จวินอู๋เสีย!
จวินอู๋เสียจริงๆด้วย!
แม้แต่ในความฝัน ซูจิ่งเหยียนก็ไม่เคยคิดว่าจวินอู๋เสียจะปรากฏตัวที่นี่ในลักษณะเช่นนี้!
ตอนที่จักรพรรดิแห่งความมืดถูกจับ ซูจิ่งเหยียนคิดว่าจวินอู๋เสียต้องถูกฆ่าไปแล้วอย่างโหดร้ายแน่นอน คิดไม่ถึงเลยว่า……นางยังมีชีวิตอยู่……
ชิวอวิ๋นขมวดคิ้วมองหญิงสาวที่ลอยอยู่กลางอากาศ นางสวยมากจนทำให้ชิวอวิ๋นตกตะลึง ทั้งคิ้วตาจมูกปากล้วนสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ราวกับเป็นผลงานชิ้นเอกที่สวรรค์เบื้องบนภูมิใจมากที่สุด ตั้งแต่หัวจรดเท้าหาที่ติไม่ได้เลย สายลมแรงพัดผมสีดำยาวตัดกับเกราะสีเงินดูมีเสน่ห์อย่างยิ่ง ดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นราวกับทะเลสาบเย็นยะเยือกที่ไร้ก้นบึ้ง หนาวเหน็บถึงขีดสุด งดงาม แต่เย็นชา
ชิวอวิ๋นที่ตะลึงงันไปกับความงดงามของจวินอู๋เสียพลันได้สติกลับมา เขาไม่ได้มองข้ามออร่าอันทรงพลังที่ปล่อยออกมาจากร่างของจวินอู๋เสีย แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างกันพอสมควร แต่ออร่าที่นางปล่อยออกมาเป็นเหมือนกำแพงลมที่มองไม่เห็น
ชิวอวิ๋นอวดอ้างว่าในอาณาจักรบนพลังของเขาเป็นรองแค่สิบยอดฝีมือเท่านั้น แต่ไม่รู้ทำไม จวินอู๋เสียยังไม่ทันได้ลงมือ เขาก็รู้สึกเจ็บราวกับมีหินก้อนใหญ่กดทับลงบนหน้าอก
ความรู้สึกกดดันที่ท่วมท้นทำให้เขานึกถึงใครบางคนจากอาณาจักรบน
แต่พอความคิดนี้ปรากฏขึ้นมา มันก็ถูกปัดออกจากหัวเขาทันที
ก็แค่ผู้หญิงจากอาณาจักรที่ต่ำกว่า จะเทียบกับท่านผู้นั้นได้อย่างไร!
“เจ้าเป็นใคร?!” ชิวอวิ๋นสูดหายใจเข้าลึกๆ ข่มความรู้สึกไม่สบายใจลง การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของผู้หญิงคนนี้ทำให้เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
จวินอู๋เสียยืนอยู่ท่ามกลางสายลมและมองลงมายังฝูงชนที่อยู่เบื้องล่าง ใบหน้าอันงดงามไร้ที่ติของนางราวกับถูกห่อหุ้มด้วยน้ำแข็งที่แช่แข็งความรู้สึกทั้งหมด นางไม่พูดอะไร แค่มองลงมาที่ชิวอวิ๋นอย่างเย็นชา สายตาของนางราวกับกำลังมองดูคนตาย
เย่ฉาและคนของเขาลงจากหลังม้าทันที พวกเขาคุกเข่าลงข้างหนึ่งและทำความเคารพอย่างสูงสุดต่อจวินอู๋เสีย
“คารวะคุณหนูขอรับ”
“คุณหนู? คุณหนูอะไร? เจ้าเป็นใครกันแน่! เจ้าก็มาจากอาณาจักรแห่งความมืดหรือ?” ชิวอวิ๋นรู้ได้จากการเรียกของพวกเย่ฉาว่าจวินอู๋เสียกับกองทัพราตรีรู้จักกัน และจากท่าทีของพวกเย่ฉาก็เห็นได้ว่าสถานะของจวินอู๋เสียในอาณาจักรมืดนั้นไม่ได้ต่ำเลย
ผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกับจวินอู๋เหยา? ความไม่สบายใจในหัวใจของชิวอวิ๋นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ซูจิ่งเหยียนมองทุกอย่างที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าด้วยความงุนงง ในตอนที่เขารู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างจวินอู๋เสียและจวินอู๋เหยา เขาก็รู้ว่าจวินอู๋เสียคงมีการติดต่อกับกองทัพราตรีอยู่บ้าง แต่ในตอนนั้น ความรู้สึกที่เขารับรู้ได้จากตัวนางแตกต่างจากตอนนี้อย่างสิ้นเชิง พลังอันมหาศาลที่ครอบบงำเหนือทุกสิ่งนั้นชัดเจนมาก นางไม่ต้องทำอะไร เขาก็รู้สึกถึงความกดดันได้แล้ว มันมองด้วยตาไม่เห็น แต่มันทำให้ลมหายใจของทุกคนช้าลง
สถานการณ์แบบนี้ เขาเคยรู้สึกได้จากจวินอู๋เหยาเท่านั้น แม้แต่ชิวอวิ๋นหรือหนานกงเล่ยก็ไม่ทำให้เขารู้สึกเช่นนี้
นี่เป็นเด็กสาวที่เงียบเหงาคนเดิมจริงๆหรือ?
ซูจิ่งเหยียนสงสัยว่าถ้าไม่ใช่เพราะหน้าตาของนางไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เขาคงคิดว่าตัวเองจำผิดคน ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา เกิดอะไรขึ้นกับจวินอู๋เสียกันแน่?
นางเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ได้อย่างไร?