บทที่ 1625 สไตล์ที่ชอบ
“เป็นไง? เป็นการแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าใช่ไหมล่ะ!” เสิ่นเทียนเฉินเอ่ยด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจ
“หึ…” จี้ซิวหร่านหลุบตา รอยยิ้มพาดผ่านนัยน์ตาสุกใสดูไร้พิษภัยของเขา
เสิ่นเทียนเฉินกระพริบตาปริบๆ “จี้หวงยิ้มอะไร?”
จี้ซิวหร่านเอ่ย “คุณชายเสิ่นรู้ได้ยังไง ว่าผู้น้อยจี้ชอบผู้หญิงสไตล์ไหน?”
“ก็ต้องเป็นผู้หญิงที่สวยสง่ามาจากตระกูลใหญ่อยู่แล้ว! เอ๊ะ…หรือว่าไม่ใช่?” เสิ่นเจียนเฉินทำหน้าสงสัย
จี้ซิวหร่านยังคงยิ้ม แต่น้ำเสียงกลับจริงจังไม่ล้อเล่นแม้แต่น้อย “ไม่ใช่”
เสิ่นเจียนเฉินอึ้ง
หมายความว่าไง?
“นะ…นี่อย่าบอกนะว่า…คุณ…คุณชอบผู้หญิงแบบไป๋เฟิ่ง? เป็นไปไม่ได้!” เสิ่นเจียนเฉินตะลึงงัน
เขาไม่นึกเลยว่าจะมีคนรสนิยมแปลกเหมือนเขาด้วย แถมคนคนนั้นยังเป็นจี้ซิวหร่าน คุณชายผู้สง่างามและเป็นสุภาพบุรุษ
แต่ตอนนี้จี้ซิวหร่านกลับไม่พูดอะไร แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ
เงียบอย่างงี้คงไม่ใช่ว่ายอมรับหรอกนะ?
ไม่เป็นไรๆ ใจเย็นไว้!
ยังเหลืออีกคน!
เสิ่นเทียนเฉินดึงสติกลับมา แล้วรีบหันไปมองทางนายแห่งอาชูร่า “งั้น…งั้นนายแห่งอาชูร่าเห็นว่ายังไง?”
นายแห่งอาชูร่ากล่าว “ขออภัย การแลกเปลี่ยนครั้งนี้ผมคงไม่อาจตอบตกลงได้”
“อะไรนะ? คุณก็ไม่เอาด้วยเหรอ ทำไมล่ะ?” เสิ่นเทียนเฉินทำหน้าไม่เข้าใจ
นายแห่งอาชูร่ากล่าว “ก็หมายความตามที่พูด”
เอ่ยจบ สายตาของชายหนุ่มสบเข้ากับจี้ซิวหร่านที่อยู่ข้างหน้า สายตาของทั้งสองเต็มไปด้วยความเย็นชา
“ให้ตาย! แล้วไอ้ที่หมายความตามที่พูดมันหมายความว่ายังไงล่ะ!” เสิ่นเทียนเฉินแทบจะสติหลุด
คงไม่ได้หมายความอย่างที่เขาเข้าใจหรอกใช่ไหม?
หรือว่าสองผู้ยิ่งใหญ่นี่ต่างก็…โลกใบนี้บ้าไปแล้วรึไง…
อีกด้านหนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นกำลังพยายามเงี่ยหูฟังว่าเสิ่นเทียนเฉินดึงจี้ซิวหร่านกับนายแห่งอาชูร่าไปคุยอะไรกัน แต่จนใจที่อยู่ห่างกันมากไปหน่อย เลยไม่ได้ยินอะไรซักนิด
ในตอนนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากข้างหน้า
จากนั้น กลุ่มคนที่กำลังเบียดเสียดกันอยู่ก็พากันถอยหลังออกไปด้านข้าง กลายเป็นทางเดินตรงกลาง
ไม่นาน บอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งที่มีตราประจำตระกูลเนี่ยติดอยู่บนเสื้อก็กรูกันเข้าทางเธอด้วยท่าทางน่าเกรงขาม ยังมีพ่อบ้านที่ขวางทางพวกเขาก่อนหน้านี้ตามมาด้วย รวมถึงนายหญิงตระกูลเนี่ย เนี่ยหลิงหลง และเนี่ยอู๋โยว
เนี่ยอู๋หมิงเองก็อยู่ ชายวัยกลางคนหน้าตาเคร่งขรึมที่ยืนอยู่ข้างเขาน่าจะเป็นผู้นำตระกูลเนี่ย
เรียกได้ว่าตระกูลเนี่ยแทบจะขนกันมาทั้งตระกูลเลยก็ว่าได้
เยี่ยหวันหวั่นกระดกคิ้วเล็กน้อย รู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังจะมีปัญหาซะแล้ว…
“ถังถัง!”
เนี่ยอู๋โยวรีบวิ่งเข้ามากอดถังถัง แล้วอุ้มเขาขึ้น
พอต้องออกห่างจากเยี่ยหวันหวั่น เด็กน้อยก็ขมวดคิ้วทันที
หญิงสาวออกแรงมากเกิน จนเขารู้สึกเจ็บ
“เร็วเข้า! เด็กๆ! จับตัวยัยหัวขโมยนี้ซะ!” เนี่ยอู๋โยวออกคำสั่งเสียงเกรี้ยว
ทันใดนั้น เยี่ยหวันหวั่นโดนบอดี้การ์ดตระกูลเนี่ยยืนล้อม
พ่อบ้านที่พันผ้าแผนไว้ที่แขนพุ่งตัวออกมา แล้ววิ่งไปหานายหญิงกับผู้นำตระกูลเนี่ยด้วยความโกรธ เขาชี้หน้าเยี่ยหวันหวั่นแล้วเริ่มฟ้อง “ท่านผู้นำตระกูล นายหญิง ผู้หญิงคนน้แหละครับที่ทำตัวอวดดีหน้าคฤหาสน์ตระกูลเนี่ย แถมยังทำร้ายร่างกายผม แล้วก็จับตัวคุณชายน้อยไป!”
“ไป๋เฟิ่ง! เธอมันจิตใจชั่วช้า! ฉันรู้อยู่แล้วว่าที่เธอตีสนิทพี่ใหญ่ของฉันแล้วก็ถังถังเพราะมีแผนชั่ว! เสียแรงที่พี่ใหญ่ของฉันเชื่อใจเธอ ไม่นึกเลยว่าเธอจะทำเรื่องเลวๆ อย่างนี้ได้ลงคอ! แม้แต่เด็กตัวเล็กๆ ก็ไม่เว้น!” เนี่ยอู๋โยวอุ้มถังถังพร้อมกับร้องไห้ และก่นด่าด้วยความเดือดดาล ท่าทางเหมือนผู้เป็นแม่ที่กำลังโกรธจัด
ส่วนเนี่ยหลิงหลงเพียงยืนอยู่ข้างนายหญิงตระกูลเนี่ยเงียบๆ เหลือบมองเยี่ยหวันหวั่นที่กำลังโดนล้อมด้วยสายตาเย็นชา
————————————————————————————-
บทที่ 1626 ปล่อยไปไม่ได้
“ถังถัง! ถังถังไม่เป็นไรใช่ไหม? ยายตกใจแทบแย่! ถ้าหลานเป็นอะไรไปย่าจะอยู่ยังไง!” นายหญิงตระกูลเนี่ยตกใจจนหน้าซีด รีบเช็คความปลอดภัยของถังถังด้วยความเป็นห่วง
ถังถังรีบอธิบาย “คุณยายครับ เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่เธอพูดเลยนะครับ คุณแม่ไม่ได้ทำร้ายผมเลย!”
นายหญิงตระกูลเนี่ยได้ยินก็ขมวดคิ้ว สีหน้าดูสับสนลังเล เธอไม่ได้พูดอะไร แต่ดูจากสีหน้าก็รู้แล้วว่าไม่ได้เชื่อคำพูดของถังถังทั้งหมด
ถึงยังไงเรื่องที่พ่อบ้านถูกตีจนแขนหักก็เป็นเรื่องจริง อีกอย่างดูจากกล้องวงจรปิด เยี่ยหวันหวั่นก็เป็นคนบังคับพาคนไปจริงๆ…
นั่นมัน…ทำซี้ซั้วเกินไปแล้ว…
‘เนี่ยอู๋โยว’เห็นอย่างงั้นก็รีบทำหน้าเหมือนเจ็บปวดสิ้นหวัง “แม่คะ แม่ดูถังถังสิ กับหนูเรียกซะห่างเหิน ทีกับผู้หญิงแปลกหน้าที่ไม่ได้เป็นอะไรกันกลับเรียกว่าแม่!”
พ่อบ้านพูดแทรกอย่างได้จังหวะ “ไป๋เฟิ่งทำร้ายร่างกายผม แล้วก็ลักพาตัวคุณชายน้อยเป็นเรื่องจริง บอดี้การ์ดทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์เป็นพยานได้ ไม่ว่าเธอจะหลอกล่อคุณชายน้อยยังไง นี่ก็เป็นเรื่องจริงที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงได้! ถ้าพวกเราไม่ได้ไล่ตามมาทันเวลา ไม่อยากคิดเลยว่าหลังจากถูกลักพาตัวมาแล้วจะเกิดอะไรข้นกับคุณชายน้อยบ้าง!”
พ่อบ้านกล่าวพลางส่งสายตาให้บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างๆ ชายสองสามคนก้าวออกมารับคำเพื่อเป็นพยานให้เขา
“เสี่ยวเฟิ่ง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรก นายหญิงตระกูลเนี่ยก็รู้สึกสนิทสนมกับหญิงสาวราวกับรู้จักกันมานาน ถึงจะรู้ว่าเธอเป็นหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย ก็ยังรู้สึกดีกับเธอไม่น้อย
แต่พอเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับถังถัง สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปทันที
ถังถังทนดูผู้เป็นแม่ถูกกล่าวหาและใส่ร้ายไม่ได้ เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันพูดอะไร เขาก็ก้าวมายืนขวางข้างหน้าเยี่ยหวันหวั่น “คุณยายครับ พ่อบ้านเฝิงไม่เคารพผม คุณแม่เลยต้องออกโรงปกป้องผม แล้วก็ที่คุณแม่พาผมออกจากบ้านก็เป็นเพราะผมขอเอง คุณแม่ไม่เกี่ยวนะครับ!”
เยี่ยหวันหวั่นมองดูร่างเล็กของเด็กน้อยที่ยืนปกป้องตัวเองอยู่ข้างหน้า ถึงตอนนี้เธอจะไม่อาจบอกพ่อกับแม่ได้ว่าเธอคือลูกสาวแท้ๆ ของพวกเขา แถมยังต้องถูกเข้าใจผิดและโดนกล่าวหา แต่ลึกๆ ข้างในกลับรู้สึกอุ่นใจและซาบซึ้ง
‘เนี่ยอู๋โยว’หันไปมองนายหญิงกับผู้นำตระกูลเนี่ยด้วยใบหน้าน้อยใจ “พ่อคะ แม่คะ ถังถังโดนผู้หญิงคนนั้นล้างสมองไปหมดแล้ว!”
‘เนี่ยอู๋โยว’ยัดเยียดข้อหา ‘ล้างสมองถังถัง’ให้เยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่รอช้า เมื่อเป็นแบบนี้ไม่ว่าถังถังจะพูดแก้ต่างให้เยี่ยหวันหวั่นก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีก
‘เนี่ยอู๋โยว’กล่าวต่อว่า “พ่อคะ แม่คะ พักนี้เพราะรัฐอิสระสถานการณ์ไม่ค่อยสงบ หนูเลยบอกให้พ่อบ้านดูแลถังถังให้ดี อย่าให้เขาออกไปวิ่งเล่นข้างนอก เรื่องนี้พ่อกับแม่ก็รู้นี่คะ พ่อบ้านก็แค่ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดด้วยการทำตามคำสั่ง
แต่ไป๋เฟิ่งคนนี้ล่ะ รู้ทั้งรู้ก็ยังพาถังถังออกไปโดยพลการ หนูคงไม่ต้องบอกแล้วมั้งคะว่าเธอคิดอะไรอยู่กันแน่”
พอเห็นว่านายหญิงตระกูลเนี่ยเงียบ เนี่ยหลิงหลงก็แอบส่งสายตาให้ ‘เนี่ยอู๋โยว’เงียบๆ ‘เนี่ยอู๋โยว’ราดน้ำมันลงบนกองไฟด้วยการพูดต่อว่า “แม่คะ ผู้หญิงคนนี้คือไป๋เฟิ่ง หัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยนะคะ! พันธมิตรอู๋เว่ยเป็นสถานที่แบบไหน! ไป๋เฟิ่งเป็นคนยังไง? คนเลวที่ใครๆ ในรัฐอิสระก็รู้จัก! แม่จะเชื่อคำพูดของคนแบบนี้ได้ยังไงคะ! ดูก็รู้ว่าเธอมีแผนจะลักพาตัวถังถัง!
ถ้าถังถังเป็นอะไรไป แม่จะให้หนูมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไงคะ? ไม่ง่ายเลยกว่าหนูจะได้กลับมา ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้กลับมาอยู่ข้างทุกคนแล้วก็ถังถัง! หนูไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายลูกชายหนูทั้งนั้น! พ่อคะ แม่คะ ครั้งนี้จะปล่อยผู้หญิงคนนี้ไปไม่ได้เด็ดขาดนะคะ!”
……………………………………………………….