บทที่ 1659 ไม่เคารพผู้อาวุโส
เห็นเบื้องบนมาเยอะขึ้นเรื่อยๆ เหลยเฮ่อยิ้มเยาะเต็มหน้า เขาจะดูซิว่า วันนี้ผู้อาวุโสกงนี่จะจบเรื่องยังไง
“ทำไมผู้อาวุโสกงรับทหารรับจ้างระดับ D เป็นศิษย์ได้…”
“ผู้อาวุโสกง ไม่ว่าลูกศิษย์คุณเป็นยังไง แต่กระทำการหลบหนีแล้วก็ต้องดำเนินจัดการ”
เวลานั้นบุคลากรระดับสูงไม่น้อยพากันเอ่ยปาก
ในเวลานี้ผู้อาวุโสกงขมวดคิ้วน้อยๆ เขาหันมองเยี่ยหวันหวั่นแล้วเอ่ยถาม “หวันหวั่น เกิดเรื่องอะไรกันแน่ ทรยศหลบหนีจากโรงเรียน มีเรื่องนี้ไหม”
ได้ยินคำพูดนี้ เยี่ยหวันหวั่นส่ายหน้าเบาๆ “อาจารย์ มีคนตั้งใจใส่ร้ายหนูล้วนๆ ศิษย์ไม่เคยทำเรื่องหักหลังหลบนี้ค่ะ”
“หึ น่าขำซะไม่มี เธอบอกว่า ฉันครูฝึกชื่อเยี่ยนผู้ยิ่งใหญ่ยังคิดใส่ร้ายทหารรับจ้างระดับ D เหรอไง” จางต๋าชำเลืองมองเยี่ยหวันหวั่น
“หึๆ …” เยี่ยหวันหวั่นจ้องจางต๋า มุมปากยกขึ้นน้อยๆ วาดเป็นรอยยิ้มเย็นชา “ในเมื่อคุณรู้ว่าฉันเป็นทหารรับจ้างระดับ D งั้นคุณพูดหน่อย ฉันทหารรับจ้างระดับ D ทำไมต้องหักหลังหลบหนี อย่างมากก็ลาออกตรงๆ ก็ได้แล้ว ที่โรงเรียนชื่อเยี่ยนมีแค่นักเรียนทหารรับจ้างที่บรรลุถึงระดับ B ที่ไม่สามารถลาออก ได้แต่ต้องหลบหนี ฉันทหารรับจ้างระดับ D คนหนึ่งอยากคิดลาออก ทำไมไม่ลาออกรั้นอยากหลบหนี คุณมีสมองไหม”
“เธอ…” จางต๋าชี้เยี่ยหวันหวั่น “สามหาว เธอพูดอย่างนี้กับครูฝึกเหรอ…คนไม่เคารพผู้อาวุโสอย่างเธอ ความคิดประหลาด ทำเรื่องหักหลังหลบหนีชั่วช้า ปกติจะตายไป!”
“ไม่เคารพผู้อาวุโส? ” เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าเปี่ยมความตกใจ “ผู้อาวุโสที่คุณว่า คือคุณเหรอ แปลกจัง ฉันจ่ายเงินมาโรงเรียนเพื่อฝึกฝน คุณครูฝึกระดับต่ำหนึ่งคนเอาเงินของพวกเราทหารรับจ้างระดับ D ไป ไม่สอนพวกเราดีๆ แต่กลับใส่ร้ายป้ายสีอู่ข้าวอู่น้ำของคุณ ทำไมโรงเรียนชื่อเยี่ยนถึงมีปลวกอย่างคุณกันนะ”
“แก…!”
จางต๋าชี้เยี่ยหวันหวั่น สีหน้าเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวซีด ยังไม่เคยมีทหารรับจ้างระดับ D คนไหนกล้าพูดกับเขาอย่างนี้มาก่อน!
“แกอะไร” เยี่ยหวันหวั่นกวาดตามองทหารรับจ้างระดับ D รอบด้าน “ลองดูเอง รุ่นพี่รุ่นน้องตั้งมากมายขนาดนี้ บางคนมาโรงเรียนชื่อเยี่ยนสี่ห้าปีแล้ว ตอนนี้ยังเป็นทหารรับจ้างระดับ D อยู่ ไม่ใช่ปัญหาของคุณเหรอ”
ได้ยินเยี่ยหวันหวั่นพูดแบบนี้ ทหารรับจ้างระดับ D รุ่นเก่าแก่ไม่น้อยรอบด้านทยอยกันพยักหน้า
“ใช่เลย ฉันแม่งเป็นทหารรับจ้างระดับ D มาสามปีแล้ว ไม่ได้เรียนอะไรสักอย่าง ทุกปีจ่ายเงินไปตั้งมากขนาดนั้น ยังเลื่อนแม้แต่ระดับ C ไม่ได้ คนในบ้านฉันพูดว่าฉันเป็นอัจฉริยะวิทยายุทธ์ เรียนอะไรก็ไว ต้องไม่ใช่ปัญหาของฉันแน่นอน!”
“หึ ส่วนฉันห้าปีแล้ว ยังไม่ใช่เป็นทหารรับจ้างระดับ D อยู่เหรอ…ครูฝึกชื่อเยี่ยนบางคนแอบเก็บผลประโยชน์ลับๆ ถึงค่อยเต็มใจสอน พอไม่ให้ผลประโยชน์ บางครั้งยังถูกทำให้ลำบาก…ฉันว่ารุ่นน้องท่านนี้พูดไม่ผิดสักจุดเดียว”
ทุกคนแม้จะบ่นอย่างอัดอั้นตันใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดคุยกันเสียงดัง ได้แต่กระซิบกันข้างหู
“ผู้อาวุโสกง ลูกศิษย์ท่านนี้ของคุณ ฝีปากแหลมคม เป็นนักเรียนทหารรับจ้างแต่กลับกระด้างกระเดื่องกับครูฝึกในที่สาธารณะ แถมยังพูดว่าครูฝึกใส่ร้ายตัวเอง ออกจะสามหาวไปหน่อยแล้ว!”
ชายชราเบื้องบนของโรงเรียนชื่อเยี่ยนคนหนึ่งเอ่ยเสียงเย็น
“หึๆ อาจารย์แบบไหนก็สอนลูกศิษย์แบบนั้นจริงๆ ” เหลยเฮ่อหัวเราะเยาะ
“ผู้อาวุโสกง พวกเรารู้ว่าหลังเนี่ยอู๋โยวหายตัวไปและสถิติของเนี่ยอู๋โยวถูกเนี่ยหลิงหลงทำลาย คุณก็โกรธมาก แต่ด้านการสั่งสอนลูกศิษย์ของผู้อาวุโสเหลยเฮ่อก็เก่งกว่าคุณอยู่จริงๆ คุณก็ไม่จำเป็นต้องรับลูกศิษย์ด้อยคุณภาพส่งๆ ละทิ้งตัวเองก็ได้มั้ง” ผู้อาวุโสคนหนึ่งจ้องผู้อาวุโสกงพลางเอ่ย
———————————————————————————
บทที่ 1660 ด่ากราด
“ผู้อาวุโสทุกท่าน พูดมากมายขนาดนั้นทำไม ถึงผู้อาวุโสกงจะเป็นผู้อาวุโส แต่ศิษย์ทำผิดก็ห้ามลำเอียง โทษฐานการหักหลังหลบหนี ต่อให้ผู้อำนวยการปกป้องเธอก็ยังต้องลงโทษ” เมิ่งเข่อที่อยู่ด้านข้างเอ่ยปากเสียงเย็น
“จับไว้” เวลานั้นเหลยเฮ่อเอ่ยกับพวกสมาคมบังคับกฎ
สิ้นเสียงของเหลยเฮ่อ คนของสมาคมบังคับกฎก็ล้อมเยี่ยหวันหวั่นไว้ทันที ตั้งท่าจะจับตัว
“ฉันจะดูว่าใครกล้า!”
เวลานี้เองเยี่ยหวันหวั่นตวาดเสียงเย็น
“ทำไม อาศัยตัวเธอยังคิดขัดขืนรึไง” เมิ่งเข่อเหล่มองเยี่ยหวันหวั่น
“เธอนับเป็นตัวอะไร” สายตาของเยี่ยหวันหวั่นตกลงบนตัวของเมิ่งเข่อ
“ว่าไงนะ…” ในดวงตาเมิ่งเข่อพลันวาบประกายเย็นเยียบ
แต่เยี่ยหวันหวั่นกลับไม่สนใจเมิ่งเข่อตรงกันข้ามเธอกวาดตามองพวกเหลยเฮ่อกับเบื้องบนแล้วหัวเราะหยัน “พวกคุณบรรดาเบื้องบนของโรงเรียนชื่อเยี่ยน หน้าไม่อายจริงๆ นะ”
สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น เบื้องบนในที่นั้นพลันตกตะลึง
ตั้งแต่ก่อตั้งโรงเรียนชื่อเยี่ยนมา นอกจากเนี่ยอู๋โยวที่กล้าต่อว่าเบื้องบนและผู้อาวุโสของโรงเรียนชื่อเยี่ยนต่อหน้าสาธารณชนคนนั้น ก็ไม่มีใครกล้าทำแบบนี้อีก ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่สอง แถมยังเป็นแค่ทหารรับจ้างระดับ D!
“โทษของการดูหมิ่นร้ายแรง สังหาร!” จางต๋าตะคอก
“ช่างหัวโทษดูหมิ่นคุณสิ” เยี่ยหวันหวั่นกลอกตาใส่จางต๋า “พวกคุณพูดว่าฉันหักหลังหลบหนีก็เพราะการแพร่ข่าวลือเสียๆ หายๆ ถ้าข้อหานี้ของฉันถ้าถูกตรวจสอบจนชัดเจนขึ้นมา พวกคุณก็เท่ากับฆ่าสังหารทหารรับจ้างของโรงเรียนตัวเอง นั่นก็เป็นการขัดแย้งภายใน เป็นการหักหลัง! ฉันถามพวกคุณหน่อย โทษไหนใหญ่กว่ากัน”
ยังไม่รอให้ผู้อาวุโสเบื้องบนเอ่ยปาก ผู้อาวุโสกงที่อยู่ด้านข้างก็หันมองเยี่ยหวันหวั่น “หวันหวั่น ศิษย์พูดว่าตัวเองไม่ได้หักหลังหลบหนีแต่ถูกใส่ร้ายเหรอ”
“อาจารย์ เป็นแบบนั้นจริงค่ะ” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า
“หึๆ น่าขำชะมัดยาด เธอบอกว่าตัวเองไม่ได้หักหลัง เธอมีหลักฐานรึไง” หญิงชราเบื้องบนคนหนึ่งเอ่ย
“หึๆ น่าขำชะมัดยาด คุณบอกว่าฉันหักหลัง คุณมีหลักฐานรึไง” เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองหญิงชราแวบหนึ่ง
“เธอ…” หญิงชราถูกเยี่ยหวันหวั่นพูดยอกย้อนก็โกรธจนตัวสั่น
“คำพูดของฉันก็คือหลักฐาน!” จางต๋าตะคอกอย่างเย็นชา
“จริงเหรอ ทำไมคุณไม่ขึ้นสวรรค์ล่ะ ผู้อำนวยการจะได้ไม่มีครูฝึกระดับต่ำชอบยกตนข่มท่านอย่างคุณ เห็นชัดว่าเพราะคุณกับเบื้องบนโรงเรียนซิงหยางสมคบคิดกันแล้วถูกฉันค้นพบ ตอนนี้เลยอยากมาใส่ร้ายฉันไม่ใช่เหรอ” เยี่ยหวันหวั่นเหยียดยิ้มเอ่ย
“ใครสมคบคิดกับโรงเรียนซิงหยางกัน! เธออย่ามาเพ้อเจ้อ!” จางต๋าจ้องเยี่ยหวันหวั่นอย่างโมโห
แต่ไหนแต่ไรมาโรงเรียนซิงหยางกับชื่อเยี่ยนเป็นศัตรูคู่แค้นกัน ข้อหาระดับนี้ไม่อาจเอามาล้อเล่นได้
“คุณนั่นแหละสมคบคิดกับเบื้องบนของโรงเรียนซิงหยางอยากปิดปากฉัน” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเสียงเรียบเฉย
“เธอมีหลักฐานเหรอ!” จางต๋าเอ่ยปาก
“คำพูดของฉันก็คือหลักฐาน” เยี่ยหวันหวั่นคืนคำเดิมให้จางต๋า
“แกนะแกนังสวะอ่อนปากจัด!” จางต๋าโกรธจนหน้าซีด
“ฉันไม่กล้าเป็นสวะหรอก ฉันเก่งกว่าสวะแก่อย่างคุณ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม
เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นเล่าต้นสายปลายเหตุให้ผู้อาวุโสกงฟัง
“อาจารย์ หนูทำภารกิจระดับ A สำเร็จ เพราะงั้นไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องหักหลังหลบหนีนี้ค่ะ” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเอ่ย
ทันทีที่ประโยคนี้ออกมา อย่าว่าแต่ผู้อาวุโสกง แม้แต่พวกเบื้องบนอย่างเหลยเฮ่อก็มีสีหน้าประหลาดเต็มเปี่ยม
ทหารรับจ้างระดับ D หนึ่งคน พูดว่าตัวเองทำภารกิจระดับ A สำเร็จแล้วเนี่ยนะ!?