ถึงแม้ว่าเขาจะเคยเห็นความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดาของเฉินโม่แล้ว และยังรู้ว่าเฉินโม่เป็นผู้บำเพ็ญ แต่ความคิดของเฉินจิงเย่นั้น ยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงด้วยระยะเวลาสั้น ๆ ได้
“ผมรู้แล้วครับคุณพ่อ คุณพ่อพักผ่อนเถอะ ผมรับรองว่าจะไม่ให้เสียการเรียน!”
“แบบนี้ค่อยยังชั่ว” หลังจากเฉินจิงเย่กล่าวจบ เขาก็เดินไปที่ห้องนอน
เฉินโม่กลับห้องนอนของตนเอง นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ยังคงคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้
“หูหยางหยู่ต้องปิดบังอะไรบางอย่างไว้อย่างแน่นอน ถ้าพบเธออีกครั้ง ผมต้องถามเธอให้ชัดเจน”
“ช่างมันเถอะ ตอนนี้การฝึกเป็นเรื่องสำคัญ ควรปล่อยเรื่องน่าเบื่อเหล่านั้นไว้ก่อน!”
เฉินโม่เลิกคิดฟุ้งซ่านทันที แล้วเริ่มฝึก
วันรุ่งขึ้น เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนมาหาเขา
เมื่อเห็นเฉินโม่ เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนรู้สึกตื่นเต้นมาก
เฉินโม่มองผู้หญิงที่ตนเองเป็นคนเปลี่ยนชะตากรรมของเธอ พยักหน้าและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณไปเขาซูคงคราวนี้ เก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้ไม่น้อย ตอนนี้คุณเกือบจะทะลวงสู่แดนคุ้มกายแล้ว!”
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนรู้สึกอายเล็กน้อย และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เป็นเพราะฉันโชคดี ฉันเป็นปรมาจารย์แดนคุ้มกาย แต่เกรงว่าจะสู้ปรมาจารย์แดนชี่แท้ไม่ได้!”
“เฉินโม่ คุณสามารถช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนมองเฉินโม่ด้วยความคาดหวัง
“เรื่องอะไร” เฉินโม่ถาม
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็พูดออกมา “เรื่องเป็นแบบนี้ ฉันถูกใจกระบี่ที่ขายอยู่ที่แผงลอยริมถนน หวังว่าคุณจะสามารถช่วยซื้อมันกลับมาให้ฉัน”
“อ้อ ผมคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่เสียอีก? แค่กระบี่ที่ขายอยู่ที่แผงลอยริมถนนเท่านั้น หากคุณไม่มีเงิน คุณสามารถไปยืมกับพวกถานชิวเซิงได้ ไม่จำเป็นต้องรอผมกลับมา” เฉินโม่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนปิดปากและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันรู้ว่าคุณจะต้องเข้าใจผิด แผงลอยริมถนนที่ฉันพูดถึง ไม่ใช่แผงลอยริมถนนธรรมดา”
เฉินโม่ถามด้วยความสงสัย “แผงลอยริมถนนแห่งนั้น มีอะไรแปลกเหรอ?”
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนกล่าวด้วยความลึกลับ “ไป ฉันจะพาคุณไปดูเดี๋ยวนี้”
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพาเฉินโม่ไปที่หมู่บ้านเล็ก ๆ ตรงเขตแดนของอำเภอเฟิ่งซาน หลังจากเข้ามาในหมู่บ้านแห่งนี้แล้ว เฉินโม่รู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ
คนที่อยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้เป็นนักบู๊ทั้งหมด!
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนมองสายตาประหลาดใจของเฉินโม่ เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เป็นไง? ประหลาดใจใช่ไหม?”
เฉินโม่พยักหน้า “ใช่ หรือว่าที่นี่จะเป็นสถานที่ที่นักบู๊ติดต่อสื่อสารแลกเปลี่ยนกัน?”
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ที่นี่คือตลาดที่นักบู๊ซื้อขายแลกเปลี่ยนกัน เหล่านักบู๊เรียกที่นี่ว่าแผงลอยริมถนน”
“แผงลอยริมถนน……..เป็นชื่อที่เหมาะสม” เฉินโม่กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเจอสถานที่แห่งนี้ได้อย่างไร?”
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนกล่าวว่า “หลังจากคุณไปแล้ว ฉันก็ฝึกอย่างเงียบ ๆ อยู่ที่นี่คนเดียว แต่ฉันยึดเอาความคิดของตัวเองเป็นหลักโดยไม่สนความเป็นจริง มีหลายสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจ ดังนั้นฉันจึงออกมาตามหานักบู๊ หวังว่าจะสามารถเรียนรู้จากพวกเขาได้บ้าง หลังจากนั้นฉันก็ได้รู้สถานที่แห่งนี้”
“ไปกันเถอะ ฉันจะพาคุณเข้าไปดูข้างใน บางทีอาจจะมีสิ่งที่คุณต้องการ”
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเดินเข้าไปข้างในทันที แล้วเฉินโม่ก็เดินตามหลัง
มีนักบู๊ขายสินค้า อาวุธ ยาสมุนไพร ฯลฯ อยู่ทั้งสองฟากของถนนในหมู่บ้านมากมาย แต่สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งของระดับต่ำ สำหรับเฉินโม่แล้ว ล้วนไร้ประโยชน์
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนอธิบายกับเฉินโม่ว่า “ถ้าคุณพบสิ่งที่คุณต้องการ คุณสามารถแลกเปลี่ยนกับสิ่งของที่เจ้าของร้านสนใจ สิ่งของที่นี่มีไว้สำหรับแลกเปลี่ยนเท่านั้น ซื้อขายน้อยมาก”
เฉินโม่พยักหน้า เข้าใจแล้วว่าทำไมเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนถึงซื้อกระบี่เล่มนั้นไม่ได้ อาจเป็นเพราะเธอไม่มีสิ่งที่บุคคลนั้นสนใจ
ระหว่างทาง เฉินโม่เห็นคนมากมายกำลังแลกเปลี่ยนกัน ถึงแม้ว่าการเจรจาแลกเปลี่ยนจะไม่สำเร็จ แต่ก็ไม่มีการปล้นฆ่ากัน ดูเหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะมีกฎเป็นบรรทัดฐาน