อยู่ ๆ สีหน้าของกัศปะกับเฉินตงคนทั้งสองก็เปลี่ยนไป
คนทั้งสองหลบไม่ทัน ถูกกระบี่ของเย่หรงเย่หรงฟันเข้า
ดีที่กัศปะในนาทีสำคัญสุดท้ายถอยได้อย่างรวดเร็ว
แม้ว่าที่ท้องน้อยจะถูกบาดเป็นแผล แต่อาการบาดแผลไม่สาหัส！
ส่วนเฉินตงถึงกับอนาถ
ก่อนหน้าเขาก็บาดเจ็บเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
แม้ช่วงนี้จะรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ที่ตงไห่จนหายแล้ว
แต่พอเผชิญกระบี่ที่เร็วปานสายฟ้าฟาดของเย่หรงเย่หรง
เฉินตงกลับถอยไม่ทัน
กระบี่ฟันเข้าแขนข้างหนึ่งของเขา
“มือ！มือของฉัน！”
พอเห็นมือของตัวเองถูกฟันเข้าหนึ่งข้าง
เฉินตงก็ร้องด้วยความเจ็บปวด
“เฉินตง เศษสวะอย่างนาย ไปตายซะ！”
พอเห็นแขนของเฉินตงถูกฟันข้างหนึ่ง
ดวงตาทั้งคู่ของเย่หรงก็แสยะยิ้มออกมา
จากนั้นก็ก็กำมือแน่นอีกครั้งแทงไปที่หัวใจของเฉินตง
พอเห็นตรงนี้
สีหน้าเฉินตงก็เปลี่ยน
ฉับพลัน สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เพราะเขาพบว่า ตัวเองไม่สามารถหลบกระบี่สังหารของเย่หรงได้
ถ้าตัวเองถูกกระบี้ของเย่หรงนี้แทงเข้า เขาต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
ขณะที่เฉินตงกำลังสิ้นหวัง
เงาร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา
“คิดจะฆ่าคนของฉัน นายผ่านความเห็นชอบของฉันหรือยัง？”
พอสิ้นเสียง
หมัดรุนแรงหมัดหนึ่งชกเข้าที่ทรวงอกของเย่หรง
สีหน้าของเย่หรงตกใจไปชั่วขณะ
เขาอยากจะปัดป้อง แต่ก็พบว่าตัวเองปัดป้องไม่ทันเสียแล้ว
พลั่ก！
มีเสียงดังสนั่นขึ้น
หมัดรุนแรงหมัดหนึ่งชกเข้าที่ทรวงอกของเย่หรงเย่หรง
พริบตาเดียว
เย่หรงตัวเย่หรงก็ลอยออกไป
จากนั้นก็กระแทกลงบนหาดทราย จนหาดทรายเป็นหลุมขนาดใหญ่
เย่หรงเย่หลงเงยหน้าขึ้น เห็นหยางเฟิงยืนเอามือไพร่หลังเหมือนเสาเทพเจ้า ด้วยสีหน้าที่เหลือเชื่อ
เขาไม่กล้าเชื่อว่า ตัวเองจะถูกหมัดเดียวของหยาเฟิงจนลอยออกไป
อีกทั้งตัวเองโดนแค่ทีเดียว ก็ซมซานขนาดนี้
หมัดนี้ หักซี่โครงเขาไปหลายซี่
คงนึกออกว่า พลังของหยางเฟิงนั้นแข็งแกร่งขนาดไหน
หยางเฟิงเหลือบตามองดูเย่หรงเย่หรง สีหน้าไม่แยแสเอ่ยว่า：“เย่หรงเย่หรง เสียแรงที่นายเป็นถึงเจ้าบ้านแห่งตระกูลเย่ต่างแดน มีพละกำลังแค่นี้เองหรือ？”
“ต่อให้นายฝึกฝนชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรแล้วยังไง？ก็ไม่พ้นเป็นขี้แพ้ด้วยน้ำมือของข้า？ผมแนะนำให้คุณรีบยอมจำนนโดยดีดีกว่า ไม่อย่างนั้น สำนักหงของคุณในวันนี้จะไม่เหลือแม้แต่คนเดียว！”
กระบี่เดียวของเย่หรงเย่หรงทำให้เฉินตงกับกัศปะพ่ายแพ้
หยางเฟิงรู้ว่า กระบวนท่าที่เขาใช้เป็นชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกร
ทำให้หยาเฟิงคิดไม่ถึงว่า เย่หรงเย่หรงผู้นี้ก็รู้จักวรยุทธชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกร
เห็นทีเย่หรงเย่หรงคนผู้นี้ น่าจะซ่อนชิ้นส่วนภาพมงกุฎมังกรแผ่นหนึ่งเอาไว้ในตัว
พอคิดถึงตรงนี้
หยางเฟิงก็อดหรี่ตาเล็กน้อยไม่ได้
ท่าทางเย่หรงเย่หรงคนนี้จะไม่ธรรมดาเลย！
เป็นไปได้ว่า ฐานะของเขาไม่ได้เป็นเพียงเจ้าสำนักตระกูลเย่ในต่างแดนกับลูกพี่สำนักหงง่าย ๆ แค่นั้น
บางทีอาจจะมีตัวตันที่ซ่อนเร้นลึกกว่านี้！
การเผชิญหน้าการเยาะเย้อยของหยางเฟิง
สีหน้าของเย่หรงก็แดงก่ำขึ้นมาทันที
“หยางเฟิง ไปตายซะ！”เสียงคำรามดังขึ้น
มือเย่หรงเย่หรงกำกระบี่ไว้ มุ่งสังหารไปที่หยางเฟิงอีกครั้ง
ครั้งนี้ ความเร็วของเย่หรงเร็วเป็นพิเศษราวกับฟ้าแล่บ
“ไอกระบี่เหมือนมังกร！”
กวาดกระบี่ออกไป
ลำแสงกระบี่ที่ร้ายกาจ เรียกเสียงลมหวีดหวิว พัดวิ่วล่องลอยมา
นาทีนี้เอง
เย่หรงเย่หรงใช้กำลังของตัวเองทั้งหมด
สีหน้าเหี้ยมโหดของเขา
ไม่ฆ่าหยางเฟิงสัตว์ร้ายตัวนี้
เขาจะไม่เลิกรา！
พอเห็นเย่หรงเย่หรงบุกสังหารเข้ามา