บทที่ 2767 ท่านพ่อเป็นคนเลว 2 / บทที่ 2768 ท่านพ่อเป็นคนเลว 3

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2767​ ​ท่าน​พ่อ​เป็น​คนเลว​ ​2

ยาม​ที่​อุ้ม​บุตรสาว​เหิน​บิน​ ​ตี้ฝู​อีก​็​ได้​ทดสอบ​ผลการเรียน​วิชา​เหิน​หาว​ของ​นาง​ดู​เล็กน้อย​ ซ​วี่​เย​วี่​ยน​้อ​ยก​็​ตอบ​ได้​คล่องปาก​ ​ท่อง​กลับ​หน้า​กลับ​หลัง​ได้​ไม่​ติดขัด​ ​ตี้ฝู​อี​พอใจ​มาก

จากนั้น​ก็​ให้​นาง​ได้​ชม​ทิวทัศน์​บน​ท้องฟ้า​ ​แล้ว​โบกมือ​ทำให้​ก้อน​เมฆ​เปลี่ยนรูป​ร่าง​ไป​สารพัด​ ​ช้าง​บ้าง​ ​นก​ต้า​เผิ​งบ​้าง​ ​สิงโต​บ้าง​ ​เสือ​บ้าง​…​มีทุ​กอย​่าง​พรั่งพร้อม​ ​เย้าหยอก​ให้​นาง​หัวเราะ​คิกคัก

ขณะที่​นาง​กำลัง​เล่น​อย่าง​เพลิดเพลิน​ ​ตี้ฝู​อีก​็​ถาม​ว่านาง​ชอบ​สัตว์​อะไร​ ​นาง​จึง​ชี้​ไป​ที่​นก​ต้า​เผิ​ง.​..

ด้วยเหตุนี้​ ​ตี้ฝู​อี​จึง​ลูบ​หัว​นาง​ ​“​เด็กดี​ ​งั้นก็​ไป​ขี่​มัน​บิน​เถอะ​”

พลัน​สะบัด​มือ​ ​โยน​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​ไป​ทาง​ ​‘​นก​ต้า​เผิง​’​ ​ตัว​นั้น

นก​ต้า​เผิ​งก​่อ​ตัว​ขึ้น​จาก​ไอ​เมฆ​ ​ร่าง​น้อย​ๆ​ ​ของ​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​ย่อม​ขี่​ไม่ได้​ ​ด้วยเหตุนี้​ร่าง​น้อย​ๆ​ ​ของ​ตี้ซ​วี่​เย​วี่​ยก​็​พุ่ง​ดิ่ง​ลง​ไป​ปาน​ลูกปืน​ใหญ่

นาง​นึก​ว่า​ท่าน​พ่อ​จะ​เหาะ​ลงมา​ช่วย​นาง​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​ท่าน​พ่อ​จะ​ยืน​อยู่​ใน​อากาศ​กอดอก​มอง​นาง​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​ส่ง​ประโยค​หนึ่ง​ลอยลม​มา​ ​“​เด็กดี​ ​เจ้า​ทำได้​ ​เหาะ​ด้วยตัวเอง​!​”

ตี้ซ​วี่​เย​วี่​ยสิ​้น​หวัง​แล้ว​ ​ทั้ง​ไม่​อยาก​ร่วงหล่น​ ​ด้วย​สัญชาตญาณ​ ​ย่อม​พยายาม​ปรับ​ท่า​ร่าง​สุด​ชีวิต​ ​พยายาม​ใช้​วิชา​เหิน​หาว​ที่​ท่าน​แม่​สอน​ให้​นาง​…

สุดท้าย​ก็​ค่อยๆ​ ​ร่วง​ลง​บน​พื้น​อย่าง​ทุลักทุเล​ ​แถม​นาง​ยัง​ล้ม​ก้น​จ้ำเบ้า​ด้วย​ ​นาง​ทั้ง​เจ็บ​ทั้ง​กลัว​ ​คับ​ข้อง​หมองใจ​นัก​ ​นั่ง​ร้องไห้​ฮือๆ​ ​อยู่​ตรงนั้น

และ​ในที่สุด​ท่าน​พ่อ​ของ​นาง​ก็​ร่อน​ลงมา​แล้ว​ ​ทว่า​ไม่ได้​ร่อน​ลง​สู่​พื้น​ ​แต่​ลอยตัว​อยู่​ตรงนั้น​มอง​นางร้องไห้​อย่าง​มี​ความอดทน​ยิ่งนัก​ ​ซ้ำ​ยัง​บอก​ให้​นาง​ร้อง​ดัง​ขึ้น​อีกหน่อย​ ​บอกว่า​เช่นนี้​ถึง​จะ​ได้ผล​ลัพธ์​ที่​น่า​ตะลึง

ทำให้ซ​วี่​เย​วี่​ยน​้อย​โมโห​!

พลัน​เช็ดน้ำ​ตา​ไม่​ร้อง​ต่อ​แล้ว​!

วิจารณ์​บิดา​อย่าง​โกรธ​กริ้ว​ว่า​ให้​ค่า​บุรุษ​ดูเบา​สตรี​ ​เนื่องจาก​นาง​ไม่เคย​เห็นท่า​นพ​่​ออบ​รม​ตี้​เฮ่า​แบบนี้​เลย

ปกติ​แล้ว​ท่าน​พ่อ​จะ​พูดคุย​กับ​ตี้​เฮ่า​อย่าง​ค่อนข้าง​อ่อนโยน​เมตตา​ ​ถึงขั้น​ที่​คุณชาย​สอง​ท่าน​นี้​มักจะ​หารือ​เรื่องราว​ด้วยกัน​อยู่​บ่อยๆ​ ​ถึงขั้น​ที่​ออก​ไป​จัดการ​ธุระ​ด้วยกัน​เลย​ก็​มี

และ​บทสนทนา​ส่วนใหญ่​ของ​พวกเขาซ​วี่​เย​วี่​ยน​้อ​ยก​็​ฟัง​ไม่เข้าใจ​เลย​ ​นี่​ทำให้ซ​วี่​เย​วี่​ยน​้อย​ริษยา​อยู่​บ้าง​ ​รู้สึก​ว่า​ตัวเอง​ถูก​กีดกัน​ไว้​นอก​วง​…

ตี้ฝู​อีก​ลับ​ไม่​เอ่ย​ขัด​นาง​เลย​ ​ปล่อย​ให้​นาง​ระบาย​ความไม่พอใจ​ทั้งหมด​ออกมา

จวบจน​นาง​หยุด​วิจารณ์​แล้ว​ ​เขา​ถึง​ได้​ถาม​นาง​ ​“​เท่านี้​หรือ​?​”

ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​ตน​พูด​ไป​ชุด​ใหญ่​แล้วก็​แลก​ถ้อยคำ​จาก​เขา​ได้​สาม​คำ​เท่านั้น​ ​ถูก​เขา​ถาม​ก็​มึนงง​อยู่​บ้าง​ ​พยักหน้า​ด้วย​ความโกรธเคือง​ ​“​เท่านี้​ก็​เพียงพอ​แล้ว​ ​ท่าน​พ่อ​ท่าน​ให้​ค่า​บุรุษ​ดูเบา​สตรี​ ​ท่าน​แม่​กล่าวว่า​บุรุษ​ใน​ยุค​นี้​ล้วน​ให้​ค่า​บุรุษ​ดูเบา​สตรี​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​ท่าน​พ่อ​ก็​มิใช่​ข้อยกเว้น​เช่นกัน​…​”

ตี้ฝู​อี​คิดดู​เล็กน้อย​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​พยักหน้า​ ​“​ฟัง​เจ้า​ว่า​แบบนี้​แล้ว​ ​พ่อ​ก็​ค่อนข้าง​ให้​ค่า​บุรุษ​ดูเบา​สตรี​จริงๆ​…​”

ตี้ซ​วี่​เย​วี่​ยนึก​ไม่​ถึงว่า​ท่าน​พ่อ​จะ​ยอมรับ​ได้​รวดเร็ว​ปานนี้​ ​เอ่ย​เสริม​ไป​ทันที​ ​“​เช่นนั้น​ท่าน​พ่อ​ต้อง​เปลี่ยน​…​”

ตี้ฝู​อี​ตวัด​แขน​เสื้อ​ ​ม้วนตัว​นาง​เข้าสู่​อ้อมแขน​ตน​ ​เอ่ย​อย่าง​รัก​ถนอม​ ​“​ได้​ ​พ่อ​จะ​หาทาง​เปลี่ยนแปลง​นะ​”

อุ้ม​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​เหิน​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ ​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​เห็นท่า​นพ​่อ​ยอมรับผิด​แล้ว​ ​ก็​แสดงท่าที​ใจกว้าง​ ​ขอ​เพียง​ท่าน​พ่อ​เปลี่ยนแปลง​ได้​ก็​จะ​เป็น​ท่าน​พ่อ​ที่​ดี​ ​นาง​ยังคง​รัก​เขา​มาก​นัก

แต่​ยัง​ไม่ทัน​ได้​เอ่ย​ถ้อยคำ​อัน​จริงใจ​เช่นนี้​ออกมา​จน​จบ​ ​ก็​ถูก​ท่าน​พ่อ​ที่​เหิน​ขึ้น​มาค​รึ​่ง​นภา​โยน​ลงมา​อีกแล้ว​ ​ทำให้​นาง​กลายเป็น​นักแสดงกายกรรม​คน​บิน​อีกครั้ง​…

เนื่องจาก​มีประสบการณ์​จาก​ครั้งก่อน​แล้ว​ ​ครั้งนี้​ถึงแม้​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​จะ​ยังคง​กรีดร้อง​มือ​ไม้​ปัด​ป่าย​วุ่นวาย​อยู่​ใน​อากาศ​ ​แต่​ก็​ยังคง​จับ​เคล็ด​ของ​วิชา​เหิน​หาว​ได้​รวดเร็ว​ยิ่ง​ ​เหาะ​โซซัดโซเซ​ลง​สู่​พื้น​…

ท่าน​พ่อ​หลอก​นาง​!​ ​ท่าน​พ่อ​เป็น​คนเลว​!

ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​ไม่สน​ใจ​แม้แต่​จะ​ร้องไห้​แล้ว​ ​หันหลัง​ออก​วิ่ง​เลย​!

นาง​อยาก​ไปหา​ท่าน​แม่​ ​ไม่ต้องการ​คน​โกหก​ใจดำ​ผู้​นี้​แล้ว​ ​ท่าน​พ่อ​ที่​ชอบกลั​่น​แกล้ง​รังแก​นาง​!

แต่​ขา​สั้น​ๆ​ ​ของ​นาง​วิ่งหนี​แขน​เสื้อ​ของ​บิดา​นาง​ไม่​พ้น​ ​ถูก​เขา​ผู้​เป็น​บิดา​ตวัด​แขน​เสื้อ​ม้วน​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ ​ลอย​ขึ้นไป​ใหม่​อีกครั้ง​…

ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​ร้องไห้​จ้า​อยู่​ใน​อ้อมแขน​เขา​ ​บอกว่า​เขา​หลอกลวง​เด็กน้อย​ ​บอกว่า​เขา​ไม่จริงใจ

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2768​ ​ท่าน​พ่อ​เป็น​คนเลว​ ​3

ตี้ฝู​อี​ยิ้ม​ยะเยือก​แวบ​หนึ่ง​ ​“​เชื่อใจ​คนอื่น​ง่าย​ถึง​เพียงนี้​ ​เจ้า​ก็​สมควร​จะ​ถูก​หลอก​แล้ว​ ​พ่อ​ชอบ​หลอกลวง​ผู้อื่น​เป็น​ที่สุด​ ​แทนที่จะ​ปล่อย​ให้​วันหน้า​เจ้า​ออก​ไป​แล้ว​ถูก​ผู้อื่น​หลอก​เอา​ ​มิสู​้​ให้​พ่อ​ได้​เพลิดเพลิน​เสียก่อน​…​ยัง​มี​อีก​ ​วันนี้​ไม่ว่า​เจ้า​จะ​ร้องไห้​โวยวาย​อย่างไร​ ​ถ้า​ไม่​ฝึก​วิชา​เหิน​หาว​นี้​จน​คุ้นชิน​ ​ก็​อย่า​ฝัน​ว่า​จะ​ได้​กลับบ้าน​!​ ​พ่อ​ชอบ​เสียเวลา​กับ​เด็กเล็ก​ๆ​ ​ที่​ร้อง​งอแง​เป็น​ที่สุด​ ​เห็น​เจ้า​ร้องไห้​พ่อ​ก็​รู้สึก​ประสบความสำเร็จ​นัก​”

ขณะที่​เอ่ย​อยู่​ก็​โยน​นาง​ลง​ไป​อีกครั้ง​…

ตี้ซ​วี่​เย​วี่​ยพูด​ไม่​ออก​เลย​…

ในที่สุด​นาง​ก็​รู้​แล้ว​ว่าวั​นนี​้​ไม่ว่า​อย่างไร​ก็​หนี​ไม่รอด​แล้ว​ ​ทำได้​เพียง​ข่ม​กลั้น​ความหวาดหวั่น​แล้ว​ฝึกฝน​ไป​อย่างว่า​ง่าย

นาง​ก็​ไม่​อยาก​ให้ท่า​นพ​่อ​โยน​นาง​อีกแล้ว​แล้ว​เช่นกัน​ ​ภายหลัง​จึง​เหาะ​ขึ้นไป​ด้วยตัวเอง​แล้ว​เหาะ​ลงมา​อีกครั้ง

เหาะ​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า​ ​ในที่สุด​ก็​จับ​เคล็ดลับ​การ​เหิน​เวหา​ได้​แล้ว​ ​เหาะ​ได้​แม่นยำ​และ​รวดเร็ว​ขึ้น​…

ตี้ฝู​อี​เสียเวลา​อยู่​เป็นเพื่อน​นาง​ทั้งวัน​จริงๆ​ ​เมื่อ​เห็น​ว่านาง​ยินยอมพร้อมใจ​ฝึกฝน​ด้วยตัวเอง​แล้วก็​ยัง​กล่าว​ชมเชย​ ​มอบ​ของรางวัล​จำพวก​ผลไม้​หรือ​ของเล่น​อื่นๆ​ ​ให้​ด้วย

ตี้ซ​วี่​เย​วี่​ยมี​ความหยิ่ง​ทะนง​ยิ่งนัก​ ​นาง​ยัง​โกรธเคือง​บิดา​อยู่​ ​ถึงแม้นาง​จะ​ทรมานทรกรรม​มาทั​้ง​วัน​จน​หิว​มาก​แล้ว​ ​แต่​ก็​ยังคง​แสดงท่าทาง​หยิ่งผยอง​ไม่ต้องการ​ของเล่น​และ​ผลไม้​จาก​เขา

ผล​คือ​ท่าน​พ่อ​ของ​นาง​ก็​เก็บ​ผลไม้​และ​ของเล่น​กลับ​ไป​หมด​เลย​จริงๆ​ ​แถม​ยัง​ลูบ​ศีรษะ​น้อย​ๆ​ ​ของ​นางชม​ว่านา​งมี​ความหยิ่ง​ทะนง​ ​ให้​รักษา​ต่อย​อด​ต่อไป

ทำเอา​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​โมโห​แล้ว​ ​ทนไม่ไหว​จน​ร้องไห้​โฮ​อีกครั้ง​ ​บอกว่า​จะ​กลับบ้าน​ไป​ฟ้อง​ท่าน​แม่​!

แต่​สถานที่​แห่ง​นี้​อยู่​ห่าง​จาก​บ้าน​ถึง​พัน​ลี้​เต็มๆ​ ​ด้วย​ความสามารถ​ของ​นางใน​ตอนนี้​ ​ไม่มีทาง​เหาะ​กลับ​ไป​ได้​ ​ย่อม​ไปหา​ท่าน​แม่​ผู้​เป็น​ยันต์​คุ้ม​กาย​ไม่ได้​ ​วาจา​ดุดัน​นี้​ก็​แค่​เอาไว้​ขู่​ท่าน​พ่อ​เท่านั้น

แต่​ท่าน​พ่อ​ของ​นาง​กลับ​ไม่​รับคำ​ขู่​นี้​ของ​นาง​เลย​ ​และ​ไม่​โอ๋​นาง​ด้วย​ ​นาง​ร้อง​ก็​ปล่อย​ให้​ร้อง​ไป

ซ้ำ​ยัง​ตบ​ศีรษะ​นาง​เบา​ๆ​ ​แล้ว​บอก​นาง​ว่า​ ​ถ้า​ตอน​ไหน​ร้องไห้​พอแล้ว​ก็​เรียก​เขา​ก็แล้วกัน​ ​เขา​จะ​ไป​อาบน้ำ​ใน​บึง​ลึก​ทาง​ด้าน​นั้น​ ​ตกปลา​สัก​ตัว​ ​หากว่า​นางร้องไห้​ต่อไป​นาน​พอ​ ​เขา​อาจ​ถึงขั้น​ที่​อาจมี​เวลา​ย่าง​ปลา​กิน​สัก​ตัว

เผชิญหน้า​กับ​ท่าน​พ่อ​ที่​เป็น​เช่นนี้​ ​ในที่สุด​ตี้ซ​วี่​เย​วี่​ยก​็​รู้​แล้ว​ว่า​ท่า​ไม้ตาย​ร้องไห้​หลั่ง​น้ำตา​ไม่ว่า​อย่างไร​ก็​ใช้ไม่ได้​แล้ว​ ​นางร้องไห้​ต่อไป​ก็​ไม่มี​ประโยชน์​ ​แต่​หนูน้อย​ยังคง​หน้าบาง​ ​ซ้ำ​ใน​ใจ​ยัง​คับ​ข้อง​หมองใจ​อีก​ ​นาง​จึง​หยุด​ร้อง​ไม่ได้​ไป​ชั่วขณะหนึ่ง

ส่วน​ตี้ฝู​อีก​็​ทิ้ง​นาง​ไป​ตกปลา​อยู่​ริม​บึง​แล้ว​จริงๆ​ ​ปล่อย​ให้​หนูน้อย​เช่น​นางร้องไห้​อยู่​ที่นี่​ปาน​น้ำ​จะ​ท่วม

ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​หิว​จน​ท้องร้อง​จ๊อก​ๆ​ ​แล้ว​ ​ซ้ำ​ยัง​ร้องไห้​อย่างหนัก​เนิ่นนาน​ปานนี้​ด้วย​ ​และ​ไม่ได้​รับ​ความสงสาร​เห็นใจ​จาก​บิดา​เลย​ ​นาง​ทั้ง​โกรธ​ทั้ง​หงุดหงิด​ ​ไม่นาน​นัก​ ​นาง​ก็ได้​กลิ่นหอม​ของ​ปลาย​่าง​ ​จึง​อดทน​ต่อไป​ไม่ไหว​แล้ว

สุดท้าย​นาง​ก็​วิ่ง​เข้าไป​หา​เลย​ ​ไม่พูดไม่จา​อะไร​ ​ตรง​เข้าไป​ฉก​ปลา​ที่​ท่าน​พ่อ​เสียบ​ย่าง​ไว้​ทันที

ตี้ฝู​อีก​็​ไม่ได้​ขัดขวาง​นาง​ ​เพียง​มอง​นาง​อย่าง​เพลิดเพลิน​ยิ่ง​ ​“​มิใช่​ว่า​เจ้า​หยิ่ง​ทะนง​ยิ่ง​ ​ไม่​กิน​สิ่งใด​จาก​พ่อ​หรือ​?​ ​ทำไม​ถึง​มา​แย่ง​อีก​เล่า​?​”

ตี้ซ​วี่​เย​วี่​ยนั​่ง​แทะ​ปลา​คำโต​อยู่​ตรงนั้น​ ​ไม่​ตอบโต้​เสีย​เลย

หยิ่ง​ทะนง​ไป​จะ​ได้​สัก​เท่าไหร่​กัน​ ​หน้าตา​จะ​มีค่า​สัก​เท่าไหร่​เล่า​?

นาง​เป็น​เช่นนี้​คือ​สุภาพชน​ที่​รู้จัก​ปรับตัว​ไป​ตาม​สถานการณ์​ ​ยาม​ที่​สมควร​จะ​โอนอ่อน​ก็​ต้อง​โอนอ่อน​ ​มิเช่นนั้น​ตน​จะ​ต้อง​ลำบาก​แล้ว

ตลอด​หนึ่ง​วันนี้​ที่​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​ได้​อยู่ร่วม​กับ​บิดา​ ​ทำให้​ตระหนักถึง​ข้อนี​้​ได้​อย่างลึกซึ้ง​แล้ว​ ​ตระหนักถึง​ความ​เลวร้าย​ของ​โลก​ได้​…

ด้วยเหตุนี้​ ​กู้​ซีจิ​่​วจึง​พบ​ว่า​ ​หลังจาก​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​ถูก​ตี้ฝู​อี​พา​ออก​ไป​สอง​วัน​ ​ตอนที่​กลับมา​บุตรสาว​คน​นี้​ก็​รู้ความ​ขึ้น​ไม่น้อย​ ​ไม่​ชมชอบ​ร้องไห้​โยเย​ถึง​เพียงนั้น​อีกแล้ว​ ​แถม​ยัง​เอาชนะ​โรค​กลัว​ความสูง​ได้​แล้ว​ ​ที่​สำคัญ​กว่านั​้​นคือ​ ​นาง​เหาะ​กลับมา​ด้วยตัวเอง​!

แน่นอน​ ​หนูน้อย​เหนื่อยล้า​ยิ่ง​ ​พอ​มาถึง​ก็​มุด​เข้า​สู้​อ้อมแขน​ของ​เธอ​ ​ขอให้​อุ้ม​ขอให้​โอ๋​ ​ซ้ำ​ปาก​น้อย​ๆ​ ​ยัง​เอ่ย​ฟ้อง​ด้วย

เดิมที​คิด​จะ​ร้องไห้​ ​แต่​สอง​วัน​มานี​้​ร้องไห้​หนักหนา​เกินไป​ ​น้ำตา​เหือดแห้ง​ไป​แล้ว​ ​นาง​จึง​ร้อง​ไม่​ออก

โดยเฉพาะ​เมื่อ​เห็น​บิดา​ยืน​กอดอก​มอง​นาง​อย่าง​ยิ้ม​มิ​เชิง​ยิ้มอยู่​ด้าน​ข้าง​ ​นาง​ก็​ยิ่ง​ร้อง​ไม่​ออก