เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1088
เธอจ้องหยางเฟิงด้วยสีหน้าโกรธเคืองเอ่ยด้วยความโมโหว่า： “คนชั่ว เพราะเธอ！เธอมีสิทธิ์อะไรไม่ให้คนอื่นมาเล่นพนันกับฉัน？ไอ้คนชั่ว เธอมันเป็นตัวซวยของบ้านฉันจริง ๆ ไสหัวออกไปจากตระกูลเย่ฉันซะ！”
พูดไปพูดมา
หลันซินก็ลงมือกับหยางเฟิง
เธออยากข่วนใบหน้าหยางเฟิงจริง ๆ！
หยางเฟิงยื่นมือออกไปจับมือของหลันซินไว้
“ไอ้คนชั่ว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้！”
หลันซินดิ้นไปก็ด่าไป
“หุบปาก！” อยู่ ๆ
หยางเฟิงก็ตวาดขึ้นมา
“ผมขอเตือนแม่ ต่อไปอย่าลงไม้ลงมือกับผม ไม่อย่างนั้นผมจะไม่เกรงใจ！แล้วก็ ต่อไปอย่าหาเรื่องให้เมิ่งเหยียนรำคาญใจอีก！”
“เมิ่งเหยียนเป็นภรรยาของผม แม่หาเรื่องหล่อนก็เท่ากับหาเรื่องผม！ต่อให้แม่เป็นแม่ยาย ผมก็ไม่เว้น！”
นาทีนี้เอง
หยางเฟิงโกรธขึ้นมาจริง ๆ แล้ว
เขาอดทนที่หลันซินก่อเรื่องมาครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่หลันซินก็ไม่รู้ความ ยั่วยุความอดทนในใจของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
คิดว่าเขาไม่กล้าทำอะไรเธอ？
“เธอ เธอ เธอ กล้าพูดกับฉันอย่างนี้เลยเหรอ？”
หลันซินตาโตอ้าปากค้างมองดูหยางเฟิง
เธอนึกไม่ถึงว่าหยางเฟิงจะกล้าข่มขู่เธอ？
นาทีนี้เอง
อยู่ ๆ หลันซินก็รู้สึกว่า หยางเฟิงที่อยู่ตรงหน้าน่ากลัวกว่าสิ่งใด ราวกับสามารถกลืนกินเธอได้ทุกเมื่อ
ทว่าคิดจะให้เธอยอมง่าย ๆ เช่นนี้เป็นเรื่องเพ้อฝันสิ้นดี！
ในมุมของหลันซิน เธอยังมีอาวุธสังหารสุดท้ายที่จะรับมือหยางเฟิง！
แล้วก็เห็นหลันซินหันไปเอ่ยกับเย่เมิ่งเหยียนอย่างน่าสงสารว่า： “เมิ่งเหยียน เธอดูสิ นี่เหรอสามีที่ดีที่เธอแต่งด้วย？เขาถึงกับข่มขู่ฉัน เธอต้องให้ความเป็นธรรมฉันนะ！”
เย่เมิ่งเหยียนมองหลันซินด้วยความเบื่อหน่ายสักพัก
การเผชิญการโวยวายไม่มีเหตุผลของหลานซินครั้งแล้วครั้งเล่า
เธอเหลือทนมานานแล้ว
เวลานี้ก็เห็นหลันซินทำตัวน่าสงสารอีกครั้ง
เย่เมิ่งเหยียนก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจขึ้นมาทันที
แม่อย่างนี้มีไว้เพื่ออะไร？
เธอตัดสินใจว่าจะไม่ละเลยหลันซินต่อไปแล้ว！
ยิ่งใจอ่อนก็ยิ่งทำร้ายหล่อน！
พอคิดถึงตรงนี้
เย่เมิ่งเหยียนก็เอ่ยด้วยใบหน้าเย็นชาว่า： “แม่ หยางเฟิงไม่ได้ทำผิด แม่เองที่เหลือเกินจริง ๆ！”
“อะไรนะ？เธอ……”
หลันซินมองหน้าเย่เมิ่งเหยียนอย่างซึมกระทือ
เธอแทบไม่เชื่อว่านี่เป็นคำพูดจากปากลูกสาวของตัวเอง
ลูกสาวของเธอ กลับช่วยคนชั่วอย่างหยางเฟิงมาว่าเธอว่าเป็นคนเหลือเกิน？
ต่างรู้ว่า ตั้งแต่เล็กจนโต เย่เมิ่งเหยียนตรงหน้าเธอเป็นลูกสาวที่อยู่ในโอวาท！
“ให้ตาย พระเจ้าเอ้ย！”
“สวรรค์ ทำไมทำกับฉันอย่างนี้？มีลูกสาวกลับเป็นคนเนรคุณ ถึงกับช่วยคนอื่นมารังแกฉัน！”
“ชีวิตของฉันช่างขมขื่นจริง ๆ เลย！จึ๊ ๆๆ……”
วินาทีต่อมา
หลันซินก็นั่งลงบนพื้น ร้องไห้ฟูมฟายขึ้นมา
การเผชิญละครดั้งเดิมของหลันซิน ร้องไห้โวยวายฆ่าตัวตาย
ท่าทางของเย่เมิ่งเหยียนครั้งนี้แน่วแน่！
ทุกครั้งที่ผ่านมา หลันซินใช้วิธีนี้บังคับให้เธอต้องยอมให้
แต่ครั้งนี้ หลันซินคำนวณผิดแล้ว
เพราะเย่เมิ่งเหยียนไม่คิดจะยอมให้ต่อไป！
เย่เมิ่งเหยียนรู้ว่า ถ้ายอมให้หลันซินเล่นพนันต่อไป เกรงว่าเฟิงเมิ่งกรุ๊ปทั้งกรุ๊ป！ตระกูลเย่ทั้งตระกูลจะต้องจบเห่แน่！
“ที่รัก เราไปกันเถอะ！”
เย่เมิ่งเหยียนไม่สนใจหลันซิน จูงมือหยางเฟิงหันหลังเดินจากไป
ขนาดเย่เมิ่งเหยียนยังไม่สน หยางเฟิงก็ยิ่งไม่สนหลันซินเข้าไปใหญ่
“พวกเธอ……”
พอเห็นหยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียนทั้งสองคนจากไป หลันซินก็งุนงงทันที