ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 680 พี่ชาย จงมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ดี
เธอมองไปบนเหนือศีรษะเลือดไหลมาเหมือนกับน้ำพุยังไงอย่างนั้น น้ำตาของเธอไหลพรั่งพรูออกมาอีกครั้ง：“พี่ชาย คุณ……รีบปล่อยมือ ปล่อยมือ……”
เธอร้องไห้พร้อมทั้งตะโกนออกไป
เพราะเธอรู้ว่า ด้วยความสามารถของเขาแล้ว ปล่อยมือลงตอนนี้ เขาจัดการคนที่อยู่ข้างบนนั้นได้อย่างแน่นอน คนคนนี้ หลังจากที่เส้นหมี่เอาเข็มทิ่มจนอีกคนได้รับบาดเจ็บแล้ว ก็เหลือแค่เขาแล้ว
ดังนั้น เขาจัดการได้แน่นอน
แต่ว่า แสนรักไม่ยินยอม
หลังจากที่เขาได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ดวงตาของเขาก็ร้าวฉานแล้วตะโกนออกมา：“คุณหุบปากซะ！จับผมไว้แน่นๆ ผมจะดึงคุณขึ้นมาตอนนี้แหละ！”
หลังจากนั้นเขากัดฟันแน่น ออกแรงดึงเธอขึ้นมาด้านบน
เส้นหมี่：“……”
มองเห็นตัวเองขยับขึ้นมาแล้ว ในดวงตาเริ่มมีความหวังขึ้นมา
แต่ทันใดนั้น คนคนนั้น หยิบปืนกระบอกหนึ่งขึ้นมา หลังจากนั้นก็เล็งไปที่มือของแสนรักแล้วเหนี่ยวไก
“ปัง——”
“อ๊าย！！！”
ทันใด เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับเสียงกรี๊ดของหญิงสาว เส้นหมี่ร่วงลงไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ แม้แต่ตัวแสนรักเอง ก็เหมือนจะถูกลากลงไปด้วยไม่น้อย
ไอ้พวกเดรัจฉาน！！
เส้นหมี่มองเห็นชายหนุ่มที่อยู่เหนือศีรษะเจ็บปวดจนแทบจะเป็นลมไปแล้ว
แล้วก็แขนของแขนถูกยิงทะลุออกไป แต่ยังคงจับมือเธอเอาไว้แน่น เธอเจ็บปวดเสียใจอย่างที่สุด ในที่สุด เธอก็ได้สงบลงแล้ว
“พี่ชาย คุณฟังฉันนะ ไม่แน่ฉันอาจจะไม่ตายก็ได้ คุณดูสิ ฉันตายยากขนาดไหน ในปีนั้นฉันท้องอิคคิวพวกเขากลิ้งลงมาจากชั้นบน ฉันยังไม่ตาย แล้วก็ฉันถูกคณาธิปจับไปที่เกาะร้างถูกจับฉีดยา ฉันก็ไม่ตาย พี่ชาย คุณก็เห็น คุณต้องเชื่อฉัน ครั้งนี้ ฉันก็จะไม่เป็นอะไร”
“คุณไร้สาระสิ้นดี！”
ในที่สุดชายหนุ่มก็ตะโกนออกมา ทั้งร่างของเขาถูกย้อมไปด้วยเลือดแล้ว ใบหล่อเหลาซีดขาวจนไม่มีสีเลือดอยู่แล้ว เลือดที่ไหลออกมา มองดูแล้วเหมือนจะเป็นอะไรขึ้นมาแล้วอีกทั้งน่าตกใจเป็นอย่างมาก
“คุณหุบปาก！！หุบปาก ได้ยินหรือยัง！！”
ดูเหมือนว่าเขากำลังอ้อนวอน แม้แต่น้ำเสียง ยังกำลังสั่น
แต่ว่า หญิงสาวด้านล่าง เธอยื่นมือออกมาแกะนิ้วมือของเขาออกทีละนิ้ว
หลังจากนั้น ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เหมือนกับว่าเธอจะดึงเชือกว่าวในมือของเขาให้ขาดสะบั้น แวบเดียว เธอก็ลอยร่วงลงไปแล้ว
พี่ชาย คุณไม่มีทางรู้เลยว่า ถ้าระหว่างเรามีแค่คนเดียวที่จะมีชีวิตอยู่ต่อได้ งั้นฉันก็หวังว่าคุณจะมีชีวิตอยู่ต่อไปบนโลกใบนี้
เวลานี้ ในที่สุดก็หยุดลงแล้ว
อากาศ เหมือนกับว่าในที่สุดก็แข็งตัว
แสนรักอึ้งไป
เขาอยากร้องไห้ อยากตะโกน
แต่ว่า สุดท้ายแล้ว เขากลับพบว่า ตัวเองส่งเสียงใดออกมาไม่ได้เลย ที่แท้คนคนหนึ่งเสียใจจนขีดสุด ส่งเสียงใดออกมาไม่ได้จริงๆ
เหลือเพียงความว่างเปล่า
เหมือนกับว่า วิญญาณก็ได้กระโดดไปกับเธอแล้ว
แต่ความจริงแล้ว เขาก็อยากจะทำอย่างนั้น เพราะว่า เขาหลับตาลง เปิดเปลือกตาออกมา หลังจากนั้น กำลังจะกระโจนลงไป
“จับเขาไว้！！”
ทันใดนั้น ด้านหลังตะโกนออกมาอย่างสุดชีวิต
น้ำเสียงนั้นส่งออกมา ทันใด เขาที่กำลังจะกระโจนออกไปก็ถูกคนจับตัวเอาไว้ หลังจากนั้น คนทั้งคนก็ถูกลากขึ้นมา
“ปล่อย！คุณปล่อยผม——”เขาเบิกตาทั้งสองข้างกว้างขึ้นมา ดิ้นไปดิ้นมืออยู่ในมือของคนคนนี้
แต่คนคนนี้ไม่ได้ปล่อยเขาไป
จนได้เห็นขากางเกงที่เต็มไปด้วยโคลนเป็นตาแก่ผมขาวมาอยู่เบื้องหน้าของเขา ที่โมโหอย่างขีดสุด：“คุณจะทำอะไร มีความสามารถแค่นี้เหรอ ยังกล้าลากผมไชยันต์ให้ไปทำพิธีศพให้คุณด้วย ตอนนี้เพื่อผู้หญิงคนนี้ จะกระโดดลงไปจากที่นี่งั้นเหรอ”
“นั่นไม่เกี่ยวกับคุณ！ คุณปล่อยผมเดี๋ยวนี้！！”
ชายหนุ่มที่ดวงตาแดงฉาน คำรามออกมาต่อ เขาไม่ได้สนใจตาแก่คนนี้สักนิด
เขาในตอนนี้ เพียงแค่โกรธจัดและเลือดร้อน
แม้แต่เมื่อก่อนเคยเกลียดตระกูลเทวเทพเข้ากระดูกดำ แต่ตอนนี้ในสายตาของเขามองไม่เห็นอีกแล้ว ตอนนี้ดวงตาของเขามองเห็นไม่ชัดเจน กำลังดิ้นทุรนทุรายอย่างรุนแรง หลังจากที่ถูกคนขวางเอาไว้เหมือนว่าใจกำลังจะขาด
สีหน้าของไชยันต์ยิ่งไม่น่าดูขึ้นมาแล้ว
เขาเกลียดที่สุดก็คือสิ่งนี้！
ปีนั้น บิดาของเขาก็เป็นแบบนี้ ก็เพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง สุดท้ายก็เอาชีวิตของตัวเองส่งไปแล้ว
ตอนนี้เขายังมาเห็นลูกชายของเขาเป็นแบบนี้！
ไชยันต์กวักมือ เรียกให้ลูกน้องมาเอาตัวของชายหนุ่มคนนี้ที่เป็นบ้าไปแล้วไป
“ตึง——”
ยังไม่ทันได้ลงมือ แสนรักจับคนที่กำลังดึงตัวเขาสลัดออกไปแล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าไชยันต์มือเร็วหน่อย เกรงว่าเขาจะพุ่งออกไปอีกครั้ง
“แสนรัก คุณจะทำอะไรกันแน่ เธอตายไปแล้ว เพื่อให้คุณมีชีวิตอยู่ต่อ เธอเลือกจบชีวิตของตัวเอง คุณอยากให้เธอตายตาไม่หลับอย่างนั้นเหรอ？！”
เขาโมโหเป็นอย่างมาก ยกมือขึ้นมาแล้วตบลงไปที่ใบหน้าของเขาอย่างรุนแรง
หลังจากถูกตบ ชายหนุ่มคนนี้ ในที่สุดก็ไม่ขยับตัวแล้ว
เขาเหมือนกับว่าสมองเสื่อมไปยังไงอย่างนั้น ยืนอยู่ตรงที่กั้นถนนแห่งนี้อยู่นิ่งๆ ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ถึงได้เห็นเขายื่นมือออกไป ในความมืดด้านนอกนั้นที่ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าด้านล่างนั้นลึกขนาดไหน……
“อึก——”
เลือดสดๆพ่นออกมาจากริมฝีปากของเขา ในที่สุด เขาก็เป็นลมไปแล้ว！
——
หลังจากนั้นสามเดือน
ณ เมืองA
ในที่สุดแสงดาวก็กลับมาแล้ว เธอได้ยินว่าที่บ้านเกิดเรื่องขึ้น แต่ว่าเมื่อเธอกลับมาถึงที่นี่ กลับไม่เหลืออะไรแล้ว