​กั้น​ขวาง​กับ​กู้​ซีจิ​่ว​ไว้​ ​เขา​ยื่นมือ​ไปริน​ชา​ถ้วย​หนึ่ง​ ​ดัน​ไปหา​กู้​ซีจิ​่ว​ ​“​มา​เถอะ​ ​ชิม​สุรา​นี้​ดู​ว่า​รสชาติ​เป็น​อย่างไรบ้าง​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​ดมกลิ่น​ชา​ที่​ลอย​ฟุ้ง​ ​จากนั้น​ก็​มอง​เขา​ ​“​ท่าน​แน่ใจ​นะ​ว่า​จมูก​ของ​ท่าน​ไม่ได้​มีปัญหา​ ​นี่​เป็น​ชา​ถ้วย​หนึ่ง​ชัดๆ​!​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พลัน​ยิ้ม​แวบ​หนึ่ง​ ​“​สุรา​ก็ดี​ ​ชาก​็​ช่าง​ ​ล้วน​เป็น​คำ​เรียกขาน​อย่างหนึ่ง​ที่​พวก​มนุษย์​เห็นพ้องต้องกัน​ ​ความจริง​แล้วก็​มิได้​ตั้ง​ไว้​ตายตัว​มิใช่​หรือ​?​ ​กฏ​เกณฑ์​เป็น​สิ่ง​ที่​คน​ตั้งขึ้น​ ​วิธี​เรียกขาน​ก็​เป็น​คนที​่​ตั้งขึ้น​ ​เหตุใด​จะ​เรียก​ชาว​่า​สุรา​ไม่ได้​เล่า​?​”

วาจา​นี้​ค่อนข้าง​เล่นลิ้น​อยู่​บ้าง​ ​โชคดี​ที่​กู้​ซีจิ​่ว​ฉลาด​ ​จึง​เข้าใจ​แล้ว

เธอ​เลิก​คิ้ว​แวบ​หนึ่ง​ ​“​ความหมาย​ของ​ท่าน​คือ​ ​อันว่า​กฏ​เกณฑ์​หรือว่า​นิยาม​ความดี​ความ​ชั่ว​ใน​โลก​มนุษย์​ล้วน​เป็น​มนุษย์​ที่​กำหนด​ขึ้น​ ​เมื่อ​กำหนด​ได้​ย่อม​ต้อง​ทำลาย​ทิ้ง​ได้​ ​ดังนั้น​ต่ำช้า​ก็​ไม่​อาจ​เรียกขาน​ว่า​ต่ำช้า​ได้​กระมัง​?​”

“​ฉลาด​!​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ปรบมือ​ ​“​กฏ​เกณฑ์​ของ​โลก​นี้​เดิมที​ก็​เป็น​กฏ​เกณฑ์​ลิขิต​สวรรค์​ ​แต่​กฏ​เกณฑ์​นี้​เป็น​เพียง​สิ่ง​ที่​ตี้ฝู​อี​ค่อยๆ​ ​บัญญัติ​ขึ้น​มา​ ​เหตุใด​เปิ่น​จุน​ต้อง​ปฏิบัติตาม​กฏ​เกณฑ์​ของ​เขา​ด้วย​เล่า​?​ ​เปิ่น​จุน​ก็​มี​วิธี​จัดการ​ใน​แบบ​ของ​เปิ่น​จุน​เอง​”

วาจา​นี้​ของ​เขา​คล้าย​จะ​มีเหตุผล​ ​แต่​ความจริง​แล้ว​เหลวไหล​ไร้เหตุผล​อย่าง​สิ้นเชิง​เลย​!

กู้​ซีจิ​่ว​หยัก​มุม​ปาก​ ​“​เห็น​เช่นนี้​แล้ว​ ​โชคดี​ที่​ท่าน​ผู้สูงศักดิ์​มิใช่​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​ ​หาไม่​แล้ว​โลก​นี้​คง​ไม่มี​ขาว​มีดำ​ ​วุ่นวาย​เละเทะ​…​”