ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 698 ไชยันต์ ไอ้คนฆ่าไม่ตาย！
ไชยันต์เหลือบไปมองเขา：“จะไปที่ไหนได้หล่ะ? ทุกคนต่างโหดเหี้ยมกับเขา แล้วฉันจะพาไปบ้านใครได้อีก?
ม็อกโก：“……”
จริงๆแล้วพามาบ้านเขาก็ได้
แม้พ่อแม่ขาจะอนุญาต แต่ผมตัดสินใจแล้ว ขอเพียงแค่คุณท่านที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ตอบรับ ผมก็จะพาเขาไปที่บ้านผมอย่างแน่นอน และจะดูแลเขาเป็นอย่างดี
แต่ไชยันต์ไม่ยอม
เขทำได้เพียงพาแสนรักกลับไปที่เขาภูตาเหมือนเดิม
เวลานี้การพากลับไปที่เขาภูตาคือทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว
“พวกแกทุกคนฟังไว้ให้ดี นับจากนี้เป็นต้นไปเพิ่มกำลังป้องกันให้เข้มงวดขึ้น เข้าใจมั้ย? และอย่าให้คนคนนี้ลงจากเขาเป็นอันขาด!”
“ฟังให้ขึ้นใจและดูแลเขาเป็นอย่างดี”
“……”
ไม่คิดว่าพวกเขาที่เพิ่งขึ้นดอยมาไม่ทัน ทุกคนในตระกูลเทวเทพที่เชิงเขาต่างก็พาคนของตัวเองมาด้วยและให้รักษาความปลอดภัยทุกหนทุกแห่งที่ตีนเขา
แม้แต่แมลงวันก็ไม่อนุญาตให้บินออกไป
พ่อบ้านสินที่ยอดเขาโกรธมากเมื่อได้ยินอย่างนั้น แล้วเขาวิ่งเขาไปหาคุณท่านเพื่อที่จะไปบอกเรื่องนี้กับท่าน
“คุณท่าน พวกคนพื้นราบ….”
“เจ้าฟังให้ดี นับแต่วันนี้เป็นต้นไปห้องนี้คืนห้องนอนของแก ตื่นนอนตี5ทุกวันและ5โมงครึ่งต้องมารวมตัวข้างนอก และวิ่งรอบเนินเขาตามพวกเขา5รอบแล้วค่อยไปออกไปฝึก เข้าใจมั้ย?
ในบ้านกระท่อมไม้บนยอดเขาไชยันต์ตักเตือนเขาหลังจากที่พาเขากลับมา
เขาแสดงให้เห็นถึงแรงกดดันอย่างที่เขาเคยฝึกทหารเกณฑ์ใหม่ในค่ายตอนนั้นมากดดันแสนรัก โดยให้เริ่มฝึกฝนตั้งแต่พรุ่งนี้ตามทีมกลุ่มย่อยที่เขาได้จัดไว้ให้ใหม่ทุกวัน
แสนรักยื่นนิ่งมองเขาอย่างเย็นชา
ท่าทีเหมือนกำลังมองคนสติฟั่นเฟือน
ไชยันต์เห็นเข้าก็อึ่งจนตาค้าง: “แกจ้องมองฉันทำไม? ไม่เข้าใจรึไง? งั้นฉันจะบอกอีกรอบ ในเมื่อฉันเป็นคนพาแกกลับมา แกก็ควรฟังการปรับเปลี่ยนตามฉัน ถ้าแกไม่มีเคารพระเบียบวินัย ฉันจะโยนแกลงจากเขา”
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ และในที่สุดเขาก็พูดประโยคอย่างนี้ออกไป
ตาสินยื่นอยู่หน้าประตูเมื่อได้ยินอย่างนั้นเหงื่อท่วมตัวทันที
แท้จริงแล้วคุณท่านก็รู้ความเคลื่อนไหวในพื้นราบมานานแล้ว
เขามองไชยันต์เดินเข้าไปแล้ว แต่แสนรักยังคงยืนจ้องอยู่หน้าประตูอย่างโหดเหี้ยม ตาสินกลัวว่าเกิดเรื่องขึ้นจึงรีบเข้ามา
“คุณชายเล็ก อย่าโมโหเลย ที่คุณท่านทำไปก็เพื่อตัวของคุณชายเล็กเอง คุณชายเล็กลองคิดดูว่า คุณชายเล็กเพิ่งออกจากโรงพยาบาลต้องหมั่นออกกำลังกายถึงจะช่วยฟื้นร่างกายให้แข็งแรง และคุณท่านที่พวกเรารักเคยเป็นหัวหน้าทหารมาก่อน ท่านจัดตารางให้คุณอย่างนี้ก็เป็นเรื่องปกติ”
“……”
ไม่กี่วินาทีต่อมา ถึงเห็นชายผู้นี้ถอนหายใจอย่างแรงและไปที่ห้องนอนของเขา
“ปัง——”
เขาเตะประตูออกและกระแทกเข้าไปในห้อง
ตาสิน：“……”
ชีวิตต่อไปคงทำได้เพียงอดทน
เช้าในวันถัดไป
แน่นอน ท้องฟ้าบนยอดเขาเพิ่งจะรุ่งเช้าก็มีเสียงนกหวีดดังขึ้นจากสนามราวกับการดึงธนู และแสนรักที่หลับอยู่ก็รู้สึกตื่นขึ้นมาทันที!
“ตื่น! ตื่น! รวมตัวกันอีก15นาที ใครที่มาสายวิดพื้น50ครั้ง!!”
เสียงนกหวีดยังคงดังอยู่และเสียงตะโกนก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เส้นเลือดบนหน้าผากของแสนรักก็ปูดและเต้น！
เดิมทีเขาก็เป็นคนนอนไม่หลับอยู่แล้ว และนี่ยังมาเปลี่ยนที่นอนอีก เมื่อคืนแทบจะไม่ได้นอนหลับทั้งคืน พอได้นอนหลับไม่ทันไร ก็มีคนปัญญาอ่อนเหล่านี้มาเอะอะโวยวายกับเขา
แสนรักยัดสำลีอุดหู แล้วมุดเข้าไปในผ้าห่ม
และ15นาทีต่อมา เมื่อทีมที่รวมตัวกันอยู่หลังบ้านกระท่อมไม้ไม่เห็นเขา ภายใต้คำแนะนำของไชยันต์ ผู้บังคับการเรียกคนให้เข้ามาทันที
“ไปลากตัวเขาออกมา และพาไปอ่างล้างหน้าทำให้เขาตื่น!”“ครับ ผู้บังคับการ！”
ทหารทั้งสองนายรีบวิ่งไปที่ลานบ้านไม้ทันที
แสนรักยังนอนไม่รู้สึกตัว
จนได้ยินเสียงประตูดัง“ปัง——”แต่เขาก็ยังไม่รู้สึกอะไร แล้วทหารสองนายก็รีบวิ่งเข้าไปหาเขาที่เตียง
“รนหาที่ตายจริงๆ！”
แล้วเขาก็ตื่นขึ้น
หลังจากที่ตื่นจากฝัน เขาเป็นคนระเบิดความโกรธออกมาได้ง่ายและมีเจตนาฆ่า หลังจากหงุดหงิดมากๆ พอเขารู้สึกตัว เขาดึงผ้าห่มออกจากบนร่างกายของเขาทันทีและเตะพวกเขาออกไป
แต่เขากลับต้องประหลาดใจ เพราะทหารสองนายนี้ฝีมือไม่เลว
เมื่อเขาใช้เท้าถีบ แต่ทั้งสองคนก็หลบได้และเข้ามาจับตัวเขาคนละข้าง
แสนรัก：“……”
ไอ้คนโบราณ สรรหาคนมาไม่ไร้ประโยชน์จริงๆ?
คิ้วของเขามีเหงื่อออกเล็กน้อย ทำได้เพียงหลบหลีบ แล้วค่อยหาเวลาที่เหมาะสมออกไป
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เขาต้องหดหู่อีกครั้งคือทั้งสองคนนี้ไม่เพียงแต่มีทักษะ แต่ยังมีประสบการณ์การต่อสู้มากมาย ทุกครั้งที่เขาจะหลบ พวกเขาก็รู้แล้วว่าเขาจะทำอะไร?
“ตูม——”
แล้วเขาก็ฟาดขาเข้ามา！
แสนรักที่ไม่ชอบใช้กำลังก็ถูกล็อคตัวลงบนเตียง
“คุณชายเล็ก ลงไปฝึกซ่อมกับพวกเราดีๆเถอะ ไม่อย่างนั้นหากท่านจอมพลมาและไม่เห็นคุณชายเล็กทำตามกฎระเบียบ ถึงเวลานั้นคงไม่ลำบากเพียงเท่านี้แน่
“……”
ไชยันต์！
ไอ้คนฆ่าไม่ตาย