เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1081
หลู่เฉิงเซี่ยงยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ไม่มักมากในกาม ไม่เลว ไว้ใจได้กว่าลูกหลานตระกูลหานนิดหน่อย ผู้หญิงสิบสามคนนี้ ล้วนเป็นสาวงามแบบต่างๆ ที่คัดสรรมาอย่างดี ไม่ว่าผู้ชายชอบหุ่นแบบไหน หน้าตาแบบไหน หาสเปกที่ชอบได้หมด ปฏิกิริยาแรกของลู่ฝานไม่ใช่ดีใจอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง แววตาไม่ได้เป็นประกาย แต่กลับขมวดคิ้วแน่น และไม่ได้เข้ามาแก้มัดให้ ดูเป็นคนที่ระมัดระวังมาก ระมัดระวังอย่างดี ระมัดระวังอย่างดีสุดๆ!”
ลู่ฝานส่งสายตาให้สิบสาม สิบสามเดินไปข้างหน้า ดึงท่อนไม้เล็กๆ ที่ยัดอยู่ในปากผู้หญิงคนหนึ่งออกมา ทันใดนั้น ท่อนไม้นั้นกลายเป็นอักษรยันต์อยู่ในมือสิบสามทันที
สิบสามไม่มองสักนิด เขาพลิกมือซัดหมัดทำลายมันจนกระจุย
ลู่ฝานเดินเข้ามาพูดว่า “ที่แท้เป็นอักษรยันต์ผนึก เธอชื่ออะไร ทำไมถึงโดนจับมาที่นี่”
ผู้หญิงพูดเสียงเศร้าว่า “พวกเราก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงถูกจับมาอยู่ที่นี่ เราเป็นนางโลมต้อนรับแขกอยู่ที่หอเฟิ่งเซียน เมื่อวานไปอวยพรวันเกิดที่บ้านนายโม่ที่นอกเมือง ผลปรากฏว่าระหว่างทางกลับมา โดนคนจี้ตัวมาที่นี่ คุณชายช่วยเราออกไปได้ไหม เรามีเงินตำลึงอยู่ โดนพวกเขาค้นแล้วทิ้งไว้ข้างๆ นายลองดูทางนั้น นายช่วยพวกเราออกไป ของพวกนั้นจะเป็นของนายทั้งหมด”
ลู่ฝานหันไปมองอีกด้านหนึ่ง ตรงนั้นมีของวางกองอยู่ไม่น้อย
กล่องผ้าดิ้น เครื่องหยก เครื่องประดับอัญมณี แล้วก็เงินทองอีกไม่น้อย ดูไม่ออกเลยว่านางโลมพวกนี้รวยมาก ลู่ฝานลองคำนวณคร่าวๆ ของพวกนี้ยังไงก็ต้องมีมูลค่ามาก
แต่ลู่ฝานไม่สนใจสิ่งเหล่านี้สักนิด เขากวาดตามองผู้หญิงพวกนี้แวบหนึ่ง
พูดตามตรง ผู้หญิงพวกนี้สวยมาก มีทั้งผู้หญิงเซ็กซี่มีเสน่ห์ ผู้หญิงที่ยังสาวและน่ารักก็มี ผู้หญิงที่สุภาพและงดงามก็มี ผู้หญิงที่กิริยาท่าทางงดงาม จนทำให้จิตใจหวั่นไหวก็ยังมี บวกกับตอนนี้พวกเธออยู่ในสภาพเสื้อผ้ายับยู่ยี่ ยิ่งเพิ่มความงามเย้ายวนดึงดูดใจเข้าไปอีก
แต่สิ่งที่ลู่ฝานสนใจไม่ใช่สิ่งนี้ แต่ทว่าพวกเธอมีลมปราณหรือพลังชี่ไหม
ตอนนี้ลู่ฝานสงสัยเป็นอย่างมาก ว่านี่คือการจัดฉากหรือเปล่า!
มองอยู่สักครู่ ลู่ฝานไม่พบว่าคนในบรรดาผู้หญิงพวกนี้ เป็นนักบู๊หรือผู้ฝึกชี่
คิดไปคิดมา ลู่ฝานพูดว่า “ฉันแก้มัดให้พวกเธอได้ แต่ต่อจากนี้พวกเธอต้องฟังฉัน เป้าหมายของเราคือหนีออกไป หวังว่าพวกเธอจะไม่สร้างปัญหา”
ผู้หญิงทั้งหมดพยักหน้าสุดชีวิต ลู่ฝานสะบัดมือให้สิบสาม
ทันใดนั้นทั้งสองคนกำจัดผนึกบนตัวผู้หญิงพวกนี้ออกทั้งหมด
ผู้หญิงพวกนี้กลับมาเป็นอิสระ สิ่งที่ทำเป็นอย่างแรกคือกอดกันร้องไห้
ส่วนลู่ฝานมองรอบๆ อย่างระแวดระวัง รอจนเสียงร้องไห้ของผู้หญิงพวกนี้ค่อยๆ หายไป ลู่ฝานจึงถามว่า “พวกเธอรู้ไหมว่าออกจากที่นี่ยังไง”
ผู้หญิงทั้งหมดเริ่มส่ายหน้า เพื่อบอกว่าไม่รู้!
ลู่ฝานกัดฟัน นี่เป็นเรื่องที่วุ่นวายจริงๆ
ขณะที่ลู่ฝานจะไปหาดูรอบๆ จู่ๆ ค่ายกลใต้เท้าส่องแสงสว่างขึ้นมา
พลังอันน่ากลัวส่งขึ้นมาทางด้านล่างเท้า ในเวลาเดียวกันเสียงอึกทึกดังขึ้นรอบๆ ราวกับเสียงคำรามพร้อมกันของสัตว์อสูรเป็นพันเป็นหมื่น
ลู่ฝานรีบถามเจดีย์เสวียนเก้ามังกรว่า “นี่มันเรื่องอะไรกัน นี่คือค่ายกลอะไร รีบทำลายเร็วๆ!”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบตอบรับเสียงสูง หลังจากนั้นมีแสงสว่างขึ้นจากด้านล่างเท้าของลู่ฝานเป็นแถบ ไอ้เก้าเริ่มทำลายค่ายกลอย่างจริงจัง
ลู่ฝานใช้มือจับกระบี่หนักไร้คมเอาไว้แน่น แล้วตะโกนออกมาว่า “ใครกันแน่ ออกมาสู้กันสิ!”