หลิงตู้ฉิง ในตอนนี้กำลังนั่งนิ่งราวกับว่าเขาตกอยู่ในห้วงการหลับลึก
แต่แล้วจู่ ๆ มันกลับเหมือนว่ามีโลกมายาใบหนึ่งปรากฏขึ้นออกมาจากร่างกายของเขา
จิ๋นชาน ผู้ที่ได้รับการถ่ายทอดห้วงนิทราแห่งราชันย์มาจากหลิงตู้ฉิงสัมผัสได้ถึงปรากฏการณ์นี้ทันที เขารู้สึกตกตะลึงและพึมพำกับตัวเอง “ช่างเป็นห้วงนิทราที่แข่งแกร่งยิ่งนัก! ความแตกต่างระหว่างข้ากับอาจารย์หลิงนั่นมันช่างห่างกันราวฟ้ากับเหวจริง ๆ”
เมื่อพึมพำจบ เขาก็รีบล้มตัวลงไปนอนทันทีเพื่อพยายามเข้าถึงโลกมายาผ่านห้วงความฝันของเขา ซึ่งเมื่อเขาหลับลงเขาก็เห็นโลกมายาที่ปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน แต่เขาก็ไม่สามารถแตะต้องมันได้เลย สิ่งนี้มันทำให้เขารู้สึกหดหู่และถวิลหาอย่างไม่รู้จบ
ในเวลาเดียวกับที่โลกมายาปรากฏขึ้นและเริ่มขยายตัว หลิงตู้ฉิงก็เริ่มสัมผัสได้ถึงห้วงอารมณ์ของเหล่าสรรพชีวิตที่อยู่ในทะเลชางหมาง ไม่ว่าจะเป็น รัก โลภ โกรธ หลง
เขาเห็นแม้กระทั่งวิถีชีวิตที่ดำเนินไปของเหล่าสรรพสัตว์
“นี่คือวิถีชีวิตของเหล่าสรรพชีวิตทั้งหลายสินะ แท้จริงแล้วทุกสรรพชีวิตต่างเคยเผชิญกับการสูญเสีย การตัดสินใจเลือกทำสิ่งต่าง ๆ ที่ตนเองไม่ต้องการ ชีวิตส่วนใหญ่ต่างไม่อาจกำหนดชะตาชีวิตของตัวเองได้ว่าจะให้เดินไปในทางใด…”
ในตอนนี้โลกมายาที่หลิงตู้ฉิงปลดปล่อยออกมาจากร่างมันใหญ่จนปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ รวมไปถึงเหล่าสรรพชีวิตมากขึ้นไปเรื่อย ๆ
ยิ่งโลกมายาที่เขาสร้างมันใหญ่มากขึ้นเท่าไหร่ หลิงตู้ฉิงก็เริ่มที่จะรู้สึกเสียดายชีวิตที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเขามากขึ้นเท่านั้น
แต่แล้วจู่ ๆ เขาก็สัมผัสกับชีวิตใหม่ดวงน้อย ๆ ที่กำเนิดขึ้นใหม่ใกล้ ๆ กับเขา!
สิ่งนี้มันเป็นเหมือนหยดน้ำค้างในยามเช้าที่ผ่านค่ำคืนที่เต็มไปด้วยพายุฝน ถึงแม้ว่ามันจะเปราะบางแต่มันก็เต็มไปด้วยพลังแห่งความหวัง
เมื่อสัมผัสได้เช่นนี้ โลกมายาที่หลิงตู้ฉิงกำลังเพ่งมองอยู่ก็แตกสลายลงในทันทีพร้อมกับที่เปลือกตาของเขาก็ค่อย ๆ เปิดออก
เมื่อลืมตาขึ้น หลิงตู้ฉิงก็เห็นหลิงยู่ชานและหมิงจู้ที่กำลังอยู่ในสภาพอ่อนแรงก้มหน้าคุกเข่าอยู่ข้างหน้าเขาพร้อมกับเด็กทารกที่อยู่ในอ้อมแขนของหมิงจู้ พวกเขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงยินดีว่า “ท่านพ่อ ในตอนนี้ลูกของพวกเราได้กำเนิดแล้ว ท่านช่วยตั้งชื่อให้เขาที!”
หลิงตู้ฉิงมองลงไปยังเด็กทารกตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนหมิงจู้ และเอ่ยขึ้นว่า “ข้าตั้งชื่อของเจ้าให้เจ้าไปแล้ว ตอนนี้มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่จะตั้งชื่อให้กับลูกของเจ้าเอง! นับจากวันนี้ไป พวกเจ้าปล่อยให้ข้าอยู่เงียบ ๆ ก่อน ข้าจำเป็นที่จะต้องเก็บตัวแก้ไขปัญหาในใจของข้า ข้าสัญญาว่าอีกไม่นานข้าจะตื่นขึ้นมาทักทายกับพวกเจ้าอีกครั้ง”
หลิงยู่ชานและหมิงจู้ เมื่อได้ยินเช่นนี้พวกเขาต่างก็เงยหน้าขึ้นไปมองหลิงตู้ฉิงด้วยสีหน้าตะลึงงัน พ่อของเขาพูดแล้ว? ว่าแต่ที่เขาพูดมันหมายความว่ายังไง?
“ไป จงไปบอกข้อความนี้ของข้ากับทุก ๆ คน” หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้นพลางพยักหน้าส่งสัญญาณให้หลิงยู่ชานและหมิงจู้จากไป
ในตอนนี้ หลิงตู้ฉิงหาหนทางที่เขาจะแก้ปัญหาของตัวเองเจอแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่เข้าใจมันทั้งหมดแต่เขาก็มั่นใจว่าในไม่ช้าเขาจะต้องทำมันได้สำเร็จ
หลิงยู่ชานรีบพยักหน้าและตอบกลับทันที “ถ้างั้นข้าจะรอวันที่ท่านพ่อกลับมาอยู่ร่วมกับพวกเราเหมือนเดิม!”
เมื่อพูดจบ หลิงยู่ชานก็พาหมิงจู้ที่ยังอ่อนแรงพร้อมกับลูกของพวกเขาเดินจากไป
“ได้ผลเป็นยังไงบ้าง? พ่อของเจ้ามีปฏิกิริยายังไงเมื่อเจ้าพาหลานเข้าไปใกล้กับเขา?” ทุกคนถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นหลิงยู่ชาน
หลิงยู่ชานพยักหน้าอย่างหนักแน่น จากนั้นเขาพูดว่า “ท่านพ่อจะต้องกลับมาเป็นปกติได้อย่างแน่นอน เขาได้สั่งกับข้าไว้อีกว่าช่วงเวลานับจากนี้ไปพวกเราอย่าเพิ่งเข้าไปรบกวนเขา เขาต้องการที่จะอยู่เงียบ ๆ เพื่อแก้ไขปัญหาในร่างของเขาเอง”
หลิงฟ่างหัวส่ายหัวและเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเสียดาย “ถ้ารู้แบบนี้พวกเราน่าจะรีบมีลูก และจากนั้นก็พาลูกไปให้กับท่านพ่อเห็น ท่านพ่อจะได้ฟื้นขึ้นมาเร็วกว่านี้”
“เจ้าจะเป็นคนที่ตั้งท้องงั้นเหรอ?” หลิงว่านถิงแหย่นาง
หลิงฟ่างหัวพ่นลมออกจมูก จากนั้นนางตอบว่า “น้องหกมีนางสนมตั้งเยอะแยะก็ให้เขาทำไปสิ!”
ในตอนนี้บรรดาผู้คนในคฤหาสน์สราญรมย์ต่างอารมณ์ดีขึ้นกันเป็นอย่างมากจนพอที่จะเย้าแหย่กันได้แล้ว
หญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์เองก็รู้สึกเบิกบานใจขึ้นด้วยเช่นกัน
นางรู้เป็นอย่างดีว่าสถานการณ์ของหลิงตู้ฉิงนั้นหากผ่านพ้นจากจุดนี้ไปได้ ในอนาคตเขาจะไม่มีปัญหาอะไรอีก
ในตอนนี้กลิ่นอายของพลังที่ปลดปล่อยออกมาจากหลิงตู้ฉิงนั้นแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก
บางครั้งที่ร่างของเขาก็มีแสงสีดำปรากฏขึ้น ซึ่งแสงสีดำนี้มันเป็นตัวแทนของเจตจำนงสังหารที่แฝงอยู่ในร่างกายของเขา แต่แสงสีดำที่ปรากฏขึ้นในตอนนี้มันกลับไม่ได้แผ่กลิ่นอายที่ทำให้คนในคฤหาสน์สราญรมย์หวาดกลัว เหมือนกับตอนที่มันปรากฏขึ้นที่เมืองสันเขาทรราช
และในบางครั้งแสงสีรุ้งเจ็ดสีก็ปรากฏขึ้นที่ร่างของหลิงตู้ฉิง ซึ่งแสงนี้มันทำให้หญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์รู้สึกตะลึงงัน เนื่องจากนี่มันคือ พลังแห่ง 7 อารมณ์ 6 ปรารถนา!
ในตอนนี้นางได้แต่รู้สึกตะลึงพลางสงสัยว่า หลิงตู้ฉิง สามารถบรรลุพลัง 7 อารมณ์ 6 ปรารถนาได้ในตอนนี้ได้ยังไง ทั้ง ๆ ที่วิถีไร้อารมณ์ที่เข้าบรรลุในชีวิตที่แล้ว ตอนนี้มันก็กลับมาปรากฏอยู่ในร่างของเขาตอนนี้เหมือนกัน ทั้งสองวิถีนี้มันเป็นสองขั้วที่อยู่ตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง มันไม่ควรจะอยู่ร่วมกันได้แบบนี้!
จากนั้นสักพักนางก็ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงที่ประหลาดยิ่งกว่า เนื่องจากในตอนนี้ แสงสีดำมันร่วมหลอมรวมเข้ากับแสงสีรุ้ง 7 สี และแสงทั้งสองฝ่ายต่างก็เริ่มสลับกันกระพริบไปมา
เมื่อเวลายิ่งผ่านไป แสงทั้งสองฝ่ายต่างก็เริ่มกระพริบถี่รัวขึ้นเรื่อย ๆ จนในท้ายที่สุดแสงของทั้งสองฝ่ายดับหายลงไป แต่สิ่งที่มาแทนที่คือพลังแห่งอารมณ์กลับพรั่งพรูปะทุออกมาจากร่างกายของหลิงตู้ฉิง
บรรดาผู้คนที่อยู่ในคฤหาสน์สราญรมย์ต่างได้ยินเสียงระเบิดสนั่นหวั่นไหว จากนั้นพลังวิญญาณที่อยู่รอบ ๆ จำนวนมหาศาลก็ถูกดูดเข้าไปในร่างของหลิงตู้ฉิงราวกับว่าเขาเป็นหลุมดำ
แต่ถึงแม้ว่าพลังวิญญาณที่หลิงตู้ฉิงจะดูดซับไปมากขนาดไหน บรรดาผู้คนต่างก็ยังสังเกตเห็นว่าระดับการบ่มเพาะของหลิงตู้ฉิงยังคงอยู่ที่ขอบเขตประสานทะเลปราณยังไม่ขยับขึ้นไปสู่ขอบเขตรวมแสงดารา
หากจะพูดกับตามหลักแล้วก็คือ ด้วยจำนวนพลังวิญญาณอันมหาศาลขนาดนี้ มันจะต้องเพียงพอทำให้หลิงตู้ฉิงบรรลุขึ้นไปยังขอบเขตประสานทะเลปราณระดับ 14 แน่นอน และมันยังมีส่วนที่เหลืออีกมหาศาลที่หลิงตู้ฉิงดูดเพิ่มเข้าไปอีก ดังนั้นทำไมเขาถึงยังไม่กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตรวมแสงดารา?
หลังจากดูดพลังวิญญาณที่อยู่บริเวณรอบ ๆ จนหนำใจ หลิงตู้ฉิงก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมองไปที่หญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์ที่อยู่ตรงหน้าของเขา
หญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์ยิ้มพลางมองไปที่หลิงตู้ฉิง และเอ่ยขึ้นว่า “บอกชื่อของมันมา!”
หลิงตู้ฉิงยิ้มและพยักหน้าจากนั้นเขาตอบว่า “ขอบเขตประสานทะเลปราณระดับ 12 ‘ก้าวข้าม’ ขอบเขตประสานทะเลปราณระดับ 13 ‘ยอมรับในวิถี’ ขอบเขตประสานทะเลปราณระดับ 14 ‘กำหนดชะตา’ ขอบเขตประสานทะเลปราณระดับ 15 ‘มหาสมุทรนิรันดร์’ !”
หญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์ พยักหน้าอย่างพึงพอใจและพูดว่า “มันต้องแบบนี้สิถึงจะเหมาะสมกับเป็นผู้ชายของข้า เขาจะต้องสามารถทำสิ่งที่คนอื่น ๆ ไม่สามารถทำได้ตั้งแต่ยุคแรกเริ่ม!”
หลิงตู้ฉิงโบกมือส่งพลังวิญญาณไปจับยันต์สั่งสวรรค์มาอยู่ในมือของเขา จากนั้นเขามองไปที่หญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์และเอ่ยขึ้นว่า “จตุฤดู ข้าขอบคุณเจ้าจริง ๆ!”
ในตอนนี้เขาสามารถแก้ไขความเป็นปรปักษ์กันระหว่างทั้งสองวิถีในร่างกายของเขาได้แล้ว ตอนนี้พวกมันทั้งคู่ได้หลอมรวมกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน
ตราบใดที่เขาไม่ละทิ้งฝั่งใดฝั่งหนึ่งไป มันจะไม่มีปัญหาใด ๆ อีกนับจากนี้
และที่สำคัญเขายังสามารถบรรลุระดับการบ่มเพาะไปอยู่ที่ขอบเขตประสานทะเลปราณระดับ 15 ซึ่งตั้งแต่ยุคแรกเริ่มมันมีเพียงเหล่าตัวตนที่อยู่เหนือสรรพชีวิตเท่านั้นที่จะสามารถไปถึงได้!