หลังจากทรมานจนสาสมแล้ว ร่างกายของชิวอวิ๋นก็เหมือนลูกโป่งแตก เกิดเสียงดังตูม พร้อมกับร่างระเบิด!
หนองเหม็นๆผสมกับอวัยวะภายในสีแดงสีขาวกระจายไปทั่ว ก่อนตายเขาไม่เคยคิดเลยว่าจุดจบของเขาจะน่าขยะแขยงเช่นนี้ มันเป็นเหมือนที่เขาพูดกับเย่ฉาก่อนหน้านี้ เพียงแต่คนที่ตายศพไม่สมบูรณ์คือตัวเขาเอง ไม่ใช่กองทัพราตรี
ตั้งแต่ต้นจนจบ ใบหน้าของจวินอู๋เสียไม่มีความรู้สึกใดๆ เถาวัลย์ได้ถักทอเป็นกำแพงตรงหน้าจวินอู๋เสีย กันไม่ให้นางโดนของที่น่าขยะแขยง แหวนวิญญาณสีเขียวเข้มลอยกลับมาที่มือของนางอย่างสะอาดสะอ้านไร้คราบสกปรกปนเปื้อน
กำแพงเถาวัลย์สลายไป สายตาของจวินอู๋เสียกวาดมองไปยังคนที่เหลือซึ่งหวาดกลัวจนวิญญาณไม่อยู่กับร่างแล้ว นางยกมือขึ้นเก็บแหวนวิญญาณ แล้วหันหน้าไปทางพวกเย่ฉา
เท่านั้นเองทุกคนก็พากันโล่งอก!
เสียงร้องดังก้องไปทั่วบริเวณอย่างต่อเนื่อง มันสอดประสานกลายเป็นเสียงร้องจากนรก เสียงของความเจ็บปวดดังขึ้นพร้อมกับกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งไปทั่ว คนที่ถูกเถาวัลย์มัดล้วนถูกตัดเป็นชิ้นๆและล้มลงกับพื้น……
ทะเลเลือดไหลนองอยู่ที่ด้านหลังของจวินอู๋เสีย
มีเพียงศิษย์ของเก้าอารามบางส่วนเท่านั้นที่รอดชีวิต แต่พวกเขาได้เห็นการสังหารหมู่ต่อหน้า จึงทำให้แขนขาอ่อนปวกเปียกไปหมด พวกเขาทรุดลงนั่งบนพื้นที่เต็มไปด้วยเลือดและเนื้อ พอมือสัมผัสกับของเหลวเหนียวๆนั้น คนนับไม่ถ้วนก็เริ่มอาเจียนออกมา
ซูจิ่งเหยียนก็เป็นหนึ่งในผู้รอดชีวิต เขาทรุดตัวลงกับพื้น ร่างกายของเขาสั่นไม่หยุดสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้ามีเพียงเลือดและเนื้อสดๆ ภาพที่น่าขยะแขยงของอวัยวะภายในทำให้ท้องไส้ของเขาปั่นป่วน ใบหน้าของเขาซีดขาวจนเขียว แม้เขาจะรู้ว่าจวินอู๋เสียจะไม่ฆ่าพวกเขา แต่ก็ไม่อาจระงับความกลัวได้
“ไสหัวกลับเก้าอารามไปบอกคนจากอาณาจักรบนว่า อีกครึ่งเดือนข้าจะไปหาที่เก้าอารามด้วยตัวเอง ให้พวกมันล้างคอรอให้ดี ข้าจะไปเอาชีวิตของพวกมันเอง” จวินอู๋เสียหันไปมองซูจิ่งเหยียนที่หน้ากลายเป็นสีเขียวไปแล้ว คำประกาศที่ไร้ความรู้สึกนั้นทำให้เลือดของผู้คนแทบแข็งตัว
ซูจิ่งเหยียนอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่พออ้าปาก กลิ่นคาวเลือดเข้มข้นก็เข้าไปในปอด เขาจึงเริ่มอาเจียนออกมาอย่างน่าสมเพชทันที
จวินอู๋เสียไม่พูดอะไรอีก ทุกอย่างในวันนี้เป็นเพียง ‘ของขวัญทักทายเล็กน้อย’ จากนางให้แก่อาณาจักรบน อาหารเรียกน้ำย่อยเมนูล้างเก้าอารามด้วยเลือดในหนึ่งเดือนได้จบลงแล้ว
ขณะที่จวินอู๋เสียกำลังจะออกไปพร้อมเย่ฉาและคนอื่นๆ ประตูเมืองที่ถูกล็อกไว้ก็พังลง!
เสียงระเบิดดังก้องไปทั่วเมือง คนปรากฏตัวขึ้นทีละคนหลังจากฝุ่นควันจางหายไป
เพื่อให้แน่ใจว่ากองทัพราตรีจะถูกล้อมสังหารในวันนี้ ชิวอวิ๋นจึงจงใจเล่นตุกติกกับประตูเมืองให้ไม่สามารถผ่านออกไปได้ เมื่อพวกเฉียวฉู่เห็นกองทัพราตรีเข้าไปในกับดัก พวกเขาก็กังวลอย่างมาก แต่พวกเขาถูกประตูเมืองขวางกั้นเอาไว้ จึงทำได้แค่รวมพลังของทุกคนระเบิดประตูให้แหลก
แต่เมื่อประตูถูกทำลาย ทุกอย่างในเมืองก็ปรากฏสู่สายตาของพวกเขา ท่าทางก้าวร้าวในตอนแรกก็หายไปทันที เหลือเพียงความตกตะลึง
เมืองกลายเป็นโรงฆ่าสัตว์ที่นองไปด้วยเลือด ส่วนผสมที่น่าขยะแขยงของอวัยวะภายใน เลือดและชิ้นเนื้อกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ ท่ามกลางภาพที่น่าสยดสยองนี้ มีร่างที่คุ้นเคยยืนอยู่อย่างเงียบๆ ร่างนั้นช่างผอมบาง แต่ก็เย็นชาอย่างที่สุด