เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1085
คิดถึงตรงนี้
หลันซินก็ถามว่า “ก็ได้ งั้นนายบอกมาว่าจะพนันยังไง?”
“ง่ายมาก! พอดีฉันมีไพ่ป๊อกอยู่สำรับหนึ่งที่นี่ พวกเราต่างจั่วไพ่กันคนละใบ ไพ่ใครใหญ่ ก็คือผู้ชนะ?”
พูดเสร็จ หยางเฟิงก็เอาไพ่ป๊อกออกมาจากกระเป๋า
ไพ่ป๊อกสำรับนี้ เป็นของที่ระลึกที่หยางเฟิงเอากลับมาจากกาสิโนเกาะดาวต่างประเทศ
“ได้ ฉันเล่นกับนาย!”
ได้ยินหยางเฟิงพูดได้ง่ายขนาดนั้น หลันซินก็ตกลงทันขึ้นมาเลย
ก็แค่ต่างจั่วไพ่หนึ่งใบแล้วแข่งใหญ่เล็กไม่ใช่เหรอ?
วิธีเล่นง่ายแบบนี้ คนโง่ก็เล่นเป็น
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเรา……”
“เดี๋ยวก่อน!”
ในขณะที่หยางเฟิงกำลังจะเริ่ม
หลันซินก็พูดขึ้นมากะทันหัน
เธอจ้องมองหยางเฟิง ถามด้วยสีหน้าหวัดระแวงว่า “ถ้าเราจั่วไพ่ใบที่เหมือนกันได้จะทำยังไง?”
เมื่อได้ยิน หยางเฟิงอดหัวเราะออกมาไม่ได้
หลันซินนี่เป็นคนไม่ยอมโดนเอาเปรียบเลยจริงๆ
หยางเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า “แม่สบายใจได้เลย ถ้าจั่วไพ่ออกมาได้เหมือนกัน ถือว่าฉันแพ้! แม่ยังมีข้อสงสัยอะไรอีกไหม?”
“ไม่มีแล้ว! ไม่ต้องพูดมากแล้ว รีบเริ่มเลย!”
หลันซินพูดอย่างหมดความอดทนเล็กน้อย
จั่วไพ่ออกมาได้เหมือนกันก็ถือว่าตัวเองชนะ งั้นตัวเองก็ชนะแน่นอนน่ะสิ?
เกมไพ่ดีขนาดนี้ ไม่เล่นก็โง่แล้ว
ในเวลานี้ เย่เมิ่งเหยียนกลับมาแล้ว
ได้ยินหยางเฟิงกับหลันซินทั้งสองเล่นไพ่กัน ในใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกห่วง
ถ้าหยางเฟิงแพ้ขึ้นมาจริงๆ หยางเฟิงจะให้หลันซินหนึ่งหมื่นล้านจริงๆเหรอ?
สำหรับนิสัยของหลันซิน เย่เมิ่งเหยียนรู้จักเป็นอย่างดี
ถ้าหยางเฟิงแพ้แล้วไม่ให้เงินล่ะก็ หลันซินจะไม่มีทางยอมแน่นอน และไม่ให้เงิน จะเอะอะโวยวายแน่นอน!
แต่ถ้าให้เงินหลันซินไปหนึ่งหมื่นล้าน นั่นก็จะกลายเป็นช่วยคนชั่วน่ะสิ?
แน่นอน
ถึงแม้เย่เมิ่งเหยียนจะกังวล แต่เธอก็ไม่พูดอะไร
เย่เมิ่งเหยียนรู้ว่า หยางเฟิงทำแบบนี้แสดงว่ามีความมั่นใจแน่นอน
เป็นสามีภรรยากันนานขนาดนั้นแล้ว ความเชื่อใจแค่นี้ก็มีอยู่!
เห็นท่าทางหลันซินที่อดใจไม่ไหว หยางเฟิงก็ไม่ได้พูดไร้สาระ
เขาหยิบโป๊กเกอร์ออกมาแล้วพูดกับหลันซินว่า “แม่ แม่เป็นผู้ใหญ่ แม่หยิบก่อน!”
หลันซินกรอกตามองหยางเฟิงไปหนึ่งทีแล้วพูด “ถือว่านายฉลาด!”
พูดเสร็จ
หลันซินยื่นมือออกมา ดึงไพ่ออกมาหนึ่งใบอย่างระมัดระวัง
ดูถึงตรงนี้
หยางเฟิงก็สุ่มหยิบไพ่ใบหนึ่งออกมา
หลันซินแอบชำเลืองมองไพ่ในมือ ก็กรีดร้องขึ้นมาอย่างตื่นเต้นทันที
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ที่ฉันหยิบได้เป็น K!”
หลันซินถือไพ่ในมือไว้ โอ้อวดกับหบางเฟิงว่ากับ “หยางเฟิง นายเห็นหรือยัง? ที่ฉันจั่วได้เป็น K เลยนะ เกมนี้นายแพ้แน่! รีบเอาเงินมาให้ฉัน!”
พูดเสร็จ หลันซินก็ยื่นมือออกมาขอเงินกับหยางเฟิงทันที
ต้องรู้ว่า K ใหญ่มากแล้ว
นอกจากว่าที่หยางเฟิงจั่วได้เป็น A ไม่อย่างนั้นไม่มีไพ่ที่ใหญ่กว่าเขา
แต่ A จะจั่วได้ง่ายขนาดนั้นเหรอ?
ต้องรู้ว่า โป๊กเกอร์หนึ่งสำรับมี A แค่สี่ใบ
หลันซินไม่เชื่อหรอก ว่าหยางเฟิงจะโชคดีขนาดนั้น สามารถจั่วได้ A!
เห็นสถานการณ์นี้
เย่เมิ่งเหยียนอดไม่ได้ที่จะกังวลขึ้นมา
“ที่รัก……”
เธอยื่นมือดึงเสื้อของหยางเฟิงไปหนึ่งทีแล้วพูดเสียงต่ำว่า “หรือว่า เราช่างมันไปเถอะ!”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หลันซินก็โกรธขึ้นมาเลย
เธอตะโกนใสเย่เมิ่งเหยียนอย่างโมโห “จะช่างมันไปแบบนี้ได้ยังไง? เม่เหยียน ที่นี่ไม่มีเรื่องของเธอแล้ว จะไปอยู่ที่ไหนก็ไป เธอรับออกไปจากที่นี่!”
“ฉัน……”
ได้ยินสิ่งนี้
เย่เมิ่งเหยียนเกือบจะด่าแม่แล้ว!
ก่อนหน้านี้หลันซินอยากจะเจอตัวเองจะตาย
ตอนนี้ กลับไล่ให้ตัวเองไปอยู่ไกลๆเลย!