บทที่ 2723 เป็นเดือดเป็นร้อน 3 / บทที่ 2724 เป็นเดือดเป็นร้อน 4

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2723​ ​เป็น​เดือด​เป็น​ร้อน​ ​3

เป็นได้​เพียง​หุ่นเชิด​ที่​ออกมา​ร้อง​ป่าว​ต่อหน้า​ชาว​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​เป็นครั้งคราว​ ​ให้​ชาว​เผ่า​สามารถ​สงบใจ​เกื้อหนุน​เขตแดน​ของ​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​ต่อไป​ ​เพื่อ​สร้าง​ที่พักอาศัย​ ​ทำการเกษตร​ ​ทำงาน​จิปาถะ​ทุกอย่าง​ให้​ชาว​ดาว​จิ้งจอก​คราม​เหล่านี้

ถึงแม้​พวกเขา​กับ​ชาว​ดาว​จิ้งจอก​คราม​จะ​รับ​ว่า​เป็น​เผ่าพันธุ์​ร่วม​บรรพชน​ ​แต่​ชาว​ดาว​จิ้งจอก​คราม​ไม่มี​ความเกรงใจ​ต่อ​ชาว​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​เลย​ ​มักจะ​เรียก​พวกเขา​ว่า​พวก​พันทาง​อยู่​เสมอ​ ​ซ้ำ​ยัง​มี​คน​เอา​ไป​พูด​กันเอง​ใน​วง​ว่า​พวกเขา​เป็น​พวก​นอกคอก​ด้วย​ ​ทุบตี​ด่าทอ​อยู่​เสมอ​ ​ถ้า​ล่วงเกิน​พวกเขา​ไป​สักนิด​ก็​จะ​ประสบ​หายนะ

อันที่จริง​ชาว​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​เกลียดชัง​พวกเขา​มานาน​แล้ว​ ​เพียงแต่​ไม่กล้า​แสดงออก​มา

หลาน​เย​วี่ย​เคย​หลอก​ถามต​วน​มู่​เหยี​่​ยน​ ​บังเอิญ​ได้​ทราบ​ความ​จาก​ปากขอ​งอีก​ฝ่าย​ว่า​ ​ที่​พวกเขา​หา​ที่นี่​พบ​เป็น​เพราะ​ได้รับ​สัญญาณ​ที่​กระจาย​ออกมา​จาก​รูป​สลัก​กลาง​จัตุรัส​ของ​แดน​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​เหล่านั้น​…

รูป​สลัก​เหล่านั้น​ตั้งอยู่​ที่​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​มา​หมื่น​ปี​แล้ว​ ​หลาน​เย​วี่ย​เพิ่ง​ได้​รู้​ว่า​มีประโยชน์​ใช้สอย​แบบนี้​ด้วย​!

บางที​บรรพชน​รุ่น​ก่อน​ของ​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​คง​อยาก​ใช้​สัญญาณ​นี้​เรียก​ชาว​เผ่า​ใน​อวกาศ​อัน​ไกลโพ้น​มา​ ​จากนั้น​ก็​กลับ​สู่​มาตุภูมิ​ด้วยกัน

แต่​พวก​หลาน​เย​วี่ย​ไม่​อยาก​เลย​!

พวกเขา​ถือเอา​ทวีป​ซิง​เย​วี่ย​เป็น​ถิ่นกำเนิด​ของ​ตน​อย่าง​สมบูรณ์​แล้ว​ ​ส่วน​ดาว​จิ้งจอก​คราม​ที่​ไกลโพ้น​ ​พวกเขา​ไม่สน​ใจ​เลย​สักนิด​!

เมื่อก่อน​หลาน​เย​วี่​ยนึ​กมา​เสมอ​ว่า​รูป​สลัก​พวก​นั้น​คือ​สัตว์​สัญลักษณ์​ของ​บรรพชน​ ​หาก​รู้​แต่แรก​ว่า​มี​ประ​โยน​์​ใช้สอย​เช่นนี้​อยู่​ด้วย​ ​เขา​คง​รื้อ​ทิ้ง​ไป​นาน​แล้ว​!

ตอนนี้​เมื่อ​ตี้ฝู​อี​ให้​เขา​เลือก​ว่า​ต้องการ​จากไป​พร้อมกับ​ชาว​ดาว​จิ้งจอก​คราม​หรือไม่​ ​เขา​ย่อม​ปฏิเสธ​โดย​ไม่​หยุด​คิด​เลย​!

เขา​ยอม​ตายดี​กว่า​ไป​จาก​ทวีป​ซิง​เย​วี่​ย.​..

ตี้ฝู​อี​ให้​เขา​ถาม​ความเห็น​ของ​คนใน​เผ่า​ดู​ ​หลาน​เย​วี่ย​จึง​เรียก​ชาว​เผ่า​ทั้งหมด​มาทัน​ที​ ​สอบถาม​ความเห็น​ของ​พวกเขา​ ​ทุกคน​ล้วน​ตอบ​เป็น​เสียง​เดียวกัน​ ​“​ไม่​ไป​!​ ​มี​แต่​ผี​น่ะ​สิ​ถึง​จะ​อยาก​ไป​ดาว​จิ้งจอก​คราม​อะไร​นั่น​!​”

ด้วยเหตุนี้​ ​ปัญหา​การ​อยู่​หรือ​ไป​ของ​ชาว​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​จึง​คลี่คลาย​ลง

เพื่อ​กัน​ไม่​ให้​เป็นการ​ชักนำ​ความเดือดร้อน​อัน​ใด​ขึ้น​มา​ใน​ภายหน้า​อีก​ ​ตี้ฝู​อี​จึง​ร่าย​อาคม​ลบ​ความทรงจำ​เรื่อง​ที่​ชาว​ดาว​จิ้งจอก​คราม​เคย​อยู่​ที่นี่​ให้​พวกเขา

มี​เพียง​หลาน​เย​วี่ย​ที่​หลงเหลือ​ความทรงจำ​นี้​อยู่​ ​เพื่อ​เป็น​บทเรียน​โลหิต​อัน​โหดร้าย​อย่างหนึ่ง​ ​เลี่ยง​ไม่​ให้​ทำผิด​พลาด​ซ้ำ​อีก

หลาน​เย​วี่ย​ย่อม​ทราบ​ความหนักเบา​ของ​เรื่อง​นี้​ดี​ ​ไม่มีทาง​แพร่งพราย​ต่อ​ภายนอก​เด็ดขาด

หาไม่​แล้ว​หาก​ผู้คน​ด้านนอก​ทราบ​ความจริง​เข้า​ ​เกรง​ว่า​ชาว​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​คงจะ​ถูก​ชาว​ทวีป​ซิง​เย​วี่ย​ที่​โกรธแค้น​ขุ่นเคือง​ตามมา​ล้างแค้น​ใน​ฐานะ​แพะรับบาป​…

แน่นอน​ ​ถ้า​ชาว​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​จะ​อยู่​ต่อ​ก็​มี​เงื่อนไข​ด้วย​เช่นกัน​ ​คือ​ต้อง​ทุบ​ทำลาย​รูป​สลัก​เหล่านั้น​ให้​สิ้นซาก​ไป​ทั้งหมด​ ​เขตแดน​ของ​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​จะ​ก่อ​ขึ้น​อีก​ไม่ได้​แล้ว​ ​และ​ชาว​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​สามารถ​แต่งงาน​กับ​คนนอก​ได้​แล้ว

หลาน​เย​วี่ย​ย่อม​ตอบรับ​เงื่อนไข​เหล่านี้​ ​อันที่จริง​แล้ว​เขา​ชมชอบ​แม่นาง​ชาว​มนุษย์​คน​หนึ่ง​แล้ว​ ​ติด​อยู่​ตรง​กฎ​ของ​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​เท่านั้น​ ​จึง​ไม่กล้า​ฝ่าฝืน​กฎเกณฑ์​ ​ยาม​นี้​ในเมื่อ​ท่าน​เทพศักดิ์​สิทธิ์​ทำลาย​กฎ​ข้อนี​้​ให้​เขา​แล้ว​ ​เขา​ย่อม​ไล่ตาม​นางใน​ดวงใจ​ได้​สะดวก​แล้ว

เพื่อ​ตอบแทน​ท่าน​เทพศักดิ์​สิทธิ์​ ​หลาน​เย​วี่​ยนำ​ข้อมูล​ลับ​สุดยอด​ที่​ตกทอด​มาจาก​บรรพชน​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​มา​ให้ยืม

ว่า​กันตาม​จริง​แล้ว​ ​ข้อมูล​ลับ​พวก​นั้น​ล้วน​บันทึก​ด้วย​ตัวอักษร​ยึกยือ​อย่างหนึ่ง​ ​น่าจะเป็น​อักขระ​ของ​ดาว​จิ้งจอก​คราม​ ​เพียงแต่​ชาว​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​ใช้ชีวิต​อยู่​มา​เนิ่นนาน​จน​เลิกใช้​อักขระ​ชนิด​นี้​ไป​แล้ว​ ​ด้วยเหตุนี้​จึง​ไม่มี​คนอ่าน​ภาษา​ยึกยือ​เหล่านี้​ออก​แล้ว

เมื่อ​จัดการ​เรื่อง​ที่​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​เสร็จ​ ​ตี้ฝู​อีก​็​ให้​ทุกคน​นำ​อาวุธ​สมัยใหม่​ที่​ได้รับ​แจกจ่าย​เหล่านั้น​ออกมา​ให้​หมด​ ​จากนั้น​ก็​นำมา​รวมกัน​แล้ว​ทำลาย​ทิ้ง​ทั้งหมด

พวก​มู่​เฟิง​ไม่เข้าใจ​ ​พวกเขา​คิด​จะ​เก็บ​อาวุธ​เหล่านี้​ไว้​ ​ทุกคน​สามารถ​ใช้​มัน​ปกป้อง​ทวีป​ซิง​เย​วี่ย​ได้​ ​ไม่มี​อะไร​เสียหาย​เลย

มู่​เฟิง​ถาม​ข้อสงสัย​ที่อยู่​ใน​ใจ​ออกมา

ตี้ฝู​อี​ตอบ​อย่าง​เฉยเมย​ ​“​สิ่ง​เหล่านี้​ล้วน​มิใช่​วัตถุ​ใน​ทวีป​ซิง​เย​วี่ย​ ​ถ้า​มีพ​วก​มัน​อยู่​ ​จะ​ไม่​เป็นผลดี​ต่อ​การฟื้นฟู​ซ่อมแซม​เกราะ​คุ้มกัน​เหนือ​ทวีป​ซิง​เย​วี่ย​ขึ้น​มา​ใหม่​ ​และ​จะ​กลายเป็น​เครื่องมือ​ให้​อาณาจักร​ต่างๆ​ ​นำ​มัน​มาตี​ชิง​ใต้​หล้า​ ​ถ้า​เก็บ​พวก​มัน​ไว้​ ​จะ​ก่อให้เกิด​การต่อสู้​แย่งชิง​ขึ้น​ ​เกิด​พายุ​นอง​โลหิต​ ​เมื่อถึง​ยาม​นั้น​ไม่รู้​ว่า​จะ​เกิด​ความวุ่นวาย​ขึ้น​มาก​น้อย​เพียงใด​”

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2724​ ​เป็น​เดือด​เป็น​ร้อน​ ​4

ในที่สุด​พวก​มู่​เฟิ​งก​็​เข้าใจ​แล้ว​ ​ยอมรับ​แต่​โดยดี

ถึงแม้​ผู้รุกราน​ทั้งหมด​จะ​จากไป​แล้ว​ ​แต่​ทวีป​ซิง​เย​วี่ย​ยัง​มีสา​รพัด​สิ่ง​คอยท่า​อยู่​ ​ทุกคน​ย่อม​ต้อง​กลับ​ถิ่น​ใคร​ถิ่น​มัน​ ​ต่าง​กลับ​ไป​จัดการ​ธุระ​ใน​อาณาจักร​ของ​ตน

ส่วน​กู้​ซีจิ​่​วกับ​ตี้ฝู​อีก​็​กลับ​ไป​ยัง​ที่พำนัก​ของ​เทพศักดิ์​สิทธิ์​…​วัง​มรกต

ที่​กลับมา​พร้อมกัน​ยัง​มีสี​่​ทูต​มู่​เฟิง​รวมถึง​เจ้า​หอย​ยักษ์​กับ​ลู่​อู๋​ด้วย

ส่วน​พวก​คุน​เสวี​่​ยอี​๋​ ​ถูก​ตี้ฝู​อีส​่​งอ​อก​ไป​ทำ​ภารกิจ​ลับแล​้ว

เดิมที​กู้​ซีจิ​่ว​คิด​จะ​พาตี​้​เฮ่า​กลับมา​พร้อมกัน​ด้วย​ ​แต่​เด็ก​คน​นี้​กลับ​นึก​สนใจ​ใน​ตัว​อวิ​๋น​เยียน​หลี​ขึ้น​มา​ ​เป็น​ตาย​อย่างไร​ก็​จะ​ไป​ด้วยกัน​กับ​เขา

ตี้ฝู​อี​ทราบ​ว่า​บุตรชาย​ทำ​เช่นนี้​จะ​มีต​้​อง​มี​เบื้องลึก​เบื้องหลัง​แน่นอน​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​ตอบ​ตกลง​อย่าง​แช่มชื่น​ยิ่ง​ ​อวิ​๋น​เยียน​หลี​ไม่​อาจ​ปฏิเสธ​ได้​ ​ได้​แต่​ให้​เขา​ติดตาม​ไป​ ​จะ​ทิ้ง​ก็​ทิ้ง​ไม่ได้

….

วัง​มรกต​ยัง​เป็น​เช่น​เดิม​ทุกอย่าง​ ​แม้กระทั่ง​ร่องรอย​ที่​ตี้ฝู​อี​เคย​พำนัก​อยู่​ใน​ตอนนั้น​ก็​ไม่รู้​ว่า​กลับคืน​มาตั​้ง​แต่​เมื่อไหร่

ฉาก​กั้น​ลม​ที่​เขา​วาด​ใน​ปีนั​้น​ ​รูป​สลัก​ไม้​ที่​แกะ​เอง​กับ​มือ​…​ล้วน​ปรากฏ​ขึ้น​ทีละ​อย่าง​ๆ

ราวกับ​มี​มือ​คู่​หนึ่ง​คอย​ควบคุม​ทุกอย่าง​ที่นี่​อยู่​ใน​ที่ลับ​ไม่​ประจักษ์​นาม​อยู่

กู้​ซีจิ​่​วลูบ​ไล้​ฉาก​กั้น​ลม​บาน​หนึ่ง​ ​บน​ฉาก​คือ​ภาพ​ขุนเขา​ธารา​ที่​ตี้ฝู​อี​วาด​เอง​กับ​มือ​ ​และ​เป็น​ภาพ​ที่​เธอ​ชอบ​ที่สุด

ยาม​นี้​ได้​เห็นภาพ​นี้​ปรากฏ​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ ​เธอ​จึง​อดใจ​ไม่อยู่​มอง​แล้ว​มอง​อีก​ ​ทอดถอนใจ​เบา​ๆ​ ​“ฝู​อี​ ​ปีนั​้​นที​่​ท่าน​ดับขันธ์​ ​แม้แต่​ภาพ​เหล่านี้​ก็​หาย​ไป​จน​สิ้น​ ​และ​ตอนที่​ข้า​เพิ่ง​กลับมา​จาก​แดน​เพลิง​แห่ง​นั้น​ ​ยัง​มี​ความทรงจำ​เกี่ยวกับ​ท่าน​อยู่​ ​แต่​คนอื่น​กลับ​ลืมเลือน​ท่าน​ไป​หมด​แล้ว​ ​ข้า​พยายาม​หา​หลักฐาน​ยืนยัน​ถึง​การ​เคย​มีอยู่​ของ​ท่าน​อย่าง​สุด​ชีวิต​ ​ผล​คือ​ไม่​พบ​สิ่งใด​เลย​…​”​ ​กล่าว​มาถึง​ตรงนี้​ ​ก็​คล้าย​จะ​นึกถึง​ความ​หมดสิ้น​หนทาง​ใน​ปีนั​้​นขึ​้​นมา​ ​น้ำเสียง​โศก​หมอง​เล็กน้อย

ตี้ฝู​อี​ย่อม​ทราบ​ถึง​ความ​โศกเศร้า​ทรมาน​ของ​นางใน​ปีนั​้น​ ​หัวใจ​พลัน​บีบ​ตัว​ ​จับมือ​นาง​ไว้​ ​“​ล้วน​ผ่าน​ไป​แล้ว​ ​ข้า​กลับมา​แล้ว​ ​จะ​ไม่​จาก​เจ้า​ไป​อีก​”

เขา​พานาง​ไป​เดินเล่น​ที่​สวน​ ​ไม่ทัน​รู้ตัว​ก็​เดิน​มาถึง​ด้านหน้า​ภูเขา​จำลอง​ลูก​หนึ่ง​แล้ว​ ​จู่ๆ​ ​กู้​ซีจิ​่​วก​็​ชะงัก​ฝีเท้า​ ​มอง​ไป​ที่​ภูเขา​จำลอง​นั้น​ ​หน้าซีด​เล็กน้อย

“​อะไร​หรือ​?​”​ ​ตี้ฝู​อี​ไม่เข้าใจ

“​ท่าน​…​ปีนั​้น​ท่าน​ดับขันธ์​อยู่​ตรงนั้น​ ​พวก​มู่​เฟิง​ร้องไห้​อยู่​ทาง​นั้น​ปาน​มนุษย์​น้ำตา​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​พึมพำ

ตี้ฝู​อี​เงียบงัน​ ​เขา​ย่อม​จดจำ​สถานที่​แห่ง​นี้​ได้​ ​กู้​ซีจิ​่​วก​ล่าว​ไม่ผิด​เลย​ ​เพียงแต่​นาง​เห็น​ได้​ยังไง​?​ ​ตอนนั้น​นาง​น่าจะ​อยู่​ที่​แดน​เพลิง​มิใช่​หรือ​?

“​ตอน​อยู่​แดน​เพลิง​ข้า​ฝัน​ ​ฝัน​ว่า​ท่าน​ดับขันธ์​ไป​แล้ว​ ​ข้า​กลัว​อย่างยิ่ง​ ​เดินทาง​ติดขัด​ไป​หมด​ ​พยายาม​บอก​ตัวเอง​อยู่​ใน​ใจ​สุด​ชีวิต​ว่านั​่น​ไม่ใช่​ความจริง​ ​เป็นความ​ฝัน​ ​ท่าน​ยังอยู่​ดีที​่​ด้านนอก​รอ​ข้า​กลับมา​ ​รอยา​ต่ออายุ​ขัย​จาก​ข้า​อยู่​…​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ ​อยาก​ยิ้ม​ ​ทว่า​เสียง​กลับ​สะอื้น​เล็กน้อย

ตี้ฝู​อี​ยื่นมือ​รั้ง​นาง​เข้าสู่​อ้อมกอด​ ​จูบ​นาง​ที​หนึ่ง​ ​“​ไม่ต้อง​นึกถึง​เรื่อง​พวก​นี้​แล้ว​ ​ช่างเถอะ​ ​ลืม​มัน​ไป​ซะ​!​”

“​จะ​ไม่​นึกถึง​ได้​อย่างไร​?​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​เม้มปาก​นิดๆ​ ​“​ความจริง​แล้ว​หลังจาก​ข้า​กลับมา​ถึง​ทวีป​ซิง​เย​วี่ย​ ​ก็​ไม่กล้า​มาที​่​นี่​เลย​ ​ด้วย​เกรง​ว่า​ร่องรอย​ที่​เกี่ยวข้อง​กับ​ท่าน​จะ​ไม่มี​อยู่​เช่น​เดิม​ ​เกรง​ว่า​ทุกอย่าง​ใน​แดน​อสุรา​จะ​เป็นความ​ฝัน​ทั้งสิ้น​ ​เกรง​ว่าการ​คืนชีพ​ของ​ท่าน​จะ​เป็นเรื่อง​เท็จ​…​”

เธอ​กอด​เอว​เขา​ ​ซุก​ศีรษะ​อยู่​ใน​อ้อมอก​เขา​ ​“​ความจริง​แล้ว​ข้า​หวาดกลัว​มาก​จริงๆ​…​”

อาการ​นี้​ของ​นาง​คือ​ถูก​งู​กัด​ครั้งหนึ่ง​ผวา​เชือก​ไป​สิบ​ปี​ ​หญิงสาว​ที่​เปิดเผย​กระฉับกระเฉง​เสมอมา​ก็​มี​ช่วงเวลา​ที่​เป็น​เดือด​เป็น​ร้อน​เช่นนี้​อยู่​เหมือนกัน

ตี้ฝู​อี​ทั้ง​หน่วง​ใจ​ทั้ง​ซาบซึ้ง​ ​บีบ​จมูก​ได้รูป​ของ​นาง​ ​“​ตอนนี้​สัมผัส​ถึง​ตัว​ข้า​อย่างแท้จริง​ได้​แล้ว​มิใช่​หรือ​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​สูดดม​กลิ่นอาย​อันเป็น​เอกลักษณ์​ของ​เขา​อย่าง​ละโมบ​ ​เธอ​ก็​รู้ตัว​เอง​ค่อนข้าง​เดือดเนื้อร้อนใจ​เกินไป​หน่อย​จริงๆ

แต่​เธอ​ก็​ไม่รู้​เหมือนกัน​ว่า​เป็น​เพราะอะไร​ ​แค่​ควบคุม​ไม่ได้​เท่านั้น

หลาย​วัน​มานี​้​ ​ที่​ได้​กลับมา​อยู่ร่วม​กัน​อีกครั้ง​ ​เธอ​แทบจะ​ติด​หนึบ​อยู่​ข้าง​กาย​เขา​ ​ไม่เห็น​เพียง​ชั่วครู่​ก็​กระสับกระส่าย​แล้ว​ ​ตอนกลางคืน​ก็​ต้อง​ยึด​แขน​เสื้อ​ของ​เขา​เอาไว้​ถึง​จะ​นอนหลับ​ ​หลับ​ไป​แล้วก็​สะดุ้งตื่น​อยู่​หลายครั้ง​ ​ต้อง​ได้​เห็น​เขา​ยังอยู่​ดี​ข้าง​กาย​ก่อน​ถึง​จะ​สงบใจ​นอน​ต่อ​ได้

มีอยู่​ครั้งหนึ่ง​เธอ​ตื่นขึ้น​มา​แล้ว​ไม่เห็น​เขา​ ​ก็​กระวนกระวาย​จน​วิ่ง​ออก​ไป​ตามหา​ ​โชคดี​ที่​ตี้ฝู​อีก​ลับ​มา​ได้​ทันเวลา​ยิ่ง​ ​มิเช่นนั้น​เธอ​อาจ​ตามหา​จน​แทบ​พลิก​ฟ้า​พลิก​ดิน​แล้วก็​ได้​…

อ่อนไหว​เจ้าอารมณ์​ ​เป็น​เดือด​เป็น​ร้อน​ ​แปด​คำ​นี้​บรรยาย​ได้​ตรง​กับ​สภาพ​ของ​เธอ​ยิ่ง

กู้​ซีจิ​่​วรู​้​สึก​ว่า​ ​นี่​ค่อย​เหมือน​นิสัย​ของ​ตัว​เธอ​ ​แต่​เธอ​ก็​แก้​ไม่ได้​ชั่วขณะ

เธอ​เคย​ได้ยิน​ว่า​ปกติ​แล้ว​อารมณ์​ของ​สตรี​มีครรภ์​จะ​แปรปรวน​ ​รู้สึก​ไม่มั่นคง​อยู่​บ่อยครั้ง​ ​เธอ​คิด​ว่าที่​ตน​เป็น​เช่นนี้​น่าจะ​มี​เหตุ​มาจาก​การ​ตั้งครรภ์​ ​พอค​ลอด​ลูก​แล้วก็​คงจะ​ดีขึ้น​เอง

ถึง​ตี้ฝู​อี​จะ​ปราดเปรื่อง​มากความ​สามารถ​ ​แต่​เขา​ก็​ไม่เข้าใจ​อารมณ์​ของ​หญิง​มีครรภ์​เช่นกัน​ ​เมื่อ​กู้​ซีจิ​่​วอ​ธิ​บาย​กับ​เขา​แบบนี้​ ​เขา​จึง​เชื่อ

ด้วยเหตุนี้​ไม่ว่า​เขา​จะ​ยุ่ง​แค่ไหน​ก็​จะ​พานาง​ไป​ด้วย​ ​มอบ​ความรู้สึก​มั่นคง​ให้​นาง​มาก​พอ​ ​พยายาม​ไม่​กระตุ้น​ความทรงจำ​แย่​ๆ​ ​ของ​นาง​ ​เลี่ยง​ไม่​ให้​นาง​เป็นทุกข์

เขา​คิด​ว่าด้วย​ไอ​วิญญาณ​อัน​พรั่งพร้อม​ของ​วัง​มรกต​ ​จะ​ทำให้​อารมณ์​ของ​นาง​สงบ​มั่นคง​ได้​บ้าง​ ​กลับ​คาดไม่ถึง​ว่าที่​นี่​จะ​สะกิด​ปม​อ่อนไหว​ของ​นาง​ยิ่งกว่า​เดิม​…

สวน​บุปผา​แห่ง​นี้​ไม่​อาจ​เดินเล่น​ต่อ​ได้​แล้ว​ ​ตี้ฝู​อี​จึง​พานา​งก​ลับ​ไป​ที่​ห้องนอน​เสีย​ ​บังคับ​ให้​นาง​นอน​ ​“​เด็กดี​ ​หลับ​สัก​งีบ​เถอะ​ ​เจ้า​เหนื่อย​เกินไป​แล้ว​”

“​ท่าน​อยู่​เป็นเพื่อน​ข้า​นะ​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ดึง​แขน​เสื้อ​เขา

“​ได้​ ​ข้า​จะ​อยู่​เป็นเพื่อน​เจ้า​”​ ​เขา​นอนลง​ข้างๆ​ ​นาง​ ​โอบ​นาง​ไว้​ ​“​นอน​เถอะ​”

“​ท่าน​จะ​ไม่​จากไป​ใช่ไหม​?​”

“​แน่นอน​ ​พอ​เจ้า​ตื่นขึ้น​มา​ ​ข้า​รับรอง​ได้​ว่า​ข้า​จะ​ยังอยู่​”

กู้​ซีจิ​่ว​ถึง​ได้​หลับตา​ลง​แล้ว​นอนหลับ​ไป

ตี้ฝู​อี​มอง​ใบหน้า​ยาม​หลับใหล​ของ​นาง​ ​นาง​หลับ​ไม่​ใคร่​สงบ​นัก​ ​ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​ถึงขั้น​ที่​มี​เหงื่อ​ซึม​ออกมา​บน​ปลายจมูก​ของ​นาง​ ​มือ​ของ​นาง​ยัง​ปัด​ป่าย​ไป​ทั่ว​อีกด้วย​ ​ตี้ฝู​อี​จับมือ​ของ​นาง​เอาไว้​อย่าง​รู้​งาน​ ​นาง​ถึง​ได้​หลับสนิท​ลง​อีกครั้ง

นาง​มี​อาการ​เช่นนี้​มา​เกือบ​เดือน​แล้ว​ ​เป็น​อาการ​ปกติ​จริงๆ​ ​น่ะ​หรือ​?

ถึงแม้​เขา​จะ​ไม่รู้​สึก​ต่อต้าน​ที่นาง​พึ่งพา​เขา​เช่นนี้​ ​ถึงขั้น​ที่​ชมชอบ​ยิ่งนัก​ด้วย​ ​แต่​เขา​ก็​รู้สึก​อยู่​เสมอ​ว่า​บุคลิก​ของ​นาง​เปลี่ยนไป​ค่อนข้าง​มาก

ตี้ฝู​อี​จับชีพจร​ให้​นาง​อีกครั้ง​ ​ชีพจร​ของ​นาง​ปกติ​ยิ่ง​ ​ไม่มี​ความผิดปกติ​ตรงไหน​เลย

เขา​หลุบ​ตา​ใคร่ครวญ​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​ห่ม​ผ้า​ให้​นาง​ดี​ๆ​ ​แล้ว​ก้าว​ออก​ไป​ ​สั่งการ​มู่​เฟิง​ที่​เฝ้า​อยู่​ด้านนอก​ ​“​หา​หมอตำแย​ที่​มีประสบการณ์​มา​ให้​ข้า​สัก​สอง​สาม​คน​”