เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1037
“มาได้พอดี！”
เห็นเย่หรงเย่หรงตรงเข้ามาสังหาร
กัศปะไม่ตกใจแต่กลับดีใจ
เห็นเขาแค่คำราม มือถือดาบเหล็กมุ่งสังหารไปที่เย่หรง
แค่ฆ่าเย่หรงเย่หรงได้ สงครามครั้งนี้ก็จะสิ้นสุดลง
ดวงตาทั้งคู่ของเย่หรงก็ฉายลำแสงที่เยือกเย็นออกมา
“ตาย！”
เสียงคำรามดังขึ้น
ความเร็วของเขาเหมือนสายฟ้าแล่บ มาถึงข้างหน้ากัศปะในพริบตา
กระบี่ในมือฉายความคมของกระบี่ ฟันลงไปที่กัศปะอย่างดุเดือด
เมื่อเห็นอำนาจที่น่าตกใจของอำนาจที่น่าตกใจเช่นนี้ของเย่หรง
สีหน้าของกัศปะไม่เพียงเปลี่ยนไปเล็กน้อย
เขาเองก็นึกไม่ถึงว่าศักยากภาพของเย่หรงจะแข็งแกร่งเช่นนี้
ว่าแต่เรื่องราวมาถึงบัดนี้ เขาไม่มีทางเหลือให้ถอยแล้ว
“ฆ่า！”
เสียงดังเปล่งออกมา มีดเหล็กในมือของเขาก็กวัดแกว่งออกไป
ชิ้ง！
เสียงดังสนั่น
มีดและกระบี่ของทั้งสองฝ่ายปะทะกันอย่างดุเดือด
ชิ้งชั้งชิ้ง！
ในพริบตา
กัศปะกลับเป็นฝ่ายถอยไปสองสามก้าว ง่ามมือชา
เขาเงยหน้าขึ้น มองสายตาของเย่หรงที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ไม่เสียแรงที่เย่หรงเย่หรงเป็นถึงผู้นำ
ต่อให้เป็นกัศปะก็ไม่นับว่าเป็นคู่ต่อสู้ของเขา
“วันนี้ไม่มีใครที่จะขวางฝีเท้าของเราสำนักหงได้！”
“พวกเราสำนักหงรอวันนี้มานานแล้ว！”
“พวกเราต้องกลับไปยังต้าเซี่ย！”
เย่หรงเย่หรงเห็นสายตาของกัศปะเต็มไปด้วยไอสังหาร
ครั้งนี้ ที่เขานำพาชนชั้นนำสำนักหงแปดพันนายมา เรียกได้ว่าต้องคว้ามาให้ได้
จะไม่ยอมให้ใครทำลายแผนการของเขาเป็นอันขาด
“เทพขวางฆ่าเทพ！คนขวางฆ่าคน！”
เสียงดังกึกก้อง
เย่หรงมือของเย่หรงกำกระบี่มุ่งฆ่าไปที่กัศปะ
พอเห็นเย่หรงเย่หรงมุ่งฆ่ามาอีกครั้ง
กัศปะก็ได้แต่แข็งใจบุกเข้าไป
การต่อสู้ของทั้งคู่นายเข้ามาฉันก็บุกไป เรียกได้ว่าดุเดือดอย่างยิ่ง
ว่าแต่สุดท้าย กัศปะก็ตกเป็นเบี้ยล่าง ไม่สามารถเอาชนะเย่หรงเย่หรงได้
พอเห็นตรงนี้
หยางเฟิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้โบราณจีนก็อดขมวดคิ้วไม่ได้
เฉินตงที่อยู่ข้าง ๆ ก็อดใจรอไม่ไหวแล้ว
เห็นเย่หรงเย่หรงประมือกับกัศปะ
เขาก็รีบเดินออกมา สีนอบน้อมเอ่ยว่า： “เจ้าพันธมิตรหยาง ขอให้ผมลงมือฆ่าสัตว์ร้ายตัวนี้เถอะ！”
หยางเฟิงไม่เอ่ยอะไร
เห็นเฉินตงของออกศึก ก็แค่พยักหน้าเล็กน้อย
สถานการณ์ในตอนนี้ สีหน้าเฉินตงฉายความปีติ รีบกลับหลังหัน ดวงตาทั้งคู่จับจ้องไปที่เย่หรงเย่หรง
“เย่หรงเย่หรง คนทรยศสำนักหงอย่างนาย ชิงตำแหน่งเจ้าสำนักหงของพวกเรา！”
“วันนี้เราจะเป็นตัวแทนสำนักหง กวาดล้างให้สิ้นซาก！”
พอสิ้นเสียง
เฉินตงก็ชักกระบี่ข้างเอว มุ่งฆ่าไปที่เย่หรงเย่หรง
ฉับไว เฉินตงกับเย่หรงเย่หรงก็ฟาดฟันกันขึ้นมา
กัศปะที่กำลังจะยืนหยัดต่อไปไม่ไหว
พอเฉินตงร่วมเข้ามาต่อสู้ด้วย แรงกดดันก็ลดลงในฉับพลัน
ซึ่งทำให้เขาอดโล่งใจไม่ได้
ส่วนเย่หรงที่เผชิญการประสานโจมตีจากเฉินตงและกัศปะ สีหน้าก็ขรึมลงในฉับพลัน
โดยเฉพาะเมื่อเวลาผ่านไป
สถานการณ์การต่อสู้ไม่เป็นผลดีต่อสำนักหง
พลทหารสำนักเทพมรณะร่วมมือกันแบบรู้ใจ ฆ่าสาวกสำนักหงไปอย่างน้อยสองสามพันนาย
การเผชิญหน้าการล้มตายมหาศาลเช่นนี้
สาวกสำนักหงที่เพิ่งจะยืนหยัดได้ จิตใจก็รู้สึกสั่นคลอนเล็กน้อย
แต่ละคนอดล่าถอยไม่ได้
ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป เกรงว่าจะนำมาซึ่งการพ่ายแพ้ครั้งใหญ่！
พอเห็นตรงนี้
ดวงตาทั้งคู่ของเย่หรงเย่หรงก็ฉายประกายความโหดเหี้ยมออกมา
“พวกนายเป็นคนบังคับฉันเอง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็อย่าโทษว่าฉันเหี้ยมโหดเลย！”
“มังกรชิงดีกัน (มีแต่ความอลหม่าน) ！”
อ๊าก！
เสียงคำรามดังขึ้น
เสียงมังกรคำรามดังมาจากร่างกายของเย่หรงเย่หรง
เย่หรงกระบี่ของเย่หรง ฟาดฟันไปที่เฉินตงกับกัศปะอย่างรุนแรง
สักพัก
เทพมังกรตัวหนึ่งก็พุ่งสังหารออกไป