เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1045
ทุกคนไม่กล้าคุยกันอีก ทั้งหมดหันมองมาทางเย่หรง
เย่หรงเอ่ยด้วยความโกรธว่า： “พวกนายคิดว่าสำนักหงเรายังอับอายไม่พอเหรอไง？ที่นี่เป็นสำนักงานใหญ่สำนักหง เสียงดังจอแจกันอย่างกับอะไร？ เห็นที่นี่เป็นตลาดสดเหรอไง？”
“ในเมื่อเราไม่สามารถไปฆ่าหยางเฟิงที่ตงไห่ได้ อย่างนั้นเราก็ปิดตายเฟิงเมิ่งกรุ๊ปทั้งหมด！พวกเราเข้าไปไม่ได้ พวกเขาก็อย่าคิดว่าจะออกมาได้！”
“ถ้าเฟิงเมิ่งกรุ๊ปหรือหยางเฟิงกล้าออกมา พวกเราก็ทำให้พวกเขามาได้แต่กลับไปไม่ได้！”
แผนการเหยียบตงไห่ให้ราบ ฆ่าหยางเฟิงพังลง
แต่เย่หรงรู้ว่า เฟิงเมิ่งกรุ๊ปไม่ช้าก็เร็วต้องออกทะเล
ตอนนี้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปครอบครองย่านธุรกิจทั่วต้าเซี่ยแล้ว
ขั้นต่อไป ต้องบุกโพ้นทะเลแน่นอน！
พอเฟิงเมิ่งกรุ๊ปออกทะเล หยางเฟิงต้องตามมาอย่างแน่นอน
เมื่อถึงเวลานั้น
โพ้นทะเลก็คือถิ่นสำนักหงของเขา
หยางเฟิงกล้ามา ก็จะให้มันตายไร้ที่ฝัง！
เอ่อ？
พอได้ยินเช่นนี้
ก็ชะงักกันไปทุกคน
ผู้อาวุโสใหญ่หมายความว่า……
จะก้มหัวให้หยางเฟิงหรือ？
เป็นถึงสำนักหงจะก้มหัวให้ตะพาบบกในต้าเซี่ยได้ยังไง？
ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป ต่อไปพวกเขาจะอยู่ในดาวเต่ายังไง？
“ผู้อาวุโสใหญ่ ท่านหมายความว่าให้พวกเราเป็นเต่าหดหัวอย่างนั้นหรือ？”
“ถูกต้อง！ถ้าหยางเฟิงกับเฟิงเมิ่งกรุ๊ปไม่ออกมาเลยพวกเราจะทำยังไง？”
“หรือชาตินี้เราไม่ต้องแก้แค้นแล้วเหรอไง？”
“ผู้อาวุโสใหญ่ พวกเรายอมก้มหัวไม่ได้นะ！”
“ครั้งนี้พวกเราก้มหัวให้หยางเฟิงแล้วต่อไปพวกเราจะเงยหน้าขึ้นได้ยัไง？”
สิบเจ้าแก๊งใหญ่ทัดทานกันขึ้นมา
เย่หรงเอ่ยเสียงดังอย่างเกรี้ยวกราดว่า： “หุบปากให้หมด！พวกนายถ้าใครฆ่าหยางเฟิงได้ ข้าจะยกตำแหน่งหัวหน้าสำนักหงให้！”
พูดจบ เย่หรงก็ยืนขึ้น
สีหน้าของเขาในเวลานี้ บิดเบี้ยวขั้นสุดแล้ว
ครั้งนี้ ตระกูลเย่ในโพ้นทะเลมีความเสียหายใหญ่หลวงที่สุดแล้ว
ไม่เพียงเอไลซ่ากรุ๊ปที่ล้มละลาย
ลูกชายของตัวเองก็ถูกหยางเฟิงฆ่าตาย
พวกงี่เง่านี่ก็ส่งเสียงเอะอะอยู่ที่นี่ตลอด
เก่งนักก็ไปตงไห่ฆ่าหยางเฟิงซะ
จะมาร้องโหยหวนกันอยู่ที่นี่ทำไม？
หึ！
พูดจบ
เย่หรงก็ทำเสียง “หึ” หันหลังจากไป
เมืองมองดูเงาที่จากไปของเย่หรงแล้ว
สิบเจ้าแก๊งใหญ่ก็มองหน้ากัน
พวกเขาอยากจะพูด แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร？
เห็นชัด ๆ ว่า เย่หรงเตรียมยอมรับความหวาดกลัวต่อหยางเฟิงแล้ว
แต่ชนชั้นนำสำนักหงแปดพันนายพ่ายแพ้ยับเยินที่ตงไห่
คนนับพันที่พวกเขาส่งไปก็ตายในตงไห่
แม้แต่ตัวเย่หรงก็โดนหยางเฟิงตัดแขนหนึ่งข้าง
แล้วให้พวกเขาไปฆ่าหยางเฟิงที่ตงไห่อีก？
ไม่เท่ากับไปรนหาที่ตายหรือ？
แต่สำนักหงในโพ้นทะเลของพวกเขาใช้เวลาพัฒนามากว่าร้อยปี
กลายเป็นมหาอำนาจในเกาะดาวไม่ใช่เรื่องง่าย
บัดนี้ชื่อเสียงฉาวโฉ่เพราะหยางเฟิงคนเดียว！
เย่หรงเป็นถึงผู้อาวุโสแห่งสำนักหง กลับเลือกก้มหัวให้หยางเฟิง
ช่างเป็นความอัปยศของสำนักหงนัก！
ปี๊ด……
สักพัก
ลูกสมุนที่เข้าประชุมใหญ่สำนักหงต่างมองหน้ากัน รอบด้านว่างเปล่า……
“กลับตระกูลเย่！”
เวลานี้
เย่หรงเดินออกจากสำนักงานใหญ่สำนักหง ดึงประตูรถเตรียมตัวขึ้นรถ
ทันใดนั้นเอง
ไอสังหารหนึ่งก็พุ่ง่มาจากข้างหลัง
เย่หรงคิดไม่ถึงว่า จะมีหมัดหนึ่งหมัดพุ่งเข้ามา
พลั่ก！
เสียงดังขึ้น
เย่หรงถอยทั้งตัวไปหนึ่งก้าว
เขาเงยหน้าขึ้น
ไม่ไกลนัก เห็นเงาคนผู้หนึ่งสวมชุดดำปกปิดไปทั้งตัวอยู่ในเงามืด
“ดาร์กไนท์！”
เย่หรงกัดฟันพูด