บทที่ 447
คุณท่านซ่งก็ไม่ได้โง่ โชคอะไรที่สามารถทำให้คนคนหนึ่งอ่อนเยาว์ได้เป็นสิบปี?
คาดว่าเรื่องมหัศจรรย์เช่นนี้ ในเมืองจินหลิง คงจะมีเพียงคนเดียวที่สามารถทำได้ คนคนนั้น ก็คือ เย่เฉิน อาจารย์เย่！
ถึงแม้ซือเทียนฉียังไม่ตอบ แต่ในใจคุณท่านซ่งก็มั่นใจ ซือเทียนฉีน่าจะได้อะไรดีๆ สักอย่างที่อาจารย์เย่ให้ไว้ ถึงได้เปลี่ยนมาหนุ่มขึ้นขนาดนี้
ซือเทียนฉีในตอนนี้ ก็มีสีหน้าเลิ่กลั่ก
ไม่ได้รับอนุญาตจากอาจารย์เย่ เขาจะไม่พูดเรื่องยาอายุวัฒนะออกไปแน่นอน
เพราะถึงอย่างไร เมื่อวานนี้อาจารย์เย่เพิ่งเตือนตนเองว่า ห้ามบอกใครเด็ดขาด
แต่ว่า ตอนนี้คุณท่านซ่งเดาออกแล้ว ก็เลยทำตัวไม่ถูก
เขาเห็นคุณท่านซ่งทำหน้ามั่นใจ ก็เลยพูดอย่างเคอะเขินว่า “พี่ซ่งครับ เรื่องนี้พี่เดาออกเองนะครับ อย่าไปบอกอาจารย์เย่นะว่าผมเป็นคนพูด……… อาจารย์เย่ไม่ให้ผมบอกใคร”
คุณท่านซ่งได้ยินดังนั้น ในใจก็ยิ่งมั่นใจกับการเดาของตนเอง
คนที่ให้ของดีกับซือเทียนฉี ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคนที่ตนเองอยากจะให้มาเป็นหลานเขย เย่เฉิน อาจารย์เย่นี่เอง！
ในใจคุณท่านซ่งตอนนี้ ก็อิจฉาอย่างมาก
ถึงขนาด อิจฉามากจนแอบมีความริษยาอยากได้อยู่เล็กๆ
มีหรือเขาจะไม่อยากเป็นแบบซือเทียนฉี? คนอายุ70 แต่ดูไปแล้วเหมือนคนอายุ60
มีหรือเขาจะไม่อยากมีอายุที่มากขึ้นเป็น10ปี หรือมากกว่านั้น?
คนเราพอถึงตอนแก่ชรา ก็ยิ่งกลัวตาย กลัวแก่ มันเป็นธรรมชาติของคน ใครก็ไม่อาจหลบหนี้ได้พ้น
คุณท่านซ่งก็เช่นเดียวกัน
เดิมทีเขาเพิ่งหายจากอาการป่วย ร่างกายก็ยังปัญหาอยู่ไม่น้อย
ถึงแม้เย่เฉินจะบอกว่ายาวิเศษนั้นที่ตนเองมา จะสามารถทำให้ตนเองอยู่ได้อีกหลายปี แต่ว่า มันก็ทำให้ตนเองมีชีวิตต่อไปได้เท่านั้น
ไม่สามารถทำให้ตนเองเหมือนกับซือเทียนฉี ที่มีร่างกายที่หนุ่มขึ้นเป็น10ปี
ดังนั้น คุณท่านซ่งก็อดที่จะถอนหายใจออกมายาวๆ ไม่ได้ พูดว่า “ไม่คิดเลยว่า อาจารย์เย่จะมีความสามารถมากมายเช่นนี้！”
ซือเทียนฉีก็พูดหน้าเคร่งขรึมว่า “อาจารย์เย่อยู่ในวงการการแพทย์ ถือได้ว่าเป็นขั้นเทพแล้ว ในชีวิตผมนี้ เกรงว่าคงจะไปไม่ถึงจุดนั้นแล้ว”
คุณท่านซ่งก็พูดจากใจว่า “ถ้าอาจารย์เย่สามารถให้ของดีเช่นนี้กับผมด้วย ก็คงจะดีมาก ผมยอมตอบแทนด้วยเงินหมื่นล้าน！”
ถึงแม้จะกล่าวเช่นนี้ แต่ในใจของคุณท่านซ่งก็รู้ดี ว่าตนเองไม่สามารถไปเสนอเช่นนี้กับอาจารย์เย่ได้โดยตรง ด้านหนึ่งก็จะเป็นการหักหลังซือเทียนฉี อีกด้านก็จะเป็นการเสียมารยาทต่ออาจารย์เย่
ดังนั้น ของดีเช่นนี้ คงทำได้เพียงรอโอกาสที่เหมาะสม ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจรีบร้อน
และโอกาสที่เหมาะที่สุด ก็คือทำให้อาจารย์เย่มาเป็นหลานเขยของตนเอง！
ถ้าซ่งหวั่นถิงแต่งกับเขาได้ ตนเองยังจะต้องกังวลกับของดีอะไรอีกเล่า?
แต่เสียดาย ตอนนี้ซ่งหวั่นถิงไม่ได้มีอะไรคืบหน้าพัฒนากับเย่เฉินเลย นี่ทำให้คุณท่านซ่งกังวลอยู่ไม่น้อย
จะว่าไป ก็ยังคงต้องหาวิธี ทำให้วัยรุ่นสองคนนี้เข้ากันให้ได้！
ต่อให้ตระกูลซ่งต้องทุ่มกำลังทั้งหมด เสียศักดิ์ศรีทั้งหมด เพื่อให้ซ่งหวั่นถิงได้เป็นคนรักของเย่เฉิน ก็ยอม！
เนื่องจากในใจเขารู้ดี ขอเพียงตระกูลซ่งมีความสัมพันธ์ในอีกระดับหนึ่งกับเย่เฉิน ตนเองไม่เพียงจะได้ประโยชน์ ซ่งหวั่นถิงรวมถึง
คนทั้งตระกูลซ่ง ก็จะได้ประโยชน์ไปตลอดชีวิต！
————